Ieder jongetje van 10 heeft toch wel eens ge(dag-)droomd over pokémons vangen in het echt? Dat kan nu min of meer met de augmented reality functie. Gisteren bij een lure gezeten waar een kerel van 30 vol passie zat te vertellen dat hij al Duitse pokémonkaarten had voordat ze in NL uit waren omdat hij het zo cool vond destijds, deze beleving is dus pure nostalgie en ik vind het prachtig.
Verder: miljoenen mannen (en vrouwen) wereldwijd die aan huis buis gekluisterd hangen terwijl hun favoriete voetbalclub speelt en dat is normaal, terwijl dat ook een spelletje is, maar dit is ineens kinderachtig? Mensen en hun dubbele standaarden..
Gingerbreadman
-edit- bovenstaand over voetbal is ook van toepassing op mensen die e-sports toernooien of gameplay commentaries/footage kijken. Dat kan eeeecht niet en is voor twaalfjarigen terwijl voetbal wel oké is. Spelletje = spelletje.