MuscleMeat

IVDM - Maart 2018 - Harpep (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

RFFNCK

Super Moderator
Super Mod
10 jaar lid
Lid geworden
28 mrt 2011
Berichten
29.195
Waardering
8.335
Het is vandaag 1 Maart en dat betekent dat het tijd is voor een nieuw interview! Dit keer hebben we een van de meest gerespecteerde leden op het forum, met name vanwege zijn omvangrijke kennis rondom training, oefeningen en schema's. Hij is al lid sinds 2004 en was goed voor zo'n 3700 berichten, waarvoor geld: kwaliteit boven kwantiteit. We interviewen harpep !!

Zou jij jezelf eens kunnen introduceren, voor de forumleden die jou niet kennen?
Ik ben harpep, 47 jaar en train sinds 1984 met gewichten.
Van 1984 tot zo ongeveer 1990, was het primaire doel bodybuilding ergo zo groot en gespierd mogelijk worden. Onder invloed van o.a. de tijdschriften in die tijd werd ook ik (jawel, ik beken) geïndoctrineerd met de bullshit vanuit de Arnold en Joe -the bastard- Weider scene.

Goede literatuur was in die tijd schaars en kennis/inzicht om mij heen zéér gering, dus ook ik ben in die valkuil getrapt van 'no pain no gain', 'heavy duty' en trainen tot je er kotsend bij neerviel.
Toch ging ik in die zes jaar van 56 kg naar zo'n 95-100 kg met een vet % van pakweg 13-14%.
Natuurlijk is dit voor een flink deel ook 'gewone' groei geweest, maar los daarvan is het ongetwijfeld de periode geweest, waarin ik de grootste hoeveelheid 'lean' spiermassa heb opgebouwd.

Zo rond mijn 17e heb ik héél even het idee gehad dat ik maar eens een pro bodybuilder moest worden (MR Olympia indachtig)
Echter, zodra ik kennis maakte met het toenmalige wereldje van Bodybuilders in mijn omgeving en hun AAS gebruik, was ik daar al snel weer van genezen.
Het semi-criminele sfeertje, onsportief gedrag en ongezonde gewoonten op dat vlak hebben mijn -naïeve- illusies vroegtijdig om zeep geholpen.

Tussen 1990 en 2000 heb ik wel steeds getraind maar relatief inspiratieloos.
Had het eerst 'druk' met studeren en allerlei nevenactiviteiten. (lees: feesten, uitslapen en dagenlang rondhangen in een pool en snookercentrum)
Op een bepaald moment studeerde ik af, kreeg mijn eerste echte baan een serieuze relatie enzovoorts.

Zo rond het jaar 2000 kreeg mijn interesse in de krachtsport een nieuwe impuls, mede ook door de populariteit van Loui Simmons en zijn Westside Barbell Club rakkers, zoals Dave Tate en Jim Wendler. Vanaf dat moment heb ik de koers veranderd naar meer krachtgericht trainen.

Dit kwam mede ook, omdat ik mezelf realiseerde dat significant zwaarder worden qua spiermassa toch niet zou gaan lukken zonder chemische ondersteuning.
Het streven was vanaf dat moment zo sterk mogelijk worden op de belangrijkste basis compound bewegingen: squat, bench press, deadlift, pullups, rows, oh press, dips en high pulls/wide upright rows. Ook had ik er veel lol in om mijn onderarmen en grip te trainen.
In 2005 had ik een krachtpiek bij een lichaamsgewicht van zo'n 105kg.

Toenmalige bekende wapenfeiten:
Deadlift 272,5kg
Squat 252,5kg (sumo style)
Bench Press 172,5kg
Pullup bodyweight + 40 kg
dips bodyweight + 80 kg
Row 152,5
OH press 102,5
Barbell Wrist curls 5x102,5
COC gripper 2,5 (set close)

Maten interesseren me niet meer zo, maar wat ik toen wel eens gemeten heb:

BW plusminus 105kg/lengte 1,82 met een vet% zo tussen de 15-17%
armen 45 cm
onderarmen 37 cm
dijen 70 cm
kuitjes 46 cm

Blessureleed heeft me toen helaas zwaar doen terugvallen.
Het heeft me echt jaren gekost om weer enigszins op het niveau van 2005 te komen.
Het enige PR wat ik tot nu nog heb kunnen verbeteren, was een deadlift met 277,5kg in 2016.

Het zou mooi zijn als ik voor m'n 50e nog een deadlift van 300kg zou maken, maar op dit moment merk ik in toenemende mate dat ik vooral bezig ben om te behouden wat ik in de jaren heb opgebouwd. Leeftijd begint helaas langzaam aan tegen te werken.

Een bodybuilders uiterlijk heb ik al heel lang niet meer, ik val meer onder de categorie dikke powerlifter cq. bolle strongman, met mijn -inmiddels- 120-125kg bij 1m82.
Plezier heb ik er nog steeds in, ook geholpen door het feit dat ik me door regelmatig te trainen véél beter en fitter voel, dan wanneer ik dat niet zou doen.

Hoe pak jij je voeding aan? En hoe is dit door de jaren heen veranderd?
Heel simpel eigenlijk.

De basis is altijd zo gevarieerd mogelijk en met zoveel mogelijk natuurlijke/onbewerkte producten.
Dus vlees, vis, groenten, fruit, eieren, zuivel, noten, rijst, aardappelen, pasta e.d.

Binnen dit stramien streef ik altijd naar een hoeveelheid hoogwaardig eiwit dat minimaal gelijk is aan 2 gram per kg lichaamsgewicht.

Het enige dat echt verschillend is nu, in vergelijking met de periode 1984 -1990, is dat ik geen calorieën verder tel.

Anders geformuleerd: Ik vreet regelmatig alles wat los en vast zit (dat zie je dus ook duidelijk terug in mijn postuur..... :D), maar toch nog wel zo gezond mogelijk.

Je post regelmatig informatieve posts met betrekking tot schema's en het uitvoeren van oefeningen. Hoe heb je deze kennis vergaard?
Pfoe, dan praat je over een periode van pakweg 34 jaar..... waar zal ik eens beginnen.
Heb je even?

Eigenlijk is dat proces gestart in 1984, bij een boksschool in mijn woonplaats.
Ik deed toen aan boksen (en later ook kickboksen), maar als snel werd mijn aandacht getrokken door het 'krachttrainingshoekje' achterin de zaal.
Daar stonden o.a. een bankdrukbank, een buikspierstoel en een soort primitieve Glute Ham Raise, Samen met een barbell, dumbels en een berg losse schijven.

Nog niet gehinderd door enige kennis van zaken, was ik al snel fanatiek aan bankdrukken en werd vlot sterker. Dit viel op bij o.a. de eigenaar en trainers van de boksschool, die mij allemaal waarschuwden dat ik 'supertraag' zou worden van teveel haltertraining.

Zelf merkte ik echter dat mijn snelheid en slagkracht alleen maar toenamen naarmate ik zwaarder kon drukken op de bank.
Ik vroeg me daarom af: Was ik nou een uitzondering op de regel? Of wisten de trainers eigenlijk niet waarover ze het hadden?

