Gynecomastie (gynaecomastia van het Griekse gyne 'vrouw' en mastos 'borst') is de ontwikkeling van abnormaal borstweefsel bij mannen.
Gynaecomastie
[1]Gynecomastia Info & Chirurgie Video
Algemeen: Gynaecomastie is borstvorming bij de man. Borstvorming kan fysiologisch of niet-fysiologisch zijn.
Fysiologische gynaecomastie Er zijn verschillende fasen in het leven waarbij borstvorming bij de man kan ontstaan. Na een aantal maanden tot jaren verdwijnen de zwellingen. De zwellingen zijn niet ‘abnormaal’, maar een normale reactie van de borstklier op de hormonen. Wij noemen dit fysiologisch. In de babyfase zwellen kleine klierschijfjes achter de tepel op. In de puberfase kan het zijn dat onder invloed van hormonen de borstklieren verder opzwellen. Dat kan bij beide borsten of bij één borstklier zijn. Meestal is deze vergroting kortdurend. Vanaf middelbare leeftijd komt het ook voor dat de borstklier vergroot. De vergroting is meestal een zwelling van 1 à 2 cm achter de tepel.
Niet-fysiologische gynaecomastie Wanneer borstvergroting optreedt die niet binnen de normale reactie van het lichaam valt, spreken wij van niet-fysiologische gynaecomastie.
Oorzaken van niet-fysiologische gynaecomastie zijn:
borstvorming door vetafzetting bijwerking van bepaalde medicijnen reactie op stofwisselingsveranderingen bij lever- of nierziekte verandering in de productie van hormonen (te geringe productie door de zaadbal, stress) of bij het slikken van hormonen hormoonproducerende gezwellen van zaadbal of luchtwegen borstkanker bij de man Klachten Sommige patiënten ondervinden klachten van cosmetische aard. Men vindt gynaecomastie niet bij het lichaam passen. Of het is hinderlijk bij het dragen van bretels of een rugzak. Anderen hebben pijnklachten. De meeste patiënten zijn echter ongerust bij het ontdekken van gynaecomastie.
Onderzoek Bij fysiologische gynaecomastie in de baby- en puberfase volstaat de arts meestal met een lichamelijk onderzoek. Bij niet-fysiologische gynaecomastie kan aanvullend onderzoek nodig zijn. Dit kan een bloedonderzoek zijn, een echo van de borstklier, de zaadbal en/of van de lever. Soms wordt een röntgenfoto gemaakt van de borstklier en/of de longen. Bij het vermoeden van een kwaadaardige aandoening wordt na een punctie celonderzoek uitgevoerd.
Behandeling Fysiologische gynaecomastie wordt niet specifiek behandeld. De zwelling verdwijnt op den duur. Bij niet-fysiologische gynaecomastie wordt afhankelijk van de oorzaken een behandelplan opgesteld. Is de oorzaak het medicijngebruik, dan wordt gekeken of de medicatie kan worden aangepast. Als het borstkanker blijkt te zijn, dan wordt in de meeste gevallen het gebied met de borstklier, de tepel en de borstklier verwijderd. De oorzaken kunnen zeer verschillend zijn. Ons team van plastisch chirurgen bespreekt uitvoerig met de patiënt welke behandelmethode het meest geschikt is. Een operatieve ingreep is meestal onder algehele of regionale narcose (anesthesie). Het is een dagopname, waarbij de patiënt in principe aan het einde van de dag weer naar huis kan gaan. Een kleine ingreep is onder plaatselijke verdoving. In de meeste gevallen gaat de patiënt na de behandeling naar huis.
Eenvoudige methode Kleinere hoeveelheden vetweefsel worden weggehaald (liposculpture). Deze behandeling wordt alleen toegepast bij een kleine hoeveelheid vet, als de huid niet is uitgerekt en het klierweefsel dit toestaat.
