1. Waarmee?
Het is erg belangrijk om de juiste maat injectiespuit, met bijpassende naald te gebruiken. Het principe van een injectiespuit, bestaat uit een cilindrische, plastic buis, met een precies passende zuiger, en aan het uiteinde een holle naald. De maat van de spuit wordt uitgedrukt in milliliters (2 ml, 2,5 ml, 5 ml ), die van de naalden in millimeters, eerst de doorsnede (de diameter) vervolgens de lengte van de naald ( 0,8 - 38mm ). Zo zijn er , 0,6 - 30 mm, 0,8 - 38 mm, 0,8 - 40 mm, 0,9-70 mm, 1,2- 40 mm, 2– 80 mm en 0,5 - 16 mm om insuline net onder de huid te kunnen spuiten. Voor het injecteren van anabole/androgene steroïden op oliebasis gebruiken we meestal 0,8 –38 of 40 mm om voldoende diep in de spier te kunnen injecteren, als men onvoldoende diep injecteert resulteert dat in een zwelling tussen de huid en het spierweefsel, en daarmee samenhangend, onvoldoende absorptie.
Samenvattend, hoe hoger het nummer voor de naald des te dikker, iets dikkere naalden worden bijv. gebruikt voor het opzuigen van de injectievloeistof uit de ampullen, vial ( 2 ml flesje met rubber doorsteekdop) of voor de 10 ml (meestal veterinaire uit Mexico of Australië), waarvoor ook een extra lange naald wordt gebruikt( 70 of 80 mm). Voor diegene die zijn spullen uit het buitenland betrekt, koop dan de 22 gauge 1 1/5” (inch) of 23 gauge 1” apparatus met een 3 cc case of 5 cc als grotere hoeveelheden ineens worden geïnjecteerd. Om de vloeistof op te zuigen gebruikt men in de regel een iets wijdere 18 gauge 1 1/5” spuit.
2. Hoe?
Er zijn een aantal punten, die je in de gaten moet houden, om een goede en veilige intramusculaire injectie te kunnen doorvoeren. Als eerste, voordat je ook maar iets pakt, moet je je grondig douchen. Dan, neem je een spuit, twee naalden, een vial of ampul, zie foto: 1. Haal de spuit uit de plastic verpakking, doe hetzelfde met een naald, bevestig het geheel, verwijder het omhulsel van de naald, verwijder het beschermdopje van de vial, ( het werken met een ampul beschrijven we hierna ). Reinig de rubber top met alcohol, trek 2 cc lucht in de injectiespuit, en doorsteek de rubbertop ( zie foto: 2 ), injecteer vervolgens de lucht in de vial, zo creëer je een overdruk in de vial, die je in staat stelt moeiteloos de injectievloeistof uit de vial te halen.
Draai de spuit met hieraan de vial andersom, zodat de vial met de onderkant boven komt en trek uit de vial de hoeveelheid die je wilt gebruiken, trek een 1/4 tot een 1/2 cc meer in de spuit en tik op de spuit om de luchtbelletjes naar boven te halen. Op dit punt gekomen injecteer je de overtollige 1/4 tot 1/2e cc terug in de vial. Neem nu een nieuwe naald uit zijn
steriele verpakking en verwissel deze met de stomp geworden oude naald. Je moet nu de plaats van injectie schoonmaken met een in alcohol gedrenkte dot (watten). Vervolgens neem je, (nog makkelijker is een partner of trainingsmaat) de spuit, met de naald omhoog, verwijder het plastic omhulsel, en druk de zuiger zachtjes omhoog tot er een druppel over de naald rolt, die de laatste lucht verwijderd en de naald smeert, neem de spuit als een dart, span de huid met je andere hand en druk de naald diep in de spier ( foto: 4 ).
Trek de zuiger een paar seconden terug, totdat je er zeker van bent dat er lucht in de spuit wordt getrokken, en geen bloed, want dan zit je in een bloedvat, en dit kan leiden tot de ernstigste complicaties, zelfs tot de dood. Vooropgesteld dat er geen bloed in de cilinder komt, dan druk je de zuiger langzaam en gelijkmatig leeg, totdat alle olie is geïnjecteerd.