Toen ik daar gericht vragen over ging stellen had eigenlijk niemand een zinnig antwoord, als ze al überhaupt een antwoord hadden.
Ik weet nog goed dat ik het toen al -als 14-jarige snotaap- zeer frustrerend vond als iemand stellig iets beweerde maar verder totaal niet kon beargumenteren waarom dat dan zo was.

Had dus het idee dat ze maar wat uit hun nek kletsten en elkaar na-papegaaiden.
Dus zou harpep (die toen overigens nog lang niet die nickname had bedacht) het zelf wel gaan uitzoeken.
Vanaf dat punt is het kennis vergaren eigenlijk begonnen en nooit meer opgehouden.

Toen ik 15 werd, kreeg ik van een oom het boek "boksen, training, techniek en tactiek" (Jan Oudshoorn) cadeau.
Dit was echt het allereerste boek dat ik gelezen heb, waar wetenschappelijk onderbouwde informatie stond over krachttraining in relatie tot verbetering van sportieve vaardigheden.
Dankzij dit boek werd me duidelijk dat gerichte en goed gedoseerde krachttraining, wel degelijk een positieve invloed kan hebben op iemand snelheid en explosiviteit.

Achterin dat boek over boksen stonden verwijzingen naar andere sportboeken, ook gericht op bodybuilding, zoals Bodybuilding met Arnold Schwarzenegger, maar ook een boek van de reeds lang vergeten Duitse bodybuilder Reinhardt Smolana.

Voor mij was deze informatie een absolute openbaring. Dat klinkt misschien wat zweverig, maar je moet goed begrijpen dat er amper informatie beschikbaar was in die tijd. Een PC' had ik niet, want die waren er toen nog niet. Ja, er was wel wat te koop, maar onbetaalbaar.
Internet bestond nog lang niet, dus ff googelen was er ook al niet bij.
Je moest het hebben van de schaars beschikbare krachtsport tijdschriften en wat boeken, want in de sportschool wist het overgrote deel van de mensen ook niet waarover ze het hadden.

Vanaf dat moment kwamen zaken voor mij in een stroomversnelling terecht.
Ik las eerst letterlijk alles wat er maar te vinden was over krachtsport in de plaatselijke bibliotheek.
Op zich was dat niet zo bar veel. Boeken van Ahnuld en Joe Weider.
Joe Weider 'trainer of champion's', met 'zijn' training principes (niks van hem bij natuurlijk, maar goed)
"REPS!" van Robert Kennedy, "Krachttraining" van Ken Sprague, "Bodybuilding"van Franco Columbu en "Krachttraining voor Sportmensen" van Al Murray.

Dat was het dan wel zo'n beetje en natuurlijk het in die tijd dominerende tijdschrift "Muscle&Fitness" van -uiteraard- monopolist Joe Weider.
De enige artikelen in dit tijdschrift die getuigden van echte kennis en een zekere autonomie daarin, waren van Fred Hatfield alias Drsquat.Hij was de eerste die qua kennis, inzicht en prestaties echt grote indruk op mij maakte.
Een beetje een vergeten icoon, die jammer genoeg afgelopen voorjaar op 74 jarige leeftijd is overleden.

In zomer 1985 kocht ik mijn eerste home gym.
Vanaf dat moment ben ik onophoudelijk gaan experimenteren met schema's en oefeningen.
Ik weet nog goed dat ik toen alles uitschreef op papier, steeds weer opnieuw.
De muren van mijn trainingskamer waren letterlijk behangen met experimentele schema's, aantekeningen en opmerkingen.
Eigenlijk is dat proces van experimenteren en leren nooit meer opgehouden tot op de dag van vandaag., Wel was ik blij dat ik in de jaren '90 beschikking kreeg over een PC en Lotus 1,2,3 (spreadheetprogramma), zodat ik de boel kon digitaliseren.

In die tijd(jaren '80) besteedde ik het grootste deel van mijn vrije tijd aan training en voeding, zowel in theorie als in de praktijk. Ik trainde veelal alleen thuis, maar af en toe ook in de sportschool.
Daar trainden toen ook een aantal vrienden en kennissen van me, die ook later ben gaan coachen.
Schaduwzijde in die tijd was, dat ik ook zijdelings kennis maakte met het AAS wereldje en moest aanschouwen hoe een aantal generatiegenoten in de valkuil van langdurig en veelvuldig gebruik trapten.
Van een aantal weet ik dat die daar permanente gezondheidsproblematiek aan over hebben gehouden en nu (als veertigers/vijftigers) gewoon al een wrak zijn, fysiek én psychisch.

Uiteindelijk is er door jaren heen altijd een selecte groep mensen geweest, die geloof en vertrouwen in mij hebben gehad als 'coach'. Bovendien gaat lesgeven mij heel gemakkelijk en natuurlijk af. (Ik ben uiteindelijk ook beroepsmatig docent geworden, alleen niet op fitness gebied maar in de ICT)
Hoewel ik dus nooit officieel en beroepsmatig een trainer ben geweest in de krachtsport, heb ik door de jaren heen dus wel altijd mensen les gegeven en begeleid.
Thuis, in mijn krachthonk of op een sportschool.

Als ik alles bij elkaar optel kom dan zijn het wel tientallen personen die ik heb begeleid op het gebied van krachttraining.
Een uitspraak is: Wanneer je één persoon les geeft, leren twee personen daar iets van.
Zo is het ook precies voor mij, van coaching an sich heb ik heel veel geleerd, niet alleen over anderen maar vooral ook over mezelf.
Daarom ook hier even een bedankje aan al diegenen die vertrouwen in mij hebben getoond als het ging om begeleiding en advies in de krachtsport.

Op school was ik altijd erg goed in biologie en scheikunde en uiteindelijk ben ik ook biologie/biochemie gaan studeren.
De kennis die ik tijdens mijn studie op deed sloot goed aan bij mijn interesse voor Krachttraining. Het vormde een nieuw referentiekader, waardoor bepaalde vraagstukken die ik al jaren had eindelijk volledig werden beantwoord.

Zo tegen het jaar 2000 was het internet sterk in opkomst en daarmee ook het fenomeen 'E-shopping'. Daardoor kreeg ik heel gemakkelijk de beschikking over een heleboel informatie, die voorheen gewoon onbereikbaar was.

Voor mij waren de jaren die volgden een ware inhaalslag qua 'a-ha erlebnissen' en kennis-hiaten vullen.
Om een indruk te geven, hierbij een beknopt literatuurlijstje van favorieten:

- Fred Hatfield, Power a Scientific Approach en Bodybuilding a Scientific Approach.
- Supertraining van Mel Siff.
- Science and Practice of StrengthTraining van Vladimir Zatsiorsky.
- Block periodization, van Wladimir Issurin.
- Verkoshansky, Special Strength Training.
- Rippetoe and Lon killgore, starting strength en Practical Programing for Strength Training.
- Designing Resistance Training Programs van Kraemer en Fleck
- Reactive training system van Mike Tuchscherer
- The Purposeful Primitive, van Marty Gallagher
- Olympic Weightlifting, van Greg Everett
- Maximum muscle van Matthew Perryman
- De boeken en artikelen van Christian Thibaudeaux
- De 5-3-1 boeken en artikelen van JIm Wendler
- De boeken van Tudor Bompa.
- De boeken van Pavel Tsatsouline.
- Diverse boeken en artikelen over functionele anatomie.
- De artikelen van Dan John
- De artikelen van Bill Starr.
- De artikelen van Brad Schoenfeld.
- De artikelen van Bret Contreras
- De artikelen van Dave Tate.

