MuscleMeat

Huisje, boompje, beestje: wordt er nog wel ECHT geleefd? (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Oh trouwens hè, ik mag graag mensen als RichardV in hun waarde laten. Doordeweeks een beetje metselen (zomers beunen swinters vrij en met de vrouw vechten) Vrijdagmiddag bierzuipen, zaterdag autowassen en naar de aldi en op zondag "doen waar we zin in hebben" ofwel formule1 kijken met je schoonvader. Cliché cliché, maar een voordehand liggend leven is voor een boel mensen zo gek nog niet, zolang het maar een keuze is en je je er prima bij voelt.
Maar het blijft pauper, gay en homofiel natuurlijk.

Zijn babbels op dbb:D
Op msn (waar ie dag en nacht zit) is het een lieve knul;)

Metselen: Ik zou het niet eens kunnen.
Beunen: Zit er niet in.
Vrijdag middag zuip ik nooit. Train nog in de avonduren.
Autowassen: Carwash 1x in de 6 weken ofzo.
Booschappen moet iedereen halen dus snap niet goed wat je daar mee bedoeld:D
Formule 1 volgde ik juist toen ik jonger was.

En gay? Jij speelt nog iedere avond met je eigen pielemoos en vraagt aan mij of je een dildo bij mijn vrouw mag kopen:D
 
Zijn babbels op dbb:D
Op msn (waar ie dag en nacht zit) is het een lieve knul;)

Metselen: Ik zou het niet eens kunnen.
Beunen: Zit er niet in.
Vrijdag middag zuip ik nooit. Train nog in de avonduren.
Autowassen: Carwash 1x in de 6 weken ofzo.
Booschappen moet iedereen halen dus snap niet goed wat je daar mee bedoeld:D
Formule 1 volgde ik juist toen ik jonger was.

En gay? Jij speelt nog iedere avond met je eigen pielemoos en vraagt aan mij of je een dildo bij mijn vrouw mag kopen:D

:roflol:
 
Voltreffer.;)

De enige reden waarom er zoveel mensen zijn die lopen te mauwen en te zeuren over mijn levensstijl is omdat hun eigen leven te saai is en ze de moed niet hebben te veranderen. Als ik ze vraag wat zij doen komt er vaak niet veel beters uit dan het geijkte sofa-leven met alle burgerlijke zekerheden van dien.

Leg mij jouw week eens uit DBC:D

En ik zeur nooit over mijn leven, bevalt me best goed!
 
kinderen kunnen idd veel tijd opslorpen maar is de angst voor binden en verantwoordelijkheidwegmoffelen door stoere uitspraken te doen als "ik doe wat ik wil waneer ik wil" niet een beetje liegen tegen jezelf?

als we allemaal heel eerlijk zijn is het net DAT wat knaagt.

wat heb je dan bereikt in je leven?
op je 70ste alleen sterven en terugkijken op je leven en realiseren dat je nooit opgegroeid bent en je leven weggekloot hebt?

ik ben ook alleen gebleven tot me 24ste.
ik heb ook al die uitspraken gedaan zoals jullie nu
"ik trouw nooit blablabla geen kids blablabla"
maar diep vanbinnen was ik toch jaloers op vrienden die WEL een gezinsleven hadden
 
kinderen kunnen idd veel tijd opslorpen maar is de angst voor binden en verantwoordelijkheidwegmoffelen door stoere uitspraken te doen als "ik doe wat ik wil waneer ik wil" niet een beetje liegen tegen jezelf?

als we allemaal heel eerlijk zijn is het net DAT wat knaagt.

wat heb je dan bereikt in je leven?
op je 70ste alleen sterven en terugkijken op je leven en realiseren dat je nooit opgegroeid bent en je leven weggekloot hebt?

ik ben ook alleen gebleven tot me 24ste.
ik heb ook al die uitspraken gedaan zoals jullie nu
"ik trouw nooit blablabla geen kids blablabla"
maar diep vanbinnen was ik toch jaloers op vrienden die WEL een gezinsleven hadden

;)
Idem dito. Tot mijn 24e single. Lang leve de lol. Woonde thuis, dikke knip, 3x per week jallen.
Uitspraken als tot mijn 50ste in de kroeg, blablabla. En je moet wel geleefd hebben.
En ook van ik snap niet wat je met kinderen moet:D
 
Ik kijk met AFSCHUW naar vrienden die met een mitella om in huis lopen en daarmee de deur opendoen met een kind erin.
Ik word niet goed als ik hoor dat 'het kinderzitje los zit en gerepareerd moet worden'.