Snel de naald terug trekken, en een alcohol dot op de injectieplaats drukken. Dit zal, als dat al komt, het bloeden minimaliseren. Om pijn op de injectieplek te voorkomen is het belangrijk om zo langzaam mogelijk te injecteren, en nadien de plek licht te masseren. Vooral s `winters is het aan te raden de vial of ampul in de hand te houden, of de spuit na het vullen (met de dop op de naald), gewikkeld in een schone handdoek op een verwarmingselement, te verwarmen. Niet te koude olie spuit makkelijker, en vloeit na het injecteren makkelijker uit. Nu dan over het vullen van de spuit uit een ampul, er zijn twee soorten ampullen, die met een breekring om de nek, en die men eerst moet voorkrassen, dus zonder breekring, deze krijgen hiervoor soms een zaagje bijgeleverd ( zie foto: 3 ), anders doe je dit zelf met een ijzerzaagje of vijl. Het breken kan met de hand, met een doek ( om versplinteren tegen te gaan ), maar het gaat ook heel makkelijk met het onderste stuk van een opengedraaide balpen. Ook hier weer de olie opzuigen met (een iets wijdere naald ) en injecteren met de volgende. Om littekenweefsel tegen te gaan is het verstandig om de injectieplaats elke keer te wisselen.
3. Waar?
Alle in olie en water opgeloste anabole steroïden moeten intramusculair ( in de spier ) geïnjecteerd worden. Dit betekend dat de huid en het onderliggende weefsel gepenetreerd (doorstoken) moeten worden, om in de onderliggende spier te kunnen komen. Intramusculaire injecties worden dan verricht als directe opname gewenst is, als grotere doses worden genomen, als depotinjecties worden toegediend die over langere tijd hun werkstof gelijkmatig aan het lichaam afstaan, om zo de bloedplasmaspiegel constant te houden en als de doses te belastend (b.v. voor de lever) zou zijn om oraal te nemen.
De meest voorkomende punten voor intramusculaire injecties zijn de bilspier het dijbeen en de schouder. De spieren zijn op deze plekken behoorlijk dik. Vanwege het grote aantal spiervezels en de daarbijbehorende fysica, ( fascia is een type van verbindend weefsel dat de verschillende spieren omringd en verdeeld ), heeft het steroïde een grote oppervlakte om te absorberen. Absorptie wordt verder bevorderd door de intensieve bloedvoorziening naar de spieren. Idealiter, zouden intramusculaire injecties diep in de spier, en ver verwijderd van de zenuwen en bloedvaten, gezet moeten worden. De allerbeste plaats om steroïden te injecteren is in de gluteus medius die in het bovenste, buitenste kwadrant (kwart= vierde deel ) van de bil is gelokaliseerd. ( zie foto: 6 ).
De Iliac crest dient hierbij als herkenningspunt voor de injectieplaats, die voor een volwassene meestal zo ongeveer 7 1/2 centimeter onder de Iliac crest ligt. De Iliac crest is de top van het bekken aan de posterior ( achter ) kant. Je kunt de Iliac crest vinden door met je vingers te zoeken naar het hoogst gelegen bot, boven elke bilspier. De bovenste, buitenste kwadrant is het meest geschikt, omdat hier weinig zenuwwen zitten. En de kans dat je in een bloedvat injecteert is gering in dit gebied, ook loop je hier weinig kans de sciatische zenuw die door het middelste en onderste gedeelte van de bil loopt. Deze controleert de achterkant van elke dij en het gehele been, van de knie naar beneden. Als een injectie plaatsvindt dichtbij of in deze zenuw, dan volgt een extreme pijn en tijdelijke verlamming in dit gebied. Dit is uitermate ongewenst en je kan beter zo ver mogelijk uit de buurt van de bloedvaten en zenuwen verwijderd blijven.