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

Samengevat is mijn kennis en ervaring het product van studie, alles lezen wat los en vast zit, uitproberen, evalueren en discussiëren. Rinse and Repeat.....

Vanaf zo ergens 2002/2003 kwam ik ook in aanraking met DBB.
Wat ik toen o.a. leuk vond was de 'ontdekking' van een nog oudere ervaren rot dan ik: 3XL
DBB is voor mij vanaf het begin ook een zeer belangrijke 'plek' geweest om informatie te vergaren, te delen en dus van te leren.

Je traint nu dus in een homegym. Hoe vaak per week ben je daar te vinden? En hoe ziet je routine eruit?
Op dit moment ziet er zo uit:

- Ik train 6 dagen per week, alleen zaterdag is een rustdag.
- Een trainingsessie duurt bij mij 30-45 minuten.

- De indeling is LB/UB, waarbij ik voor beiden 2 varianten heb die ik rouleer.
Dus LB1/UB1/LB2/UB2/LB1/UB1 rustdag LB2/UB2/LB1/UB1/LB2/UB2 rustdag enz....

- Dit is de indeling qua oefeningen:
LB1 = Standing Calf Raises/Toe Raises, Squats, Deadlifts, RDL of High bar Squats.
UB1 = Wrist Curls/Reverse Wrist Curls, Bench Press, Rows, Pullups, OH Press
LB2 = Seated en Donkey Calf Raises, Power Cleans, High pulls, GHR, Lunges
UB2 = Wrist Rollers, Dips, Wide Upright Rows, Barbell Curls, EZ bar Decline Pullovers en wat (bent)lateral raises.

- Ik gebruik grofweg 2 set-rep protocollen:
1. Ramping sets van 1-5 reps met een 1RM percentage dat grofweg tussen de 70 en 100% 1RM ligt.
Dit pas ik toe op de zware compounds (BP, rows, dips, pullups, OH press e.d.) en de OL variaties

2. Myo rep sets met 15-25 totaal-reps.
Dit doe ik voor de kuiten, onderarmen en assistentie/acessoire oefeningen.

- Ik pas op nagenoeg alle oefeningen, vooral de compounds, CAT toe op de reps. (dus explosief en zo hard mogelijk accelerend)

- De eerste 1 a 2 lichte (40-50% 1RM) ramping sets op de compounds doe ik altijd 'against bands'. Dit helpt om mijn motorische zenuwstelsel in te 'tunen'.

- Sterker worden op het 'laatste deel' van main compounds (de lockout bij squats, deadlifts, bench press, pullups en OH press) doe ik met Reverse band techniek of cheating zoals bij de push press.

- Sterker worden 'onderin' bewegingen doe ik met de pauze techniek (op de squats, bench press, pullups e.d.), deficit (deadlift) of met pin presses (powerrack) helemaal onderin de bewegingen.

- Ik ga zelden tot nooit tot falen op de compounds, altijd nog wel een rep in de tank.
RPE is dus zelden hoger dan 9.

- Op isolatiebewegingen ga ik gecontroleerd/gedoseerd tot falen. Dit doe ik vooral om hypertrofie extra te stimuleren.

- Ik werk met 4 weekse-cycli.

- Deloading doe ik niet aan, maar binnen die 4 weken pas ik wel volume/intensity tapering toe op de compounds/ramping sets.
Ik werk daarbij van een relatief hoog volume en relatief lage intensiteit naar een laag volume en hoge intensiteit.

Bijvoorbeeld±
8 trainingen met (per oefening) 4-6 sets van 3-5 reps x 70-80% 1RM totaalvolume 12-30 reps
8 trainingen met 4-6 sets van 2-4 reps x 80-90% 1RM totaalvolume 8-24 reps
8 trainingen met 4-5 sets van 1-3 reps x 90-100% 1RM totaalvolume 4-15 reps

Deze afwisseling zorgt voor voldoende langetermijnherstel om dit vol te kunnen houden.

- Ik verhoog iedere nieuwe cyclus de gewichten met 2-4% van het 1RM van de oefeningen in kwestie. (op alle compounds dus, assistance kies ik gewicht op gevoel)

- Meestal loop ik in de macro-cyclus na 8-10 maanden vast en doe dan een reset.

- Als alles optimaal en voorspoedig verloopt, dan gaat mijn 1RM in die 8-10 maanden op de UB compounds 5-10kg vooruit en op de LB compounds 10-20kg.

- Als nevenactiviteit doe ik statische stretching en dynamische mobiliteit in de vorm van stoot, slag en trap training (los of of op de bokszak)


Waarom verkies je myo-reps boven straight sets? En hoe denk je over technieken als drop-sets, forced reps, negative training etc?
Het is zeker niet zo dat ik myo reps altijd per definitie beter vind dan straight sets.

Myo reps prefereer ik alleen boven straight sets in een paar specifieke gevallen.
Bijvoorbeeld wanneer puur hypertrofie het doel is en je dit probeert te bereiken middels 'higher reps sets to (near) failure" en dan met name op 'single joint movements' oftewel isolatie oefeningen dus.

Waarom?

Omdat in mijn ervaring myo rep-sets efficiënter zijn voor hypertrofie, dan klassieke high rep straight sets.
Hetzelfde geldt trouwens ook voor de voorloper van myo reps, de pauze-rep sets.

Het verschil tussen myo reps en pauze rep sets is overigens erg klein.
Myo reps worden normaliter 'close to failure' gedaan en bij pause rep sets ga je eigenlijk in iedere reeks reps tot falen. By myo reps stop je de oefening als je het vooraf bepaalde aantal reps niet haalt in set NA de eerste set.

De oorspronkelijke Pauze rep-set methode bestaat trouwens al heel lang en als techniek heb ik ze eigenlijk al succesvol gebruikt sinds zo 1985/86.
Sterker nog, de spiermassa die ik tijdens mijn tienerjaren heb opgebouwd is voor het overgrote deel aan pauze rep-sets te danken.

Ik wist in die tijd niet veel beter dan dat ik het een heel fijne, intensieve, tijdsbesparende en vooral effectieve manier van trainen vond.
Pas later ben ik er (qua onderliggende theorie) achter gekomen waarom deze methode zo effectief is.
Dat komt eigenlijk omdat zo'n beetje alle factoren die hypertrofie stimuleren er in zitten...

Myo/pause reps:
1. Kunnen met een relatief hoog gewicht worden uitgevoerd. (Intensiteit, mechanische tensie)

2. Maken het mogelijk relatief veel herhalingen te doen (volume) binnen korte tijd. (densiteit)
Dit zijn beide vormen van progressieve overload die samen met intensiteit de basis vormen van iedere vorm van training gericht op spiermassa ontwikkelen.

3. Je doet ze tot (bijna) falen. Hierdoor worden motor units flink uitgeput, iets wat ook weer een gunstige invloed heeft op spiergroei.

