AndroidHealthClinic

Ach, was ik maar chatboy... (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Sinds de mens op deze aardkloot rondstruint, is ze behoorlijk geëvolueerd. Van het klimmen in bomen tot het vliegen tussen de wolken, het is overduidelijk dat wij de intelligentste diersoort zijn. We leven langer, kunnen ons binnen 24 uur naar het einde der aarde begeven, maar wat heeft dit alles ons opgeleverd?

De opkomst van de computers, game-consoles en andere binnenhuisvermakerijen zorgen voor vertier, maar hebben we nog wel vertier? Kinderen zitten dagenlang naar een lichtgevend kastje te kijken, te chatten met leeftijdsgenootjes (of oudere pedofielen die zich zo voordoen) en als het begint te vervelen gaan ze over op playstation, X-box of televisie. Buiten spelen is, sinds de playstation, een vies woord geworden. Genoeg te doen zou je zeggen, maar kinderen worden ook steeds sneller en vaker depressief. Onze technologische vooruitgang zorgt voor minder persoonlijk contact. Een voor de mens noodzakelijke primaire behoefte.

Deze generatie chatters/gamers leven in nare omstandigheden. Beide ouders werken, dus aandacht krijgt men niet voldoende. Om deze tekortkoming op te vullen, proppen we deze chatters vol met allerlei versnaperingen, die in overvloed in de kast worden klaargelegd. Omdat dit lekkere eten veelal niet voldoende is om de tijd te vullen, gooit men er nog een pc, een gameconsole en andere technologische hoogstandjes in (lees: gsm) om kindlief tevreden te houden. En dat alles zonder dat het kind ook maar 1 vinger uit hoeft te steken. Zulke leefomstandigheden wens je zelfs je ergste vijand nog niet toe.

Het Chatboy (om er maar een naampje aan te geven) krijgt dus alles wat zijn hartje begeert, behalve aandacht. En als er iets is wat ie niet heeft, moet het binnen luttele seconden aangeschaft zijn, dit om de aandachttekorten te compenseren. Krijgt het Chatboy niet wat hij/zij wil, dan zal hij zorgen dat hij het krijgt, koste wat kost! Jammeren, drammen, zeuren, janken, slaan, schoppen, dreigen, het hele arsenaal aan gebrekkig sociaal gedrag wordt in de strijd gegooid ten einde het beoogde doel te bereiken. Pa en ma weten dondersgoed dat ze hun Chatboy tekort doen en zullen uiteindelijk door de knieën gaan, niet wetende dat de gevolgen van dit gedrag desastreus zijn.

Na jaren van lekker chippies en snickers eten en niet bewegen (behalve met de vingers op de knoppen van het gamepad, waar Chatboy een ware kunst van heeft weten te maken) komt Chatboy op een leeftijd dat ie beseft dat beweging toch eigenlijk wel gewenst is. Na behendig op het internet te surfen, een inmiddels koud kunstje, komt hij op een fitness of bodybuild site en ziet dat dat eigenlijk ook wel leuk is. Zo’n gespierde kerel zal toch zeker veel chickies moeten kunnen scoren op msn! Dus hup, naar de sportschool.

De eerste weken is het wennen en zweten, want o wat heeft zo’n lichaam toch te lijden onder het nooit bewegen. Maar dan komt er schot in de zaak en Chatboy ziet warempel dat zijn lichaam vorm begint te krijgen. Het ziet er dan nog niet zo uit als de andere en wat oudere jongens, die al jaren trainen en goed op hun voeding letten, maar toch mag er niet geklaagd worden. Chatboy komt erachter dat groot en sterk worden niet iets is wat in 1 nacht gebeurd, zoals hij zag in Spiderman 1. Die filmmakers zijn toch ook echte fantasten weet hij zich te bedenken.

Chatboy is lui en wil eigenlijk niet al teveel moeite doen om er uit te zien zoals hij zich voorgesteld had. Hij krijgt immers altijd alles zonder er maar iets voor te hoeven doen, dus waarom nu niet? De beslissing is snel gemaakt en nog sneller dan de beslissing die is gemaakt worden de benodigde spullen aangeschaft en is Chatboy op weg naar zijn doel: “big and beautifull”. Op dutchbodybuilding wordt het hem nog afgeraden door te gaan en om eerst een basis op te bouwen, maar wie zijn zij om Chatboy te vertellen wat hij wel of niet moet doen. Zelfs zijn ouders leggen hem nooit een strobreed in de weg. Orale toediening, want een spuit is te eng en kost weer moeite. Informatie inwinnen op internet is voor n00b’s.

Na een paar maanden een leuk fysiek te hebben opgebouwd heeft de sportschool zijn functie gedaan. Die zijn we niet meer nodig. Het lichaam van staal moet nu zijn functie gaan uitoefenen: “chickies scoren”. Een vakantie is snel geboekt en god wat heeft chatboy het naar z’n zin. Aandacht genoeg en keuze te over. Maar het gekke is dat het hem eigenlijk niet zoveel doet. Hij ziet al die mooie vrouwen, maar het lijkt alsof zijn brein het wel verwerkt, maar niet doorstuurt naar zijn lid. Hij zal toch zeker geen homo zijn? Hoe kan het dat al die aandacht van al dat vrouwelijk schoon hem niet deert? En waarom is plassen het enige wat zijn lid nog kan? Het zal wel aan het weer liggen, het is trouwens ook verdomde heet.