Borstverkleining Bij deze techniek worden het klierweefsel en het vetweefsel (liposculpture) onderhuids verwijderd. De snede (incisie) wordt ter grootte van ongeveer een halve omtrek van de tepel geplaatst. In sommige gevallen wordt de incisie aan beide zijden langer gemaakt. De chirurg scheidt vervolgens het overschot aan klierweefsel van de huid en de spier en verwijdert dit. Een kleine hoeveelheid klierweefsel wordt onder de tepel achtergelaten om te voorkomen dat een ingedeukte indruk in dit gebied ontstaat. De kanten worden voorzichtig afgevlakt, zodat geen rand ontstaat. Na de operatie wordt vaak een drain gebruikt om het vocht af te voeren en wordt een compressieverband aangebracht.
Na de behandeling Na de operatie is het operatiegebied gevoelig. De drain wordt meestal na 24 uur verwijderd. Een eenvoudige pijnstiller is vaak voldoende om de pijn te verlichten. De eerste zes weken na de operatie is het beter niet zwaar te tillen, te fitnessen of te sporten. Om de wondgenezing te ondersteunen en om oedeemvorming en zwelling te voorkomen, moet de patiënt gedurende zes weken een ondersteuning dragen in de vorm van een korset of een drukpak. De borsten zijn de eerste paar dagen tot een week gezwollen door bloeduitstortingen en wondvocht. Dit verdwijnt vanzelf. Na ongeveer twee weken worden de hechtingen verwijderd.
Complicaties Plastische chirurgie is geen exacte wetenschap. Complicaties kunnen altijd optreden, hoewel wij veel zorg en aandacht besteden aan het uitvoeren van de behandeling. Complicaties kunnen trombose, longontsteking, nabloeding en wondinfectie zijn. Daarnaast bestaat de mogelijkheid op een zeldzame complicatie. Zo bestaat een geringe kans op littekenvorming als onder de tepel wordt geopereerd. De tepeldoorbloeding kan dan blokkeren met als gevolg dat de tepel zal afsterven. Doorgaans is er weinig kans op complicaties en zijn deze goed te behandelen. Absolute symmetrie bij dubbelzijdige operaties is niet te garanderen. Soms is het noodzakelijk een aanvullende operatie uit te voeren om een goed resultaat te verkrijgen.
Gynaecomastie
[1]Gynecomastia Info & Chirurgie Video
Algemeen: Gynaecomastie is borstvorming bij de man. Borstvorming kan fysiologisch of niet-fysiologisch zijn.
Fysiologische gynaecomastie Er zijn verschillende fasen in het leven waarbij borstvorming bij de man kan ontstaan. Na een aantal maanden tot jaren verdwijnen de zwellingen. De zwellingen zijn niet ‘abnormaal’, maar een normale reactie van de borstklier op de hormonen. Wij noemen dit fysiologisch. In de babyfase zwellen kleine klierschijfjes achter de tepel op. In de puberfase kan het zijn dat onder invloed van hormonen de borstklieren verder opzwellen. Dat kan bij beide borsten of bij één borstklier zijn. Meestal is deze vergroting kortdurend. Vanaf middelbare leeftijd komt het ook voor dat de borstklier vergroot. De vergroting is meestal een zwelling van 1 à 2 cm achter de tepel.
Niet-fysiologische gynaecomastie Wanneer borstvergroting optreedt die niet binnen de normale reactie van het lichaam valt, spreken wij van niet-fysiologische gynaecomastie.
Oorzaken van niet-fysiologische gynaecomastie zijn:
borstvorming door vetafzetting bijwerking van bepaalde medicijnen reactie op stofwisselingsveranderingen bij lever- of nierziekte verandering in de productie van hormonen (te geringe productie door de zaadbal, stress) of bij het slikken van hormonen hormoonproducerende gezwellen van zaadbal of luchtwegen borstkanker bij de man Klachten Sommige patiënten ondervinden klachten van cosmetische aard. Men vindt gynaecomastie niet bij het lichaam passen. Of het is hinderlijk bij het dragen van bretels of een rugzak. Anderen hebben pijnklachten. De meeste patiënten zijn echter ongerust bij het ontdekken van gynaecomastie.