4. Er vind steeds maximale recrutering van spiervezels plaats gedurende de sets, met name tijdens de laatste reps van een set.
Dit is conform het "size principle" bij sets met hogere reps (8-15) Henneman's size principle - Wikipedia

5. Stimuleert de 'pomp'. De 'pomp' ook wel bekend als vasculaire occlusie is een fenomeen welke ook hypertrofie bevordert.

Borge Fagerly legt het hier nog eens zeer uitgebreid uit:
Myo-reps in English

En hoe denk je over technieken als drop-sets, forced reps, negative training etc?
Alle technieken die je hierboven noemt hebben primair het doel om intensiteit cq. 'overload' te vergroten met als doel extra prikkels om progressie te stimuleren.
Vaak hebben dit soort technieken wel hun nut, maar in beperkte mate.
Veel beperkter in ieder geval, dan diegenen die je willen doen geloven dat de mate waarin ze mentaal tot het 'absolute uiterste' gaan en fysiek grenzen 'overschrijden' gelijk staat aan enorme vooruitgang.

Drop sets.
Drop sets zijn nuttig voor de (extra) pomp en een stuk spierconditionering (krachtuithoudingsvermogen)
Het is bewezen dat de 'pomp' een gunstige invloed heeft op hypertrofie, dus in dat opzicht hebben drop sets zeker wel hun nut.

Aan de andere kant het is een beetje jammer dat de weerstand door de 'load drop' steeds flink vermindert wordt. Een veel gehoord argument ten faveure van drops sets, is dat je de TUT sterk vergroot.
Dat is natuurlijk wel zo aan de ene kant, maar de andere kant van het verhaal is dat mate van tensie door de weerstandsvermindering wel erg omlaag gaat door de 'drops'.
Volume/TUT is weliswaar een bepalende factor voor hypertrofie, maar dat gaat vooral op als tegelijkertijd de intensiteit/weerstand daarbij ook hoog genoeg is.

Door de -vaak drastische- vermindering van weerstand doe je daar afbreuk aan.
Ze kosten daardoor veel energie bij een relatief laag rendement, daarom beschouw ik ze als een additief, een extraatje aan het einde van een training bijvoorbeeld.
Persoonlijk gebruik ik ze nooit, omdat ik vind dat er betere alternatieven zijn, zoals bijvoorbeeld de variant "mechanical dropsets".

Forced reps en het "to and beyond failure" gaan.
Forced reps worden van oudsher gebruikt om zogezegd 'beyond failure' te gaan.

Wat betreft het tot falen gaan:
Er is voldoende onderzoeksbewijs, dat -neuromusculair gezien- tot falen gaan in sets, hypertrofie positief stimuleert.
Kortom, als je echt alle zeilen wilt bijzetten om maximaal te groeien, zal ook 'to failure' een vast onderdeel moeten zijn van je arsenaal aan trainingsmethoden.

Wat bij "forced reps" de grootste vraag is, zit er nou echt meerwaarde in het feit dat je ook nog eens voorbij gaat aan dat falen. Mag je dat überhaupt al zo noemen?
Want zoals ik het zie, is de ondersteuning die je krijgt om de rep af te kunnen maken, gewoon een vorm van deloading binnen de set.....

Voor zover ik zelf heb kunnen bepalen resulteert het doen van forced reps niet in een grotere toename van kracht (eerder het tegendeel) en ook zeker niet in versnelde groei of iets dergelijks.
Er is voor zover ik weet ook geen wetenschappelijk onderzoeksbewijs, waaruit eenduidig blijkt dat dit wél zo is.

Het 'forced' zit hem in mijn beleving dan ook meer in het psychologische wedstrijdje om wie het hoogst kan pissen tussen de 'die hard bro's" die doorgaans denken effectiviteit af te kunnen meten aan de mate dat je helemaal stuk gaat tijdens je training.
Als forced reps al nut hebben dat is dat in mijn optiek vooral dat je mentale barrières leert doorbreken.
Dus als zodanig zeker niet nutteloos, maar je moet er in mijn optiek ook weer niet te veel waarde aan ophangen.

Negative training.
"Negative training" is een ruim begrip en als zodanig zijn er verschillende manieren waarop dit in training wordt gebruikt.
Wat eigenlijk altijd op gaat, is dat er op de een of andere manier een nadruk wordt gelegd op het eccentrische deel van de beweging binnen oefeningen.
Over het algemeen wordt aangenomen dat met name belasting in dit deel verantwoordelijk is voor spiergroei, dus is het een goed idee iets met dit gegeven te doen.

Zo ben ik van mening dat het voor pure hypertrofie doeleinden noodzakelijk is, om de negatieve fase van de oefening altijd vlot, maar toch rustig en gecontroleerd te doen. Hierdoor zal dit deel van de beweging altijd een aantal seconden duren.

Technieken waarbij er nadruk gelegd wordt op lasten die hoger zijn dan wat je in het concentrische deel aan kunt, beschouw ik als zeer effectief voor de meer gevorderde trainee:

- Effectief voor ontwikkeling van kracht en het wennen aan gewichten die boven je max liggen, zoals bijvoorbeeld door het gebruik van weight releasers.

- Effectief voor het stimuleren van hypertrofie, door bepaalde vormen van cheaten met een supermaximaal gewichten.
Bijvoorbeeld het opspringen een langzaam laten zakken bij een weighted pullup of het doen van een dumbell curl waarbij je met 2 armen opkomt en met 1 arm laat zakken.
Mits goed gedoseerd en toegepast is dit een zeer effectieve methode voor hypertrofie.
Dit komt met name door de hoge mate van mechanische tensie, maar vermoedelijk ook omdat vooral de grote 'high threshold' motor units worden geactiveerd.

Aan de andere kant, is er ook een vorm waarbij tijdsduur van de negatieve fase extreem wordt benadrukt (15-30 seconden bijvoorbeeld)
Dit wordt gedaan vanuit het idee dat je op deze manier een zeer lange 'Time Under Tension' bereikt wat dan zeer gunstig zou zijn voor spiergroei.

Deze techniek is in mijn optiek betrekkelijk zinloos, met name omdat de gewichten die je hierbij moet gebruiken veel te licht zijn. Ook hier geldt weer: Time Under Tension is alleen een graadmeter voor trainingseffect als de weerstand ook hoog genoeg is.
Toch zijn er mensen die erbij zweren, met het argument dat ze altijd godsgruwelijke spierpijn hebben de dag na hun training.
Dat je last van DOMS zult krijgen van dit soort training betwijfel ik niet, maar aangezien DOMS geen goede indicator is voor spierpijn, vind ik dit een non-argument ten bate van het effect van deze methode.

Nog even over je homegym, hoe ziet deze eruit?
Ik ben thuis in 1985 begonnen met alleen een bankdruk bankje, lange halter, dumbells, schijven, een optrekstang en 2 gammele (zelfgetimmerde) houten squat standaards.

Het bankdrukbankje heb ik nog steeds, de rest is in de loop van de jaren vervangen en/of uitgebreid.

Dit is wat het nu is. Zie de foto's onder voor een impressie.

