MuscleMeat

Snowwhite on the move

Bezoekers in dit topic

Tja.. wat voor de een werkt werkt voor de ander niet.
Het is het proberen waard denk ik dan. Werkt het niet dan weet je dat ook .
 
Drie weken verder en 2,5 kg lichter. Merk dat het eetschema nu iets moeilijker vol te houden is, de motivatie is er wat uit, maar het lukt me wel. In het begin is alles nog nieuw en wil je het graag goed doen. Later verslapt dat een beetje. Met de trainer trainen gaat ook goed. Naast de 1,5 uur trainen en 3x per week buiktraining moet ik nu 2x per week 45 minuten cardio gaan doen. Nee, niet hardlopen. Ik moet op de crosstrainer. Ik heb altijd al een hekel gehad aan die meisjes die de sportschool binnengaan, de tas neerzetten, een uur op de crosstrainer staan, en weer naar huis gaan. En nu ben ik dat zelf.


Ik merk wel iets aan mijn lijf, maar heel minimaal. Als ik train en ik kijk in de spiegel dan heb ik nog van die dikke huisvrouwen-armen, een patat-buikje en van die boerenstengels onder mijn romp. Alles duurt zo lang he. Ik ben wel blij dat ik van trainen houd. Ik heb gewoon 1 liedje op en die draai ik de hele training telkens opnieuw. En als een vis zonder geheugen kan ik dat liedje telkens weer leuk vinden.


Ik merk dat ik in kracht wel iets vooruit ga. Maar de trainer zegt dat gewicht helemaal niet belangrijk is en dat ik me eerst moet focussen op de bewegingen langzaam en geconcentreerd uitvoeren (dat vindt ze al een stuk beter gaan). Dan gaan we na de vakantie ‘opbouwen’, zegt ze. Toch mis ik het: af en toe een fijne zware deadlift, of kijken of ik nog op mijn oude niveau van de bench press zit. Ben ik dan toch een powerlifter? Neeeeeeee. Toch niet hoor.


Maandag gaan we op vakantie. Eerst het vinkje ‘fitness’ aangevinkt op de reiswebsite, en vervolgens een hotel gekozen. Van de trainer mag ik best een ijsje meer en train in gewoon full body en ga ik hardlopen. Ben benieuwd of me dat lukt. Denk het wel.


“Consistency is key”
 
Sorry voor de late update, ik had vakantie. En dit jaar ging ie naar Gran Canaria. Het uitzoeken van een vakantie begint bij mij met het aanvinken van ‘Fitness’ en het speuren naar recensies over die fitness in het vakantie hotel, waarna mijn vriend vervolgens een hotel mag uitzoeken.

Met zweet in de bilnaad wat whey poeder de grens over gesmokkeld. Daar aangekomen kregen we een upgrade naar een senior suite, waar we opgewacht werden door een enorme kakkerlak in de slaapkamer en beestjes in de kledingkast. Toen had ik mijn vriend al gelijk in paniek weer bij de voordeur staan. Ik bleef verrassend koel (dat verbaasde mij ook). Toch maar weer naar een junior suite. De volgende dag een duur reisje geboekt om het eiland over te gaan, kwam het busje ons niet ophalen. Ik had nu inmiddels al twee keer gehuild in twee dagen (en ruzie gemaakt). Het was niet onze vakantie; met mede-vakantiegangers zo oud als je ouders dringen aan het buffet voor het fruit op sap en geen bedje kunnen vinden na 11:00, omdat men deed aan ‘handdoekje leggen’. De hotel gym was prima, al was het verstandig dat je je reisvaccinaties op orde had, voordat je daar iets zou oppakken. In het wellness resort was ook een fitness, waar je 8 uro per keer voor moest betalen en die heb ik maar verkozen. Ik had nauwelijks 1 teen over de drempel en had toen al aanspraak van 2 opeenvolgende mannen; “working out on a holiday, ah?’ ‘where are you from?’. De heimwee naar thuis, naar de ongezellige sportschool met onaardige mensen en te harde muziek zwol aardig aan. Na 8 dagen met piepende vliegtuigbandjes weer teruggevlogen. Dit doen we niet nog een keer.


Thuis aangekomen geprobeerd weer goed te eten, maar dat lukte niet, want ik had nog 2 weken vakantie en er was verleiding alom. Zelfs trainer C cut me some slack en zei dat ik moest genieten. Om vervolgens na week 2 te zeggen dat ik nu toch echt wel weer op schema moest komen. Uiteindelijk ben ik niets aangekomen en niets afgevallen na 3 weken vakantie, dus dat is voor mij prima.


Het trainen is nu leuker, omdat ik nu zwaarder mag trainen en indien het niet anders kan, ook minder herhalingen (pyramide). Deze methode ligt me beter, ik heb elke dag spierpijn, en verbreek weer oude PR’s. Ik zit nog steeds strak in een sterke bro-split, doe nog steeds achterlijke buikspieroefeningen en moet nu 3x per week intervallen op de crosstrainer. En ik doe het braaf.

Ik heb wel geleurd bij trainer C om sommige oefeningen eruit te halen en te vervangen door andere. Dat vindt ze irritant merk ik. Maar sommige oefeningen doen niets voor me, merk ik.