Eenmaal thuis aangekomen vind chatboy het welletjes. Die duizenden euro’s die hij in zijn lichaam heeft gestoken heeft hem niets opgeleverd. Ja een paar extra chickies in zijn chatlijst en een leuke foto, maar verder niets. Lekker gamen, tv kijken en chatten is toch vele malen relaxter. Het kost trouwens ook lang niet zoveel geld en moeite, alhoewel GTA San Andreas is toch wel moeilijker dan verwacht…

De liefde en waardering die hij mist zal wel een keer komen, al was het van een apothekersassistente die hem maandelijks zijn portie insuline gaf of de mac donalds die zijn komst meer waardeert dan de sportschoolhouder.

Ach, was ik maar Chatboy, dan was de wereld een stuk eenvoudiger…
 
Juist, zo is dat. Een beetje volvreten en lui zijn, lapzwansen. :mad:

Gelukkig steken WIJ zo boven het maaiveld uit :rolleyes:
 
Welcome to the real world.
 
Ik zie me zelf echt in jouw column hé. Best eng. Je hebt zowat mijn leven in een aantal regels beschreven, chapeau :D

Behalve het deel van: groot en sterk worden om chickies te scoren en later spuiten===> so not me.

EN ohja, gta SA zuigt en is helemaal niet moeilijker :cool:

Al bij al, prachtig geschreven.
 
zo is het, en zoals deze maatschappij evolueerdt, zal het altijd zo blijven...
Gelukkig is er nog een andere soort die zich met deze onbenulligheden niet bezighoudt (toch niet in die mate dat het zijn/haar leven controleert) en dat zijn de muscle-boys and girls :cool:
 
Hmm ik herken mezelf er ookwel in, alleen ben ik totaal niet verwend :D , wel vind ik het leuk om altijd te MSN-en en muziek te luisteren.

Ik geef toe ik begon ook met de reden'Zou het allemaal niet makkelijker zijn als ik lekker gespierd was'

Maar na een paar maanden boeide die meiden me niet zo heel veel meer, en vond ik het steeds leuker en leuker worden. Alles wat erbij kwam, die discipline ,ga maar door..

Getraind word er door mij, en zal het ook blijven doen, je doet het voor jezelf!
 
CitizenDildo zei:
Hmm ik herken mezelf er ookwel in, alleen ben ik totaal niet verwend :D , wel vind ik het leuk om altijd te MSN-en en muziek te luisteren.

Ik geef toe ik begon ook met de reden'Zou het allemaal niet makkelijker zijn als ik lekker gespierd was'

Maar na een paar maanden boeide die meiden me niet zo heel veel meer, en vond ik het steeds leuker en leuker worden. Alles wat erbij kwam, die discipline ,ga maar door..

Getraind word er door mij, en zal het ook blijven doen, je doet het voor jezelf!

Denk dat bijna iedereen wel gestart is met die gedachte, maar hoe vlugger je de echte waarde van training leert kennen, hoe meer je inziet dat het niet iets is wat je in 1, 2, 3 doet, het duurt toewijding. Ook de gedachte dat het enkel voor de chicks is verdwijnt zeker bij de helft, men begint te trainen voor zichzelf
 
heb je mooi geschreven kerel :)

klopt ook nog :D
 
leuk verhaal, zeker met veel waarheid erin.
 
en dan ben je de vrouw nog vergeten, zodra je ermee getrouwd raakt moet je een keuze gaan maken: de computer of je vrouw.........:p


gelukkig ben ik hobbymatig systeem/netwerkbeheerder dus ik heb ze lekker allebei:D
 
Goed man zo'n verhaal. Ik denk dat vele chatboys zich hierin wel herkennen.
 
Leuk geschreven gast. Al moet je dat alles soms wel met een korreltje zout nemen.
Het is zoals reeds gezegd bij iedereen wel op een of andere gelijkaardige manier begonnen denk ik, niemand zegt van de eene op de andere dag "nu ga ik met volle toewijding voor deze sport leven en ik doe het enkel voor mezelf!"...
 
Goed geschreven, al vind ik het inhoudelijk een stuk minder (ik hoop niet dat ik nu het hele forum over mij heen krijg).
Het gedeelte over de chatboy begrijp ik dondersgoed; het is een feit dat kinderen tegenwoordig steeds minder bewegen en dat ze zich meer en meer bezig houden met msn, playstations en TMF.
Het 2e stuk van de bodybuilder wiens vooruitgang niet snel genoeg gaat is ook duidelijk. Iedereen kent wel iemand die om die reden veel te vroeg naar doping grijpt.
Alleen het verband tussen de de chatboy en de gebruiker is mij onduidelijk. Ik heb het idee dat hier twee veelvoorkomende, herkenbare situaties klakkeloos met elkaar verbonden worden. Als klap op de vuurpijl pikt hij zijn oude leven plotseling ook nog eens op...

