- Lid geworden
- 4 feb 2005
- Berichten
- 277
- Waardering
- 1
Ik heb eens ergens een of andere trainer op TV horen zeggen dat het ondenkbaar was dat Iraanse atleten zich zouden durven doperen... In het superstrenge Islamitische land zou dat immers sharia-gewijs zwaar bestraft worden, al dan niet met een publieke lynchpartij of steniging. Nu blijkt dat 9 van de 11 betrapt zijn. Dit laat dan ook vermoeden dat het hier niet gaat om een paar waaghalzen die grote risico's durven nemen, maar dat zoiets net als in bepaalde andere landen van bovenuit wordt georganiseerd.
Misschien een rare kronkel nu : ik was lange tijd geneigd om geloof te hechten aan de Iraanse bewering dat hun kernprogramma enkel vreedzame doeleinden kent, maar als nu blijkt dat de Iraanse sporters vrijelijk de Islam en de Sharia als schaamlapje mogen gebruiken om hun bedrog te verbergen, dan geloof ik van dat ganse land geen zak meer.
Fists in the air in the land of hypocrisy.
hahaha, ik moet wel lachen om je post. En huilen om de waarheid die erin schuilt.
Allereerst zou je die uitspraak van zo'n trainer niet serieus moeten nemen. Het is absoluut niet geloofwaardig dat deze sporters niet zouden gebruiken omdat het vanuit de Islam niet toegestaan is etc.
Het is belangrijk te beseffen dat er bepaalde zaken zijn die uitstijgen boven religieuze overtuigingen. Iran is een Islamitisch dictatuur. Een land waarbij de regering niet democratisch gekozen kan worden (onder democratie reken ik de hoogst gecontroleerde schijnverkiezing niet mee), zou ik bij voorbaat niet al te serieus nemen en weinig waarde hechten aan de geloofwaardigheid ervan. De belangrijkste doelstelling van een dictatuur is het in stand houden van de dictatuur. Hierbij wordt alles uit de kast getrokken om dit in stand te houden, waaronder het uitvoerig gebruik van propaganda en verdraaing van de feiten. Voornamelijk de schijn ophouden voor de buitenwereld, dat het goed gaat en dat ze positief en vreedzaam bezig zijn. (terwijl in de realiteit mensen vermoord, gemarteld en onderdrukt worden).
In het geval van Iran betreft het een Islamitisch dictatuur. De Islamitische factor is erg belangrijk, aangezien deze voor een grotere draagvlak zorgt en bijdraagt aan de instandhouding van de regering. Maar het is erg naïef om te verwachten dat de gezaghebbende mensen zelf de Islam volledig in ere houden en volgen. De Islam is hier deels een politiek instrument om zaken te bewerkstelligen. De gezaghebbenden maken zich zelf vaak genoeg schuldig aan overtreding van Islamitische wetten, echter komt dit natuurlijk nooit in het openbaar. Het is vaak een schijnvertoning en gezaghebbende genieten hoofdzakelijk van hun macht en proberen deze hoe dan ook in stand te houden.
Ook is het belangrijk te weten dat de grootste gedeelte van de bevolking tegen de overheid is, echter is het in een dictatuur heel moeilijk om je te verzetten hiertegen. Een heel groot gedeelte van de bevolking zelf is niet Islamitisch. Daarnaast is de grootste deel van de Islamtische bevolking niet zo streng Islamitisch en stemt niet in met het (fundamentalistische) beleid van de regering. Dus de grootste gedeelte van de bevolking wil geen Islamitische regering en zeker niet op de dwingende, fundamentalistische manier van nu. De meeste van deze gewichtheffers zullen zelf dus niet zoveel religieuze bezwaren hebben tegen het gebruik van doping.
Wat betreft kernenergie, wees er maar zeker van dat Iran bezig is met het bouwen van een kernraket. Deze handeling heeft allemaal politieke redenen en gebeurt grotendeels zonder inspraak van de bevolking.
Concluderend kan ik stellen dat een dictatuur per definitie niet geloofwaardig is. Iran is een Islamitsch dictatuur, en de Islamitische factor is slechts een politiek middel. Dus de term hypocrisie is niet eens relevant, aangezien het hele politieke spel doorspekt is met hypocrisie (zie Amerika wat betreft Irak oorlog en Nederlands regering wat betreft Europees grondwet). Met de juiste inzicht en politieke kennis kan men door deze luchtbel van hypocrisie heen kijken en de ware aard doorzien. Het gaat te ver om heel het land als hypocriet te beschouwen. Men moet een onderscheid maken tussen de regering en het volk.
Iraanse gewichtheffers zullen niet heel anders zijn dan gewichtheffers van andere landen, dus zullen zij net zo gevoelig zijn voor doping en dezelfde beweegredenen hebben.
Ontopic:
Ik ben verder uitermate blij dat Hossein Rezazadeh gewoon deel mag nemen. Het zou een groot gemis zijn aan het kampioenschap. Ik ben van mening dat het te ver gaat om sporters te duperen voor zaken die collega's begaan hebben.
P.S. ik ben zelf Iraniër en heb de nodige kennis wat betreft de situatie in mijn land van oosprong. Ik ben uitermate tegen de regering (tegen elke dictatuur) en bekijk de uitspraken van gezaghebbende uit Iran heel cynisch en beschouw deze grotendeels als ongeloofwaardig.