fitandfree21
Novice
- Lid geworden
- 29 sep 2016
- Berichten
- 12
- Waardering
- 0
- Lengte
- 1m60
- Massa
- 57kg
- Vetpercentage
- 25%
Hoi allemaal,
ik zie door de bomen het bos niet meer, en omdat ik regelmatig wanneer ik iets google op dit forum terecht kom leek het mij tijd om zelf maar eens een account aan te maken!
Ik ben een vrouw van 21 jaar oud, weeg 57 kilo, heb een vetpercentage van (ongeveer) 25 procent opzich dus geen shockerende dingen, maar er is wel iets waar ik ontzettend mee zit.
Ruim een jaar geleden woog ik 68 kilo, te zwaar dus en ik besloot af te vallen. Ik verloor 4 kilo in ongeveer 2 maanden en ging daarna op reis voor een half jaar. Tijdens het reizen verloor ik 10 kilo, waardoor ik toen ik terug kwam minder woog dan ooit: 54 kilo. Ik was nog niet tevreden, en schreef me in voor personal body plan waar ik direct mee begon na mijn reis.
De eerste maand ging het goed, daarna kwam ik in een ontzettende dip. Waar ik op vakantie geen moeite had met weinig eten (warm weer, weinig beweging) vond ik het nu ontzettend zwaar om met een calorie-inname van 1200 (op een rustdag) en 1300 (op een trainingsdag) te functioneren. Ik liet me even los en kwam weer aan, 3 kilo. Op den duur, kreeg ik weer de volle motivatie en ben ik verder gegaan met PBP.
Ik sportte 5 keer per week (krachttraining), en daarnaast zo'n 2 keer per week hardlopen 5-10 km. Ik had mn calorie inname verhoogt naar ongeveer 1400 calorieën op een dag maar ik viel niet af. ONTZETTEND frustrerend.
Ik heb personal body plan ongeveer anderhalve maand geleden een beetje links laten liggen, ik ben eind oktober klaar maar het geeft me niet genoeg voldoening meer. De trainingen vond ik te soft, en verder werd ik gek van het continu foto's maken van alles wat je eet.
Iets minder dan een maand geleden ben ik veganistisch gaan eten, allereerst omdat het me een leuke uitdaging deed maar verder omdat ik al sinds 4 jaar ontzettende darmproblemen heb (PDS), waarbij ik de precieze kern van voeding maar niet lijk te vinden. Waar ik normaal elke dag buikpijn heb, heb ik nu al bijna een maand geen buikpijn. Ik denk dat niemand, met uitzondering van degene die ook bijna dagelijks pijn hebben, zich kunnen voorstellen hoe dankbaar ik daarvoor ben. Ondanks mijn liefde voor kipfilet, ei, kwark en natuurlijk al het andere waar dierlijke producten in zitten neem ik dat gemis zonder enige problemen voor lief. Ik voel me beter dan ooit, ben fit, mn huid is beter, voel me weer dun (of naja, er mag nog wel wat af als ik in de spiegel kijk maar ik heb niet meer continu het gevoel dat ik zwanger ben), ben niet meer moe en ben oprecht echt elke dag weer vrolijk en opgewekt. Heel gek hoe je lichamelijke toestand zoveel invloed heeft op je psychische gemoedsstand !
Iets nadat ik veganistisch ben gaan eten, ben ik een kijkje gaan nemen bij HealthadviesBreda. Daar werd mij verteld dat ik veel te WEINIG at. Iets wat ik moeilijk kon begrijpen (een calorietekort = afvallen, toch?) maar iets over een trage stofwisseling werd genoemd. Anyways, ik heb een nieuw eetschema gekregen waarbij ik ongeveer op 1800 calorieën per dag zit, ik doe nog steeds 5 keer per week aan krachttraining(ook met een nieuw krachtschema van HealthadviesBreda, behoorlijk pittig maar erg fijn) en 1 a 2 keer per week aan hardlopen.
Maar nu het echte probleem
Op de ene site lees ik dat de 'spaarstand' bullshit is, en dat je afvalt als je weinig eet. Maar ik ben een levend voorbeeld, tuurlijk cheat ik wel eens maar niet dagelijks en zelfs niet altijd wekelijks. Het probleem is dat ik bang ben, ik durf niet meer te eten dan wat ik nu doe. Afvallen door meer te eten gaat er gewoon niet in. Tuurlijk wil ik het gaan proberen, want nu sta ik toch maar stil maar ik zou graag advies krijgen van meerdere 'kenners' is het verhogen van 1400 calorieën naar 1800 calorieën niet een te grote stap? Moet ik nog meer aan cardio training doen?? Ga ik niet aankomen (in vet dan, spier vind ik geen probleem!)
