Bedoel je nou die curve van supercompensatie die afgeleid is van de glycogeenhoeveelheid in de spier?
Het maakt niet uit welke grafiek je neemt, ook als je bij de Fitness-Fatigue theorie kijkt zie je dat naarmate de tijd verstrekt toe/afname vermindert (speciaal specific fatigue after effect laat een snelle stijging met een gelijdelijke uitloop zien)
Waar het omgaat is dat al deze theorien een gelijdelijke uitloop laten zien en geen "val" op het eind
Bovendien is myofiber hypertrophy de sleutel tot sarcoplasmic hypertrophy als je daar veel waarde aan hechtte.
Volgens mij hangt het ene niet rechtstreeks aan het ander vast.
Je kan myofibilaire hypertrofie (functionele hyprtrofie) bewerkstelligen zonder signifikantetoename van het sarcoplasma, je kan sarcoplasmische hypertrofie (non functionele hypertrofie) bewerkstelligen zonder signifiekante myofibrilaire toename..
Voor een duursporter zal sarcoplasmische hypertrofie belangrijker zijn, voor een sporter die 1 korte maximale inspanning moet geven myofibrilaire hypertrofie.
Alleen als je maximale hypertrofie zoek zal je je op beiden moeten richten.
Conclusie, volume is dus heel belangrijk,
Jouw conclusie.
Er zijn genoeg trainers en trainee die er juist vanuitgaaan dat naarmate je verder gevordert raakt en de belasting die je aan een spier kan geven groter wordt, het volume juist naar beneden moet.
Maw beginners kunnen bijna iedere dag een spiergroep belasten terwijl naarmate de ervaring stijgt de frequentie naar beneden moet
Maar dit blijft een 1 factor / 2 factor trainings discussie die al geruime tijd gaande is (niet alleen hier) en waar, zolang bijde theorien als werkend ervaren worden, ook voorlopig nog wel geen end aan zal komen.
Feit is gewoon dat je iets wat als veel mensen als "werkend" wordt ervaren niet zomaar afkan doen als onzin, en dat HIT en aanverwanten werk is een ding dat zeker is.
