MuscleMeat

Snowwhite on the move (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Dus afgelopen week voor het eerst met de bowling powerlift schoentjes met lullig klittenbandje naar de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige mensen. Ik ging eens even professioneel squatten. Toen kwam er een stelletje jonge jongens aan(waarvan je vermoed dat die over 2 jaar een vriendin krijgen en stoppen met trainen), die aan me vroegen of ze mochten pull-uppen aan de stang bovenaan het squatrek (nog nooit gezien dat daar een stang hing)(maar hij was wel mooi dun die stang, ik begreep waarom ze die wilden gebruiken), terwijl ik een squatset deed. Nou, ik had kunnen weigeren, maar spineless chicken als ik ben, vond ik dat niet sociaal, dus 'natuurlijk geen probleem'. Dan ben je me een partij opgefokt aan het squatten kan ik je zeggen. Het ging voor geen meter. Dus toen de bowlingschoenen een tijdje aan de wilgen gehangen.

Voor korte tijd, want afgelopen weekend was mijn oude trainingsmaatje uit Zwitserland, de oude crossfitter, weer in Nederland en we gingen weer ouderwets in mijn ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige mensen samen trainen. Ze vroeg of haar zusje ook mee mocht. Ik was weer de lulligste niet (spineless chicken) en wilde sociaal doen, dus zei 'natuurlijk geen probleem'. Nu is het zusje van mijn oude trainingsmaatje een ander verhaal. Waar mijn oude trainingsmaatje weinig praat en rustig doorgaat, is haar zusje wat theatraal en jankerig. Omdat ik zelf ook nogal druk ben, is dat geen optimale combinatie. Dus ik verwachtte al een zure sessie. Dus ik de bowlingschoenen met lullig klittenbandje weer uit de kast. Ik zou die crossfitters wel eens een mooie squat laten zien. Ik had mijn oude trainingsmaatje gevraagd of ze me de overhead squat (superdooper k*t oefening, want je hebt de neiging de knieën naar voren te steken, maar dat mag niet) en de frontsquat kon leren (doet pijn aan je keel). En bovendien nog de goodmorning, a.k.a. de 'nekhernia' en de sumo-deadlift (die ik makkelijker vond dan de reguliere deadlift, want die bar hoef je niet zo ver omhoog te trekken. En ik voelde hem beter in mijn kont)(dus die ga ik vaker doen)(wel even je bowling schoentjes uitdoen, want de crossfitter doet de deadlift op sokken)(sorry voor alle haakjes). Daarna gingen de zusjes een WOD doen. Voor crossfit-maagden; dat is een 'workout of the day', het is meer een soort HIIT, waarschijnlijk heel erg effectief, maar heel irritant. Ik mocht best meedoen hoor, zei het zusje, maar ik kon de 'hang clean' niet, ik kon de 'jerk'-nog wattes niet. En hoewel ik wel probeerde de hang clean met een huppeltje te doen, want dat doen crossfitters; ik kreeg al snel een 'die kan je toch niet' om de oren.

Toen het zusje begon aan de WOD, begon ze na twee sets al te piepen dat het te zwaar was. Ze ging op de grond zitten met haar handen over haar knieën. Ik maakte nog een grapje, maar die viel niet in goede aarde. Ze zei niets meer tegen me. Dat was het moment dat ik besloot voor mezelf te gaan trainen. Ik was deels woedend, deels verdrietig. Want ik voelde me buitengesloten en ik wilde graag gewoon alleen met mijn oude trainingsmaatje trainen. En de ongezellige sportschool, mijn 'happy place', was nu een 'sad place'. En mijn happy place is heilig voor me. Het is mijn stemmingsstabilisator, mijn kalmeringstablet, mijn alles. En nu voelde ik me buitengesloten. Als een klein kind. Jij mag niet meedoen, want je kan het toch niet. Ik had zo gehoopt dat mijn oude trainingsmaatje me wilde spotten met de bench press, om me door het psychologisch plafond te trekken (nadat ik een tijd geleden de stang niet meer in het rekje kreeg), waar ik al weken mee zit. In plaats daarvan hadden zij een therapie sessie.

