Fitness Seller

10 vragen aan....Ernesto Hoost (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

tremendes

Monstrous Giant
10 jaar lid
Lid geworden
16 nov 2006
Berichten
11.662
Waardering
2.927
Lengte
1m86
Massa
102kg
Naam: Ernesto Hoost
Woonplaats: Hoorn
Sportschool: Team Mr Perfect / Sokudo Gym
Leeftijd: 46 jaar
Functie in de sport: Trainer
Favoriete gerecht: ‘Rijst met groente, pom en kip. En Koreaans barbecue op zn Japans, want in Japan is dat gerecht heel anders en veel lekkerder dan in Korea!’


1. Hoelang loop je precies mee in de sport?
‘Sinds 1981, toen begon ik met trainen bij Ton Vriend van Sokudo Gym Hoorn’.

2. Wat (en wanneer) was het eerste gala dat je hebt bezocht en hoe vond je die ervaring?
‘Het eerste gala dat ik bezocht was volgens mij 1981, kan ook 1982 geweest zijn. Ik was toen een jaar of 15. Rob Kaman vocht daar tegen een Turkse vechter. Kaman won op K.O in de eerste ronde. Dat gala was in de Jaap Edenhal in Amsterdam, dat was toen echt het kickboksmekka zeg maar. Eerst was er de Jaap Edenhal en wat later ook sporthal zuid in Amsterdam. Dat was het begin van de grote gala’s in Nederland.
Nee wacht! Ik zeg het verkeerd…….mijn eerste gala was in de Marcanti, de hoeksteen. Ook in Amsterdam, in die periode: 1981-1982. Fred Royers vocht toen en won op K.O.
Wat me ook erg opviel en wat ik toen wel eng vond op dat moment, was dat er allemaal vechters rond liepen die helemaal waren ingezwachteld. Toen dacht ik opeens ‘Wow die jongens gaan elkaar straks gewoon afmaken!’. Sparren op de gym was totaal anders. Dit was de real deal, dat was wel bijzonder en erg interessant om mee te maken’.


3. Wat is voor jou de reden dat je na al die jaren de vechtsportwereld nog niet zat bent?
‘Ik vind het spelletje nog steeds heel leuk om te doen en om naar te kijken. Daar heb ik nog steeds geen genoeg van. Ook vind ik het leuk om de geleidelijke ontwikkelingen te zien. Toen in 1981 alles begon, als ik dat terug zie en ik zie hoe alles nu is in 2012, dan is het zo ontwikkeld. Ik vind het mooi dat ik daar midden in heb gezeten en het volledig heb meegemaakt’.

4. Wat is jouw mooiste moment in de sport?
‘Ik heb er meerdere. Zal ik mijn top drie opnoemen? Met stip op één: De K1 in 1999 winnen. Dit was de tweede keer dat ik de K1 won, maar in dat jaar was er zoveel mis gegaan. Ik was ziek geweest, en K.O gegaan. Ik had niet verwacht dat ik zou winnen, maar het is toch gebeurd! Niet iedereen is altijd op de hoogte van wat er achter een vechter zit, en in wat voor situatie ze zich bevinden. Sommige mensen weten het misschien wel, hoe het met mij ging in die periode. Dat maakt die overwinning voor mij extra mooi.
De K1 1999 was ook de eerste keer dat Myléne de la Haye mee kwam voor tv opnames voor ‘Myléne knokt door’. Ze kwam voor Peter Aerts. Daar lag de aandacht omdat hij op dat moment de kampioen was. Ik ging een beetje in de luwte in mee, ze stelden me wel wat vragen maar het draaide om Peter. Uiteindelijk verloor Peter zijn eerste wedstrijd en ik won toernooi. Toen ging de aandacht naar mij. Wel grappig om te zien dat ze opeens bij mij stonden, terwijl ze dat in eerste instantie niet zo gepland hadden.
Commerciële belangen binnen het kickboksen/K1 zijn niet te vergelijken met dat van andere sporten. Maar mensen willen gewoon altijd bij de winnaar horen. Als je dat niet bent krijg je minder aandacht. Om dat te tackelen moet je gewoon winnen, zo werkt dat. Waar je normaal gesproken ‘niet bestaat’ hoor je dan opeens meer dan erbij, in eens sta je in het centrum van de belangstelling’.