Trainer C is soms ook een beetje chagrijnig, omdat ze in de contest prep zit, leeft op een vetpercentage van 9% en erg onzeker is over haar fysiek. Laatst deed ze een oefening voor en trilde ze hevig. Kwam door een afvalmiddeltje. Kon ik die niet ook gebruiken? Vroeg ik. Nee, was verboden. Oke dan…


Ik moet iets minder eten; 2 boterhammen minder en geen muesli meer in de kwark. En eigenlijk gaat dat best aardig. Ik merk dat mijn shirtjes en jasjes strak zitten bij de schouders en het valt nu mensen op. Toen ik laatst weer een keer naar de Trudy-Ria-Gerda sportschool ging, om mijn buurvrouw te begeleiden naar een fitter leven, zei zo’n Trudy ‘dat je het best al wel een beetje kon zien dat ik aan het trainen was’. Een beetje? Het is maar goed dat ik er weg ben…


Ook heb ik de homies van mijn eigen sportschool gemist, toen ik op vakantie was. Omdat ik overdag kon trainen, krijg je ander volk. Parttimers, vakantiegangers, uitkeringstrekkers en ander geteisem (maar geteisem hebben we ook ’s avonds). Zo ook een lange kale vent, niet super gespierd, maar niet dun, die de hele tijd aan het fluiten was. Ik vond hem een beetje eng. Hij liep dan langs en dan floot hij, zoals bouwvakkers zo’n fluitje hebben als er een mooie vrouw langs komt. Dik ongemakkelijk. Later gaf hij me echt zo’n foutje knipoog. Dus ik: ‘Ja hoi’. Sommige kerels zijn zo fout, ze houden nog net geen bord vast met ‘niet doen, ik ben fout’. Ik snap dan niet dat daar meisjes voor zijn, voor zo’n man. Een knappe man heb je voor anderen, een kneus heb je voor jezelf. En ik heb een kneus, waar ik heel blij mee ben.


Deze week is het de laatste week van de 2e maand. Daarna nog 1 maand met trainer C. Ik ben nog aan het nadenken of ik door wil gaan of niet…Ik denk het wel? Ik post binnenkort een foto van het resultaat na 2 maanden (houd wel even in gedachten dat ik 3 weken stilstond he….).


Hoe was jullie vakantie? Nog weggeweest? Nog getraind op vakantie?

Wat zijn we ook een stelletje neuroten…


“I lift because punching people is frowned upon”


“I’ve been starting a diet on Monday for like 3 straight years now”
 
Ik had een slechte week op het werk. Veel gedoe, drukte en negativiteit. Slecht slapen (midden in de nacht 24 hours in A&E gekeken, air crash investigation en locked up abroad). Normaal ‘sport’ ik dat er wel uit, maar het lukte me niet goed. Telkens zo’n lauwe hoofdpijn, die ineens doorgroeide op dinsdagavond naar een hersenverlammende migraine-aanval, net toen ik een presentatie moest geven voor 50 man. Ik kon niet eens meer sociaal doen en ik ben nog wel zo’n sociale eikel.


Toen ik de volgende dag ging trainen met trainer C, zat ik nog steeds maar op zo’n 60%. En toen zag ik haar ook nog met die verrekte caliper, toen zakte ik acuut naar 40%. Toch viel de uitslag mee: 26,6% vet. Het meeste op de rug (dat wist ik niet, ik dacht op de poten). Toen we aan het trainen waren, vroeg ik: ‘wat is mijn doel eigenlijk?’. “Ja, wat is je doel eigenlijk?” Maar ik wist wel wat mijn doel was, want die doelen had ik opgeschreven (volgens feed the fat, burn the muscle)(grapje); ik wil graag naar 20% vet, met behoud van spiermassa. Nou, dat was geen probleem. En stante pede werd trainer C enthousiast: dan moet je over 2 weken op 25,6% zitten. Gaan we fixen.


En ik weet niet wat het was, ik heb de slag weer te pakken. Ik eet redelijk goed. Ik sport redelijk goed en ik krabbelde gedurende de week weer uit die sof op het werk (al heb ik in mijn hoofd mijn middelvinger omhoog).


“your current situation isn’t your final destination”
 
Er traint een stelletje op de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers, altijd samen. Zij lijkt mooi, maar als je dichterbij kijkt, valt dat tegen. Dat is bij de meeste vrouwen met lang haar en make up zo, vind ik. Haar vriend heeft zo’n penetrante oude vieze zweetlucht om hem heen hangen. Heb al gedacht om hem zo’n potje ‘HG poeder voor vieze luchtjes in sportkleding’ (of zoiets) aan te raden. Maar mijn ervaring is, dat als die penetrante zweetlucht er één keer in zit; kan je de hele handel maar beter gewoon weggooien. Hij sport, zij assisteert. Dat wil zeggen: zij houdt zijn bidon vast en houdt onnodig een bankje bezet op maandagavond, terwijl ze naar hem kijkt. Ze heeft zelf nog geen 1 kg gewichtje opgetild. Ze heeft nog net sportkleding aangetrokken, dat wel. En hij smijt met de gewichten en maakt onnodig veel lawaai. Stoertje.


Ik weet niet wat het is, dat me zo razend irriteert aan dit stel. Waarom kan die jongen niet alleen sporten? Ik kijk ze ook nooit aan, lach ook nooit naar ze. En als hij smijt met de gewichten, sta ik demonstratief op en loop naar een ander bankje. Asshole.


Laatst ging ik chocola halen bij Jamin (later meer over mijn progressie). Ik dacht, dat meisje achter de balie, die ken ik ergens van. Nu werk ik op de soa-poli, dus dat is altijd lastig. Maar ze herkende mij ook. Inderdaad ze was dat onaantrekkelijke (van dichtbij) meisje met die ongeïnteresseerde blik van die stink-dude die smijt met de gewichten. Dus vanaf nu knik ik haar vriendelijk toe. Want; de verkoopster van de Jamin moet je te vriend houden. Maar ik baal wel, want ik vind dat je dingen alleen moet kunnen doen, zonder dat je wijf je telkens volgt.


