- Lid geworden
- 8 okt 2010
- Berichten
- 33.541
- Waardering
- 22.296
- Lengte
- 1m96
- Massa
- 102kg
- Vetpercentage
- 11%
Notes voor het lezen
Ik zal in dit topic een groot artikel over hCG neerplempen die ik om de zoveel tijd update, gezien ik om de zoveel tijd zin/tijd heb om er iets aan te doen kan het soms heel lang duren voordat ik er verder aan werk (wat nu het geval is bij andere artikelen die ik in de koelkast heb liggen). Wat ik in dit geval doe is dus het topic om de zoveel tijd updaten, bij deze de introductie, hoop dat men er van kan leren. Het artikel kan veel taaie stof bevatten, wil namelijk geen concessies doen op correctheid.
Human Chorionic Gonadotropin, een introductie
Ofwel, hCG. Ontdekt in de jaren 20 van de 20ste eeuw door Toyoichi Hirose, Selamar Aschheim, en Bernhard Zondek. Het duurde echter tientallen jaren voordat het onderzoek naar hCG echt op gang kwam. Zo na 1985 kwam het op gang met duizenden studies tot op heden, met name voor klinische applicaties en receptor en biologische functies.
De naam van human chorionic gonadotropin is afkomstig uit het Latijn, chorion is Latijn voor placenta. Deze produceert het hormoon in de syncytiotrophoblasten. En verder behoort het tot de gonadotrope hormonen, zodoende dus human chorionic gonadotropin.
hCG behoort tot de glycoproteine hormonen, net als het follikelstimulerend hormoon (FSH), het luteiniserend hormoon (LH) en het thyroidstimulerend hormoon (TSH). Zij delen allen dezelfde alpha-subunit, maar verschillen allen in hun beta-subunit. De alpha-subunit speelt een belangrijke rol voor het binden aan de receptor van de glycoproteine hormonen [1]. In 1980 werd ontdekt dat de beta-subunit van hCG is geevolueerd uit de LH beta-subunit [2]. hCG bindt net als LH aan de luteiniserendhormoonreceptor (LHR). Het voornaamste verschil tussen deze twee is de halfwaarde tijd. hCG heeft een halfwaardetijd van 36 uur, daar waar die van LH slechts 0,43 uur (26 minuten) bedraagt [3]. hCG heeft deze lange halfwaardetijd te danken aan zijn zuurgraad, veroorzaakt door de toevoeging van acht oligosaccharides, elk eindigend met een of twee siaalzuur residuen. Het siaalzuur maakt hCG een zuur molecuul met een iso-elektrisch punt (pI) van 3.5, LH heeft een pI van 8.0. [4]. Deze zuurgraad stoot hCG af van het binden aan het glomerulaire basale membraan.
Metabolisme
Zo'n 22% van hCG wordt uitgescheiden in de urine [5]. De overige 78% wordt waarschijnlijk grotendeels gemetaboliseerd door de lever en andere weefsels [6], maar ook binding aan de gonadale receptoren is hier voor een (heel) klein deelverantwoordelijk [7]. Er zijn in totaal vier paden verantwoordelijk voor de clearance van hCG.
Door bovenstaande paden die constant plaatsvinden, zijn er verscheidene 'soorten' hCG aanwezig in het lichaam; hCG, vrije beta-subunit, nicked hCG, nicked beta-subunit, nicked hCG na splitsing van CTP,... Zodoende zullen alle natuurlijke hCG preparaten (dus van de zwangere vrouwen) een mix van al deze bevatten [12]. Alleen recombinant (kunstmatige) hCG zal deze niet bevatten.
Afvallen
Onzin met hCG. Dr. Simeons vond het in 1954 nodig om met een kwalitatief slecht onderzoek te beweren dat hCG tot vetverlies leidde, en eetlust onderdrukte [13]. Een nonblinded, noncontrolled studie, waarbij de kandidaten op een dieet van 500 kcal/dag werden gezet en 125 IU hCG toegediend kregen p/d. Uiteraard kwamen de sterke resultaten natuurlijk door de hCG en niet door het gigantische energiedeficient. Niet veel jaren later werden meerdere (kwalitatief betere) studies uitgevoerd die enig voordelig effect van hCG volledig van de kaart veegde [14-23]. Er zijn echter twee studies die wel in het voordeel van hCG zijn, maar deze zijn kwalitatief slechter en door artsen die er belang bij hadden [24-25].
Referenties
Ik zal in dit topic een groot artikel over hCG neerplempen die ik om de zoveel tijd update, gezien ik om de zoveel tijd zin/tijd heb om er iets aan te doen kan het soms heel lang duren voordat ik er verder aan werk (wat nu het geval is bij andere artikelen die ik in de koelkast heb liggen). Wat ik in dit geval doe is dus het topic om de zoveel tijd updaten, bij deze de introductie, hoop dat men er van kan leren. Het artikel kan veel taaie stof bevatten, wil namelijk geen concessies doen op correctheid.
