Fitness Seller

Antidepressiva (Cymbalta) bij lage rugpijn, kan dat helpen? (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Mambalgin

Cool Novice
Lid geworden
8 nov 2012
Berichten
209
Waardering
1
Lengte
1m80
Beste mensen, ervaringsdeskundigen en wie weet enkele dokters onder jullie;

Ik ben een 24-jarige jongeman en ik kamp nu al bijna een jaar met lage
rugklachten en in het begin straalde het uit naar mijn linkerkuit (inmiddels,
wel met momenten beide kuiten en zelfs mijn rechter dijbeen)

Op woensdag 14 december 2011 hebben ze een MRI/NMR gemaakt van de
lumbale wervelzuil (in Antwerpen) en bij het besluit schreven ze het volgende:

- Schheuermann sequelen dorso lumbale overgang.
- Discopathie L5-S1 en in mindere mate L3-L4 en L5.
- Bilaterale spondylolyse L5 met anterolisthesis graad-I.
- geen hernia. Vernauwing neurale formina L5-S1.

Kort daarna werd ik via de orthopedisch chirurg doorverwezen naar de rugschool
waar ik 4 maandenlang theoretische en praktische lessen heb gevolgd en waarbij
ik rug- en buikspier oefeningen heb aangeleerd en hoe ik moet tillen
en opstaan enzovoort.

Ik pas die oefeningen nog steeds elke dag toe maar zonder verbetering.

Sinds augustus dit jaar ben ik verhuisd naar het Belgische Limburg, mijn rug doet de
laatste tijd nog meer pijn (voornamelijk als ik zit), na vele lastige bezoeken bij mijn
huidige huisarts uiteindelijk arbeidsongeschikt verklaard.

Onlangs 3 nieuwe onderzoeken gehad in Limburg:

1) CT-scan dors. wervelzuil

Bevindingen ->

- De opnamen werden genomen zonder intraveneuze contrasttoediening.
- Er is een normale bot densiteit.
- Normale wervelhoogten.
- Goede alignatie van de dorsale wervellichamen.
- Minimale restletsels van doorgemaakte Scheuermann.
- Gave aflijning van de disci.
- Geen majeure intraspinale discuspathologie.
- Normaal corvolume.
- Geen acute pleurale vocht accumulaties.
- Geen longverdichtingen.

2) MRI scan van de totale wervelzuil

Bevindingen ->

- Er zijn geen verdachte botstructuurveranderingen.

- Discrete Scheuermannsquelen op op het niveau Th11-Th12 en Th12-L1

- Waarschijnlijk spndylolysis van L5 bilateraal met lichte anterolisthesis van
L5 ten opzichte van S1. Discusbulging op dit niveau uitbreidend intraforaminaal rechts
en vooral links. Er is een focaal belangrijke vernauwing van het
linkerneuroforamen met compressie op de linkerwortel L5.

- Geen argumenten voor segmentaire spinaalstenose.

- Normaal aspect van het myelum.

3) Botscan (Nucleaire dienst)

Besluit -> Heb ik hier niet liggen, maar volgens mijn huisarts niks ernstigs te zien.

Ter info:

5 weken geleden ben ik via mijn huisarts doorverwezen naar een revalidatiearts hier
in Limburg; ik direct een afspraak gemaakt en verdomme 5 wekenlang op mijn tanden
gebeten eer ik bij die specialist terecht kon; eergisteren eindelijk langsgeweest,
die man heeft al die protocollen gelezen, mijn rug en benen goed nagekeken,
motorisch zou alles in orde zijn, hij vroeg verder of ik medicatie gebruik; ik zei ja:
Sipralexa en Remergon (2 verschillende antidepressiva), ik zei omdat ik een jaar
geleden alsook met aanhoudende angst en hyperventilatie klachten rondliep en
daarom deze medicatie kreeg van mijn toenmalige psychiater en ik zei dat ik
tevreden ben van deze medcijnen omdat ze helpen.

En op het einde van het gesprek vroeg ik aan deze arts vanwaar die pijn komt en wat
er aan te doen is en deze vertelde dat mijn klachten A-typisch zouden zijn!!!
Hij gaf een voorbeeld dat wanneer 100 mensen met hoofdpijn langskomen en wanneer er
100 scans gemaakt worden van deze mensen dat er bij 98 van deze mensen niks
speciaals te zien zal zijn op de foto’s zei hij. Maar ze hebben allemaal wel hoofdpijn zei hij.

Dus foto’s zeggen weinig voegde hij er aan toe en stilaan (zonder mij te kwetsen) duwde
hij me terug richting psychiatrie en dat er andere medicaties
(andere soorten antidepressiva) bestaan die ook rugklachten/rugpijn zouden kunnen
wegnemen en hij raadde mij aan om in Limburg een nieuwe psychiater te raadplegen
zodat ik mijn huidge antidepressiva kan afbouwen en eventueel kan overschakelen
naar dat ander soort antidepressiva :S Daarna ben ik terug naar huis gestuurd,
radeloos en met een hoop pijn in mijn rug!:(

In mezelf was ik zo furieus want kort daarna ben ik naar mijn huisarts gevlogen en
alles met haar besproken en hoe het gesprek verliep met die revalidatie arts.
Mijn huisarts heeft ook bevestigd dat er inderdaad antidepressiva bestaat
zoals Cymbalta die aan veel rugpatiënten gegeven wordt.