Ook met Mario, de oude personal trainer, is het gesprek weer op gang gekomen. Daar baalde ik van, want ik vond het wel lekker rustig zo. Laatst sprak hij me aan, vroeg of ik al klaar was met trainen (had inderdaad mijn jack al aan en was op weg naar buiten)? “Ja, ik ga nu thuis op de bank zitten”, zei ik. Toen zei hij: “als je een relatie met mij had, zat je niet rustig op de bank!”. Pardon? Ah gatverdamme. Ik wou dat ik dan een gevat antwoord terug had, maar die had ik niet. Ik lachte als een mak schaapje met hem mee. Waarom doen mannen dat; refereren naar seks? Makes me want to not have any for a looooong time!


Van trainer C zou ik een nieuw trainingsschema krijgen. Ik heb een tijdje in pyramide getraind, dat beviel me erg goed, ik kon telkens meer tillen. Nu moest ik trainen volgens 3 sets zonder rust: set 1: 12 herhalingen op 80% kracht, set 2: 8 herhalingen op 100% kracht en set 3: 15 herhalingen op 60% kracht. Dat gaat ook wel goed, maar ik was nog niet klaar met de pyramide. We hadden de borst al zo samen geoefend en ze zou de rest op papier zetten. Na drie weken wachten op mijn nieuwe trainingsschema, zeuren om een nieuw schema, en maar een beetje aan klooien, kreeg ik hem eindelijk in de mail. Er was niets veranderd, alle oefeningen al 3 maanden hetzelfde; alleen met die 12/8/15 sets. Ook weer die retarded buikspieroefeningen en die half-ass cardio, waar ik zo’n diepgewortelde hekel aan heb. En toen was ik (een beetje) teleurgesteld.


Sommige oefeningen vind ik zo thunder-saai: de donkey kick bijvoorbeeld. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit; maar er brandt niets in de ass bij mij. Ook zie ik geen bodybuilder die oefening ooit doen. Alleen maar ongeïnteresseerde vrouwen die van veraf best mooi lijken, maar van dichtbij tegen vallen, die doen de donkey kick. Ook moet ik box jumps doen. Ook nog nooit een bodybuilder zien doen. Ik vind dat GRIT/HIIT-tyfuszooi (excuus) waar je onnodig moe van wordt en weer: er brandt niets.


En wat ik dan ga doen is de boel saboteren: maar 2 setjes donkey kicks doen. De buikspieroefeningen die ik nog steeds 3x per week moet doen, inkorten, overslaan of veranderen. Voor de vorm 8 boxjumps doen en snel weer verder. En oh, de cardio heb ik ook al weken over geslagen. Omdat trainer C me niet consequent meet of weegt en me de ruimte geeft om chocola te eten, doe ik dat ook. Ik ben enorm gedemotiveerd. Dit tripje heeft me inmiddels 400 euro gekost. Hoewel alles ervan, ik herhaal: AlLLES mijn eigen schuld is, heb ik wel de volgende kennis op gedaan: ik wil stoppen met trainer C. Ik wil trainen met iemand in wie ik geloof. Met wie ik kan praten over mijn ontevredenheid of gedemotiveerd zijn. Of als ik iets heb gelezen over bodybuilding (wat ik vaak doe), dat hij er open voor staat. Ik mis een intelligente bodybuilder, who can whip my ass en me weet te motiveren. En ik begin nu te denken dat dat een contradictio in terminis is.


Nu moet ik het nog zeggen tegen trainer C en dat durf ik niet goed. Ik moet nog 3 trainingen…dan ga ik het zeggen….Oh help me dear God! Zijn jullie het wel met me eens?


“Some of y’all girls gotta chill with the make up until we get this clown situation under control”
 
Er traint een stelletje op de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers, altijd samen. Zij lijkt mooi, maar als je dichterbij kijkt, valt dat tegen. Dat is bij de meeste vrouwen met lang haar en make up zo, vind ik. Haar vriend heeft zo’n penetrante oude vieze zweetlucht om hem heen hangen. Heb al gedacht om hem zo’n potje ‘HG poeder voor vieze luchtjes in sportkleding’ (of zoiets) aan te raden. Maar mijn ervaring is, dat als die penetrante zweetlucht er één keer in zit; kan je de hele handel maar beter gewoon weggooien. Hij sport, zij assisteert. Dat wil zeggen: zij houdt zijn bidon vast en houdt onnodig een bankje bezet op maandagavond, terwijl ze naar hem kijkt. Ze heeft zelf nog geen 1 kg gewichtje opgetild. Ze heeft nog net sportkleding aangetrokken, dat wel. En hij smijt met de gewichten en maakt onnodig veel lawaai. Stoertje.


Ik weet niet wat het is, dat me zo razend irriteert aan dit stel. Waarom kan die jongen niet alleen sporten? Ik kijk ze ook nooit aan, lach ook nooit naar ze. En als hij smijt met de gewichten, sta ik demonstratief op en loop naar een ander bankje. Asshole.


Laatst ging ik chocola halen bij Jamin (later meer over mijn progressie). Ik dacht, dat meisje achter de balie, die ken ik ergens van. Nu werk ik op de soa-poli, dus dat is altijd lastig. Maar ze herkende mij ook. Inderdaad ze was dat onaantrekkelijke (van dichtbij) meisje met die ongeïnteresseerde blik van die stink-dude die smijt met de gewichten. Dus vanaf nu knik ik haar vriendelijk toe. Want; de verkoopster van de Jamin moet je te vriend houden. Maar ik baal wel, want ik vind dat je dingen alleen moet kunnen doen, zonder dat je wijf je telkens volgt.