"was gezellig, doen we nog een keer"
"ja is goed!"

In gedacht de grootste middelvinger opgestoken die er bestaat en met piepende bandjes (fiets) weggereden. En ik haat crossfit.

Gisteren heb ik mezelf geladen. Ik ga verdomme door dat psychologische plafond van de bench press. Omdat ik hem 1 keer niet in het rekje krijg, ga ik verdomme toch niet blijven hangen op een laag gewicht. Dus ik ging. Eerst de decline gedaan, daar ben ik goed in en kan je meer gewicht duwen. Daarna de flat bench. Schijfjes eraan. Nog even leunen tegen het rekje. Om je heen kijken. Gaan zitten. Even op mijn hartslagmeter kijken. 120. Hij kan weer. En gaan. En ik was er doorheen. Zonder hulp.

Vraagje: doen jullie wel eens een overhead squat of een decline bench press?

Stay strong, people. You may see me struggle, but you will never see me quit.

Ik heb maar 1 zin van gans die text onthouden.
 
De decline staat wel op de planning als 'verrassings' oefening voor de spiertjes. Variatie schijnt belangrijk te zijn voor optimale groei (zegt de niet neurotische kant van mijzelf)
Squat doe ik swss niet :p
 
Het is altijd weer even een lekker verhaal om te lezen.
Wel balen van je frustraties al je net even lekker met je oude maatje wil trainen.
Maar super dat je door dat BP plateau heen bent.

Ik doe zelf geen decline BP en eigenlijk ook geen flat. Alleen incline omdat ik dan geen last heb van mijn schouder.
Maar elke oefening is er voor een reden. En bij de een voegt de ene beter dan de ander. Velen zeggen wissel het eens af.
Dus als hij je goed bevalt lekker doen!

Gewoon op je eigen tempo doorgaan! Je komt er wel. :)
 
overhead sq en decline bench heb ik denk ik 1 x in mijn leven gedaan. Heb er niks mee:P
 
Een paar jaar terug toen het heel warm was zag ik er goed uit (vond ik); een mooi zomerjurkje, mooie schoenen en de make up zat goed. Ik kwam een hele nette mevrouw tegen op straat die er (ook) prachtig uitzag. We knikten vriendelijk naar elkaar, terwijl we elkaar niet kenden. Dat vond ik een mooi moment van erkenning.:wave: Afgelopen week zag ik ineens, tussen alle buffels (en de bodybuild-mevrouw met hard gezicht), een meisje met een partij indrukwekkende delts!:eek: Ik hield haar de hele tijd in de gaten; hoeveel gewicht doet ze? Wat voor een oefening doet ze? Toen merkte ik dat ze mij ook in de gaten hield. Ik was zo blij. Ben ik officieel lid van de bodybuildclub in de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige mensen? Ik ben vereerd. :bow:

Ondanks dat ik nu van twee kennissen heb gehoord dat ze mijn sportschool niets aan vinden (één vond de muziek te hard staan en vond de mensen niet aardig, de ander vond het te ongezellig), ben ik zo blij met de sportschool. Onlangs zei ik gedag tegen een jongen die daar werkte. Ik zweer het je; hij keek me recht in mijn gezicht aan. Dus ik "doeeeeg!" (en zwaaien er nog bij) :wave:, zei hij niets terug, niet eens een knikje, hij keek gewoon weer op zijn mobiel. En toch houd ik ook van deze onaardige medewerker. Ik hou van alle onaardige medewerkers daar. Ik ben elke buffel die mij niet aanspreekt dankbaar. Ik probeer de oude personal trainer Mario te ontwijken. Maar laatst had ie me; toen ging ie naast me op het bankje zitten kletsen. Wel 20 minuten lang, grotendeels over zichzelf, terwijl de sportschool bijna dichtging (ik ga altijd laat op de avond, kans op kletsen een 2 en kans op rust een 8). Een uitzondering maak ik voor de bodybuildmevrouw met hard gezicht. Daar maak ik soms een praatje mee, ik houd het kort; maximaal 30 seconden. Laatst vertelde ik haar, hoe mooi ik haar armen vond, of ze al aan het cutten was? Wanneer was de wedstrijd? Oh, Oktober? en toen hoorde ik mezelf zeggen: "I'm cheering you on, girl!" :bang:. Schaam..... Het ligt aan mezelf. Want ik ben een hele sociale eikel. Als iemand iets aan me vraagt, doe ik heel aardig (vet geïrriteerd van binnen, dat wel :fire:). En dan zit je er aan vast...Je krijgt wat je zaait, mensen, je krijgt wat je zaait.