Misschien is het zo dat jij geen enkele ruimte laat voor mensen die daar echt niet de zin van zien. Ik heb gezien en zie nog steeds hoeveel paren uit elkaar groeien omdat met de komst van het kind haar leven danwel compleet is maar het zijne is afgekalfd. Dát bedoel ik. Als je een kindermens bent, zit je als vader gebakken, ben je de hemel dankbaar. Maar als je denkt dat je je ruimte nog hebt met zo'n gezinnetje dan heb je het mis. Veel emnsen accepteren dat door te zeggen: 'Ik heb geen ruimte meer, die heb ik afgestaan aan m'n kind en dat is fijn'.

Maar ik weiger dezelfde sleur ingetrokken te worden die Richard beschrijft.
Dat mag je ook respecteren want er valt voor sommige mensen niets om jaloers op te zijn.
 
Hmm, heb dat probleem niet echt desondanks ik niet meer de jongste ben :P . Gisteravond gezopen, vanavond waarschijnlijk weer en morgen coma :o .
 
Maar wat is jouw manier van leven dan, DBC? Je werkt toch ook? Je doet toch ook boodschappen? Je zit redelijk vaak op internet, je gaat eens in de zoveel tijd naar een wild feestje. Wat is daar zo afwijkend aan dat het geen sleur genoemd kan worden?
 
Mooi topic dit. :roflol:

Maar ik ga weer ff msn-en, tot vanavond :D
 
Maar wat is jouw manier van leven dan, DBC? Je werkt toch ook? Je doet toch ook boodschappen? Je zit redelijk vaak op internet, je gaat eens in de zoveel tijd naar een wild feestje. Wat is daar zo afwijkend aan dat het geen sleur genoemd kan worden?

Een coïtusdrive die als een sinus die van zijn vriendin ontloopt, katachtige surrogaatkinderen, rijden op een scooter en de held van het internet. Vertel mij maar eens wat daar standaard aan is, EricR, ouwe ambtenaar.
 
Ik kijk met AFSCHUW naar vrienden die met een mitella om in huis lopen en daarmee de deur opendoen met een kind erin.
Ik word niet goed als ik hoor dat 'het kinderzitje los zit en gerepareerd moet worden'.

Misschien is het zo dat jij geen enkele ruimte laat voor mensen die daar echt niet de zin van zien. Ik heb gezien en zie nog steeds hoeveel paren uit elkaar groeien omdat met de komst van het kind haar leven danwel compleet is maar het zijne is afgekalfd. Dát bedoel ik. Als je een kindermens bent, zit je als vader gebakken, ben je de hemel dankbaar. Maar als je denkt dat je je ruimte nog hebt met zo'n gezinnetje dan heb je het mis. Veel emnsen accepteren dat door te zeggen: 'Ik heb geen ruimte meer, die heb ik afgestaan aan m'n kind en dat is fijn'.

Maar ik weiger dezelfde sleur ingetrokken te worden die Richard beschrijft.
Dat mag je ook respecteren want er valt voor sommige mensen niets om jaloers op te zijn.

Als je niet het type bent voor kinderen moet je er ook zeker niet aan beginnen. Ik wilde altijd wel kinderen. Ik ken ook genoeg gasten die kinderen hebben die er helemaal gek van worden. Ik zelf kan veel hebben van kinderen. En nog dommer is om een relatie proberen te redden met een kind. Dat zie ik ook vaak zat.
Maar ik vind de sleur waar in ik zit niet zo erg. De meeste zaken moet iedereen doen.
Werken, rekeningen betalen, huis onderhouden enz enz.
Iedereen moet eten, drinken, wonen en slapen. De rest vul je in naar eigen behoefte.
 
