AndroidHealthClinic

Sticky Het Serotonine-Dopamine-GABA evenwicht (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Ik ben me van geen onderdrukte pijn bewust, waarom heb je die indruk? ik weet wel waarom, mn drastische interventies en dat ik de laatste jaren een drugsverslaving had, toch voordat ik shizo triggerede was ik happy drinking redbulls posting on fora, dus ik had geen last vaan een vorm van interne pijn tot test mn predromale shizo triggerde.

Iedereen heeft wel pijn uit het verleden. Eenmaal 'volwassen' heb je de optie om dit te verwerken. Als je het tenminste wil erkennen.

Gezien jou thuissituatie zou het heel vreemd zijn dat dit niet is.
 
Ik heb het niet over het heden, maar je verleden. En je gevoelens (op een niet gay manier).
Ik voel me schuldig dat ik mn familie teveel genegeerd heb in de uk in zulke dingen, dat zit wel in mn hooft en halen drugs weg, maar dat wil ik oplossen wanneer ik terug naar belgie keer, ik kan aan niets anders denken, behalve dat mn leven met mn vriendin zowat een ramp was, maar zelfs wanneer ik door anhedonia torture ga ben ik blij en kijk ik voord naar de toekomst hoe ik shizophrenie beter kan begrijpen en meer mensen in volledige remissie kan brengen.
 
Iedereen heeft wel pijn uit het verleden. Eenmaal 'volwassen' heb je de optie om dit te verwerken. Als je het tenminste wil erkennen.

Gezien jou thuissituatie zou het heel vreemd zijn dat dit niet is.
Ok, ik kan wel aan een paar dingen denken maar niets significant genoeg dat ik dit wil onderdrukken.
 
Ik voel me schuldig dat ik mn familie teveel genegeerd heb in de uk in zulke dingen, dat zit wel in mn hooft en halen drugs weg, maar dat wil ik oplossen wanneer ik terug naar belgie keer, ik kan aan niets anders denken, behalve dat mn leven met mn vriendin zowat een ramp was, maar zelfs wanneer ik door anhedonia torture ga ben ik blij en kijk ik voord naar de toekomst hoe ik shizophrenie beter kan begrijpen en meer mensen in volledige remissie kan brengen.

Schuldgevoel is voorkomend bij 'trauma' uit het verleden. Voorkomend is dan ook kinderen die zich schuldig gaan voelen zodat ze de ouder niet de schuld moeten geven.

Hebben je ouders dan nergens schuld?

Hechtingsproblemen en verlatingsangst in relatie kunnen hieruit verder komen.
 
Ok, ik kan wel aan een paar dingen denken maar niets significant genoeg dat ik dit wil onderdrukken.

De herinnering misschien niet, maar de emoties erbij. Afzwakken van de pijn en dus emoties heeft soms zijn reden.

Je wil er ook over praten, het uiten, maar ook sterk houden. Dus dat maakt het soms moeilijk.
 
Ik had nooit enige vorm van trauma, maar wat je zegd is idd waar, maar waar ik me schuldig over voel is iets totaal anders en meer mn familie gwn verlaten.

Ik had nooit last van hechtingsproblemen of verlatingsangst, behalve dat ik uit ons huis gezet word haha, neenee het goed wel moeilijk zijn als ik mn vriendin niet meer zie.
 
De herinnering misschien niet, maar de emoties erbij. Afzwakken van de pijn en dus emoties heeft soms zijn reden.

Je wil er ook over praten, het uiten, maar ook sterk houden. Dus dat maakt het soms moeilijk.
emoties en herinneringen zijn wat disconnected in shizophrenia maar met een paar experimentele interventies kon ik die terug samenbrengen, maar het heeft wat experimenteren noig om dit probleem op te lossen.