In principe heb ik echt alles wat ik nodig heb, behalve dan nog een sterke, aantrekkelijke assistente, die gewillig mee helpt met op en afleggen

XAE9bcp.png


MaYieAx.png


oM4QaAs.png


vZSxqrJ.png


I9XfmjH.png


9OYJ3YX.png



Je gaf in een eerder antwoord aan wat blessureleed gekend te hebben. Wat heb je zoal aan blessures gehad? Wat doe je nu ter preventie van blessures?

Ik heb meerdere soorten blessureleed gehad in het verleden.

- In mijn 'bodybuildersjaren' (1984-1990) kreeg ik ontzettend veel last van m'n nek en bovenrug.
Oorzaak was het doen van de Close Grip Upright Row en dan met name door de externe rotatie bovenin deze beweging.
Gestopt met deze oefening, probleem voorgoed opgelost.

- In die tijd had ik ook steeds vage onderrug klachten. Wat ik ook deed, ik kwam daar maar niet vanaf.
Ik droeg in de tijd altijd een riem bij squats, deadlift, rows etc., totdat ik een artikel las van Fred Hatfield over overmatige en verkeerd gebruik van een gewichtheffers riem.
Bleek dat gebruik van riem heel makkelijk datgene kan veroorzaken wat je er eigenlijk mee probeert te voorkomen: Onderrugklachten!
Riem het raam uit en zonder gaan trainen. Pijntjes in de onderrug verdwenen als sneeuw voor de zon.
Daarna nooit meer een riem gebruikt, probleem sindsdien opgelost.

- Pakweg 16 jaar terug heb ik een tijd geworsteld met Rotator Cuff problemen.
De vermoedelijke oorzaak lag toen in een disbalans tussen de 'push' musculatuur en de spieren rondom de schouderbladen en de bovenrug.
Eerst heb ik geprobeerd dit op te lossen d.m.v. specifieke RC oefeningen zoals L-Laterals en L-Flyes, maar dat hielp geen zier.
De volgende stap was het doen van compound pull beweging die nadruk leggen op de bovenrug. Rows to chest en Face Pulls hebben heel goed geholpen om de problemen te verminderen tot een acceptabel niveau.
Toch bleef de RC een zwakke plek.
Het was in die tijd dat ik me ook realiseerde dat mijn OH press eigenlijk wel heel erg zwak was in vergelijking met de bench press.
Ik besloot hier toen wat aan te doen, ook met het advies van anderen in het achterhoofd dat een sterke OH press mogelijk de prestaties op de bench press gunstig beïnvloedt.
Dit bleek inderdaad bij mij te kloppen, hoe sterker ik werd op de OH press, hoe makkelijker en stabieler mijn bench press werd.
Als toegevoegde bonus op het OH press werk, verdwenen ook alle overgebleven RC klachten volledig.

- In 2005 heb ik het even heel moeilijk gehad met trainen.
Ten eerste liep ik aan beide benen een blessure op aan de VMO. (Vastus Medialis Obliquues, de 'traan' vormige kop van de Quads aan de binnenzijde van het dijbeen.
Ten tweede kreeg ik een golf én tennisarm aan beide armen.

Gelukkig kwam ik er wel snel achter wat de oorzaken waren van de problemen.
De VMO blessure werd veroorzaakt door de manier van squatten uit die tijd. Geïnspireerd door o.a. WSB en powerlifter Ano Turtiainen, had ik meerdere jaren sumo stijl gesquat.
Dus met een zeer wijde stance, tenen vooruit wijzend en zeer sterk vanuit de heupen.
Ik was weliswaar behoorlijk sterk in deze variant (1RM 252,5 kg), maar mijn VMO' vonden deze beweging niet zo'n goed idee en zeiden 'pang'.
Scheuring aan beide kanten (gelukkig geen volledige ruptuur)
Ergens had ik het wel voelen aankomen, maar ik ben eigenwijs en het ging net zo lekker.
Voor mij geen sumo stijl squat meer dus. Ik doe hem nu weer conventioneel met een medium stance, voeten 30 graden naar buiten en met meer inbreng van de quadriceps.
Probleem sindsdien opgelost.

De problemen aan mijn ellebogen werden veroorzaakt door het doen van allerlei onderarm oefeningen met een licht gebogen arm.
Klinkt heel simpel, maar ik heb echt diep moeten graven en analyseren voordat ik dit door had. Sindsdien doe ik ze met volledig gestrekte arm en sindsdien is het probleem volledig opgelost.

Helaas was het wel zo dat ik in die periode training technisch gezien min of meer invalide was. De terugval in die tijd (vooral in kracht) was echt dramatisch. Ik heb in die periode serieus overwogen om helemaal te stoppen met krachttraining.
Te meer ook omdat ik -ook nadat de blessures al weg waren- niet goed meer wist hoe ik moest trainen om progressie te boeken.
Op de een of andere manier werkten de eerdere succesvolle methoden niet meer. Misschien was er iets in mij lichamelijk veranderd, misschien was het psychisch (angst voor nieuwe blessures) ik weet het nog steeds niet precies....
wat ik wel weet is dat het iets van 5 jaar heeft geduurd voordat ik mijn draai weer helemaal had gevonden en ik pas de afgelopen jaren weer enigszins op het niveau zit waar ik in 2005 was gestrand.

Gelukkig heb ik sinds 2005 verder geen noemenswaardige blessures gehad. Ok, af en toe eens een verrekt spiertje misschien, maar dat mag geen naam hebben.
Je kunt dus stellen dat -door schade en schande- mezelf dusdanig goed heb leren kennen dat ik nu precies weet waar mijn grenzen liggen, dat ik weet wat wel en wat niet kan.

Zijn er nog meer zaken die je anders doet nu je ouder wordt? Minder zwaar trainen, anders programmeren?
Er zijn een aantal observaties de afgelopen 10 jaar, die er inderdaad voor gezorgd hebben dat ik anders train en programmeer.

- In een trainingssessie kan ik minder lang zwaar achter elkaar trainen. (beperking volume)
- Ik kan nog wel behoorlijk zwaar gaan in termen van gebruikt gewicht, maar niet meer zo goed tegen maximale intensiteit cq. intense (neurologische) inspanning.
- Ik herstel moeilijker van zware trainingen met veel volume. (ik word de ochtend daarna altijd wakker met een brak en verdoofd gevoel)
- Algehele mobiliteit neemt af, ik word strammer, vooral 's ochtends als ik 'koud' ben.
- Het kost me -mentaal- meer moeite om aan een training te beginnen. (maar zodra ik bezig ben merk gaat het weer prima)
- Het duurt langer en kost meer en meer moeite om na een rustfase (paar weken vakantie bijvoorbeeld) weer in 'the groove' te komen.