Het ergste wat een mens kan overkomen is zichzelf te serieus gaan nemen.
Zoveel van mijn leeftijdgenoten zitten helemaal vastgeroest is een verstikkende keurslijf. Gevangen in hun gouden kooi. Beklemmende hypotheken, afhankelijke kinderen en vrouw, doodgebloeide carrieres.
Het is toch geen wonder dan dat je in een crisis komt?
Er zo maar op los leven is het andere uiterste. Een aantal vaste zekerheden moet je hebben. Een fatsoenlijk inkomen en onderdak ontkom je niet aan. Maar dat onderdak hoeft toch niet 50 jaar hetzelfde te zijn en het inkomen hoeft toch ook niet 50 jaar uit dezelfde baan voort te komen?
Elke vrijdag naar dezelfde kroeg, elke zomer naar dezelfde camping, dezelfde vriendengroep op dezelfde verjaardagen jaar in jaar uit. Vele doen het uit gewoonte, uit angst voor het onbekende en vooral omdat ze te lui zijn om energie in nieuwe dingen te stoppen.

Ik heb bewust gekozen voor een ander leven. Een aantal zekerheden heb ik natuurlijk wel ingebouwd. Netjes een HBO diploma, wat werkervaring in het buitenland opgedaan, mijn financieen op orde, maar verder vrij.
Een lieve vriendin, maar niet getrouwd. Een hond maar geen kinderen. Mee discussieren met politieke debatten, maar ook nog steeds genieten van The A-Team en Knight Rider. Een luisterend oor bieden aan iemand met problemen, maar ook nog keihard lachen om mijn eigen scheten. Vooral als ze stinken!
Ik probeer het op mijn manier leuk te houden en ga niet blindelings mee met hoe je hoort te zijn op een bepaalde leeftijd. Dat maak ik zelf gelukkig nog steeds uit. Ik ben een kind en volwassenen tegelijk. Een ieder moet vooral leven zoals hij zelf wilt, zolang je maar op het einde kunt zeggen: 'I did it my way'
 
Terug naar de jaren 1200 en 1300 jongens. Toen had je nog wat om te strijden, groepsgevoel, dat soort dingen ;) Beetje trainen met wapens, wilde zwijnen slachten en je had te bikken. Niks projectwerken en ambtenaartje spelen.
 
Maar wat is jouw manier van leven dan, DBC? Je werkt toch ook? Je doet toch ook boodschappen? Je zit redelijk vaak op internet, je gaat eens in de zoveel tijd naar een wild feestje. Wat is daar zo afwijkend aan dat het geen sleur genoemd kan worden?

Zie D.'s reply :D

Ik doe grotendeels waar ik zin in heb. Daar heb ik gewoon de tijd voor.
Anderen, de mensen over wie we praten, die hebben dat niet.
Zitten strak in een kantoortijd-ritme, mogen bij Gods gratie 's avonds nog wat sporten en de baas bepaalt wanneer je mag schijten en op vakantie gaat.

De rest van de tijd vullen ze óf op met vrouwke en kinders in een avonturenpark, stil voor zich uit starend naar dat lekkere kipje wat met een kerel van hun leeftijd een leuke dag heeft of vullen ze de leegte van hun bestaan met het kopen van belachelijk dure audio en videospullen om nog enigzins een vergoeding voor hun maatschappelijke cel te krijgen.
 
Als je niet het type bent voor kinderen moet je er ook zeker niet aan beginnen. Ik wilde altijd wel kinderen. Ik ken ook genoeg gasten die kinderen hebben die er helemaal gek van worden. Ik zelf kan veel hebben van kinderen. En nog dommer is om een relatie proberen te redden met een kind. Dat zie ik ook vaak zat.
Maar ik vind de sleur waar in ik zit niet zo erg. De meeste zaken moet iedereen doen.
Werken, rekeningen betalen, huis onderhouden enz enz.
Iedereen moet eten, drinken, wonen en slapen. De rest vul je in naar eigen behoefte.