De huppel in de wei (die vriendin van me) is uiteindelijk niet lid geworden van mijn sportschool. Maar haar man wel. Of ik heb niet even een paar oefeningetjes uit kan leggen. NEE. Ook niet alleen in het begin even, op weg helpen? NEE.
Hij vraagt maar een onaardige medewerker of hij neemt maar een bro mee :windup:. Toen was ik geen sociale eikel. Ik denk dat de grens bereikt was.

Ik ben overigens over gegaan naar een upper body/lower body schema gegaan. Ik heb gelezen over push/pull/legs, maar dat was me nog wat te ingewikkeld, daar ga ik nog even voor zitten. Dit schema heeft wel de consequentie dat ik steevast baal als ik lower body moet doen en zo blij ben als een bodybuilder met een cheatmeal als het upper body dag is. Lower body loop ik de kantjes eraf; traininkje van drie kwartier (met moeite) en weer naar huis. Upper body bedenk ik van alles en vliegt de tijd. Ik blijf lekker bezig. De vooruitgang gaat me wat traag. Ik heb gemerkt dat het vaak in mijn hoofd zit dat ik niet zwaarder ga: bang dat ik niet meer omhoog kom bij de squat, of de stang op mijn kanis krijg met de bench press...noem maar op :wl:.

Maar, ik klei lekker voort. :flexing:

'We are by nature positive. Negativity is the result of faulty thinking. You can change if you want to. You can't control other people, situations or circumstances, but you can control what is going on inside you. It takes time to change and transform those old patterns of thinking. Be patient with yourself. It starts with a thought" Kristina Vassilieva

"Here's to those who inspire you and don't even know it"
 
Ik was afgelopen maandag chagrijnig. Ik had nieuwe onderbroeken gekocht en ze waren te groot en dat zat niet lekker. Daar was ik chagrijnig om. Net zoiets als je je MP3 vergeet of de batterijen zijn op, dan ben je ook instant chagrijnig in de sportschool. Toen waren er twee jongens die supersets deden op twee torens waar je aan alle vier de kanten bezig kan zijn. Ik doe ook wel eens supersets, maar ik had nu pas echt door hoe irritant dat is (gymmeme: Oh, you're using the entire gym to do supersets? Okay, I'll just go fuck myself). Toen ik een trainingsonderdeeltje loshaakte van de kabel, kwam één van de twee naar me toe. "Wij zijn hier mee bezig". En toen flipte ik. Ik zag het zwart voor de ogen. Te meer, omdat de knaap die voor me stond zo'n enorme kneus was, met een beetje zweet op zijn bovenlip, dat ik hem terplekke een stomp tussen z'n ogen kon geven. Ik zei: "Dus jullie gebruiken dit heeeeeeele gebied?" riep ik (stemverheffing, drukke handgebaren die 'het hele gebied' aangaven). "Ja sorry" zei hij. Toen bleef hij staan kijken hoe ik het er weer aan probeerde te prutsen, dat lukte natuurlijk niet, want ik zag blind van irritatie. Daarna had ik zoveel zin in wraak. Maar ik kon mezelf afkoelen door aan de andere kant van de sportschool verder te sporten. En later bedacht ik me dat ik alleen maar chagrijnig was, omdat ik een kl*ten onderbroek aan had en dat het eigenlijk niet aan hem lag...(nouja, wel een klein beetje). Wat heb je nu geleerd: nooit meer supersets doen en de goeie maat onderbroeken kopen.