Daarom heb ik anhedonia, mental torture without reward without depression, alleen als je gerelateerd bent aan shizophrenia, wat vreemder klinkt dan het is aangezien iedereen met adhd er aan gerelateerd is, heb je daar in de meeste gevallen last van
 
Ik had nooit enige vorm van trauma, maar wat je zegd is idd waar, maar waar ik me schuldig over voel is iets totaal anders en meer mn familie gwn verlaten.

Ik had nooit last van hechtingsproblemen of verlatingsangst, behalve dat ik uit ons huis gezet word haha, neenee het goed wel moeilijk zijn als ik mn vriendin niet meer zie.

Daarom ook 'trauma' tussen aanhalingstekens. Het is en vrij breed begrip waar veel onder kan vallen.

Waarom zou je schuldig voelen om je familie te verlaten? Heb je het gevoel dat je voor hun moet zorgen en er moet zijn?

Geen angst om je vriendin nooit meer te zien en dus je verlaat? Alsook niet de drang tot altijd samen zijn en het perfecte gevoel aan te houden? Iemand die je begrijpt en er voor je is?
 
emoties en herinneringen zijn wat disconnected in shizophrenia maar met een paar experimentele interventies kon ik die terug samenbrengen, maar het heeft wat experimenteren noig om dit probleem op te lossen.

Daarom heb ik anhedonia, mental torture without reward without depression, alleen als je gerelateerd bent aan shizophrenia, wat vreemder klinkt dan het is aangezien iedereen met adhd er aan gerelateerd is, heb je daar in de meeste gevallen last van

Klopt, en dat is ook bij andere aandoeningen zo. Dat heeft soms bijkomende redenen.
 
Daarom ook 'trauma' tussen aanhalingstekens. Het is en vrij breed begrip waar veel onder kan vallen.

Waarom zou je schuldig voelen om je familie te verlaten? Heb je het gevoel dat je voor hun moet zorgen en er moet zijn?

Geen angst om je vriendin nooit meer te zien en dus je verlaat? Alsook niet de drang tot altijd samen zijn en het perfecte gevoel aan te houden? Iemand die je begrijpt en er voor je is?
Ik voel me schuldig omdat ik op zen minst elke weelk contact kon opnemen maar dit amper deed, dat alleen, waarom zou ik voor mn familie moeten zorgen, ik ben geen caretaker.

Ik wil vriendin blijven met mn vriendin, natuurlijk zou ik het klote vinden dat we mekaar nooit meer zien aangezien we mekaar begrijpen, er is nix gevoel meer over dus nix dat ik aanhouden, single life of een ope relatie for now hehe
 
Ik voel me schuldig omdat ik op zen minst elke weelk contact kon opnemen maar dit amper deed, dat alleen, waarom zou ik voor mn familie moeten zorgen, ik ben geen caretaker.

Ik wil vriendin blijven met mn vriendin, natuurlijk zou ik het klote vinden dat we mekaar nooit meer zien aangezien we mekaar begrijpen, er is nix gevoel meer over dus nix dat ik aanhouden, single life of een ope relatie for now hehe

Dat is logisch gezien correct, maar over wie hebben we het dan? Je moeder specifiek en/of vader? Grootouders zijn er nog?

Heb je er ook over nagedacht waarom je niet wekelijks contact opname? Wat me wat onnodig veel lijkt trouwens.

Single life of open relatie vind je maar niets he.
 
Dunno, mss is dat wat overdreven een keer per maand is mss optimaal, ik heb het over mn hele familie en vrienden ook.

Door mn drugsverslaving dacht ik alleen maar aan time wasting shit

Wat je bedoel je ik vind het maar nix? is stukken beter, moest verblijven in een hostel voor een maand tot we een flat vonden, kende daar een heroinejunk dat ik geneukte hebt maar herinner me er maar de eerste minuut van, de gaf me heroine en ik blackte out en ze zat op mij voor 20 minute ofzo:roflol: ik heb meer issues een goeie boyfriend te zijn, negeerde mn vriendin heel de tijd terwijl ik daar met mn maten van daar buiten rondhong, terwijl ik ze wel graag zag.
 