Het is erg belangrijk om de juiste maat injectiespuit, met bijpassende naald te gebruiken. Het principe van een injectiespuit, bestaat uit een cilindrische, plastic buis, met een precies passende zuiger, en aan het uiteinde een holle naald. De maat van de spuit wordt uitgedrukt in milliliters (2 ml, 2,5 ml, 5 ml ), die van de naalden in millimeters, eerst de doorsnede (de diameter) vervolgens de lengte van de naald ( 0,8 - 38mm ). Zo zijn er , 0,6 - 30 mm, 0,8 - 38 mm, 0,8 - 40 mm, 0,9-70 mm, 1,2- 40 mm, 2– 80 mm en 0,5 - 16 mm om insuline net onder de huid te kunnen spuiten. Voor het injecteren van anabole/androgene steroïden op oliebasis gebruiken we meestal 0,8 –38 of 40 mm om voldoende diep in de spier te kunnen injecteren, als men onvoldoende diep injecteert resulteert dat in een zwelling tussen de huid en het spierweefsel, en daarmee samenhangend, onvoldoende absorptie.
Samenvattend, hoe hoger het nummer voor de naald des te dikker, iets dikkere naalden worden bijv. gebruikt voor het opzuigen van de injectievloeistof uit de ampullen, vial ( 2 ml flesje met rubber doorsteekdop) of voor de 10 ml (meestal veterinaire uit Mexico of Australië), waarvoor ook een extra lange naald wordt gebruikt( 70 of 80 mm). Voor diegene die zijn spullen uit het buitenland betrekt, koop dan de 22 gauge 1 1/5” (inch) of 23 gauge 1” apparatus met een 3 cc case of 5 cc als grotere hoeveelheden ineens worden geïnjecteerd. Om de vloeistof op te zuigen gebruikt men in de regel een iets wijdere 18 gauge 1 1/5” spuit.
2. Hoe?
Er zijn een aantal punten, die je in de gaten moet houden, om een goede en veilige intramusculaire injectie te kunnen doorvoeren. Als eerste, voordat je ook maar iets pakt, moet je je grondig douchen. Dan, neem je een spuit, twee naalden, een vial of ampul, zie foto: 1. Haal de spuit uit de plastic verpakking, doe hetzelfde met een naald, bevestig het geheel, verwijder het omhulsel van de naald, verwijder het beschermdopje van de vial, ( het werken met een ampul beschrijven we hierna ). Reinig de rubber top met alcohol, trek 2 cc lucht in de injectiespuit, en doorsteek de rubbertop ( zie foto: 2 ), injecteer vervolgens de lucht in de vial, zo creëer je een overdruk in de vial, die je in staat stelt moeiteloos de injectievloeistof uit de vial te halen.
Draai de spuit met hieraan de vial andersom, zodat de vial met de onderkant boven komt en trek uit de vial de hoeveelheid die je wilt gebruiken, trek een 1/4 tot een 1/2 cc meer in de spuit en tik op de spuit om de luchtbelletjes naar boven te halen. Op dit punt gekomen injecteer je de overtollige 1/4 tot 1/2e cc terug in de vial. Neem nu een nieuwe naald uit zijn
steriele verpakking en verwissel deze met de stomp geworden oude naald. Je moet nu de plaats van injectie schoonmaken met een in alcohol gedrenkte dot (watten). Vervolgens neem je, (nog makkelijker is een partner of trainingsmaat) de spuit, met de naald omhoog, verwijder het plastic omhulsel, en druk de zuiger zachtjes omhoog tot er een druppel over de naald rolt, die de laatste lucht verwijderd en de naald smeert, neem de spuit als een dart, span de huid met je andere hand en druk de naald diep in de spier ( foto: 4 ).
Trek de zuiger een paar seconden terug, totdat je er zeker van bent dat er lucht in de spuit wordt getrokken, en geen bloed, want dan zit je in een bloedvat, en dit kan leiden tot de ernstigste complicaties, zelfs tot de dood. Vooropgesteld dat er geen bloed in de cilinder komt, dan druk je de zuiger langzaam en gelijkmatig leeg, totdat alle olie is geïnjecteerd.
Snel de naald terug trekken, en een alcohol dot op de injectieplaats drukken. Dit zal, als dat al komt, het bloeden minimaliseren. Om pijn op de injectieplek te voorkomen is het belangrijk om zo langzaam mogelijk te injecteren, en nadien de plek licht te masseren. Vooral s `winters is het aan te raden de vial of ampul in de hand te houden, of de spuit na het vullen (met de dop op de naald), gewikkeld in een schone handdoek op een verwarmingselement, te verwarmen. Niet te koude olie spuit makkelijker, en vloeit na het injecteren makkelijker uit. Nu dan over het vullen van de spuit uit een ampul, er zijn twee soorten ampullen, die met een breekring om de nek, en die men eerst moet voorkrassen, dus zonder breekring, deze krijgen hiervoor soms een zaagje bijgeleverd ( zie foto: 3 ), anders doe je dit zelf met een ijzerzaagje of vijl. Het breken kan met de hand, met een doek ( om versplinteren tegen te gaan ), maar het gaat ook heel makkelijk met het onderste stuk van een opengedraaide balpen. Ook hier weer de olie opzuigen met (een iets wijdere naald ) en injecteren met de volgende. Om littekenweefsel tegen te gaan is het verstandig om de injectieplaats elke keer te wisselen.
3. Waar?
Alle in olie en water opgeloste anabole steroïden moeten intramusculair ( in de spier ) geïnjecteerd worden. Dit betekend dat de huid en het onderliggende weefsel gepenetreerd (doorstoken) moeten worden, om in de onderliggende spier te kunnen komen. Intramusculaire injecties worden dan verricht als directe opname gewenst is, als grotere doses worden genomen, als depotinjecties worden toegediend die over langere tijd hun werkstof gelijkmatig aan het lichaam afstaan, om zo de bloedplasmaspiegel constant te houden en als de doses te belastend (b.v. voor de lever) zou zijn om oraal te nemen.
De meest voorkomende punten voor intramusculaire injecties zijn de bilspier het dijbeen en de schouder. De spieren zijn op deze plekken behoorlijk dik. Vanwege het grote aantal spiervezels en de daarbijbehorende fysica, ( fascia is een type van verbindend weefsel dat de verschillende spieren omringd en verdeeld ), heeft het steroïde een grote oppervlakte om te absorberen. Absorptie wordt verder bevorderd door de intensieve bloedvoorziening naar de spieren. Idealiter, zouden intramusculaire injecties diep in de spier, en ver verwijderd van de zenuwen en bloedvaten, gezet moeten worden. De allerbeste plaats om steroïden te injecteren is in de gluteus medius die in het bovenste, buitenste kwadrant (kwart= vierde deel ) van de bil is gelokaliseerd. ( zie foto: 6 ).
De Iliac crest dient hierbij als herkenningspunt voor de injectieplaats, die voor een volwassene meestal zo ongeveer 7 1/2 centimeter onder de Iliac crest ligt. De Iliac crest is de top van het bekken aan de posterior ( achter ) kant. Je kunt de Iliac crest vinden door met je vingers te zoeken naar het hoogst gelegen bot, boven elke bilspier. De bovenste, buitenste kwadrant is het meest geschikt, omdat hier weinig zenuwwen zitten. En de kans dat je in een bloedvat injecteert is gering in dit gebied, ook loop je hier weinig kans de sciatische zenuw die door het middelste en onderste gedeelte van de bil loopt. Deze controleert de achterkant van elke dij en het gehele been, van de knie naar beneden. Als een injectie plaatsvindt dichtbij of in deze zenuw, dan volgt een extreme pijn en tijdelijke verlamming in dit gebied. Dit is uitermate ongewenst en je kan beter zo ver mogelijk uit de buurt van de bloedvaten en zenuwen verwijderd blijven.
Laatst bewerkt:
