MuscleMeat

Sticky Het Motor Topic (3 bezoekers)

Bezoekers in dit topic

Dat is wel begrijpelijk als het de gewone Firestorm is.

Inderdaad, maar ik had het niet verwacht. Mijn Speed Triple gaat trouwens ook niet sneller naar 200.

De VTR 1000F? De SP1 heeft standaard volgens mij 136pk en 105nm.
vind het toch echt geen trage machine hoor.

Zelfde als mijn huidige motor, die is voor mij eigenlijk ook wel snel genoeg. Maar als je eens een moderne 1000cc viercylinder probeert denk je daar weer anders over. Ik zit al een tijdje te denken aan een S1000RR, de laatste versie met variabele kleptiming is weer beter en zit vrij comfortabel, voor een superbike dan. Maar ik wilde ook al heel lang een Speed Triple hebben, mede voor het uiterlijk.
 
Ach ja, ik vind de nieuwe R1 met cp blok ook erg vet maar ook de nieuwe Aprilia RS 660 met “maar” 100pk. Toen ik de fireblade had kwam ik er al snel achter dat je met al dat vermogen niet echt een kant op kunt als je alleen maar op straat rijdt of je moet echt totaal lak hebben aan alle regels.
 
Nee gsxr 750. Volledige raceuitlaat en afgesteld. Iets meer dan 150 pk's en lichter dan een 1000 :) Heb wel moeite met het wiel op de grond houden, daar verlies ik ook tijd mee.
Heb jij de K2?
 
Heb jij de K2?

Geen idee , ik heb de Bumblebee

Snapchat-1073172495.jpg
 
Ach ja, ik vind de nieuwe R1 met cp blok ook erg vet maar ook de nieuwe Aprilia RS 660 met “maar” 100pk. Toen ik de fireblade had kwam ik er al snel achter dat je met al dat vermogen niet echt een kant op kunt als je alleen maar op straat rijdt of je moet echt totaal lak hebben aan alle regels.

Vind een 100pk motor of zelfs een Versys 650 (een keer als leenmotor bij een grote beurt meegekregen) ook leuk genoeg. Met die kleine Versys reed ik op bochtige achterafweggetjes trouwens vlotter dan met mijn Speed die ik daarvoor nota bene als ultiem wapen had aangeschaft. Ik kan uitleggen waarom ik een motor met zeer veel vermogen toch beter vind in veel situaties naast het circuit (en andersom), maar moet nu ff naar de fysio voor mijn kwalen.
 
Gisteren met de Husky 701 nog even vast komen te zitten in de zeeklei.

Landinwaarts van Noordwijk ligt een braakliggend terrein, waarschijnlijk bestemd voor woningbouw. Behalve dat het onverhard terrein is, heeft het verder eigenlijk niets te bieden voor terreinrijders. Maar omdat er sowieso erg weinig off-road te rijden valt in de Bollenstreek, ik ken er precies 2 onverharde paden van ongeveer 1km waar dat met enig fatsoen kan, toch maar even langsgegaan tijdens mijn ritje in de buurt.

Een kerel op een omgebouwde softenduro, een soort hipster met baard en houthakkershemd, kwam me breed grijnzend en triomfantelijk om zich heen kijkend of hij wel goed gezien werd (er waren veel wandelaars), tegemoet. Wat hem in mijn ogen nog onsympathieker maakte, was dat hij daarbij demonstratief STOND op de voetsteuntjes. Ik vind dat altijd heel pijnlijk om aan te zien, eigenlijk nog meer abject dan knieën uitsteken zonder sliders (Tom Cruise!).

Op het terrein bleek een ware scene te zijn, maar het begon ondertussen te regenen en de andere offroadrijders maakten aanstalten om naar huis te gaan. Eentje reed nog even heel hard (rechtuit) over het omgeploegde terrein. Ik vond dat best gewaagd (knap wilde ik niet direct denken), met die, vergeleken met mijn Husky ongeschikte motor. Zelf reed ik superieur in mijn volledig waterdichte outfit stapvoets over het terrein, uiteraard zittend. Alvorens te knallen eerst even verkennen was het devies. De vorige maand nog hobbelige, harde ondergrond bleek nu zompig en omgewoeld te zijn, ik wilde ook goed bekijken of de ondiepe slootjes in de verte misschien nog doorwaadbaar waren.