Zaken die ik daardoor anders ben gaan doen:
- Ik train vaker maar minder lang. Voorheen 4 trainingen per week van 1 a 1,5 uur, nu 6x per week 30-45 minuten.
- Ik train vrijwel voortdurend met sets van 3-5 in de 80-90% 1RM zone, ook wel submaximal effort genoemd (SE).
Voorheen trainde ik zeker de helft van de tijd in de ME zone. (>90% 1RM)

- Ik blijf ver weg van tot falen gaan op de compound oefeningen, maximaal RPE 9, dus er zit altijd nog wel een 1 Rep in de tank.
Ook 1-3 RM pogingen doe ik nog maar zelden. Progressie meet ik meer af op verbetering van o.a. volume/tonnage op sets van 3-5.
- Consistentie is belangrijker geworden dan ooit, dus ik ben zo consequent als de pest met mijn trainingen.
Dit is absoluut noodzakelijk om nog maar iets van progressie te boeken.
Sinds afgelopen augustus tot nu geen enkele training gemist, ook tijdens de kerst vind ik wel weer ergens een gaatje om een training te doen.
- Mentaal gezien loop ik tegen het 'bergafwaarts gaan' principe op. Voorheen zat ik altijd wel in de lift qua prestaties.
Nu merk ik, dat het ook al een echte uitdaging wordt om niveau te behouden.
Je bent zo jong als je je voelt aan de ene kant, maar vermindering lichamelijke capaciteit is ook voor harpep de harde realiteit.

Daarom probeer ik, ook om verveling te voorkomen, wat te spelen met wat ik precies doe tijdens de trainingen.
Ben wel makkelijker geworden daarin.
Af en toe train ik weer wat meer bodybuild stijl, met diverse pomp oefeningen bijvoorbeeld.
Soms ga ik superzwaar met lockout reps op de squat, deadlift of bench press in het powerrack, gewoon omdat het mag en omdat het kan. [afbeelding niet meer beschikbaar]

Ik meen ooit ergens gelezen te hebben dat je een zoon hebt die ook wil beginnen met trainen? Hoe laat jij hem dit aanpakken? Heb je 'richtlijnen' voor hem?
Ik heb een zoon van inmiddels 16, die zeer regelmatig van mijn privé krachthonk gebruik maakt. Hij is daar toen hij een jaar of 14 was begonnen met het doen van dips, pullups en pushups.Leuke is ook dat hij het helemaal vanuit eigen initiatief dit heeft opgepakt.
(Waarschijnlijk toch ook de voorbeeld functie in mij als persoon, sinds hij nog heel klein was ziet hij mij bijna dagelijks trainen.) Ook komt hij zelf met gericht vragen zo nu en dan.

Sinds kort doet hij op mijn advies ook bench press, rows, de trap bar deadlift en GHR.
Hij doet dit in een fullbody achtige opzet.
Daarnaast wil ik voorlopig dat hij nog niet té zwaar gaat, dus doet hij met name sets van 10 reps of meer op oefeningen.
Hij gaat als een spéér, je ziet hem groeien en sterker worden. Zo te zien een klein mesomorfje.
Hij maakt nu 30 nette pullups achter elkaar en kan een set van 10 maken met dips+30kg extra gewicht.
Ondanks dit alles probeer ik hem toch ook een realistische kijk bij te brengen, als het gaat om verwachtingen qua progressie.

Aan de ene kant laat ik hem vrij experimenteren, maar aan de andere kant houd ik hem ondertussen goed in de gaten.
Je kunt in deze leeftijdsfase namelijk niet weglopen van het feit, dat een groot deel van de 'adaptieve reserves' (energie, herstelcapaciteit e.d.) bij pubers nodig zijn voor de rest van de lichamelijke ontwikkeling. Ik ben dus o.a. scherp ben op de 'dosering', in de zin van volume en frequentie.

De lessen die hem nu al probeer mee te geven is dat meer niet persé gelijk staat aan beter en dat het doen van 1001 oefeningen onnodig is en vooruitgang eerder in de weg zit.
In zijn geval is het doen van de meest elementaire compound oefeningen voorlopig meer dan genoeg om groter en sterker te worden.

Kortom, ik vind het belangrijk dat hij leert zinvolle richtlijnen en informatie te scheiden van de enorme hoeveelheid bullshit die rondgebazuind wordt, op met name het internet.
In dat opzicht zijn de richtlijnen die ik hem geef hetzelfde als die ik iedereen geef die daar om vraagt.

Wat ik nu in ieder geval zie is, dat het zijn fysieke ontwikkeling alleen maar begunstigd.
Voor zover ik als vader kan beoordelen werkt dit positief bij hem, ook qua zelfvertrouwen, eigenwaarde en emotionele balans.

Hoe denk jij over het gebruik van chemische ondersteuning als anabole steroïden binnen onze sport?
Laat ik hier heel duidelijk in zijn: Uiteindelijk moet iedereen het maar voor zichzelf weten, maar ik vind er wél wat van.

Om te beginnen zou het helemaal niet erg vinden als zoiets als chemische ondersteuning gewoon niet bestond.
Maar goed, dat is niet zo en dus accepteer ik dit feit en het gegeven dat men er gebruik van maakt.

Persoonlijk vind ik dat het (professionele) Bodybuilden volledig om zeep is geholpen is door de diverse vormen van extreme chemische ondersteuning.
Wat in het verre verleden nog een relatief gezonde manier was om een mooi getraind lichaam te krijgen, is tegenwoordig verworden tot een "drug induced elephantiasis freakshow"

Hoe ik verder over gebruik denk, hangt ook sterk af van de overwegingen tot gebruik en de manier waarop dit plaats vindt.

Als iemand na jaren correct en toegewijd naturel trainen echt vast loopt, dan kan ik wel begrijpen dat deze persoon de keuze maakt om middels AAS zijn grenzen te verleggen.
Zelf zou het mijn keuze niet zijn, maar ik respecteer het in zo'n geval. Zeker ook als er competitieve redenen zijn.

Gasten die na nog maar 3 maanden trainen en -zonder enige kennis van zaken- zichzelf beginnen vol te spuiten met allerlei waanzinnige AAS cocktails, verguis ik echt vanuit de grond van m'n hart.

Het gaat bij dit soort personen niet alleen om de lichamelijke nadelen en gevaren, het is ook de mentaliteit, de psychologische kant van het verhaal erachter.
Iemand die net begint met trainen, maar al bij de minste geringste tegenslag aan de AAS gaat, heeft een mentaliteit van likmevestje en zal nooit echt veel kennis, inzicht en discipline opbouwen qua training.

Hoe je het ook wendt of keert, een steroiden-fysiek is voor een heel groot deel een 'gehuurde' fysiek.
Zodra dit type (domme) AAS gebruikers -om wat voor redenen dan ook- "off" gaan, dan hebben ze meestal geen idee hoe ze naturel enigszins moeten behouden wat ze "on" hebben opgebouwd.
Meestal zie je dan ook dat ze in een motivatie-gat vallen en stoppen met trainen OF weer excessief gaan gebruiken, met alle gevolgen van dien.

AAS gebruiken zou eigenlijk iemand's laatste troefkaart moeten zijn, alleen in te zetten als verder écht niets meer werkt. Iemand die te snel begint verspeelt deze kaart te vroeg en daarna is er meestal geen weg meer terug.

Ook merk ik regelmatig dat de motivatie en het 'doel' erachter in geen enkele verhouding staan tot het resultaat en risico. Ok, als je als Pro gebruikt omdat je je geld ermee verdient, dat kan ik begrijpen.
Maar iemand die vanuit pure ongeduld zichzelf volspuit met allerlei rotzooi "om er goed uit te zien, ook voor de chicks" is gewoon ronduit slecht bezig.

En dan nog, ook AAS zijn niet per definitie garantie voor een goede, mooie fysiek.
Als gebruik van AAS samen gaat met ongeduld, gebrek aan discipline, misplaatst zelfvertrouwen en onwetendheid qua training en voeding, dan zal daar weinig 'goeds' uit voort komen.

En wat is eigenlijk goed of mooi? Een rode, opgeblazen Tren harses en dito lichaam vind ik nou niet bepaald esthetisch. (de meeste mensen trouwens ook niet)

Zo en nou stop ik, het is hopelijk wel duidelijk wat ik er van vind! :D

Welke aspecten van onze sport vind je het moeilijkst?
- Dieet houden!

Dat heb ik dus ook maar opgegeven.
Ik kan echt in alle opzichten een Spartaanse discipline hanteren, maar van m'n vreten moet je afblijven!

- Beginners helpen door de bomen heen het bos te zien en ze leren zin van onzin te scheiden.

Naast heel veel goeds, heeft het internet ook onbeperkt de ruimte gegeven aan ontzettend veel mis-informatie.

Er is nauwelijks censuur of controle.
Iedere mafkees kan tegenwoordig van alles beweren en daarbij autoriteit claimen.
Dat doen ze dan ook, zonder enige validatie.
Als er dan al argumenten naar voren worden gebracht, dan zijn dit feitelijk drogredeneringen.

Nou weet ik wel, het is vaak allemaal niet zo zwart/wit.
Waarheden zijn niet absoluut en op heel vlakken is er een grijs gebied met nuances, waardoor interpretatie en meningsvorming sterk kan verschillen.

Ook ik heb de wijsheid niet in pacht.
Hoewel ik misschien vaak heel stellig over kom (op het pedante af wellicht) ik heb mijn mening en oordeel vaak genoeg moeten herzien.
Maar ik doe nog wel steeds de moeite om mijn mening en adviezen zo goed mogelijk te onderbouwen en te staven.

Met mij gelukkig ook heel veel anderen, -zeker ook op dit forum- maar het blijft toch vaak vechten tegen de bierkaai.

Welke leden op dit forum zijn volgens jou de moeite waard om te volgen, wat betreft kennis van voeding en training?
Oh jee, als het gaat om voeding en training, dan zijn dat talloze voorbeelden.

Alleen als ik ze allemaal op ga noemen, dan weet ik zeker dat ik er toch wel weer een paar mis en dan voelen zij zich weer tekort gedaan.

Er zijn er natuurlijk ook een aantal 'categorieën' die me als sinds jaar en dag zijn bijgebleven om een of andere reden:

- De IJzervreters Van De Oude Stempel.
3XL schiet me als eerste te binnen. Is zelfs -niet te geloven- nog langer continu met training bezig is dan ik.
Veel kennis, veel ervaring en nog steeds het geduld dit over te dragen. What more can I say....?
Skinnie, nou gewoon omdat.... Skinnie.

- De Politiek-Maatschappelijk Geëngageerden.
Uiteraard team Derksen/@TheDonald/@Jezza/ClubberLang/Impo/Friso enzozozo, omdat hij altijd weer in staat is me te verbazen met een of ander actueel nieuwsfeit. Net op het moment dat je denkt dat het niet meer erger kan en we dieper dan diep zijn gezonken in Nederland, bewijst hij wel weer het tegendeel!
Apfelstrudel, Arminius, Chrisk, Vieze Jij, Moraalridder, Roei en Fietsfanaat en al die anderen die er altijd als de kippen bij zijn om hun ongezouten mening te geven.

- De Specialisten, lieden die duidelijk Veel Kennis Hebben op een bepaald vlak.
Zoals Galen, onze immer mierenneukende huisnerd compleet met een of ander Autistisch Syndroom. In hem zie ik wel een soort zielsverwant, alleen is hij véél slimmer dan ik. Schrijft zelfs boeken, zover ben ik in mijn carrière niet eens gekomen!
Denk verder ook aan Ludens, Cools, Gymz en natuurlijk wijlen Big Cat.

- De Moddereters.
Tijl, met zijn scherpe filosofische en maatschappelijk kritische uitspraken. Nog steeds een zeer groot gemis. :(
Sanca Saxon ca, (b)aardige snuiter, kan zo mee spelen in Game of Thrones of Vikings.
RFFNCK, omdat hij volgens mij de enige is die nog écht op authentieke wijze enthousiast is over Bodybuilding.
(De rest doet maar alsof en/of traint niet en/of praat liever over hele andere dingen.)
Soms klik op "Nieuwe Berichten" en dan zie ik een hele lijst posts met foto's van pro BBérs die hij en passant aan "IFBB Prof. Bodybuilding" heeft toegevoegd. Kijk, da's echte toewijding.

- De Old Skool Die Hards.
Gijs/g-men, met zijn tomeloze inzet en enthousiasme. T-Rex tymboo , met z'n Zeeuwse no-nonsense aanpak en toewijding.
Vooral ook de initiatieven die ze leven hebben ingeblazen (RPB en PHM) waardeer ik zeer, uiteraard met daarbij alle betrokken dames en heren.

- De Beginners Gidsen
Al diegenen die met engelengeduld steeds weer opnieuw proberen newbie's op het goede pad te krijgen qua training en voeding.
Dat zijn er te veel om op te noemen natuurlijk, maar bijvoorbeeld Starx6673 en marina1975 schieten mij meteen te binnen.

- De Vlamingen
The Locust en zijn zus Lanfeust, Monsterstrength, Spike, allemaal eigenzinnige zuiderburen die in voor behoorlijk wat tumult en vermaak hebben gezorgd.

- De Forum Stelletjes
Nicky en de Neus, het sympathieke OL duo. Punjab&HillR, Pillz&Natty87 ze geven allemaal op hun manier extra kleur aan het forum.

- The Rocket Scientists aka how to Major in Minors
Lieden die lijden aan "paralysis by analysis".
Veel welwillende leden geven hen bakken aan goed en praktisch advies. Het gaat dan om zaken die ook voor groot deel goed te onderbouwen zijn en toch blijven ze maar halsstarrig dezelfde vragen stellen, of willen persé dat alles omvattende bewijs zien, voordat ze eindelijk eens kunnen gaan trainen.
Beste voorbeeld wat me te binnen schiet is AKFIT. Nu zie ik net dat hij op 12 januari dus wéér een nieuw topic heeft aangemaakt met opnieuw exact dezelfde vragen die hij al zeker 10x eerder heeft gesteld en die reeds 1000 keer zijn beantwoord.
Brotoscience, ook zo'n type die ieder detail tot het uiterste wil uitspitten en alles 100% wetenschappelijk onderbouwd wil zien.
Zelfs de beste (wetenschappelijk) onderbouwde argumenten van de meest kundige en ervaren DDB leden, ziet hij op z'n best slechts als 'indicating evidence'.
('Goedlachs' is hij dan weer wel, gezien het enorme aantal [afbeelding niet meer beschikbaar] in z'n posts.)

- En tenslotte 1,2,3 Mister 10
Altijd bereid om -vanuit ware natuurlijke onzelfzuchtigheid- een Masterclass Narcisme&Zelfverheerlijking te presenteren.
True Story!!!