Ook met Mario, de oude personal trainer, is het gesprek weer op gang gekomen. Daar baalde ik van, want ik vond het wel lekker rustig zo. Laatst sprak hij me aan, vroeg of ik al klaar was met trainen (had inderdaad mijn jack al aan en was op weg naar buiten)? “Ja, ik ga nu thuis op de bank zitten”, zei ik. Toen zei hij: “als je een relatie met mij had, zat je niet rustig op de bank!”. Pardon? Ah gatverdamme. Ik wou dat ik dan een gevat antwoord terug had, maar die had ik niet. Ik lachte als een mak schaapje met hem mee. Waarom doen mannen dat; refereren naar seks? Makes me want to not have any for a looooong time!


Van trainer C zou ik een nieuw trainingsschema krijgen. Ik heb een tijdje in pyramide getraind, dat beviel me erg goed, ik kon telkens meer tillen. Nu moest ik trainen volgens 3 sets zonder rust: set 1: 12 herhalingen op 80% kracht, set 2: 8 herhalingen op 100% kracht en set 3: 15 herhalingen op 60% kracht. Dat gaat ook wel goed, maar ik was nog niet klaar met de pyramide. We hadden de borst al zo samen geoefend en ze zou de rest op papier zetten. Na drie weken wachten op mijn nieuwe trainingsschema, zeuren om een nieuw schema, en maar een beetje aan klooien, kreeg ik hem eindelijk in de mail. Er was niets veranderd, alle oefeningen al 3 maanden hetzelfde; alleen met die 12/8/15 sets. Ook weer die retarded buikspieroefeningen en die half-ass cardio, waar ik zo’n diepgewortelde hekel aan heb. En toen was ik (een beetje) teleurgesteld.


Sommige oefeningen vind ik zo thunder-saai: de donkey kick bijvoorbeeld. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit; maar er brandt niets in de ass bij mij. Ook zie ik geen bodybuilder die oefening ooit doen. Alleen maar ongeïnteresseerde vrouwen die van veraf best mooi lijken, maar van dichtbij tegen vallen, die doen de donkey kick. Ook moet ik box jumps doen. Ook nog nooit een bodybuilder zien doen. Ik vind dat GRIT/HIIT-tyfuszooi (excuus) waar je onnodig moe van wordt en weer: er brandt niets.


En wat ik dan ga doen is de boel saboteren: maar 2 setjes donkey kicks doen. De buikspieroefeningen die ik nog steeds 3x per week moet doen, inkorten, overslaan of veranderen. Voor de vorm 8 boxjumps doen en snel weer verder. En oh, de cardio heb ik ook al weken over geslagen. Omdat trainer C me niet consequent meet of weegt en me de ruimte geeft om chocola te eten, doe ik dat ook. Ik ben enorm gedemotiveerd. Dit tripje heeft me inmiddels 400 euro gekost. Hoewel alles ervan, ik herhaal: AlLLES mijn eigen schuld is, heb ik wel de volgende kennis op gedaan: ik wil stoppen met trainer C. Ik wil trainen met iemand in wie ik geloof. Met wie ik kan praten over mijn ontevredenheid of gedemotiveerd zijn. Of als ik iets heb gelezen over bodybuilding (wat ik vaak doe), dat hij er open voor staat. Ik mis een intelligente bodybuilder, who can whip my ass en me weet te motiveren. En ik begin nu te denken dat dat een contradictio in terminis is.


Nu moet ik het nog zeggen tegen trainer C en dat durf ik niet goed. Ik moet nog 3 trainingen…dan ga ik het zeggen….Oh help me dear God! Zijn jullie het wel met me eens?


“Some of y’all girls gotta chill with the make up until we get this clown situation under control”


Ik was al lang gestopt met die trainer. Achterhaalde info die zei verstrekt. Is een trend deze tijd dat iedereen ineens advies gaat geven en mensen begeleiden. Maar ook in deze situatie blijkt dat lang niet iedereen daarvoor geschikt is.
 
Inderdaad, waarom nog drie trainingen wachten? Wat mij betreft had ik hem al voor Christus verteld hoe ik over z'n manier van aanpakken denk. Sporten moet een plezierige ervaring zijn, dus kop op meis ik zou niet langer wachten :)
 
Waarom zou je wachten met het vertellen dat je wil stoppen met C?
Het is jouw lijf, zijn jouw trainingen en het is jouw tijd. Jij kan altijd bepalen wat jij wel en niet wilt.
En als je niet met je trainer kan praten en op 1 lijn zit zal je toch een ander moeten zoeken of het zelf op moeten gaan pakken.

Wat ik wel snap is dat je het geprobeerd hebt. Niet geschoten is altijd mis en soms kan het gewoon enorm goed gaan maar soms ook niet.
Je leert er altijd wat van. Misschien heb je zelf wel een idee welke oefeningen en welke manier van trainen je wel zijn bevallen en kan je daar zelf een schema mee maken. We kunnen hier altijd meekijken en tips geven. :)
 
Dus op een mooie woensdag ging ik trainen met trainer C en ik had me voorgenomen: ik ga zeggen dat ik wil stoppen. Toen we met de eerste oefening bezig waren (rug), zei ze: ‘Je bent dikker geworden’ (was ook zo). En toen tikte ik hem gelijk even af: ‘ik zat te denken, dat ik even iets anders moet doen, want ik krijg dat eten van mij niet onder controle’. Ja, ik was pussy. Maar je hebt hier te maken met wat hard volk, ik was ook nog wel enigszins angstig dat er een hissy fit midden in de gym zou komen, dus ik kleedde het wat in. Reactie: dat leek haar heel verstandig. Moest ik er dit keer wel echt voor gaan. En ik had nog steeds potentie. Ik moest daarna maar weer terugkomen. ‘Doe ik!’ zei ik. ‘Niet’ dacht ik.