Heel erg bedankt alvast, en sorry voor het lange verhaal.
ik zie door de bomen het bos niet meer, en omdat ik regelmatig wanneer ik iets google op dit forum terecht kom leek het mij tijd om zelf maar eens een account aan te maken!
Ik ben een vrouw van 21 jaar oud, weeg 57 kilo, heb een vetpercentage van (ongeveer) 25 procent opzich dus geen shockerende dingen, maar er is wel iets waar ik ontzettend mee zit.
Ruim een jaar geleden woog ik 68 kilo, te zwaar dus en ik besloot af te vallen. Ik verloor 4 kilo in ongeveer 2 maanden en ging daarna op reis voor een half jaar. Tijdens het reizen verloor ik 10 kilo, waardoor ik toen ik terug kwam minder woog dan ooit: 54 kilo. Ik was nog niet tevreden, en schreef me in voor personal body plan waar ik direct mee begon na mijn reis.
De eerste maand ging het goed, daarna kwam ik in een ontzettende dip. Waar ik op vakantie geen moeite had met weinig eten (warm weer, weinig beweging) vond ik het nu ontzettend zwaar om met een calorie-inname van 1200 (op een rustdag) en 1300 (op een trainingsdag) te functioneren. Ik liet me even los en kwam weer aan, 3 kilo. Op den duur, kreeg ik weer de volle motivatie en ben ik verder gegaan met PBP.
Ik sportte 5 keer per week (krachttraining), en daarnaast zo'n 2 keer per week hardlopen 5-10 km. Ik had mn calorie inname verhoogt naar ongeveer 1400 calorieën op een dag maar ik viel niet af. ONTZETTEND frustrerend.
Ik heb personal body plan ongeveer anderhalve maand geleden een beetje links laten liggen, ik ben eind oktober klaar maar het geeft me niet genoeg voldoening meer. De trainingen vond ik te soft, en verder werd ik gek van het continu foto's maken van alles wat je eet.
Iets minder dan een maand geleden ben ik veganistisch gaan eten, allereerst omdat het me een leuke uitdaging deed maar verder omdat ik al sinds 4 jaar ontzettende darmproblemen heb (PDS), waarbij ik de precieze kern van voeding maar niet lijk te vinden. Waar ik normaal elke dag buikpijn heb, heb ik nu al bijna een maand geen buikpijn. Ik denk dat niemand, met uitzondering van degene die ook bijna dagelijks pijn hebben, zich kunnen voorstellen hoe dankbaar ik daarvoor ben. Ondanks mijn liefde voor kipfilet, ei, kwark en natuurlijk al het andere waar dierlijke producten in zitten neem ik dat gemis zonder enige problemen voor lief. Ik voel me beter dan ooit, ben fit, mn huid is beter, voel me weer dun (of naja, er mag nog wel wat af als ik in de spiegel kijk maar ik heb niet meer continu het gevoel dat ik zwanger ben), ben niet meer moe en ben oprecht echt elke dag weer vrolijk en opgewekt. Heel gek hoe je lichamelijke toestand zoveel invloed heeft op je psychische gemoedsstand !
Iets nadat ik veganistisch ben gaan eten, ben ik een kijkje gaan nemen bij HealthadviesBreda. Daar werd mij verteld dat ik veel te WEINIG at. Iets wat ik moeilijk kon begrijpen (een calorietekort = afvallen, toch?) maar iets over een trage stofwisseling werd genoemd. Anyways, ik heb een nieuw eetschema gekregen waarbij ik ongeveer op 1800 calorieën per dag zit, ik doe nog steeds 5 keer per week aan krachttraining(ook met een nieuw krachtschema van HealthadviesBreda, behoorlijk pittig maar erg fijn) en 1 a 2 keer per week aan hardlopen.
Maar nu het echte probleem
Op de ene site lees ik dat de 'spaarstand' bullshit is, en dat je afvalt als je weinig eet. Maar ik ben een levend voorbeeld, tuurlijk cheat ik wel eens maar niet dagelijks en zelfs niet altijd wekelijks. Het probleem is dat ik bang ben, ik durf niet meer te eten dan wat ik nu doe. Afvallen door meer te eten gaat er gewoon niet in. Tuurlijk wil ik het gaan proberen, want nu sta ik toch maar stil maar ik zou graag advies krijgen van meerdere 'kenners' is het verhogen van 1400 calorieën naar 1800 calorieën niet een te grote stap? Moet ik nog meer aan cardio training doen?? Ga ik niet aankomen (in vet dan, spier vind ik geen probleem!)
Heel erg bedankt alvast, en sorry voor het lange verhaal.