Ik overpeinsde het fenomeen 'kneus' en kwam tot de constatering dat er twee soorten kneuzen zijn in de wereld: de zelfovertuigde kneus, die net iets teveel praat en zichzelf superstoer vindt, terwijl de meerderheid van de mensen dat vaak niet vindt. Dan heb je de wat verlegen kneus, die probeert mee te komen in de maatschappij van pracht en praal, maar moeite heeft om aan te haken. Met de tweede categorie heb ik echt te doen. Ik doe overdreven aardig tegen ze, geef ze complimenten en maak praatjes. De eerste categorie kan ik wel van de trap duwen. In de sportschool zie je ze ook. Dunne kuitjes, lang dun bovenlichaampje, maar best wel hard praten en stoer doen tegen elkaar, terwijl de status nog lang niet verdiend is. Laatst zag ik er eentje met een kettlebell aan de haal gaan: liet hem zwaaien tot boven zijn hoofd. Ik heb dan zo de neiging om er langs te lopen en 'schouderblessure' te kuchen. Of je ziet groepjes kneuzen bezig op een apparaat met een zo'n verkeerde techniek, dat het pijn doet aan je ogen, dat je je maar even omdraait en licht je hoofd schud. Dan denk ik: zal ik er iets van zeggen? Nee, laat ik maar niet doen, want als iemand dat bij mij doet, vind ik dat ook thunder-irritant. Maar hoe ga je er dan mee om he? Negeren maar...There-is-no-other-way....Hoe doen jullie dat?

Mijn powerlift collega was ook aan het trainen woensdag. Hij vertelde dat hij nu iets nieuws had ontdekt; hardlopen. The world has lost a great powerlifter people...Nadat ik hem een vieze verrader, NSB'er en overloper had genoemd, gingen we deadliften. Toen kwam ik er dus achter dat mijn techniek lik mijn vestje was (grappige uitdrukking). Ik tilde niet met mijn benen, maar met mijn rug. Ik moest achter de stang hangen en niet over de stang hangen. Ik vond dat nuttige tips. Toen zei hij dat ik tussen elke lift 30 sec tot 1 minuut rust moet nemen en er maximaal 5 moest doen in een set. Say what? 1 minuut rust tussen twee lifts? Die tip heb ik aan fikkie gegeven (ook grappig).

En zoals altijd sluit ik weer af met een motivational quote en wens ik jullie een fijn weekend, strijders.

"Don't let idiots ruin your day"
 
Als je het stronglifts programma bekijkt dan doe je alle compounds 5 sets van 5 reps, maar deadlift doe je maar 1 set van 5 reps. Grote kans dat hij het daar vandaan haalt dat je zo weinig reps moet doen en zoveel rust moet houden. Maar je kan natuurlijk altijd zelf beslissen wat je met advies doet. Gewoon doen wat je zelf fijn vindt!
 
Vorige week zaterdag zat ik om 4:00 ’s nachts rechtop in bed. Alle 10 aan elkaar gekoppelde rookmelders gingen af. Dus ik in de pyama over straat naar een buurman die ik goed ken (vriend van huis natuurlijk). 6x aangebeld; deed niet open. Toen maar zelf de schuur in om een trapje te pakken en alle brandmelders handmatig van het plafond af te klikken. 4 uur ’s nachts he…Man. Ik zat daarna in bed met een doorweekte pyama en durfde niet meer te slapen. De volgende dag zo groggy dat ik niet meer gesport heb. Hele dag naar de tyfus.


Toen ik maandag wel weer ging, want: just keep going, kwam ik Mario de oude personal trainer tegen met een meisje die hij trainde. Het meisje was iets dikkig, hooguit 20 jaar en keek wat saai uit haar ogen. “In 4 weken deadlift zij 100 kg”, zei Mario. NEE! Ik keek het meisje aan en gaf haar complimenten, deed zelfs alsof ik mijn hoedje voor haar afnam. Zij trok volgens mij nog net haar mondhoek op en keek weer de andere kant op. Van binnen was ik sip. Verdorie man, ik zit aan de 80 (maar kan wel meer denk ik, doe het gewoon niet, want ik haat deadlift en squat). Ik appte mijn crossfit trainingsmaatje vriendin uit Zwitersland. Ze appte: “Het is heel goed mogelijk om in 4 weken 100 kg te deadliften. Jij doet 80, dat is toch ook prima?” Dat is toch ook prima? Dat is toch ook prima? Dat is helemaal niet prima!!!! Binnenkort heb ik ook 100 kg, wedden? Dan vertel ik het tegen iedereen. IEDEREEN! Ook tegen dat saaie meisje.


Ik moest ook nieuwe zooltjes, want ik heb slijtage in mijn grote teen. Ik zweer je, ben je 35 jaar. Heb je slijtage in je grote teen. Bij de vorige controle zei de voetenjongen dat ik niet meer mocht lungen. “Maar”, zei hij, “ik weet een hele goede andere oefening (hij deed hem even voor); de squat”. Ik zei dat de squat leuk is, maar dat ik toch echt ‘de lungemaster’ ben. Ik vond mezelf enorm grappig. En nog. Mijn vriend schaamde zich. In ieder geval: hij deed de deur deze keer al open met “Lungemaster, kom verder”. Dat waardeer ik. Hij vertelde dat hij met voetbal een aantal kruisbanden had gescheurd en nu, net zoals zijn broer, zich had gestort op het bodybuilding. Hij haalde een pakje kipfilet uit zijn rugtas. Hij vroeg een aantal dingen: moet ik al mijn voedsel tracken? “Als je full retard wil gaan, wel”, zei ik. Hij vertelde dat zijn broer al full retard was gegaan. “Dat zijn de mooiste kerels!” zei ik. Hij zou het doorgeven.


Maar na al deze treurnis ook nog goed bericht: de bodybuildmevrouw met hard gezicht volgt mij op instagram. Ik was zo blij. Ik liet aan iedereen die maar even mijn kant op keek, mijn telefoon zien, om het te bewijzen. Dat was al genoeg voor mij om dagen, weken gemotiveerd te zijn. Bless de bodybuildmevrouw met hard gezicht.


“Unfuck yourself. Be who you were before all the stuff happened that dimmed your shine.”
 
Soms bekruipt me het gevoel dat ik maar een beetje aanklooi. Doe ik het wel goed? Is het de moeite allemaal wel waard? Waarom doe ik dit? Leidt het wel ergens toe? Hebben jullie dat ook wel eens?

Ik zoek een mentor, een trainer. En ik heb al langere tijd iemand op het oog. Maar weet niet wanneer de timing goed was. Deze week was de timing goed. En het ging zo;


Nadat ik 3 keer mijn telefoon had laten vallen en ik door de barsten geen goede foto meer kon maken, ging ik naar de Turk die altijd mijn telefoondingen doet. Stond nog geen 2 minuten in de zaak, toen kwam er iemand aangesneld die ik vaag kende. Verrek, die gast van de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige mensen, die me wist te vertellen dat ik ‘nog geen triceps had’. Na een ongemakkelijke bro-handshake, die ik nog steeds niet snap (ik moet je duim vastpakken??) en een gesprek dat ik half niet begreep (praat hij nou Nederlands, Duits, Engels??), begreep ik dat hij werkloos is, een vriend van de zaak is en mij een hele goede prijs kan geven op telefoons. Later hoorde ik van Mario, de oude personal trainer dat hij ‘niet helemaal goed is’. Dat dacht ik al, want ik heb wel degelijk triceps. En volgens Mario moet je met de bicep curl nooit helemaal uitstrekken, want dan krijg je ontstoken pezen. Er was nog veel dat ik moest leren zei hij.