Human Chorionic Gonadotropin, een introductie
Ofwel, hCG. Ontdekt in de jaren 20 van de 20ste eeuw door Toyoichi Hirose, Selamar Aschheim, en Bernhard Zondek. Het duurde echter tientallen jaren voordat het onderzoek naar hCG echt op gang kwam. Zo na 1985 kwam het op gang met duizenden studies tot op heden, met name voor klinische applicaties en receptor en biologische functies.
De naam van human chorionic gonadotropin is afkomstig uit het Latijn, chorion is Latijn voor placenta. Deze produceert het hormoon in de syncytiotrophoblasten. En verder behoort het tot de gonadotrope hormonen, zodoende dus human chorionic gonadotropin.
hCG behoort tot de glycoproteine hormonen, net als het follikelstimulerend hormoon (FSH), het luteiniserend hormoon (LH) en het thyroidstimulerend hormoon (TSH). Zij delen allen dezelfde alpha-subunit, maar verschillen allen in hun beta-subunit. De alpha-subunit speelt een belangrijke rol voor het binden aan de receptor van de glycoproteine hormonen [1]. In 1980 werd ontdekt dat de beta-subunit van hCG is geevolueerd uit de LH beta-subunit [2]. hCG bindt net als LH aan de luteiniserendhormoonreceptor (LHR). Het voornaamste verschil tussen deze twee is de halfwaarde tijd. hCG heeft een halfwaardetijd van 36 uur, daar waar die van LH slechts 0,43 uur (26 minuten) bedraagt [3]. hCG heeft deze lange halfwaardetijd te danken aan zijn zuurgraad, veroorzaakt door de toevoeging van acht oligosaccharides, elk eindigend met een of twee siaalzuur residuen. Het siaalzuur maakt hCG een zuur molecuul met een iso-elektrisch punt (pI) van 3.5, LH heeft een pI van 8.0. [4]. Deze zuurgraad stoot hCG af van het binden aan het glomerulaire basale membraan.
Metabolisme
Zo'n 22% van hCG wordt uitgescheiden in de urine [5]. De overige 78% wordt waarschijnlijk grotendeels gemetaboliseerd door de lever en andere weefsels [6], maar ook binding aan de gonadale receptoren is hier voor een (heel) klein deelverantwoordelijk [7]. Er zijn in totaal vier paden verantwoordelijk voor de clearance van hCG.
- hCG wordt gescheiden uit de circulatie, en de siaalzuur groepen worden verwijderd. De macrofage neuraminidases splitsen hCG verder op. Dit is verantwoordelijk voor het grote aandeel van de lever in het metabolisme van hCG [8].
- hCG ondergaat continue dissociatie. De resulterende vrije beta-subunit en vrije alpha-subunit hebben een hele hoge metabolic clearance rate (MCR) vergeleken met hCG [9].
- hCG wordt constant genicked/gesplitst op beta44-45 en beta47-48. Dit leidt tot een vijf maal snellere MCR dan hCG [10-11].
- Enzymen verwijderen de O-gebonden oligosaccharides, waardoor de zuurte van hCG sterk daalt, en de halfwaarde tijd dus ook daalt [10-11]. Neutrophil elastase is het belangrijkste enzyme hierin.
Door bovenstaande paden die constant plaatsvinden, zijn er verscheidene 'soorten' hCG aanwezig in het lichaam; hCG, vrije beta-subunit, nicked hCG, nicked beta-subunit, nicked hCG na splitsing van CTP,... Zodoende zullen alle natuurlijke hCG preparaten (dus van de zwangere vrouwen) een mix van al deze bevatten [12]. Alleen recombinant (kunstmatige) hCG zal deze niet bevatten.
Afvallen
Onzin met hCG. Dr. Simeons vond het in 1954 nodig om met een kwalitatief slecht onderzoek te beweren dat hCG tot vetverlies leidde, en eetlust onderdrukte [13]. Een nonblinded, noncontrolled studie, waarbij de kandidaten op een dieet van 500 kcal/dag werden gezet en 125 IU hCG toegediend kregen p/d. Uiteraard kwamen de sterke resultaten natuurlijk door de hCG en niet door het gigantische energiedeficient. Niet veel jaren later werden meerdere (kwalitatief betere) studies uitgevoerd die enig voordelig effect van hCG volledig van de kaart veegde [14-23]. Er zijn echter twee studies die wel in het voordeel van hCG zijn, maar deze zijn kwalitatief slechter en door artsen die er belang bij hadden [24-25].
Referenties
- Dufau ML, Kusuda S.
Purification and characterization of ovarian LH/hCG and prolactin receptors.
J Recept Res 1987;7:167–93. - Fiddes JC, Goodman HM.