Daar heb je ook gelijk in. Een bepaalde vorm van sleur heeft iedereen wel. De 1 kiest bijv. bewust voor kinderen de ander niet.
Het ergste is als je niet bewust kiest: kinderen nemen omdat het zo hoort, een 9-5 baan omdat het zo hoort, elke dag dezelfde rituelen omdat het zo hoort.
Als je bewust kiest voor al die zaken, prima. dan zijn het je eigen keuzes en daar voel je je dan gelukkig bij. Maar hoeveel zijn er wel niet die totaal niet bewust leven maar alleen maar bestaan?
 
Het ergste wat een mens kan overkomen is zichzelf te serieus gaan nemen.
Zoveel van mijn leeftijdgenoten zitten helemaal vastgeroest is een verstikkende keurslijf. Gevangen in hun gouden kooi. Beklemmende hypotheken, afhankelijke kinderen en vrouw, doodgebloeide carrieres.
Het is toch geen wonder dan dat je in een crisis komt?
Er zo maar op los leven is het andere uiterste. Een aantal vaste zekerheden moet je hebben. Een fatsoenlijk inkomen en onderdak ontkom je niet aan. Maar dat onderdak hoeft toch niet 50 jaar hetzelfde te zijn en het inkomen hoeft toch ook niet 50 jaar uit dezelfde baan voort te komen?
Elke vrijdag naar dezelfde kroeg, elke zomer naar dezelfde camping, dezelfde vriendengroep op dezelfde verjaardagen jaar in jaar uit. Vele doen het uit gewoonte, uit angst voor het onbekende en vooral omdat ze te lui zijn om energie in nieuwe dingen te stoppen.

Ik heb bewust gekozen voor een ander leven. Een aantal zekerheden heb ik natuurlijk wel ingebouwd. Netjes een HBO diploma, wat werkervaring in het buitenland opgedaan, mijn financieen op orde, maar verder vrij.

Een lieve vriendin, maar niet getrouwd. Een hond maar geen kinderen. Mee discussieren met politieke debatten, maar ook nog steeds genieten van The A-Team en Knight Rider. Een luisterend oor bieden aan iemand met problemen, maar ook nog keihard lachen om mijn eigen scheten. Vooral als ze stinken!
Ik probeer het op mijn manier leuk te houden en ga niet blindelings mee met hoe je hoort te zijn op een bepaalde leeftijd. Dat maak ik zelf gelukkig nog steeds uit. Ik ben een kind en volwassenen tegelijk. Een ieder moet vooral leven zoals hij zelf wilt, zolang je maar op het einde kunt zeggen: 'I did it my way
'

Mag ik de dikgedrukte tekst gebruiken voor mijn nieuwe Handboek Der Heerlijkheid? :D
 
'pas als alles sleur is, is het goed'
-Herman Brusselmans, uit 'ex-drummer'

:D

Herken mezelf er ook wel deels in.
Ik heb gekozen voor een baan. Een uur of 15-20 per week werken, genoeg om mn huisje en eten etc van te betalen en genoeg tijd over voor andere dingen. Maar het trekt je wel mee. Huisje dit, verzekering dat, rekening zus, regeling zo.
Maar heb d'r totaal geen spijt van;

-woon prima gelukkig samen hier, heb een prachtig huis met een aparte kamer voor onze gitaren en andere muzikale snuisterijen! (djezis, verwend joch...)
-heb de mogelijkheid weer om vakken op het vwo te volgen, om uiteindelijk mn jongensdroom waar te kunnen maken
-ik kan weer naar school
 
'Ik heb zo geleefd omdat het zo hoort'

Kan op de grafsteen van menig Nederlander komen te staan.
Je spiegelen naar wat je omgebing graag ziet.

De ballen voor ze. Het is jouw leven.
 
Er moet toch voor nieuw bloed gezorgd worden DBC. Wie moet anders straks jouw oude, gerimpelde billetjes wassen? Of heb je daarvoor een jongere vriendin?
 
Er moet toch voor nieuw bloed gezorgd worden DBC. Wie moet anders straks jouw oude, gerimpelde billetjes wassen? Of heb je daarvoor een jongere vriendin?

Wie wil er nou 70 of ouder worden en als een halve gare knaak thuis zitten? Is toch ook geen leven? Dan trek ik liever de stekker eruit.
 
Back
Naar boven