Mario zei een aantal keer dat hij me nog iets wilde vragen, maar hij had telkens geen tijd. Dan zit je in spanning. Is het een privé-kwestie? Doe ik een oefening niet goed? Tell me. Maar het ging hierom: hij wil me graag wilde trainen. En toen pakte in mijn kans; wil de bodybuildmevrouw met hard gezicht me niet trainen? Nee, zij was te onzeker volgens Mario.


Een paar dagen later werd ik op mijn schouder getikt door de bodybuildmevrouw met hard gezicht. “wil je samen trainen?” vroeg ze. Ik zei dat ik door haar getraind wilde worden, kan dat? Dat kon wel volgens haar. Ze snapte ook dat ik een vrouw wilde, want die reageren heel anders op dingen zoals de kutfase. Kutfase? He, wat ordinair nou. Ik had er al gelijk iets minder zin in. Wat bedoelt ze daarmee? Als we ongesteld zijn? Ooooh, de cutfase. Oh gelukkig. Opluchting. Nu hebben we een afspraak staan voor deze week. Ik vind het superspannend. Zij is wel heel breed. Wil ik dat? Doe ik hier goed aan? Ik moet er veel over nadenken.


Oh en by the way, deadlift nu op 90 kg. Viel me nog mee ook.


En weer Kristina Vassilieva;


“Training is the easy part, pumping iron is fun. The mindset is where most people stall. If you train hard, but fail to make progress, have you given your mental state enough attention? Have you spend enough time focusing on your way of thinking?”


Weltrusten strijders.
 
99percent.jpg
 
Woensdag was het zover, ik had afgesproken met de bodybuildmevrouw met hard gezicht om de mogelijkheden voor training te bespreken:bang: . Laat ik haar vanaf nu trainer C noemen. Elke keer schrik ik weer van haar harde gezicht, dat korte haar, die enorm brede schouders en die harde frons, maar ze is superaardig. We hebben afgesproken dat ik 4 dagen in de week alleen train en 1 dag met haar, die dag training kost me dan een paar tientjes per keer. We hebben afgesproken dat ik een week lang en voedingsdagboek bij hou en dat ik foto’s van mezelf maak om de maand. Totaal doen we 3 maanden en daarna zien we verder. En we doen echt bodybuilding :lifter:. Geen cardio. Kijk, dat is al een opluchting op zich #nocardio.


Ze zei dat ik rekening moest houden met nare opmerkingen als ik gespierder werd. Die heb ik heel soms nu ook al, maar dan ben ik juist vereerd :kiss:. Ik ben tenminste niet zo slap en vormeloos als degene die kritisch is. Trainer C vertelde zelf dat ze afgelopen weekend werd nagekeken en nare opmerkingen kreeg. Als ze goed in haar vel zit kan ze daar wel tegen, maar als het niet mee zit, niet. Dat begrijp ik wel. Heel soms ben ik bang dat ik ook zo word als zij, want ik wil geen hard gezicht en superbreed worden, ik vind haar wel erg mannelijk. Maar ik neem aan dat ik dat zelf onder controle heb?


“Wil je ook gebruiken?” vroeg ze aan me. Het klonk alsof we een louche deal in het criminele circuit zaten te bespreken. Ik zei dat ik dat echt niet wilde. Van Mario de oude personal trainer had ik al gehoord dat als je het podium op wilde, dat je niet eens hoeft in te schrijven als je niet gebruikt. Dus ja, zei Mario, trainer C gebruikt ook. Heel klein beetje. Ik wil ook geen heel klein beetje.


Soms lig ik in bed te draaien en te denken: waar ben ik nu weer aan begonnen? Waar heb ik mezelf mee in gelaten? Moet ik dit wel doen? Is er ooit nog een weg terug?