The cDNA for the beta-subunit of human chorionic gonadotropin suggests evolution of a gene by readthrough into the 3’-untranslated region.
Nature 1980;286:684–7. - Moyle WR, Matzuk MM, Campbell RK, Cogliani E, Dean-Emig DM, Krichevsky A, et al.
Localization of residues that confer antibody binding specificity using human chorionic gonadotropin/luteinizing hormone beta subunit chimeras and mutants.
J Biol Chem 1990;265:8511–18. - Ryan RJ, Charlesworth MC, McCormick DJ, Milius RP, Keutmann HT.
The glycoprotein hormones: recent studies of structure–function relationships.
Fed Am Soc Exp Biol 1988;2:2661–9. - Birken S, Kovalevskaya G, O'Connor J.
Metabolism of hCG and hLH to multiple urinary forms.
Mol Cell Endocrinol. 1996 Dec 20;125(1-2):121-31. - Wehmann RE, Nisula BC.
Metabolic and renal clearance rates of purified human chorionic gonadotropin.
J Clin Invest. 1981 Jul;68(1):184-94. - Braunstein GD, Vaitukaitis JL, Ross GT.
The in vivo behavior of human chorionic gonadotropin after dissociation into subunits.
Endocrinology. 1972 Oct;91(4):1030-6. - Lefort GP, Stolk JM, Nisula BC.
Evidence that desialylation and uptake by hepatic receptors for galactose-terminated glycoproteins are immaterial to the metabolism of human choriogonadotropin in the rat.
Endocrinology. 1984 Oct;115(4):1551-7. - Wehmann RE, Nisula BC.
Metabolic clearance rates of the subunits of human chorionic gonadotropin.
J Clin Endocrinol Metab 1979;48:753–9. - Cole LA, Kardana A, Park SY, Braunstein GD.
The deactivation of hCG by nicking and dissociation.
J Clin Endocrinol Metab. 1993 Mar;76(3):704-10. - Kardana A, Cole LA.
Human chorionic gonadotropin beta-subunit nicking enzymes in pregnancy and cancer patient serum.
J Clin Endocrinol Metab. 1994 Sep;79(3):761-7. - Kardana A, Elliott MM, Gawinowicz MA, Birken S, Cole LA.
The heterogeneity of human chorionic gonadotropin (hCG). I. Characterization of peptide heterogeneity in 13 individual preparations of hCG.
Endocrinology. 1991 Sep;129(3):1541-50. - SIMEONS AT.
The action of chorionic gonadotrophin in the obese.
Lancet. 1954 Nov 6;267(6845):946-7. - Sohar EA.
A forty-day 550 calorie diet in the treatment of obese outpatients.
Am J Clin Nutr 1959;5:514–19. - Craig LS, Ray RE, Waxler SH, Madigan HM.
Chorionic gonadotropin in the treatment of obese women.
J Clin Nutr 1963;12:230–4. - Frank BW.
The use of chorionic gonadotropin hormone in the treatment of obesity.
Am J Clin Nutr 1964;14:133–6. - Young RL, Fuchs RJ, Woinjen MJ.
Chorionic gonadotropin in weight control. A double blind crossover study.
J Am Med Assoc 1976;236:2495–7. - Stein MR, Julis RE, Peck CC, Hinshaw W, Sawicki JE, Deller JJ.
Ineffectiveness of human chorionic gonadotropin in weight reduction: a double-blind study.
Am J Clin Nutr 1976;29:940–8. - Greenway FL, Bray GA.
Human chorionic gonadotropin (hCG) in the treatment of obesity.
West J Med 1977;127:461–3. - Shetty KR, Kalkoff RK.
Human chorionic gonadotropin (hCG) treatment of obesity.
Arch Inter Med 1977;137:151–5. - Richer RT, Runnebaum B. Risiko-Nutzen
Risk-benefit analysis of a hCG-500 kcal reducing diet (cura romana) in females.
Geburtshitfe und Frauenhellkunde 1987;47:297–305. - Bosch B, Venter I, Stewart RI, Bertram SR.
Human chorionic gonadotropin and weight loss. A double-blind placebo-controlled trial.
S Afr Med J 1990;77:185–9. - Lijesen GK, Theeuwen I, Assendelft WJ, Van Der Wal G.
The effect of human chorionic gonadotropin (hCG) in the treatment of obesity by means of the Simeon therapy: a criteria-based meta-analysis.
Br J Clin Pharmacol 1995;40:237–43. - Gusman HA.
Chorionic gonadotropin in obesity. Further clinical observations.
Am J Clin Nutr 1969;22:686–95. - Asher WL, Harper HW.
Effect of human chorionic gonadotropin on weight loss, hunger and feeling of well being.
Am J Clin Nutr 1973;26:211–18.
Laatst bewerkt:
