Hoe ging dat dan op school of werk zo'n eerste dag in nieuwe omgeving?
Dat moest een echte hel geweest zijn of viel dat dan wel weer mee?
dat was een regelrechte hel, de hele dag bezig zijn met het vermijden (achteraf gezien het stomste wat je kunt) van situaties die angstaanvallen kunnen opwekken ,
ik noemde mezelf spottend "the great pretender" omdat ik altijd bezig om mezelf anders voor te doen dan ik me op dat moment voelde (bang en onzeker mannetje)
ik kreeg altijd het verwijt dat ik arrogant en afstandelijk overkwam terwijl ik eigenlijk tijdens sociale gebeurtenissen letterljk "doodsangsten" uitstond (als ik maar geen aandacht krijg ) ,de ironie
het hoeft verder geen betoog dat behaalde schoolprestaties niet veel voorstelde ,ik ben dan ook nooit verder gekomen dan een lullige mbo en 2 voortijdig afgebroken opleidingen,
(niet dat ik een UNI aan zou kunnen ,verre van dat ,maar iets meer dan nu was wel mogelijk geweest)
als wedstrijdvechter was ik altijd banger om naar de ring toe te lopen (in de picture staan van het publiek) dan voor het vechten zelf, elke keer dat ik de handschoenen
in de kleedkamer kreeg beloofde ik mezelf plechtig dat dit de laatste keer was,ik heb het tot 26 gevechten kunnen rekken
nee ,je kunt wel stellen dat angst- en paniekstoornissen geen verrijking voor je dagelijks leven zijn ,sterker nog ik kan me heel goed voorstellen dat mensen op een gegeven moment
verslaafd raken aan drank of drugs om maar van die spanningen af te komen of uiteindelijk zelfmoord plegen ,true story
(ik ben net wakker dus let niet op mijn schrijfstijl )