Maar goed, het is toch een vermakelijk stukje (2 stukjes eigenlijk) en dat het leuk geschreven is, is een feit. Karma.
 
het verband op zich is wel duidelijk
chatboy is iemand die zijn hele leven op materieel gebied alles heeft gekregen zonder weerstand te ondervinden van zijn omgeving, hij is dus gewend de makkelijke weg te kiezen
vervolgens als ie zichzelf tot doel heeft gesteld een gespierd lichaam te bereiken, kiest ie wederom voor de makkelijkste weg, in dit geval doping

dit is een hypothetische situatie die zeker mogelijk is, en ik weet niet wat het doel van je column was, maar het gaat in ieder geval te ver om te stellen dat de 'chatboy' en de gebruiker onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn

maargoed leuk stukkie inderdaad, leuk geschreven
 
Leuk geschreven, maar de analyse is een beetje te oppervlakkig. Ik heb zelf bijvoorbeeld ook geen moeilijk leven en mijn Pa en Ma werkten - toen ik 8-18 was - ook allebei lang en hard. Ik had dan wel een Super Nintendo, maar uit mezelf deed ik veel aan sport, ging ik de straat op met matties en vrat niet slecht. Nu train ik ook gedisciplineerd en niet voor de chicks maar voor kracht en de nieuwschierigheid naar wat ik uit mijn lichaam kan halen (Socrates: hij is een dwaas die in zijn gloren niet zijn volle kracht heeft benut, zowel geestelijk als lichamelijk).

Ik denk dat wanneer die lui die jij beschrijft WEL aandacht zouden krijgen van hun ouders, hun levensvervolg er niet veel anders uit zou zien. Het gros dat zich er gemakkelijk vanaf doet zal er altijd blijven, of je ze opvoed of niet.
 
Volgens mij is dit niet de schuld van de kids...

Als je zo eens kijkt naar Supernanny in BE op de VTM van die ouders die het teveel vinden om 10 minuten iets voor te lezen voor het slapengaan. Of hoe blij die kinderen wel niet zijn als ze als beloning eens met de papa naar het skatepark kunnen ofzo...

Volgens mij worden er veel kinderen op de wereld gezet waarbij de ouders nooit nagedacht hebben over de tijd die je erin moet steken. Het is gemakkelijker om een X-box te kopen en wat spelletjes zodat hij/zij zich bezighoudt dan dat je elke 2 week taxi moet spelen naar de voetbaltraining... of iets anders met sport. Plus dat velen ook overbezorgd zijn en hun zoon/dochter zou maar eens met een blauwe plek van bv volleybal thuiskomen...

Wat er ook veel aan doet is het huiswerk denk ik... Ik heb in mijn lager eens een jaar gehad dat ik niets van huiswerk moest maken en dat had wel een positieve invloed. Ik snap heel die leer-je-te-pletter ideologie die er nu heerst eigenlijk niet... Plus dat het vroeger vele makkelijker was om af te spreken met vrienden en gaat te spelen ergens in de weide... Als je dat nu wilt doen moet dat al 2 weken op voorhand aangevraagd zijn bij de ouders, en de weides zijn ondertussen vervangen door dorpspleinen en daar worden de flikken gebeld wegens geluidsoverlast ofzo...

Verder met al die pedo's en drugs... wie riskeert er hier nog z'n dochtertje ergens anders te gaan laten spelen... zonder toezicht? Btw leden voor mijn tegen-seksueel-geweld-clubke zijn ook nog altijd welkom :p voorlopig enkel in BE

En dan nog die jeugd van tegenwoordig (jah ik weet, ik ben oud aan't worden). 'k Denk dat je als ouder van een tiener blijer bent dat ze op de x-box ofzo zitten te spelen of zelfs op de pc porno liggen te kijken dan dat ze zoals sommigen op hun 13de al gaan liggen vrijen...

Dus goede raad: geen kinderen maken... de wereld is er te rot voor (in het kort samengevat).
 
Het stuk heb ik geschreven om meerdere punten duidelijk te maken:

1. Huidige jeugd beweegt te weinig
2. Ouders nemen geen verantwoording voor hun kroost
3. Verwennerij leidt tot luiheid
4. Geduld is er niet meer

Op basis van deze frustraties ben ik begonnen met typen en daar kwam gewoon dit verhaal uit. Natuurlijk zijn veel dingen aangedikt, maar als je door wil dringen moet je wel. Verder is het voor het grootste gedeelte uit mijn duim gezogen in combinatie met wat feitelijkheden die ik dagelijks tegenkom en verhalen die ik hoor en hier lees.

Het is eigenlijk mijn allereerste stuk wat ik ooit heb geschreven. Ik ben in ieder geval dankbaar voor alle karma en complimenten!!!

Dank voor u allen!!
 
Dit verhaal is niet af! :D Dit moet nog zeker één alinea doorlopen, ik vóel het!
 
Back
Naar boven