Het is eigenlijk wel geruststellend om te lezen dat ik niet de enige ben die zich hier op een bepaald ogenblik in het leven aan erger. Ik denk dat het al +- 2 jaar zo is (kort na mijn 30ste). Eerst dacht ik dat het door de AAS kwam, dat ik te streng was in het beoordelen van mijn vriendengroep/familie. Nu ben ik al 6,5 maand off, je kan dan zeggen dat ik er nu moeite mee heb omdat ik een dipje heb na het kuren. Realiteit is dat ik idd geen 20 meer ben. Mijn visie op het leven is veel veranderd en vaak ligt mijn visie en die van vroegere vrienden heel ver uit elkaar. Tegelijk is mijn leven redelijk stabiel, wat dan botst met het leven van sommige (echtscheidingen, depressies, financiële problemen, ...).
Mijn vrouw waarschuwde me de voorbije jaren al regelmatig dat persoon x of y 'een profiteur' is, maar ik praatte dat te vaak goed. Ook tegenover mezelf terwijl ik me er dus ook wel aan stoorde, ik overtuigde mezelf om het steeds nog een kans te geven.
Zoals ik reeds typte, voel ik me niet depressief. Ik ben heel gelukkig met mijn vrouw en job. Zoals
RFFNCK al zei, heeft een mens eigenlijk niet veel meer nodig dan dat wanneer je ook nog eens een hobby als de onze hebt. We willen graag kinderen (dan toch eindelijk
) dus daar zal ook nog genoeg tijd in kruipen. Voor mezelf is het gewoon het best om mezelf te beschermen en stop met pleasen van mensen (zoals
Natty87 het zo mooi zegt), ik ga mijn energie gewoon gebruiken voor mezelf, mijn vrouw, mijn hobby en ons toekomstig kindje.
Dus DBB, mijn voornemen voor 2018: ik ga vol voor mijn vrouw en ons toekomstig kindje. Ik wens mezelf (en jullie) veel gainzzz en vooral plezier in onze sport. Tegen alle energievreters zeg ik in de toekomst heel beleefd "neen, dank u".
