- Lid geworden
- 10 mei 2004
- Berichten
- 2.295
- Waardering
- 2
Jaja, je leest het goed. Ik ben God. Geweest. Voor een paar dagen. 8 om precies te zijn.
En het was heerlijk.
Afgelopen week ben ik met mijn vriendin naar een Grieks eiland op vakantie geweest. Even lekker met mijn ballen op het strand en cocktailtjes drinken aan de beachbar van het all-inclusive hotel. Prachtig weer, azuurblauwe zee. Genoten van een uitgebreid buffet met voedsel waar ik me best in kon vinden als bewust eter.
Dat vonden die Engelsen en Duitsers ook. Hemeltjelief wat kunnen mensen smerig dik zijn en deze voorraad voor moeilijker tijden ongenadig hard aanvullen.
Op het strand voelde ik me warempel God. En ik was niet de enige. Kennelijk zijn er mensen die enkel omringd worden door dikzakken, waardoor het gebrek aan uitzicht op het lid spontaan als normaal wordt ervaren. Echter, een licht gebronsde, afgetrainde jongeman met een lengte van 1.93m en een gewicht van 95 kilogram, deed hen beseffen dat er meer is dan de hangende harige vetbult aan het lijf.
Niet verkeerd overigens. Nagestaard worden omdat je er goed uitziet is lekker. Je zou echter verwachten dat zulke mensen blind zijn, afgaande op de hoeveelheden calorierijk voedsel die ze als varkens naarbinnen schrokken. Hoe is het mogelijk dat als je je bij elke tafel moet excuseren omdat je buik tegen iemand stoel aanbutst, je toch vijf maal een surrealistisch vol bord ranzige tjap naar binnen propt en deze vreetbui afsluit met drie borden mierzoete griekse baclava? En dat élke dag.
Ik heb welgeteld twee mannen gezien die op gewicht waren. En deze halfgoden waren nog jong. Wie zal zeggen dat ze er op hun dertigste niet net zo bij lopen als die andere varkens?
Vrouwen? Ook die waren er. In diverse soorten en maten, sommigen mooi afgetraind, maar de meesten weer te dik. Hoewel dat kan ik nog begrijpen tot op zekere hoogte. Immers, ik zie liever borsten in cupmaat C dan borsten in cupmaat B. Maar zodra er kuilen zo groot als golfballen zijn ontstaan in de diverse compartimenten van de derrière en de borsten als theezakjes het vooraanzicht eveneens verpesten, gaat het mij te ver. Werkelijk waar, koeien waren het.
Hoe ziet dit eruit over 10 jaar? Zijn wij, bewuste lichaamsbouwers, de elite tussen het gros varkens? Zal het verschil alleen maar groter worden? 8 dagen God was lekker, zo lust ik nog wel wat weken, maanden, jaren... Alleen zou ik ook graag eens rustig op het strand liggen en niet constant van mijn stoel afrollen door voorbij razende varkens in draf.
En het was heerlijk.
Afgelopen week ben ik met mijn vriendin naar een Grieks eiland op vakantie geweest. Even lekker met mijn ballen op het strand en cocktailtjes drinken aan de beachbar van het all-inclusive hotel. Prachtig weer, azuurblauwe zee. Genoten van een uitgebreid buffet met voedsel waar ik me best in kon vinden als bewust eter.
Dat vonden die Engelsen en Duitsers ook. Hemeltjelief wat kunnen mensen smerig dik zijn en deze voorraad voor moeilijker tijden ongenadig hard aanvullen.
Op het strand voelde ik me warempel God. En ik was niet de enige. Kennelijk zijn er mensen die enkel omringd worden door dikzakken, waardoor het gebrek aan uitzicht op het lid spontaan als normaal wordt ervaren. Echter, een licht gebronsde, afgetrainde jongeman met een lengte van 1.93m en een gewicht van 95 kilogram, deed hen beseffen dat er meer is dan de hangende harige vetbult aan het lijf.
Niet verkeerd overigens. Nagestaard worden omdat je er goed uitziet is lekker. Je zou echter verwachten dat zulke mensen blind zijn, afgaande op de hoeveelheden calorierijk voedsel die ze als varkens naarbinnen schrokken. Hoe is het mogelijk dat als je je bij elke tafel moet excuseren omdat je buik tegen iemand stoel aanbutst, je toch vijf maal een surrealistisch vol bord ranzige tjap naar binnen propt en deze vreetbui afsluit met drie borden mierzoete griekse baclava? En dat élke dag.
Ik heb welgeteld twee mannen gezien die op gewicht waren. En deze halfgoden waren nog jong. Wie zal zeggen dat ze er op hun dertigste niet net zo bij lopen als die andere varkens?
Vrouwen? Ook die waren er. In diverse soorten en maten, sommigen mooi afgetraind, maar de meesten weer te dik. Hoewel dat kan ik nog begrijpen tot op zekere hoogte. Immers, ik zie liever borsten in cupmaat C dan borsten in cupmaat B. Maar zodra er kuilen zo groot als golfballen zijn ontstaan in de diverse compartimenten van de derrière en de borsten als theezakjes het vooraanzicht eveneens verpesten, gaat het mij te ver. Werkelijk waar, koeien waren het.
Hoe ziet dit eruit over 10 jaar? Zijn wij, bewuste lichaamsbouwers, de elite tussen het gros varkens? Zal het verschil alleen maar groter worden? 8 dagen God was lekker, zo lust ik nog wel wat weken, maanden, jaren... Alleen zou ik ook graag eens rustig op het strand liggen en niet constant van mijn stoel afrollen door voorbij razende varkens in draf.