Na een flink gat ertussen komt dan mijn nummer twee: mijn eerste wedstrijd. Ik wist van niks. Ik stond daar in de ring en ik dacht ‘nou moet het maar gebeuren’. Mijn tegenstander was Wim Scharrenberg van KB Arnhem onder leiding van Fred Royers. Die partij was op 74 kilo. Ik was 18 jaar. Wim is de broer van Koen Scharrenberg. Koen was een bekende naam, Wim nog niet zo maar hij was een goede kyokushin karate vechter. Ja dat was wel spannend! Koen was 8 jaar ouder dan ik, trainde bij Fred, dat waren toch de grote namen. Ik trainde bij Sokudo Gym, ze konden die naam niet eens uitspreken! (Nog steeds niet omdat er nu weer dat spelletje Sudoku is…) Ik stond daar en wat ik me achteraf besef, is dat hij rechtsvoor stond. Daar had ik nog nooit van gehoord! Het werd soms wel meegenomen in de training, maar ik was er totaal niet op voorbereid. Koen maakte continue met zijn linkerbeen lowkicks op mijn rechterbeen, en die kon ik niet blokken. Dat was ik niet gewend. Ik raakte hem een keer met rechts, hij ging neer, maar stond direct op en kreeg geen tellen.
In de tweede ronde gaf hij weer een linker lowkick. Ik gaf meteen een rechts directe en hij ging K.O. Het grappige is, dat ik dat moment dat ik hem die klap geef, nog zo goed weet! Het staat op me netvlies gebrand, ik kan dat moment zo voor je uittekenen. Zijn handen zakken terwijl hij die trap geeft, daar was ik me niet van bewust maar ik weet wel dat hij geen dekking had op dat moment. Dus toen gaf ik meteen die rechtse.
Zeven jaar na die match keek ik de partij terug, en ineens besefte ik dat rechtsvoor staan vaak in je voordeel is. Later ben ik zelf ook rechtsvoor gaan staan. Ik begon er meer op trainen, wilde weten hoe dat voelt, en hoe zo iemand vecht en denkt. Rechtsvoor staan is bijna altijd in je voordeel. Omdat de mensen die rechtsvoor staan gewend zijn om te sparren met mensen die linksvoor staan. Andersom natuurlijk niet. Wij trainden destijds nooit met iemand die rechtsvoor stond’.

Op drie: Mijn overwinning op Mike Bernardo in 1997. Omdat ik in die periode niet goed presteerde. Ik had een half jaar ervoor verloren van Jerome Le Banner. Dat was geen grote naam of zo, maar door zijn overwinning op mij ineens wel. Mike was de grote man, het publiek zag hem als ‘de nieuwe kampioen’. Ik sloeg hem in KO in de vierde ronde, met een stoot combinatie waarin ik alles links deed. En met succes’.

5. Lees en/of reageer je wel eens op de forums?
‘Vroeger deed ik dat wel eens, toen ik zelf nog vocht. Er was een keer een verhaal over mij en waarin in negatief naar voren kwam. Dat kon me zwaar irriteren. Toen heb ik gereageerd maar niet echt direct op het forum. Ik kon diegene zijn email zien dus ik stuurde hem een mail. We kregen er toen een discussie over, we kwamen er niet uit, maar dat maakt ook niet uit. Daar heb ik meteen van geleerd. Ik vond het geen goeie zet van mezelf. Ik kijk en lees wel op de fora, maar reageren doe ik niet meer’.

6. Wat zou je graag anders zien in onze sport?
‘Dat we ooit het negatieve imago kunnen afschudden. En erkenning krijgen. Als ik naar mezelf kijk, en ik kom andere sporters tegen dan krijg ik wel respect hoor. Maar ik bedoel meer erkenning van de overheid voor onze sport. Ik begrijp dat ze dit beeld hebben over onze sport. Al ben ik er niet blij mee. En het is al helemaal niet eerlijk. Maar als je ziet wat er in Hoorn gebeurd is. Het imago was al negatief en dan dat erover heen……..dat heeft de sport geen goed gedaan’.

7. Wat wil je zelf nog bereiken in de functie die je bekleedt?
‘Als coach zou ik graag dezelfde prestaties behalen, die als vechter heb behaald. Ik heb nu ongeveer vijf vechters, A-klassers uit binnen- en buitenland. Die jongens zijn nog niet op top level, of super bekend. Maar wie weet wat er nog kan komen. Bijvoorbeeld Jan Siersema. Hij heeft best veel talent, hij moet het alleen laten zien en mentaal sterk in zijn schoenen staan. Dat is niet altijd even makkelijk. Ik ben geen schreeuwer in de hoek. De één heeft dat nodig, de ander juist niet. Ik train ook met Tyrone Spong als hij hier in Nederland is. Dat is wel anders om mee te werken, hij is al op top niveau’.

8. Wie is jouw grote voorbeeld, in de sport of in het algemeen?
‘Nelson Mandela. Als je mee hebt gemaakt wat hij heeft meegemaakt, en dan alsnog op deze manier met mensen omgaat zoals hij doet, daar heb ik respect voor. Dat is de reden dat ik hem kies’.

9. Wie zou jij voor onze sport een mooi boegbeeld vinden en waarom?
‘Ik zal je eerlijk zeggen op dit moment, heb ik zo een twee drie even geen idee…...’.

10. Nog wat toe te voegen?
‘Blijf me maar in de gaten houden’.
 
netjes bro, ga hem zo van je lezen. Echt een relaxte gozer is ernst.
 
Back
Naar boven