XXL Nutrition

kloteboel thuis

Bezoekers in dit topic

the better dayz

Competitive Bodybuilder
10 jaar lid
Lid geworden
23 apr 2006
Berichten
1.832
Waardering
0
Komt daarnet mijn moeder thuis van der werk, ben net klaar met aardappelen te schillen (ze had het mij gevraagd, en ik vond het maar een kleitnje voor een alleenstaande huismoeder, na een dag werken een beetje te helpen)...Begint ze gelijk, vanaf ze binnenkomt, te zagen tegen mijn kleine broer, die moet dan weer antwoorden (je kent dat wel)...


Maar goed, van het een komt het ander en als ik mijn geduld verlies kan ik ook bijzonder agressief worde (zonder daarbij mensen aan te vallen;))...
Ik zeg iets tegen mijn kleine broer (niet DIE broer), dat ie een beetje kalmer moet zijn, en gewoon moet doen wat hem gevraagd word, in de plek van altijd te zeggen: "sry, wa moe ik doen...de tijd terugdraaien ofzo???" , krijg ik zo een antwoord van : "ja, PAPPA!!"
word ik boos op die kleine (hij is maar 14), begint mijn moeder te flippen: "neee hier word niet geslaan"...
Zeg ik van: "hoe gaat ie anders stoppen met zo een grote mond te hebben" (ok ik wet het, echt slaan helpt nix, maar ik was behoorlijk kwaad)...

Veel blabla, nu...mijn moeder weet dat ze me kwetst door me smeerlap te noemen (ze noemt mijn vader ook zo, en je wil niet weten hoe ze over mijn vader denkt), door te zeggen dat ik alleen moet gaan wonen (waardoor ik het gevoel krijg ongewenst te zijn, terwijl ik de enige ben die haar effectief helpt bij vanalles en nog wat...

Ik moest dit gewoon ff kwijt, en heb ook wat raad nodig, als iemand soortgelijke ervaringen heefy
:(:(:(
 
mijn ouders gaan daar ook tegenwoordig bij elke ruzie over zeiken: ga op jezelf wonen blablabla. het is dan meer dat ze geen woorden kunnen vinden om hun emoties te uiten en dan flappen ze er van alles uit. ik zou er niet teveel waarde aanhechten.
Je geeft zelf al aan dat ze weet dat ze je kwetst door je smeerlap te noemen (nu heb ik zelf in ruzies al wel iets 10x heftigers geroepen, en naar mn hoofd geslingerd gekregen..)

maar staan ze op het punt om te gaan scheiden dan? als ze jouw vader ook een smeerlap noemt en 'niet gezond' over hem denkt?

hoe oud is je moeder, misschien zit ze wel in de overgang? dan zijn die wijven niet te genieten :p
 
Wat helpt? Even een nachtje slapen zodat je gekalmeerd bent. Vervolgens nog een jaartje thuis wonen, tot je 20 bent en vervolgens het huis uit en van het studentenleven genieten!
 
Wat helpt? Even een nachtje slapen zodat je gekalmeerd bent. Vervolgens nog een jaartje thuis wonen, tot je 20 bent en vervolgens het huis uit en van het studentenleven genieten!
Idd, als je er thuis geen zin meer in hebt kun je het beste dat doen :)
 
mijn ouders gaan daar ook tegenwoordig bij elke ruzie over zeiken: ga op jezelf wonen blablabla. het is dan meer dat ze geen woorden kunnen vinden om hun emoties te uiten en dan flappen ze er van alles uit. ik zou er niet teveel waarde aanhechten.
Je geeft zelf al aan dat ze weet dat ze je kwetst door je smeerlap te noemen (nu heb ik zelf in ruzies al wel iets 10x heftigers geroepen, en naar mn hoofd geslingerd gekregen..)

maar staan ze op het punt om te gaan scheiden dan? als ze jouw vader ook een smeerlap noemt en 'niet gezond' over hem denkt?

hoe oud is je moeder, misschien zit ze wel in de overgang? dan zijn die wijven niet te genieten :p

Mijn ouders ijn al 12 jaar gesheiden, ze is 43-44, en er zijn hier ook wel al grovere dingen gevallen, tis niet de eerste keer dat dit gebeurt, maar twas wel erg deze keer...:(
Wat helpt? Even een nachtje slapen zodat je gekalmeerd bent. Vervolgens nog een jaartje thuis wonen, tot je 20 bent en vervolgens het huis uit en van het studentenleven genieten!

Dat helpt niet, geloof mij, ik voel me rot over de manier dat ik haar behandel, terwijl zij zit te denken van:"wat is ie toch een klootzak"
ik studeer ook niet meer, dusss:(
 
Hmm, dat krijg je met jongetjes die 14 zijn. Heb zelf ook een broertje van 15 , en doet alleen maar stoer. Ze denken dat ze iedereen aankunnen op die leeftijd en voelen zich machtig hehe. Wat ik zou doen is gewoon negeren, of een keer aanpakken als je moeder er niet is :D.

Heb je trouwens wel het aardappel schillen afgemaakt?
 