Woensdag is de eerste training met trainer C. Wat doe je dan tot die tijd he… Ik ben dus maar met mijn buurvrouw naar een lesje bodypump geweest. En dat viel me niets tegen. Pakte het oude gewicht zo weer op. En ik zag echt meer spieren in vergelijking met de laatste keer pump, een half jaar geleden. Vooral bij de armen. Had wel nasty spierpijn in mijn linkerkuit nadien. Maar hey, spierpijn is fijn. Ook al is dat dan in je kuit. Als ik maar geen ballonkuiten krijg.
Ook heb ik fijn de borst getraind. Al kwam wel de enige aardige medewerker in de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers een praatje met me maken. Over dat hij me ook heel goed kon trainen. En dat 'wij naturals' meer rust nodig hebben dan mensen die gebruiken, want onze spieren groeien in rust. En dat ik die oefening die ik aan het doen was ook op een andere manier kan doen. Wacht, hij deed hem even voor. En toen liet hij me foto's zien van hoe dik hij was en hoe gespierd nu. En welke trainingsinzichten hij had. Hoe het zou moeten. Ik zat nog maar 20 minuten in de training, maar ben naar huis gegaan. Mijn hoofd zat vol, het was warm en de irritatie zat weer op standje 10. Maar toen ik naar huis ging, zei de enige aardige medewerker wel: "Sneeuwwitje, doe rustig aan he", normaal zegt er nooit iemand iets...:ty:

En dan is er nu maar 1 afsluiter denkbaar en dat is deze;

“You think it’s too much? I think it’s too much opinion.” :hello:
 
Ben benieuwd wat de training je gaat brengen met je trainer. Lekker focus op jezelf en laat anderen die zeggen dat je te gespierd wordt maar lullen.
Je wordt echt niet in ene een spierbundel.. meeste zijn gewoon jaloers dat je er goed uitziet. ;)
succes!
 
Ik was afgelopen week aan het bankdrukken en kreeg de unit op het einde nog maar net 3x omhoog:wl:. Als je mijn spotter zou zijn, had je gerust 3 bakken koffie kunnen halen:coffee:. Toen ik ternauwernood was ontsnapt aan dat verpletterende gewicht en de gewichten alweer terug aan het hangen was, zag ik dat een buffel me had staan observeren. “Kan nog makkelijk 10 bij op. Moet ik je even spotten?”. Ook nog die buffel die normaal niet naar me om kijkt . Heb hem toch vriendelijk bedankt, het was wel klaar met de borst. Later in de week hoorde ik iemand zeggen toen ik weer supertraag de bar omhoog drukte “Netjes”. Ah jongens. Het is toch hartverwarmend. We are cheering each other on! :cheer:


Ik heb nu twee keer met trainer C getraind. Ze heeft inmiddels twee keer gezegd dat ik potentie heb. Zelfs één keer zei ze dat ik zou moeten overwegen het podium op te gaan (heb je een momentje; ik ren even naar buiten voor een dansje:banana:). Ze zegt dat ik al heel veel zelf heb getraind, “Maar”, zegt ze “Er is iets met je benen”. “Wat dan?” :bang: zei ik “Vet? “Ja, of vocht” zei ze. In ieder geval gingen we die stengels van mij extra hard aanpakken. En ik haat legday. Nu heb ik dus twee keer per week legday.


De eerste training was rug. Toen kreeg ik door dat ik in plaats van mijn rug, jaren lang mijn schouders heb getraind. Gelijk ’s avonds last van de aanhechtingen in de onderarm en van de nek, door de andere manier van trainen. Maar dat is net zoals met de arch bij de bench press, bier, seks en een vent: alles went. :gek:


Afgelopen week was de laatste week onbeperkt schransen (want: maandag op een eetschema). Dus ik zat met een vriendin een weekend in Sanadome. Heb 2 bossche bollen gehad, M&M’s op de hotelkamer en alleen maar patat als avondeten. :mc:Wat is dat toch, dat je weet dat er een zware tijd aankomt en als een dolle gaat hamsteren? Ik weet nog dat ik in de middagpauze vorige week een zak chips heb gehaald en cakejes met chocola. Ik liep met de open chipszak over straat te kanen. En op mijn werk nog stiekem zes cakejes weggezet. Oh oh oh. :eating:


Heb weer een treurige begin foto gemaakt. Deze keer, beste lezers, zet ik door. Want: ik kan geen loser zijn voor het oog van trainer C. Dus die rockin' na-foto komt er!