Dunno, mss is dat wat overdreven een keer per maand is mss optimaal, ik heb het over mn hele familie en vrienden ook.

Door mn drugsverslaving dacht ik alleen maar aan time wasting shit

Wat je bedoel je ik vind het maar nix? is stukken beter, moest verblijven in een hostel voor een maand tot we een flat vonden, kende daar een heroinejunk dat ik geneukte hebt maar herinner me er maar de eerste minuut van, de gaf me heroine en ik blackte out en ze zat op mij voor 20 minute ofzo:roflol: ik heb meer issues een goeie boyfriend te zijn, negeerde mn vriendin heel de tijd terwijl ik daar met mn maten van daar buiten rondhong, terwijl ik ze wel graag zag.

En je familie, contacteerden die jou?

Dat noemen ze bindingsangst ;) Hierdoor ga je jezelf en de relatie tegenwerken, als het ware je vriendin onbewust wegduwen door eigen gedachten van onvolmaaktheid.

Wat vind je trouwens werkelijk van je moeder en vader, zonder hun te willen beschermen?
 
Het was meer iets van uitstelling, dacht constant ik neem volgende keer wel op, ik altijd aan onze relatie willen werken en ik denk dat ik ook dat er niet veel ongevolmaakt aan mij is, tenslotte is het idioot daar je vriendin daarvoor weg te duwen, als je ongevolmaakt bent zou ik blij zijn dat je er eentje hebt haha.

Mn leven daar was gwn meer fun in ways... ik zag mn vriendin graag maar vind leven met maten en beetje single stukken leuken, ik sta bekend met mn grote ego haha.

Mn ma heeft veel fauten in het leven gemaakt but cant blame her she has bipolar, mn pa heeft me weggeduuwt maar dat begrijp ik aangezien hoe ik ze behandelde in het verheelde met drugs etc, ik vind honestly dat ze beiden goeden personen zijn dat gedaan voor mij hebben wat ze konden.
 
Je maakt wel goeie punten, en in belgie wil ik wel terug gaan naar mn psychiater van mn drugsprobatie die me onmiddelijk ritaline voorschrijfde zodat ik niet hoefde aan zelfmedicatie te doen, hij vertelde me ook dat we mekaar als collegas kunnen zien, mn vriendin vertelde me ook altijd dat ik nooit over mn familie en dergelijke praatte
 
Het was meer iets van uitstelling, dacht constant ik neem volgende keer wel op, ik altijd aan onze relatie willen werken en ik denk dat ik ook dat er niet veel ongevolmaakt aan mij is, tenslotte is het idioot daar je vriendin daarvoor weg te duwen, als je ongevolmaakt bent zou ik blij zijn dat je er eentje hebt haha.

Mn leven daar was gwn meer fun in ways... ik zag mn vriendin graag maar vind leven met maten en beetje single stukken leuken, ik sta bekend met mn grote ego haha.

Mn ma heeft veel fauten in het leven gemaakt but cant blame her she has bipolar, mn pa heeft me weggeduuwt maar dat begrijp ik aangezien hoe ik ze behandelde in het verheelde met drugs etc, ik vind honestly dat ze beiden goeden personen zijn dat gedaan voor mij hebben wat ze konden.

Is er niet veel onvolmaakt aan jou? Dat staat wel in de weg om aan bepaalde dingen te werken vermoedelijk. Wat je denkt en wat je werkelijk denkt zijn soms verschillende dingen. Compenseren is een sterk middel, maar staat zelfrealisatie in de weg.

Ik zie zelf geen groot ego, maar een heel gekwetst iemand.

Dat is inderdaad een goede manier om je ouder hun fouten weg te duwen zonder eraan te werken. Dat gaat je niets brengen uiteindelijk. Ik en jij weten dat je kwaad bent op hun, los van wat je jezelf wijs probeert te maken. Niets mis mee om zoiets kwaad zijn en zelfs heel normaal.
 