Nu ik toch aan de gang was heb ik gelijk die middag de coach voor stress op het werk opgezegd. De hele sessie in mijn hoofd aan het denken: "ik wil stoppen ik wil stoppen ik wil stoppen of heb ik er toch wat aan? Dit is wel zinnig. Nee ik wil stoppen ik wil stoppen ik wil stoppen". Dus de coach zei op het einde van de sessie (nadat ik te horen kreeg dat ik waarschijnlijk de trauma’s van mijn moeder aan het verwerken was en dat ik daarom stress op het werk had, snap je?): ‘en wat gaan we doen?’ ‘nou, ik wilde eigenlijk wel stoppen, want ik heb al heel veel inzicht gekregen’. Ik lieg!!!! Het is nog PRECIES hetzelfde als toen ik bij jou begon. Maar dat zei ik niet. Hij vond het oké, mits ik nog even een evaluatie invulde en over een tijdje liet weten over de mail hoe het ging. Evaluatie natuurlijk positief ingevuld. Weer pussy. Maar good riddens!!!


Dus toen reed ik naar huis en ik was BEVRIJD!!!! En ik was gelukkig. En trots op mezelf en alles wat nog meer van toepassing was. En ik bespaarde mezelf 380 (!) euro in de maand. How’s that working out for ya??


En dan komt het erop aan: wat ga je doen. De boel laten verslonzen? Schransen, op de bank zitten netflixen en niet meer trainen?


Toegegeven: dat heb ik 1 dag gedaan.


En daarna; ik pakte hem weer op. Ik verbaasde mezelf. Eet nu alweer 5 dagen keurig en train weer netjes. Heb er ook weer plezier in. En als ik vijf minuten later wil trainen, dan doe ik dat! En ik eet ook wel chocola. Maar niet teveel.


Heb voor het eerst weer even een goede zware deadlift gedaan (door al dit geneuzel wel 10 kg aan kracht bij de deadlift ingeleverd, maar dat trek ik recht) en ga vanavond weer gewoon een platte benchpress doen (en niet de freakin’incline) met een lichte arch. En ik doe gewoon weer UB/LB. 4x per week. En 1x per week cardio.


Ik voel me zo gelukkig. De bevrijding. Ongekend.


Maar ik mag niet verslappen. Dus ik heb me ingeschreven voor Personal bodyplan (6 maanden online begeleiding). Ik volgde ze al heel lang en ben het eens met hun denkwijze. Afvallen? Minder eten. (lees ook het boek: “Eet taart, krijg een sixpack”). Je kan dan kiezen uit zo’n 30 coaches die je kunnen begeleiden. En toen heb ik de enige bodybuilder die erbij stond gekozen: een knaap van 22 jaar. En ik zie het helemaal met hem zitten. Als ie maar niet aan komt zetten met een donkey kick. Dan neem ik hem gelijk minder serieus.


Bedankt voor jullie hulp!


“Let me file that under fuck it”
 
Is dat Ruben baars begeleiding bij pbp?

Wss gaat ie je een split schema geven, let maar op.
 
Is dat Ruben baars begeleiding bij pbp?

Wss gaat ie je een split schema geven, let maar op.

Nee, die man is van een andere personal body plan? (Wel enorm knappe man trouwens) Ik heb een knaap genaamd Kay.
 
Op de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers is ook een groepslesinstructrice die redelijk gespierd is (en ook niet echt aardig, overigens). Ze doet mee aan de SAP-cup, categorie fitness. Tussen trainer C en haar is er concurrentie, terwijl trainer C van een heel andere kaliber is dan de groepslesinstructrice (trainer C is bodybuilder en een stuk breder). Af en toe maak ik met de groepslesinstructrice een praatje. Onlangs kwam ze op het bankje naast mij trainen (ongemakkelijk vond ik dat). Ze was aan het praten tegen me, dus ik weer de meest gemaakte beweging in de sportschool door mij ooit: geïrriteerd mijn oordopje uit en met een vragende blik ‘sorry?’ zeggen. En toen kreeg ik hem…


De tip.


Ik had gehoord dat bro’s dat doen: ongevraagd tips geven. Dit was voor het eerst dat ik meemaakte dat hoe’s dat ook doen. Ze vond dat ik de beweging langzamer moest uitvoeren. Ze bleef naast me staan, terwijl ik de oefening nog een keer deed en ze legde zelfs haar hand op mijn buik (not a fan of physical contact door onbekenden en de meeste bekenden). Toen ik het uitgezeten had, snelwandelde ik naar de andere kant van de ongezellige sportschool. Daarbij een mental note gemaakt: niet meer op een bankje naast de groepslesinstructrice plaats nemen.


Een paar dagen later dacht ik: ik doe weer eens een steplesje. Is interval. En cardio. En ik ben toch te dik. Dus there you go. Het steplesje werd gegeven door de groepslesinstructrice die kort daarvoor nog haar hand op mijn buik had gelegd. Zo om mij heen stonden weer de Truzen, Annie’s en Gerda’s die ik gewend was te zien in een dergelijk steplesje op mijn oude Truzen-Annie’s-Gerda’s sportschool. Het ging me goed af. Maar de steples was ook een beetje pussy. Niemand sprong (ik wel hoor, ik was er nu toch), ze deed maar 6 van de 12 nummers en ik kon uitgebreid pauze nemen tussen de nummers. Chill uurtje dus. Ik kom nog een keer terug. Maar verlaat nooit het bodybuilden. Dat is mijn core business.


Ik ben ook naar de Artemis cup geweest, waar trainer C moest optreden. Bij de ingang stond gelijk een enorm gespierde dame in een tanktop (het was 10 graden) een peukje weg te schieten (bleek een coach te zijn)(Jaaaaa, we zien je hoor! Je bent heul gespierd!). In haar entourage een gast met een enorme tattoo op zijn hoofd en ander volk waarvan ik altijd een beetje bang word. Ook kwam ik Anouk van Dusschoten en haar vriend tegen, ik volg ze allebei op Instagram. Ik wilde heel hard ‘hallo’ roepen en zwaaien, maar kon me net inhouden. Zij kent mij natuurlijk helemaal niet.