Omdat ik afgeleid werd door die gast die zo hard heen en weer reed, lette ik even niet op en zat toen meteen helemaal vast in de diepe klei. Aangezien ik recent een hartinfarct heb gehad en geen kracht mag zetten, probeerde ik nog de aandacht van de anderen te trekken om me een handje te helpen. Maar die vluchtten net allemaal voor de harder wordende regen. Ik moest denken aan het verhaal van mijn broer, die op een ander bouwterrein wel eens was komen vast te zitten in drijfzand en daar pas uitkwam met de hulp van een kameraad die eerst gebeld moest worden.

"Gelukkig' heb ik jarenlang gewoond en natuurlijk ook enduro gereden in de moerassen van Zambia (Bangweulu swamps). Zonder na te hoeven denken startte ik weer in de tweede versnelling, stapte af en en liet me meelopend, in 1 vloeiende beweging, door de motor uit de klei trekken. Helaas waren alle potentiele toeschouwers verdwenen.
 
Gisteren met de Husky 701 nog even vast komen te zitten in de zeeklei.

Landinwaarts van Noordwijk ligt een braakliggend terrein, waarschijnlijk bestemd voor woningbouw. Behalve dat het onverhard terrein is, heeft het verder eigenlijk niets te bieden voor terreinrijders. Maar omdat er sowieso erg weinig off-road te rijden valt in de Bollenstreek, ik ken er precies 2 onverharde paden van ongeveer 1km waar dat met enig fatsoen kan, toch maar even langsgegaan tijdens mijn ritje in de buurt.

Een kerel op een omgebouwde softenduro, een soort hipster met baard en houthakkershemd, kwam me breed grijnzend en triomfantelijk om zich heen kijkend of hij wel goed gezien werd (er waren veel wandelaars), tegemoet. Wat hem in mijn ogen nog onsympathieker maakte, was dat hij daarbij demonstratief STOND op de voetsteuntjes. Ik vind dat altijd heel pijnlijk om aan te zien, eigenlijk nog meer abject dan knieën uitsteken zonder sliders (Tom Cruise!).

Op het terrein bleek een ware scene te zijn, maar het begon ondertussen te regenen en de andere offroadrijders maakten aanstalten om naar huis te gaan. Eentje reed nog even heel hard (rechtuit) over het omgeploegde terrein. Ik vond dat best gewaagd (knap wilde ik niet direct denken), met die, vergeleken met mijn Husky ongeschikte motor. Zelf reed ik superieur in mijn volledig waterdichte outfit stapvoets over het terrein, uiteraard zittend. Alvorens te knallen eerst even verkennen was het devies. De vorige maand nog hobbelige, harde ondergrond bleek nu zompig en omgewoeld te zijn, ik wilde ook goed bekijken of de ondiepe slootjes in de verte misschien nog doorwaadbaar waren.

Omdat ik afgeleid werd door die gast die zo hard heen en weer reed, lette ik even niet op en zat toen meteen helemaal vast in de diepe klei. Aangezien ik recent een hartinfarct heb gehad en geen kracht mag zetten, probeerde ik nog de aandacht van de anderen te trekken om me een handje te helpen. Maar die vluchtten net allemaal voor de harder wordende regen. Ik moest denken aan het verhaal van mijn broer, die op een ander bouwterrein wel eens was komen vast te zitten in drijfzand en daar pas uitkwam met de hulp van een kameraad die eerst gebeld moest worden.

"Gelukkig' heb ik jarenlang gewoond en natuurlijk ook enduro gereden in de moerassen van Zambia (Bangweulu swamps). Zonder na te hoeven denken startte ik weer in de tweede versnelling, stapte af en en liet me meelopend, in 1 vloeiende beweging, door de motor uit de klei trekken. Helaas waren alle potentiele toeschouwers verdwenen.

Mijn Alpinestars Goretex broek bleek toch door te slaan. Ik was al blij er 1 in mijn maat (4xl) te hebben gevonden, maar het is een relatief goedkope met een los membraan aan de binnenkant. De buitenlaag doorweekt dan wel en in het begin voelde dat alleen maar koud, nu voelde ik ook nattigheid. Wordt leuk als het 10 graden kouder is. Mijn (duurdere) jas met gelamineerd membraan zuigt geen water op en laat ook geen water door.
 
Back
Naar boven