Je maakt wel goeie punten, en in belgie wil ik wel terug gaan naar mn psychiater van mn drugsprobatie die me onmiddelijk ritaline voorschrijfde zodat ik niet hoefde aan zelfmedicatie te doen, hij vertelde me ook dat we mekaar als collegas kunnen zien, mn vriendin vertelde me ook altijd dat ik nooit over mn familie en dergelijke praatte

Werken aan lichaam aan geest tezamen gaat je meer brengen dan aan 1 van de 2. Bepaalde therapie en therapeuten zijn sterk vooruit gegaan in kwaliteit in Nederland zover ik heb kunnen lezen (sinds enkele jaren). Van België ben ik niet op de hoogte.

Maar de soort therapie, door wie en waar is zeer belangrijk. Niet elke therapie is geschikt en niet elke therapeut is even goed.

Over je familie praten ontwijk je inderdaad en dit is gewoon het belangrijkste vormende iets in een mens zijn leven. Of hij het nu wil erkennen of niet.

Als je echt wil (verder) leven is het losmaken van je verleden soms een goed idee. Het heeft zijn effecten, maar dat hoeft zo niet te zijn.
 
Een heel gekwetst iemand is een brutal overstatement, dan moet ik zel dit toch wel waarnemen behalve alleen schuldgevoel over mn familie amper te contacteren en dergelijke, ik ben enorm trots voor wat ik geleerd hebt en wil met deze kennis het ver maken in het leven.

Een groot ego is iets anders dan denken dat er niets met je mis is kerel, van jouw heb ik meer de indruk dat je denkt een psychiater te zijn en daarop met bepaalde zekerheid sommige statements gaat maken.

Ik praat met tal van mensen op skype die emotioneel gekwetst zijn en het verschil is obvious voor alle partijen.
 
Werken aan lichaam aan geest tezamen gaat je meer brengen dan aan 1 van de 2. Bepaalde therapie en therapeuten zijn sterk vooruit gegaan in kwaliteit in Nederland zover ik heb kunnen lezen (sinds enkele jaren). Van België ben ik niet op de hoogte.

Maar de soort therapie, door wie en waar is zeer belangrijk. Niet elke therapie is geschikt en niet elke therapeut is even goed.

Over je familie praten ontwijk je inderdaad en dit is gewoon het belangrijkste vormende iets in een mens zijn leven. Of hij het nu wil erkennen of niet.

Als je echt wil (verder) leven is het losmaken van je verleden soms een goed idee. Het heeft zijn effecten, maar dat hoeft zo niet te zijn.
Je eerste statement is wat ik altijd zaltijd zelf tegen iedereen zeg is en van cruciaal belang is.

Haha kwaliteit voor welke stoornissen dan? remissie van de standaard behandelingen zijn belachelijk man
 
Een heel gekwetst iemand is een brutal overstatement, dan moet ik zel dit toch wel waarnemen behalve alleen schuldgevoel over mn familie amper te contacteren en dergelijke, ik ben enorm trots voor wat ik geleerd hebt en wil met deze kennis het ver maken in het leven.

Een groot ego is iets anders dan denken dat er niets met je mis is kerel, van jouw heb ik meer de indruk dat je denkt een psychiater te zijn en daarop met bepaalde zekerheid sommige statements gaat maken.

Ik praat met tal van mensen op skype die emotioneel gekwetst zijn en het verschil is obvious voor alle partijen.

Wat je geleerd hebt is heel goed, maar gebruik het niet ter compensatie voor je verleden.

Nee, denk allesbehalve een psychiater te zijn en zou het ook nooit willen zijn :p Menselijke geest vind ik gewoon interessant en heb hier nogal wat over geleerd.

Je praat met mensen die hun emoties tonen dan waarschijnlijk ipv iemand zoals jij die het met ego probeert te compenseren en dit verdedigd als iemand erdoorheen wil.
 
Back
Naar boven