“Exercise is a celebration of what your body can do. Not a punishment for what you ate.” :kots:
 
Ik was afgelopen week aan het bankdrukken en kreeg de unit op het einde nog maar net 3x omhoog:wl:. Als je mijn spotter zou zijn, had je gerust 3 bakken koffie kunnen halen:coffee:. Toen ik ternauwernood was ontsnapt aan dat verpletterende gewicht en de gewichten alweer terug aan het hangen was, zag ik dat een buffel me had staan observeren. “Kan nog makkelijk 10 bij op. Moet ik je even spotten?”. Ook nog die buffel die normaal niet naar me om kijkt . Heb hem toch vriendelijk bedankt, het was wel klaar met de borst. Later in de week hoorde ik iemand zeggen toen ik weer supertraag de bar omhoog drukte “Netjes”. Ah jongens. Het is toch hartverwarmend. We are cheering each other on! :cheer:


Ik heb nu twee keer met trainer C getraind. Ze heeft inmiddels twee keer gezegd dat ik potentie heb. Zelfs één keer zei ze dat ik zou moeten overwegen het podium op te gaan (heb je een momentje; ik ren even naar buiten voor een dansje:banana:). Ze zegt dat ik al heel veel zelf heb getraind, “Maar”, zegt ze “Er is iets met je benen”. “Wat dan?” :bang: zei ik “Vet? “Ja, of vocht” zei ze. In ieder geval gingen we die stengels van mij extra hard aanpakken. En ik haat legday. Nu heb ik dus twee keer per week legday.


De eerste training was rug. Toen kreeg ik door dat ik in plaats van mijn rug, jaren lang mijn schouders heb getraind. Gelijk ’s avonds last van de aanhechtingen in de onderarm en van de nek, door de andere manier van trainen. Maar dat is net zoals met de arch bij de bench press, bier, seks en een vent: alles went. :gek:


Afgelopen week was de laatste week onbeperkt schransen (want: maandag op een eetschema). Dus ik zat met een vriendin een weekend in Sanadome. Heb 2 bossche bollen gehad, M&M’s op de hotelkamer en alleen maar patat als avondeten. :mc:Wat is dat toch, dat je weet dat er een zware tijd aankomt en als een dolle gaat hamsteren? Ik weet nog dat ik in de middagpauze vorige week een zak chips heb gehaald en cakejes met chocola. Ik liep met de open chipszak over straat te kanen. En op mijn werk nog stiekem zes cakejes weggezet. Oh oh oh. :eating:


Heb weer een treurige begin foto gemaakt. Deze keer, beste lezers, zet ik door. Want: ik kan geen loser zijn voor het oog van trainer C. Dus die rockin' na-foto komt er!


“Exercise is a celebration of what your body can do. Not a punishment for what you ate.” :kots:

Wat heeft vet en vocht te maken met ineens 2 x legday te doen?
 
Oh nice 2x legday, daar zou ik nu echt niet rouwig om zijn, mijn favoriete trainingsdag!
Zeer benieuwd naar je resultaat met je trainer! Succes ermee!
 
Hoop voor je dat trainen met een trainer weer voldoende motivatie geeft om een mooi resultaat te behalen.
Succes :)
 
Nice die complimentjes! Daar kan ej weer even op teren he!
enne... potentie! Super! Ik denk dat de motivatie er wel weer inzit toch? :D

ach ja... even nog tekeer gaan voor het strict wordt. Ik denk dat velen er last van hebben. Maar nu hoppa.. :whip: aan je schema! :p
 
Hoi Sneeuwwitje,

Ik heb net je dagboek grotendeels doorgelezen, allereerst: wat schrijf je ontzettend leuk, heerlijk om te lezen! Ten tweede: je bent weer goed bezig :D
Ik ga je dagboekje volgen om zelf ook wat meer gemotiveerd te raken. Succes de komende tijd met je schema!!
Groetjes, Laura
 
Back
Naar boven