De muziek stond knetterhard, de dood voor een paar trilhaartjes in mijn slakkenhuis (oor). Ik vond het een beetje amateuristisch aandoen, maar er was wel humor. En de atleten op het podium vond ik allemaal prachtig (behalve die hele dunne meisjes, dat vond ik niet mooi)(dunne jongens trouwens ook niet, met zo’n boardshort en hun dunne kuitjes). Het viel me op dat er meer buffels in de zaal zaten, dan op het podium stonden.

Trainer C was de enige in haar klasse en moest dus naar een andere klasse. Ze is als laatste geëindigd in deze klasse. Volgens haar vond de jury haar ‘te gespierd’, wat ik me ook nog wel enigszins voor kan stellen. Maar wat een drama. Wat een deuk voor je zelfvertrouwen. Wat een anti-climax voor een jaar lang snoeihard werken. Ik vond het echt supersneu voor haar. Ze was er aangedaan van. Ze stelde eens voor om een keertje samen te trainen na de cup (niet als coach-pupil, maar ‘samen’). Ik geef haar een weekje rust. Daarna haal ik haar op om samen te trainen (don’t worry, ga niet weer in training bij haar).



“Other people’s opinion of you does not have to become your reality”.
 
Eerste keer dat ik je log lees, maar moeten lachen met je laatste post, leuk geschreven :thumb:
 
Ik ben een weekendje weg geweest met vriendinnen. Ik ben niet zo uithuizig. Ik heb enorme heimwee en ben de grootste huismus die je kent (nog lang niet met uitsterven bedreigt hoor, die mus). En ik mis dan de sportschool. En ik doe geen oog dicht. Daarom zat ik op een zaterdagochtend om 6:30 (terwijl we om 2:00 in bed lagen) al in mijn hardloopkleren beneden zat te wachten tot het licht werd en ik zonder aangerand te worden een rondje kon rennen. Na een treurig rondje op onbekende wegen, met de iphone in de hand, zoekend naar de weg en bij elke boerderij bang dat ik aangevallen zou worden door een hond (goede intervaltraining trouwens), was ik na dit weekend KAPOT. Lag die avond om 20:00 in bed.

Om de volgende dag te beginnen aan My Personal Bodyplan! Shock! Je moet elke broodkruimel invullen en je moet op je macro’s groene balkjes zien te scoren. Zat gelijk in de rode balkjes natuurlijk. Teveel eiwitten en koolhydraten, te weinig vet. Bovendien krijg je elke dag een gedragsles (dat is wel nodig bij mij) en moet je invullen of je spierpijn hebt, gestresst bent, goed geslapen hebt (van hoe laat tot hoe laat), genoeg gedronken hebt en of je nog gemotiveerd bent. Bovendien chat je met je personal coach en gaat er ook nog een hele groepsapp met je mede-starters over en weer.


En ik was gelijk gedemotiveerd toen ik het trainingsschema zag (PBP: “motivatie van 1-10?” Ik: “3”). Ik zag een uitgebreide warming up met de foamrol. Een foamrol jongens. Is er iemand die die gebruikt? Je ziet hem wel eens liggen, aan de zijkant ergens. De foamrol. En dan denk je: who the hell doet daar iets mee? Ik heb zoveel betere dingen te doen met mijn tijd, dan foamrollen. Ik had toen al gelijk voor mezelf besloten dat ik dat niet ging doen. Gelijk saboteren dus al. Toen zag ik de training: fitgirl oefeningen. Beetje rek'n en strek'n zoals we hier in Twente zeggen. Niks geen goede benchpress/deadlift/squat…En vervolgens ook nog een soort van cooling down. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb al sinds 1992 geen cooling down meer gedaan. Deze trainingsfase wordt de ‘anatomische adaptatiefase’ genoemd, want je lichaam moet wennen aan de bewegingen.


Heb mijn online coach een bericht gestuurd (aardige gast overigens) dat ik willen blijven bodybuilden en dat ik dacht dat mijn lichaam niet meer anatomisch hoeft te adapteren. Misschien andere dames die net van de bank af komen wel. Maar ik niet. Gelukkig deed de coach niet lullig en krijg ik nu waarschijnlijk een ander schema. Daar ben ik enorm opgelucht over, want het is wel een maak- of breekcriteria (kbye).


Dus nu zit ik met gezonde beginnersmoed alles keurig elke dag in te voeren. Ga ik dat 6 maanden lang volhouden? Zes maanden obsessieven over groene balkjes en elke dag van alles te moeten invullen. Het is een leefstijl verandering. En ik wil het zo graag. Ik heb zo hard gewerkt voor elke spiervezel en ik wil dat die sneeuwlaag vet verdwijnt. Ik wil zo graag! Maar vervolgens loop ik langs de pepernoten hier op het werk, neem ik er eentje (jaja, eentje, niet 56 :-)) en kan ik die ene pepernoot gelijk gaan invoeren. En dat 6 maanden lang….


On a positive note; ik haalde laatst de winterjas weer van de zolder; zat te strak bij de schouders. Kon het stuur van mijn auto niet meer goed vasthouden zonder dat de circulatie naar mijn armen werd afgekneld. Natuurlijk heb ik teveel vet, maar ook spier jongens, ik heb ook spieren gekregen! En dan ben ik zo blij…


“if you want change, you have to be willing to be uncomfortable”


“expect problems and eat them for breakfast”
 
Best wel herkenbaar het huismus zijn.. Hier idem.. Ook al vind ik weggaan wel leuk... slapen is altijd een crime en sporten mis ik wel heel erg.
Maar soms is een beetje rust van het sporten ook wel goed.

