XXL Nutrition

Afvalrepen en maaltijdshakes vol suiker (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Dat er te veel waarde wordt gehecht aan onderzoeken vind ik ook, maar onderzoek op knaagdieren is meestal net zo relevant als onderzoek op mensen.

We zien er misschien helemaal anders uit dan pakweg een muis, maar ons uiterlijk vertegenwoordigt een heel klein % van ons DNA. Zelfs uiterlijke kenmerken als gevolg van een aandoening zullen bij muis en mens hetzelfde zijn.

Dat ons DNA zoveel op elkaar lijkt betekent dat we voor bijna allemaal dezelfde eiwitten en modificaties zullen coderen, wat als gevolg heeft dat dezelfde chemische reacties zullen doorgaan met dezelfde substraten en dezelfde reactieproducten om eenzelfde resultaat te bekomen.

In vivo verschillen we veel van dieren, net als dieren van elkaar, maar voor wetenschappelijk onderzoek is dat van nihil belang. Daarom is onderzoek op knaagdieren zo handig. Ze kweken als kakkerlakken en lijken daarbij nog verdomd veel op ons ook.
Kleine verschillen in het DNA kunnen een enorme impact hebben op fysiologie en pathofysiologie. Daarbij komt nog dat de epigenetische-laag daaroverheen misschien nog het meeste verschilt. Bovendien is nu net dat verschillende 'uiterlijk' ook van groot belang, anatomie is ook onlosmakend verbonden aan de werking van middelen. Voorts zijn er nog veel andere gebreken met diermodellen. Neem als voorbeeld de vele medicijnen die getest worden om ouderdomskwalen tegen te gaan zoals kanker of cardiovasculaire aandoeningen. Geen enkel onderzoeksteam gaat een boerderij aan dieren fokken en jarenlang wachten tot het een keer 'raak' is. De dieren worden genetisch gemodificeerd waardoor zij vele malen sneller de kwaal ontwikkelen. Of ze krijgen iets toegediend waardoor ze het veel sneller ontwikkelen. Het is dan een groot vraagteken of deze kwaal nog grote overeenkomsten vertoont met wat er in mensen precies gebeurd met de jaren, toch moet daar dan maar vanuit worden gegaan bij het onderzoek. Of denk bijv. aan het klassieke voorbeeld van de Alzheimer-diermodellen. De diermodellen die hiervoor 'gemaakt' zijn ontwikkelen razendsnel de amyloiden in de hersenen. Vervolgens worden medicijnen getest die dit tegengaan. Maar zijn die amyloiden uberhaupt causaal? Er wordt bij dit soort modellen een surrogaatmarker (amyloidvorming) die in verband wordt gebracht met de ziekte praktisch gelijk gesteld aan de ziekte ansich. Het is niet zomaar dat talloze medicijnen die werkzaam waren bij dieren niet werkzaam bleken bij mensen. Dit is te zien op alle fronten, diermodellen laten zich nu eenmaal bijzonder moeilijk vertalen naar de mens. Waar diermodellen tot op heden vooral handig voor zijn is een idee te geven welke genen betrokken zijn bij welke fenotypische kenmerken (denk bijv. aan de db/db-muizen). Het geeft je een idee in welke richting je moet kijken als onderzoeker (formuleren van hypotheses). Dieronderzoeken zijn simpelweg niet zo relevant voor een klinische vertaling, daar zitten nog enorm veel stappen tussen.

Als je zelf iets van je doen of laten baseert op een dierstudie ben je gewoon niet zo snugger bezig. Voor de consument zijn ze simpelweg niet relevant.

Dat ons DNA zoveel op elkaar lijkt betekent dat we voor bijna allemaal dezelfde eiwitten en modificaties zullen coderen, wat als gevolg heeft dat dezelfde chemische reacties zullen doorgaan met dezelfde substraten en dezelfde reactieproducten om eenzelfde resultaat te bekomen.
Zou ik toch wat farmacologische studies gaan lezen. Hoewel er vaak overlap is in de producten van het metabolisme zie je ook vrijwel altijd een waaier aan andere metabolieten die worden geproduceerd, al dan niet biologisch actief en/of in een verschillende mate. Dat kan een enorme impact hebben op de werking van een middel.
 
Laatst bewerkt:
Kleine verschillen in het DNA kunnen een enorme impact hebben op fysiologie en pathofysiologie. Daarbij komt nog dat de epigenetische-laag daaroverheen misschien nog het meeste verschilt. Bovendien is nu net dat verschillende 'uiterlijk' ook van groot belang, anatomie is ook onlosmakend verbonden aan de werking van middelen. Voorts zijn er nog veel andere gebreken met diermodellen. Neem als voorbeeld de vele medicijnen die getest worden om ouderdomskwalen tegen te gaan zoals kanker of cardiovasculaire aandoeningen. Geen enkel onderzoeksteam gaat een boerderij aan dieren fokken en jarenlang wachten tot het een keer 'raak' is. De dieren worden genetisch gemodificeerd waardoor zij vele malen sneller de kwaal ontwikkelen. Of ze krijgen iets toegediend waardoor ze het veel sneller ontwikkelen. Het is dan een groot vraagteken of deze kwaal nog grote overeenkomsten vertoont met wat er in mensen precies gebeurd met de jaren, toch moet daar dan maar vanuit worden gegaan bij het onderzoek. Of denk bijv. aan het klassieke voorbeeld van de Alzheimer-diermodellen. De diermodellen die hiervoor 'gemaakt' zijn ontwikkelen razendsnel de amyloiden in de hersenen. Vervolgens worden medicijnen getest die dit tegengaan. Maar zijn die amyloiden uberhaupt causaal? Er wordt bij dit soort modellen een surrogaatmarker (amyloidvorming) die in verband wordt gebracht met de ziekte praktisch gelijk gesteld aan de ziekte ansich. Het is niet zomaar dat talloze medicijnen die werkzaam waren bij dieren niet werkzaam bleken bij mensen. Dit is te zien op alle fronten, diermodellen laten zich nu eenmaal bijzonder moeilijk vertalen naar de mens. Waar diermodellen tot op heden vooral handig voor zijn is een idee te geven welke genen betrokken zijn bij welke fenotypische kenmerken (denk bijv. aan de db/db-muizen). Het geeft je een idee in welke richting je moet kijken als onderzoeker (formuleren van hypotheses). Dieronderzoeken zijn simpelweg niet zo relevant voor een klinische vertaling, daar zitten nog enorm veel stappen tussen.

Als je zelf iets van je doen of laten baseert op een dierstudie ben je gewoon niet zo snugger bezig. Voor de consument zijn ze simpelweg niet relevant.


Zou ik toch wat farmacologische studies gaan lezen. Hoewel er vaak overlap is in de producten van het metabolisme zie je ook vrijwel altijd een waaier aan andere metabolieten die worden geproduceerd, al dan niet biologisch actief en/of in een verschillende mate. Dat kan een enorme impact hebben op de werking van een middel.

Dat weet ik wel, ik wou gewoon aangeven waarom ze soms wel heel relevant kunnen zijn en dat je onderzoek op knaagdieren niet zomaar, met de nadruk op zomaar, moet afschieten.
 
Ik ben momenteel bezig om in contact te komen met de auteur van het artikel om de onafhankelijkheid na te gaan, alsook welke eiwittest precies is gedaan op de producten. Uiteraard kan ik het dan niet laten om enkele tests uit het verleden te vermelden.
Bedankt voor je interesse in ons onderzoek. Uiteraard ben ik bereid je vragen te beantwoorden. Ik antwoord tussenin, zie hieronder.


Welke analytische test is er uitgevoerd om het eiwitgehalte van de producten te bepalen?

Bepaling van het stikstof gehalte volgens Kjeldahl,, uitgevoerd door een geaccrediteerd laboratorium.

Waarom is er geen analytische test uitgevoerd op de andere voedingswaarden en is er vertrouwd op het label?

Aangezien eiwit het belangrijk ingrediënt is en een dure grondstof hebben we ervoor gekozen qua analyses hierop in te zoomen.

Is er een mogelijkheid tot inzage van deze tests? Zo ja, zou u deze met mij willen delen? Zo nee, waarom niet?

De ruwe data kunnen we helaas niet delen. Dit doen wij nooit.

Waarom is van alle grote webwinkels in deze branche alleen Body & Fitshop meegenomen, en niet bijv. XXL Nutrition of Bodylab?

We proberen altijd een zo groot mogelijke markdekking te bewerkstelligen, maar moeten helaas keuzes maken. Het onderzoek ging om maaltijdvervangers om mee af te vallen, Veel van de grote webwinkels die je noemt zijn vooral gericht op sportvoeding. Vandaar dat we hier maar een van hebben meegenomen.

Bent u ermee bekend dat de webwinkel die op nummer 1 is geplaatst in het artikel in het verleden meermaals slecht uit de bus is gekomen met labresultaten van voedingssupplementen? Hierbij kwamen o.a. een hogere hoeveelheid koolhydraten, een lagere hoeveelheid eiwit, en een hogere hoeveelheid ‘goedkope’ aminozuren (waardoor ‘simpele’ stikstofbepalingen misleid worden) dan geclaimd op het etiket aan het licht. Zie: http://www.supplementlabtest.com/brands/bodyenfitshop.

Dit is ons zeker bekend. Het is zelfs de aanleiding geweest om de maaltijdvervangers hier steekproefsgewijs op te controleren. Body & Fitshop was onderdeel van die steekproef. We hebben het gehalte vrije aminozuren laten bepalen om zo amino spiking uit te sluiten. We hebben deze praktijk niet aangetroffen.

Op grond van welke objectieve criteria is het product van Body & Fitshop op 1 geplaatst?

Zoals de tabel in het artikel laat zien is de hoeveelheid eiwit, suiker, vet, vezels en het etiket meegewogen. Het eiwitgehalte weegt het zwaarste mee.

Is er enig contact geweest tussen u, of iemand anders van de Consumentenbond, met Body & Fitshop voor publicatie van het artikel? Zo ja, zou u deze correspondentie met mij willen delen?

Zoals altijd delen we voorafgaand aan publicatie de onderzoeksresultaten met de betrokken fabrikanten. Deze correspondentie is vertrouwelijk.


Ik vertrouw erop je hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

In het groen de vragen die ik had gesteld. Kortweg; ze hebben geen idee hoeveel suiker erin zit, en je moet ze maar op hun blauwe ogen geloven dat ze daadwerkelijk alles uberhaupt hebben laten testen, laat staan correct hebben laten testen. Niks waard zo zonder inzage van de testresultaten (als die er al zijn).
 
In het groen de vragen die ik had gesteld. Kortweg; ze hebben geen idee hoeveel suiker erin zit, en je moet ze maar op hun blauwe ogen geloven dat ze daadwerkelijk alles uberhaupt hebben laten testen, laat staan correct hebben laten testen. Niks waard zo zonder inzage van de testresultaten (als die er al zijn).
Je creëert zelf als onderzoeker wel een schim om je heen als je geen enkel test resultaat openbaar wilt maken. Je zou zeggen als alles klopt, waarom deel je het dan niet.
 
Back
Naar boven