Hoe ben je op dit forum terechtgekomen?
Weet ik niet meer, is te lang geleden :o

Ho wacht ff..
Er schiet me nu wel iets te binnen in ene: Er was in die tijd (2002/2003?) een ander meer fitness gericht forum (dutch fitness ofzo) waar ik meen 3XL ook als moderator was.
Volgens mij ben ik toen door een verwijzing daar, op DBB terecht gekomen.

Je bent inderdaad al lang lid, sinds 2004. Wat heb je zoal zien veranderen in de loop der jaren?
Ja, en daarvoor las ik al vanaf het begin van DBB mee als anonieme gast!

DBB was in die tijd nog een forumpje met een veel kleiner aantal leden.
Het was allemaal wat kleinschaliger zeg maar.
Ook in die tijd waren veel leden al maf genoeg en was er ook veel gekkigheid, maar de nadruk lag doorgaans toch meer op serieuze, kracht en BB gerichte discussie.

In mijn beleving is dit forum in de loop van de jaren steeds meer veranderd in een virtuele gemeenplaats die een afspiegeling is van onze cultuur en maatschappij.
Een soort broedstoof van allerlei soorten mensen, meningen en discussies, variërend van maatschappij, politiek en religies, psychologie, emoties, tot pure commercie, maar ook wetenschap en natuurlijk de onnavolgbare hilarische topics.

Ik moet met terugwerkende kracht bijvoorbeeld, nog steeds erg lachen om 'lowlands' van wijlen Lauw, SniperX en bijvoorbeeld Leroy Kakiay met zijn gietertje, het 'telefoon interview' (Adonis) en ga zo maar door.
Ook het drama was soms niet mis, denk bijvoorbeeld aan het verhaal van terminaal zieke Chris, de zelfmoord van Lauw en natuurlijk het overlijden van onze grote T.

Aan de ene kant is DBB door dit alles ontzettend veel interessanter, leerzamer en vermakelijker geworden door de jaren heen.
Het niveau, de kwaliteit van de informatie, expertise, ervaring is in mijn oordeel enorm toegenomen.
Er zijn niet alleen behoorlijk wat mensen met veel bestaande kennis en ervaring bijgekomen, maar ook heb ik veel enthousiaste leden van relatief onwetende 'rookies' zien uitgroeien tot deskundigen van respectabel formaat.

Aan de andere kant, het nadeel vind ik wel eens dat heel veel goede informatie m.b.t. datgene waarom het oorspronkelijk ging (oh ja krachtsport geloof ik toch?) nog wel eens te snel ondergesneeuwd raakt, overstemt wordt door te veel irrelevant gekibbel.
Hierdoor zijn er helaas ook best veel waardevolle leden verdwenen van dit board.

Voor de rest zijn het mensen en blijven het mensen, dus in dat opzicht blijft het allemaal één grote pot nat, mijzelf incluis

Als je een ding kon veranderen aan het forum, wat zou dit dan zijn?
Karma terug, potverdomme!

Vooral de karma berichtjes mis ik.

Heb je nog suggesties voor een volgend interview?
Derksen.

Hoewel......het zou best kunnen dat hij dat NOT DUN vindt.

Of misschien 3XL?


Wij willen harpep graag bedanken voor zijn bijdrage aan het interview!
 
Schrijft zelfs boeken, zover ben ik in mijn carrière niet eens gekomen!
Dit interview is anders een behoorlijk boekwerk geworden :roflol:

Ik heb trouwens geen autistisch syndroom. IK HEB ME LATEN TESTEN JA.
 
Leuk om te horen hoe je ooit begonnen bent en welke weg je hebt afgelegd.
Wat ik veel merk is dat mensen die echt al jaren trainen hun eigen weg zoeken en datgene doen wat het beste bij ze past om tot een resultaat te komen waar ze tevreden mee zijn.

Ik vind je reacties altijd erg waardevol en goede inbreng hebben. Je leert er veel van en je kan veel van elkaar leren.
Het mooiste vind ik altijd weer om et zien hoe mensen echt oprecht hun mening geven en die ook onderbouwen. Dat is het fijne in jouw reacties.

In ieder geval een leuk interview en ook weer genoeg leerzame toevoegingen die eruit gehaald kunnen worden door velen... Ze moeten het alleen wel willen zien en doen. Ik hoop dat je nog lang je waardevolle inbreng hier zal brengen :)

en thanks... voor je vernoeming. :o stiekem wel leuk om te lezen. :D
 
:DPrachtig interview! Had veel eerder gemoeten.
Mister10 ik ging even ouderwets helemaal stuk
 
Haha mooi interview. Er is weinig mis met je geheugen, leuk om te lezen. Ook de uitleg qua training. Denken nog steeds over een (flink) aantal zaken hetzelfde. Als ik iets zou moeten noemen dat ik mis zijn het roomboter stroopwafels.
 
Wow, flink boekwerk deze keer!
 
Zo, dat was flink doorlezen, maar wat een mooi interview! Ik voel me maar een kleine jongen met mijn amper 4 serieuze trainingsjaren, maar goed, beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.
 
Topper, thanks voor alle informatieve posts door de jaren heen en eigenlijk wil ik gewoon weten wanneer je naar RPB komt voor een gezamenlijke sessie.
 
Uitgelezen, mooi interview. Veel geleerd ook, wist niet dat je dik was meneer 120+ kg :D
 
mooi interview ,duidelijk iemand met veel kennis van zaken ,opgedaan uit de literatuur en praktijk met ontelbare trainingsuren :bow:



verder eens dat Derksen voor april geboekt moet worden
 
Heel erg leuk interview, met plezier gelezen. Je zou misschien toch eens moeten overwegen om een boek te schrijven, volgens mij gaat het je gemakkelijk af :roflol:

Mijn dag kan natuurlijk niet meer stuk, nu ik de eer heb gehad genoemd te worden door de grote Harpep :bow2:
 
Mooi interview met een markant persoon. Harpep was me idd al meerdere malen opgevallen door zijn uitgebalanceerde en deskundige reacties in discussies al hier. Alleen doseert hij zijn aanwezigheid wel behoorlijk :)
 
Harpep delivers again :bow2::bow2::bow2:.

Een bescheiden man die altijd bereid is te helpen, met een bibliotheek aan kennis!

Enige wat nog ontbreekt is mss een plaatje van zijn popeye onderarmen en zijn kerstboom
 
Mooi interview, jonge man!

Met name het gedeelte waar je op kritische wijze het gebruik van PED's bespreekt trok mijn aandacht. Deze oneerlijke concurrentie heeft al eerder voor mij de lol in onze sport volledig vergald, alleen om er achter te komen dat in de volgende sport die ik fanatiek ging beoefenen, wielrennen en mountainbiken, het van hetzelfde laken een pak was... Het is toch een schande dat men Kevin Levrone (mijn favoriete bodybuilder) roemt om zijn genetische aanleg, en dan serieus bedoelen dat hij het beste van iedereen op drugs reageert.
 
Interessant interview maar diepe teleurstelling dat AKFIT wel vernoemd wordt en ik niet :(

AKFIT dan nog wel!!
 
  • Like
Waarderingen: Inb4
Geweldig interview!
Topper ben je!
 
Back
Naar boven