Overigens wist ik niet dat PBP zo obsessief was met van alles invullen... ik zou er de tijd niet eens voor hebben. Maar dat valt dan wel tegen als je dat niet verwacht...
Maar op zich is het ook wel goed om een periode te beseffen wat en hoe je precies eet en wat het met je lijf doet. daar leer je imo best wel veel van. Maar ook elke drankje en die groeps chat.. pfff... het zou mij wel té zijn. :o

Foamrollen.. ik moet zeggen dat ik dat sinds een tijdje wel doe. Had veel last van kramp in mijn kuiten en soms ook van mijn lies met squatten.. en tussendoor foamrollen heeft bij mij wel profijt gehad. Wil niet zeggen dat dat voor iedereen geld. Maar als je er niets mee hebt en het levert je niets op... Dan is het inderdaad wel zode va je tijd.
Maar wel goed dat je het ook hebt aangegeven bij je coach. Ik hoop dat je een ander schema krijgt waarbij je je beter voelt.

Ik zou zeggen .. 6 maanden is lang. Maar je kan er ook wat van leren.. hoe dingen juist wel of niet voor jou werken. Dat is ook al een doel op zich lijkt me.

Lekker gevoel van die jas.. ook al zit er een zacht laagje omheen.. je spieren groeien! Laat dat je motivatie geven! :thumb:

Keep on going Snowwhite! Je komt er wel. Het is een kwestie van een lange adem en geduld.
 
Ik ben n fan van je schrijfstijl en humor :D
 
Inmiddels drie weken op weg met personal body plan. Ik heb een UB/LB schema gekregen met foamrol als warming up en een enkele verdwaalde fitgirl oefening die ik afraffel. Foamrollen doe ik nog steeds niet. De coach ook niet, zei hij toen ik hem vroeg. Nou dan. Onlangs moest ik 5x8 glute bridges doen, met de feet elevated. Die was zo easy dat ik ze alle 40 achter elkaar heb gedaan. Was ik er gelijk van af. Maar ook leuke nieuwe dingen: zoals de front squat met gekruiste armen. Eerst met een stok geoefend hoe ik de bar in godesnaam op mijn schouders kreeg. Maar toen ik hem had, was ik op dreef en vond ik geweldig leuk. Nieuwe muziek op je iPod motiveert ook trouwens. Tip.

Het schema is me nog iets te licht, dus ik ga denk ik vanaf volgende week oefeningen toevoegen. Dat mag van de coach en dat is fijn. De coach is sowieso prima. Hij beantwoordt heel geduldig al mijn vragen. En dat vind ik knap. Want ik ben best een pain in the ass met mijn gediscussieer over alles. Kudos for him.


Met het eten gaat het goed. Ik blijf binnen de kcal limiet (1740 op trainingsdagen en 1640 op rustdagen en actief herstel dagen)(moet je ook gewoon sporten, alleen geen krachttraining), alleen niet binnen de macro’s. Eiwitten lukt wel. Koolhydraten iets te veel en veel te weinig vetten (maar eigenlijk kan me dat niet heel veel schelen)(zou wel moeten, ik weet het). Ik meen al te merken dat mijn buik platter wordt en heb bovenin toch echt al een two-pack. Maar mijn benen raken elkaar nog wel aan en op een slechte avond vind ik mijn kont ook nog steeds veul te dik. Elke vier weken moet ik wegen en foto’s maken. En daar houd ik me aan. Volgende week weer. En dat geeft me angst. Wat als ik vind dat het behaalde resultaat niet oké is? Ben ik dan gedemotiveerd? Zet ik het dan weer op een vreten? Dus ik zie enigszins op tegen dat moment. Maar ik ben moedig. Ik heb geleerd me zelf te herpakken. En ik wil dat mijn coach trots op mij is. Ik wil op zo’n voor en na foto (zonder hoofd natuurlijk) met een atletisch afgetraind lichaam en dat iedereen die dan liked. Deze keer wil ik zo graag dat het lukt. Ik heb nu twee vriendinnen gehad, die zeiden: “je gaat toch weer een keer te veel eten en dan geef je weer op.” Zeg me dat nog een keer. Ik herinner me een andere vriendin die ooit zei: “Ach dat sporten van jou, dat hou je wat? 1, 2 jaar vol? En daarna stop je toch weer.” Ik tik inmiddels 8 jaar aan. How’s that going for ya?!


Onlangs kwam ik trainer C ook weer tegen aan de bar bij de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers. Trainer C was pissig. Want Mario, de oude personal trainer, had haar nooit het podium op moeten laten gaan in een andere klasse. Dus Mario en trainer C zijn geen setje meer. Nu zie ik Mario door de gym sloffen met een te dikke pupil en ik heb ook nog met hem te doen. Prees trainer C hem een paar weken geleden nog de hemel in, nu heeft hij prompt afgedaan. Is eigenlijk ook niet helemaal eerlijk vind ik, maar wie vraagt mij iets?

Trainer C vertelde ook dat haar bovenstukje was losgeschoten, net voordat ze op moest. Ik geloof best dat dat een stressmomentje was ja. En nu? Nu ging ze een andere cup doen, ze wist nog niet welke. En ze trainde nu met de redelijk gespierde groepslesinstructrice. Nou…zo zie je maar weer…hoe dingen lopen.


“Trouwens, sneeuwwitje, hoe gaat het met jou? Hoe is je nieuwe coach? En houd je het eten een beetje vol?” Die vragen kwamen dus niet. Het verbaast me nog steeds dat het bij sommige mensen compleet mist aan wederkerigheid. Hoe heb jij een relatie met iemand, denk ik dan. Als ik haar nu tegenkom, lijkt het net of we elkaar voor de eerste keer spreken, alsof we geen voorgeschiedenis hebben. Aan ene kant pijnlijk. Aan de andere kant good riddens. You don’t need that kind of negativity in your life.