Onderzoek Bij fysiologische gynaecomastie in de baby- en puberfase volstaat de arts meestal met een lichamelijk onderzoek. Bij niet-fysiologische gynaecomastie kan aanvullend onderzoek nodig zijn. Dit kan een bloedonderzoek zijn, een echo van de borstklier, de zaadbal en/of van de lever. Soms wordt een röntgenfoto gemaakt van de borstklier en/of de longen. Bij het vermoeden van een kwaadaardige aandoening wordt na een punctie celonderzoek uitgevoerd.
Behandeling Fysiologische gynaecomastie wordt niet specifiek behandeld. De zwelling verdwijnt op den duur. Bij niet-fysiologische gynaecomastie wordt afhankelijk van de oorzaken een behandelplan opgesteld. Is de oorzaak het medicijngebruik, dan wordt gekeken of de medicatie kan worden aangepast. Als het borstkanker blijkt te zijn, dan wordt in de meeste gevallen het gebied met de borstklier, de tepel en de borstklier verwijderd. De oorzaken kunnen zeer verschillend zijn. Ons team van plastisch chirurgen bespreekt uitvoerig met de patiënt welke behandelmethode het meest geschikt is. Een operatieve ingreep is meestal onder algehele of regionale narcose (anesthesie). Het is een dagopname, waarbij de patiënt in principe aan het einde van de dag weer naar huis kan gaan. Een kleine ingreep is onder plaatselijke verdoving. In de meeste gevallen gaat de patiënt na de behandeling naar huis.
Eenvoudige methode Kleinere hoeveelheden vetweefsel worden weggehaald (liposculpture). Deze behandeling wordt alleen toegepast bij een kleine hoeveelheid vet, als de huid niet is uitgerekt en het klierweefsel dit toestaat.
Borstverkleining Bij deze techniek worden het klierweefsel en het vetweefsel (liposculpture) onderhuids verwijderd. De snede (incisie) wordt ter grootte van ongeveer een halve omtrek van de tepel geplaatst. In sommige gevallen wordt de incisie aan beide zijden langer gemaakt. De chirurg scheidt vervolgens het overschot aan klierweefsel van de huid en de spier en verwijdert dit. Een kleine hoeveelheid klierweefsel wordt onder de tepel achtergelaten om te voorkomen dat een ingedeukte indruk in dit gebied ontstaat. De kanten worden voorzichtig afgevlakt, zodat geen rand ontstaat. Na de operatie wordt vaak een drain gebruikt om het vocht af te voeren en wordt een compressieverband aangebracht.
Na de behandeling Na de operatie is het operatiegebied gevoelig. De drain wordt meestal na 24 uur verwijderd. Een eenvoudige pijnstiller is vaak voldoende om de pijn te verlichten. De eerste zes weken na de operatie is het beter niet zwaar te tillen, te fitnessen of te sporten. Om de wondgenezing te ondersteunen en om oedeemvorming en zwelling te voorkomen, moet de patiënt gedurende zes weken een ondersteuning dragen in de vorm van een korset of een drukpak. De borsten zijn de eerste paar dagen tot een week gezwollen door bloeduitstortingen en wondvocht. Dit verdwijnt vanzelf. Na ongeveer twee weken worden de hechtingen verwijderd.
Complicaties Plastische chirurgie is geen exacte wetenschap. Complicaties kunnen altijd optreden, hoewel wij veel zorg en aandacht besteden aan het uitvoeren van de behandeling. Complicaties kunnen trombose, longontsteking, nabloeding en wondinfectie zijn. Daarnaast bestaat de mogelijkheid op een zeldzame complicatie. Zo bestaat een geringe kans op littekenvorming als onder de tepel wordt geopereerd. De tepeldoorbloeding kan dan blokkeren met als gevolg dat de tepel zal afsterven. Doorgaans is er weinig kans op complicaties en zijn deze goed te behandelen. Absolute symmetrie bij dubbelzijdige operaties is niet te garanderen. Soms is het noodzakelijk een aanvullende operatie uit te voeren om een goed resultaat te verkrijgen.