Hmm, dat krijg je met jongetjes die 14 zijn. Heb zelf ook een broertje van 15 , en doet alleen maar stoer. Ze denken dat ze iedereen aankunnen op die leeftijd en voelen zich machtig hehe. Wat ik zou doen is gewoon negeren, of een keer aanpakken als je moeder er niet is :D.

Heb je trouwens wel het aardappel schillen afgemaakt?

is idd behoorlijk irritant, en het aardappelen schillen was al gedaan toen ze thuis kwam...
 
het is dus vooral je broertje die de boel verziekt? of heeft je moeder altijd een pesthumeur?
 
da pubertje is de oorzaak!!! ik kan het weten, je moet gewoon een keer ff duidelijk maken hoe het zit ;)
 
Wat helpt? Tja, weet niet hoe de situatie verder in elkaar steekt, wat de achtergronden zijn en hoe lang het al speelt.

Bij ons thuis is de situatie ook slecht, bij Muus eveneens. Hier zijn het vooral processen die heel duidelijk aanwijsbaar zijn. Wellicht kun je daar bij jou thuis eens onderzoek naar doen en mocht het een terugkerende cyclus zijn met steeds dezelfde motieven en conclusies dan zou je kunnen proberen je moeder en broertje over te halen er eens met een deskundige over te praten.

Bij ons thuis werkt dat iig niet meer, men is hier te trots of te blind om de situatie te laten behandelen en/of iets aan zichzelf te werken. Beste optie is dan ook het huis verlaten.

Je werkt immers aan jezelf neem ik aan, je horizon vergroten, en wordt uiteindelijk door de negatieve thuissituatie 'vastgehouden'. Als anderen zich niet aanpassen en jou daarmee belemmeren kun je er 100x energie in steken, 1000x, maar als men het niet wil zien dan houdt het op en doe je er het beste aan je terug te trekken en eventueel 'van afstand' nog enige hulp/ondersteuning te bieden.
 
het is dus vooral je broertje die de boel verziekt? of heeft je moeder altijd een pesthumeur?

Nou, ze loopt nogal snel prikkelbaar, zeker als ze gaan werken is, ze kan namelijk niet zo goed met stress aomgaan (ok, ze heeft iig al veel meegemaakt, maar dan nog)

da pubertje is de oorzaak!!! ik kan het weten, je moet gewoon een keer ff duidelijk maken hoe het zit ;)

Het probleem is dat, als zij er niet is, ik (bijna) nooit ruzie heb met hem...

Wat helpt? Tja, weet niet hoe de situatie verder in elkaar steekt, wat de achtergronden zijn en hoe lang het al speelt.

Bij ons thuis is de situatie ook slecht, bij Muus eveneens. Hier zijn het vooral processen die heel duidelijk aanwijsbaar zijn. Wellicht kun je daar bij jou thuis eens onderzoek naar doen en mocht het een terugkerende cyclus zijn met steeds dezelfde motieven en conclusies dan zou je kunnen proberen je moeder en broertje over te halen er eens met een deskundige over te praten.

Bij ons thuis werkt dat iig niet meer, men is hier te trots of te blind om de situatie te laten behandelen en/of iets aan zichzelf te werken. Beste optie is dan ook het huis verlaten.

Je werkt immers aan jezelf neem ik aan, je horizon vergroten, en wordt uiteindelijk door de negatieve thuissituatie 'vastgehouden'. Als anderen zich niet aanpassen en jou daarmee belemmeren kun je er 100x energie in steken, 1000x, maar als men het niet wil zien dan houdt het op en doe je er het beste aan je terug te trekken en eventueel 'van afstand' nog enige hulp/ondersteuning te bieden.

Hier herken ik me echt in, en het is idd een weerkerende situatie, vorig jaar soortgelijke dingen meegemaakt, maar niet zo erg of nu (en langs de andere kant erger:()
en mijn moeder is zodanig goed in het haar-kant-van-het-verhaal verkondigen, dat wie ze ook eerst spreekt, ze haar altijd geloven, want ik ben dan de agressieveling:(
 
Life sucks... and then you die ;)
 
Als ik een euro kreeg voor elke keer dat mijn ouders riepen dat ik maar op mezelf moest gaan wone.. pff.. dan had een aardig bedragje bij elkaar. Maar ik laat me niet wegjagen :D

maar bro.. .als je bijv. op kamers kunt en kunt betalen, doen. en meestal zeggen ze dat toch maar in een opwelling. ze willen je meestal echt niet weg hebben. daar hebben ze toch helemaal geen voordeel aan?
 
Wat ik doe als ik kwaad word op mijn ma en ze zit vanalles te zeggen om mij schuldig te laten voelen is zeggen (en je bent ook van België, denk ik): Ge zijt niet de enigste met problemen, dus hou eens op met zagen. We wonen allemaal samen en moeten er het beste van maken. En met dat geruzie komen we niks verder.

Niet dat ik een slechte relatie heb met mijn ouders, maar soms kunnen ze wel eens vervelend doen en dan moet je ze terug op hun plaats zetten;).
 
Als ik een euro kreeg voor elke keer dat mijn ouders riepen dat ik maar op mezelf moest gaan wone.. pff.. dan had een aardig bedragje bij elkaar. Maar ik laat me niet wegjagen :D

maar bro.. .als je bijv. op kamers kunt en kunt betalen, doen. en meestal zeggen ze dat toch maar in een opwelling. ze willen je meestal echt niet weg hebben. daar hebben ze toch helemaal geen voordeel aan?

Ze zegt gewoon vanalles in een opwelling, en ik weet dat ze het ergens niet meent...maar als ik iets zeg in een opwelling, dan is het huis te klein...en steekt ze me het nog maanden/jaren door...
ik doe dat toch ook niet, en daar kan ik niet meer tegen:(
 
Wat ik doe als ik kwaad word op mijn ma en ze zit vanalles te zeggen om mij schuldig te laten voelen is zeggen (en je bent ook van België, denk ik): Ge zijt niet de enigste met problemen, dus hou eens op met zagen. We wonen allemaal samen en moeten er het beste van maken. En met dat geruzie komen we niks verder.

Niet dat ik een slechte relatie heb met mijn ouders, maar soms kunnen ze wel eens vervelend doen en dan moet je ze terug op hun plaats zetten;).

yep, ghent-Belgium:p, en geloof mij...dat haalt echt nix uit bij mijn ma (ouders ijn gescheiden)...ze voelt haar gewoon bedreigt in haar "baas-possitie", ook al is daar geen reden voor, ze denkt dat ik nooit naar haar luister als ze iets te zeggen heeft, terwijl het net omgekeerd is:(
 
Ik had het geweten, had de mogelijkheid zich voor gedaan om het huis uit te gaan, dan had ik deze genomen.
Op een gegeven moment moet je ook aan jezelf denken, jij hebt nog een hele toekomst voor je,
het zou jammer zijn wanneer je belemmerd zou worden, door deze situatie, om je zelf te ontwikkelen en dergelijke.

Herken de situatie.
 
kheb de laatste 24 teveel karma gegeven, maar jullie houden allemaal wat tegoed;)

thx gaste
 
Komt daarnet mijn moeder thuis van der werk, ben net klaar met aardappelen te schillen (ze had het mij gevraagd, en ik vond het maar een kleitnje voor een alleenstaande huismoeder, na een dag werken een beetje te helpen)...Begint ze gelijk, vanaf ze binnenkomt, te zagen tegen mijn kleine broer, die moet dan weer antwoorden (je kent dat wel)...


Maar goed, van het een komt het ander en als ik mijn geduld verlies kan ik ook bijzonder agressief worde (zonder daarbij mensen aan te vallen;))...
Ik zeg iets tegen mijn kleine broer (niet DIE broer), dat ie een beetje kalmer moet zijn, en gewoon moet doen wat hem gevraagd word, in de plek van altijd te zeggen: "sry, wa moe ik doen...de tijd terugdraaien ofzo???" , krijg ik zo een antwoord van : "ja, PAPPA!!"
word ik boos op die kleine (hij is maar 14), begint mijn moeder te flippen: "neee hier word niet geslaan"...
Zeg ik van: "hoe gaat ie anders stoppen met zo een grote mond te hebben" (ok ik wet het, echt slaan helpt nix, maar ik was behoorlijk kwaad)...

Veel blabla, nu...mijn moeder weet dat ze me kwetst door me smeerlap te noemen (ze noemt mijn vader ook zo, en je wil niet weten hoe ze over mijn vader denkt), door te zeggen dat ik alleen moet gaan wonen (waardoor ik het gevoel krijg ongewenst te zijn, terwijl ik de enige ben die haar effectief helpt bij vanalles en nog wat...

Ik moest dit gewoon ff kwijt, en heb ook wat raad nodig, als iemand soortgelijke ervaringen heefy
:(:(:(

Laat jezelf niet gekmaken. Doe gewoon je job thuis en word niet agressief, dat maakt het alleen maar erger omdat ze zo in haar vooroordelen tov jou bevestigt wordt.

Denk er het jouwe van en beargumenteer haar met argumenten die staan als een huis. Waarom spreek je er haar niet over aan dat ze niet rechtstreeks tegen jou begint, zo worden je broers btw tegen je opgezet. Waarom zeg je niet dat het je kwetst dat je moeder je een smeerlap noemt? Waarom denk je dat het jouw taak is om je broer op te voeden als je er toch geen gezag over mag uitoefenen van je ma? Dit ziet je broer ook btw en hij speelt er handig op in. Je hebt niks te winnen op deze manier, je moeder is baas in haar huis en je broers moeten hun eigen weg maar uitzoeken.

En dan nog is agressief worden in een situatie waarin je met elkaar moet samenleven per definitie niet de oplossing. Dat zal je wel merken als je later je eigen gezinnetje hebt...

edit; Zelfmedelijden is zeker niet de oplossing, dan kan je imo idd beter verhuizen. Ofwel deal je met de situatie en probeer je er tegelijkertijd wat van te maken, ofwel ga je het huis uit. Wat je nu doet is iets tussenin en biedt geen oplossing, zoals je merkt.
 
Laatst bewerkt:
Back
Naar boven