De redelijk gespierde groepslesinstructrice zit nu in de depletie, over 3 weken gaat ze naar de SAP cup. Ik doe nu op ‘actief hersteldagen’ pump bij haar. Pump jongens. Heb ik altijd zo leuk gevonden en vind ik nog steeds geweldig. Mijn coach zegt dat het een intensieve cardio is, en dat is het ook. Toch kick ik er op als ik meer gewicht op de bar krijg dan menig man in de zaal. Nu ligt de standaard ook niet bijster hoog als je om je heen kijkt. Want, de echte buffel staat gewoon aan het ijzer in de zaal te trekken. De groepslesinstructrice kon echter niet op volle kracht en riep naar me vanaf het podium dat we maar eens samen moesten trainen, als haar wedstrijd erop zat. Joh, voor mij hoef je je niet te bewijzen. Maar ik vond het wel een compliment. Meet ze zich met mij? Bedankt! Meer heb ik niet van je nodig. Ik hoop dat we nooit samen trainen.


“people quit because it takes too long to see results. They can’t figure out that the process is the result.”



“There is nothing wrong with girls who do a lot to maintain their appearance an there’s nothing wrong with girls who do very little to maintain their appearance. But there something extremely wrong with girls who think it’s okay to judge girls for doing either or. Shut your crusty ass up for 10 seconds and let a bitch live.”
 
Wat voor vriendinnen zijn dat?
Die horen je te steunen.
 
Indd zulle vrienden had ik ook.. zeg maar gerust inmiddels ex-vrienden

Ben zeeeer druk dus als ik tijd heb om met vrienden op stap te gaan dan alleen met vrienden die positief in het leven staan..
 
Het eerste weeg- en meetmoment was daar, na 4 weken toch wel redelijk easy going programmaatje. 2,7 kg kwijt. Fijn is dat. Motiveert. Centimeters met name weg bij de heupen. En dat mocht ook wel.

Over 2 weken weer wegen en meten. Ik heb na 4 weken ook een nieuw trainingsschema gekregen: vooral de stronglifts (behalve de benchpress, nou net mijn succesnummer). Wel een beetje pussy vind ik nog. Zo mag ik met de deadlift de bar op een verhoging leggen. Ik zie daar het nut niet van in. Waarom trek ik hem niet gewoon vanaf de grond? Ook doe ik nog heel veel oefeningen na het verplichte schema. Maar dat is nu juist leuk, want dat is extra en dan doe ik alleen oefeningen die ik erg leuk vind (pak ik natuurlijk alleen de borst op 6 manieren). De coach doet het nog steeds goed. Al val ik hem nog maar niet lastig met vrouwen-emotie dingetjes zoals demotivatie, stress eten en klachtjes. Gezeur. Soms stelt hij een vraag: “ik zie dat je nog kcal over hebt, hoe ga je die invullen?”. Nou, dan kop ik hem even in. “Met chocola, Kay, what else?”


Heb ook al mijn eerste paniekmoment gehad. Een kookcursus met collegae. De kookroom, olijfolie, suiker, boter, het vloog me om de oren. Daarna volle borden eten voor me neer geplant. Vier gangen. En ik zat zo goed op schema…’s Avonds doe je dan een poging om alles in te voeren wat je hebt gegeten, op basis van schatting. Dik bagger natuurlijk, want dat lukt niet. Maar het werd wel duidelijk dat ik teveel had gegeten. Dus de volgende dag een dik zure dag ingepland, waarop ik 300 kcal minder heb gegeten en een extra rondje hard heb gelopen. The struggle is real.

De volgende dag werd ik ziek en vond ik mezelf zielig en heb ik gedachtenloos tijdens en saaie vergadering een muffin a 270 kcal gegeten. Keelpijn werd wel ietsje minder daarna.

De redelijk gespierde groepslesinstructrice heeft inmiddels de SAP cup achter de rug. Volgens trainer C ging ze het niet redden en was ze nog te dik. Ik zelf vond haar er prachtig uit zien. Uiteindelijk is ze vierde geworden. Ik vroeg aan trainer C of ze dat ook een goed resultaat vond, waarna haar lippen naar voren krulden en ze toch enigszins maligne zei: “ja, vierde van de vijf”. Oke, dat doet wat afbreuk aan het geheel. Toch de venijnigheid tussen de dames verbaast me. Correct me if I am wrong, ik vind dat toch ook een intelligentie-dingetje.

Omdat de redelijk gespierde groepslesinstructrice aan het voorbereiden was voor de SAP cup, heeft trainer C de pump lessen gegeven op de ongezellige sportschool met te harde muziek en onaardige medewerkers. Nou, het gonsde in de kleedkamer. Wie was toch die gespierde vrouw-man met die lage stem? Spoot vast testeron (je leest het goed, testeron, geen testosteron). Nou nee, dat vonden de huisvrouwen toch echt niet zo mooi meer dat gespierde. Elke cliche die er bestaat over gespierde vrouwen kwam ter tafel. Ik heb maar wat gehumd. Ik vind het namelijk PRACHTIG zulke gespierde vrouwen. Alleen die kwaaie kop met die hoekige kaak. Daar kom ik toch niet overheen.


Jongens. Ik ga vol stoom vooruit. Ik ga die zes maanden afmaken. This time…


“Always jingle all the way. Nobody likes a half-assed jingler”



“If you get tired, learn to rest, not to quit”



“There is no gym for your face” (of is die te hard?)
 
Back
Naar boven