Verder… Volgens mijn huisarts zijn hier en daar wel lichte afwijkingen te zien maar niet
dat het hevige pijn zou mogen/kunnen veroorzaken, maar ik heb in godsnaam wel
vreselijk veel pijn, zeker als ik moet zitten en met momenten straalt het in godsnaam
uit naar mijn beide kuiten en sinds kort ook naar mijn rechter dijbeen :S
Ik kan geen 2 minuten zitten op een stoel :S En de vraag is vooral, vanwaar komt
die pijn in godsnaam, is het nu psychisch of wat is het?:(

Nu heb ik enkele vragen hieromtrent:

1) Deze vraag vooral gericht naar mensen die verstand hebben van al wat
daarboven staat omtrent de foto’s die gemaakt zijn; zijn daar echt geen afwijkingen te
zien die degelijk wel rugpijn kan veroorzaken met voornamelijk bij het zitten???
Ik stel deze vraag aangezien ik er weinig verstand van heb...

2) Zou een medicijn zoals Cymbalta mij degelijk kunnen helpen?

3) Wat vinden jullie van heel dit verhaal? Ik ben echt radeloos en vind dat ik
onderbehandeld word:( Niet dat er geen scans en foto's gemaakt zijn ofzo,
maar gewoon omdat ik nog steeds niet weet vanwaar die pijn komt en ik loop nog steeds
radeloos met hevige pijn rond, qua pijnstillers: gewone pijnstillers helpen niet,
daarmee bedoel ik 3 à 4 keer 1000mg Dafalgan (Paracetamol) en NSAID's helpen ook niet.
Op de iets sterkere pijnstillers kreeg ik na 5 dagen ademdepressie,
voornamelijk van Tramadol en Codeïne! Ze stillen wel de pijn maar ik mag deze niet meer
gebruiken aangezien ik er op reageer.

Ik wil iets maken van mijn leven, wil overdag gaan werken en zelfs wat bijscholen maar
met die rugpijn is het leven immens zuur geworden en dan ook nog eens mensen rondom
je heen die het niet echt geloven, zelfs je eigen partner :’(

Ik wil niemand zijn hoofd opblazen met heel dit gedoe maar het moest er even uit:o

Hopelijk zijn er hier mensen die mijn vragen kunnen beantwoorden en verder eventueel
tips of adviezen hebben:(
 
Laatst bewerkt:
Als ik het dus goed samenvat staat is de pijn die jij ervaard dus heviger dan die je kan krijgen van de gevonden afwijkingen op de scans etc.

Je zal je op dit moment wel niet serieus genomen voelen omdat ze niets kunnen vinden waardoor jou pijn word veroorzaakt. Ik geloof zeker dat je echte pijn hebt maar als ik lees wat je hierboven beschrijft dan hoeft dit niet perse een lichamelijke oorzaak te hebben. Hiermee bedoel ik niet dat je gek bent of iets dergelijks maar het heeft iets te maken met centrale sensitisatie(overgevoeligheid).
Nou vraag je je zeker af wat centrale sensitisatie is, eigelijk is dit het steeds gevoeliger worden voor pijn. Je kan je pijnsysteem eigelijk zien als een alarmsysteem van een huis/auto. Normaal gaat het alarm alleen af als er iemand binnen probeert te komen(pijn).
Maar bij centrale sensitisatie gaat het alarminstallatie ieder moment af, terwijl er niets aan de hand is. De installatie gaat zelfs af als er helemaal geen sprake van schade is. De
drempelwaarde waarop je iets voelt wordt steeds lager.”.

Hoe kan dit ontstaan denk je nu misschien?

Oh en nog iets, pijnstillers werken alleen als er weefselschade aanwezig is, dat is dus meteen de verklaring dat er waarschijnlijks niets lichamelijks aan de hand is!

Nou weet niet of je hier voor open staat dus ga niet al op voorhand een hele tekst typen!
 
Je zal je op dit moment wel niet serieus genomen voelen omdat ze niets kunnen vinden waardoor jou pijn word veroorzaakt.

Wel Jan, dat wat je hierboven zegt klopt 500%

En dat wat je zegt over centrale sensitisatie kan misschien ook kloppen, maar dan moet ik inderdaad binnenkort starten met dat ander soort AD. Ik zal het zeker een kans geven.

Daarna heb ik nog een ander vooruitzicht, namelijk; ik ben doorverwezen naar de pijnkliniek. Waar ze vermoedelijk/hoogstwaarschijnlijk een soort naald in de zenuwen zullen steken (volgens mijn huisarts) waardoor de zenuw(en) verhit worden en uiteindelijk sterven en geen pijn meer geven: theoretisch kan dit allemaal, maar over het degelijk zal helpen, de tijd zal het uitwijzen.

En als laatste ga ik toch een neurochirurg raadplegen die ik van enkele jaren geleden nog ken, dat is mijn laatste hoop, de tijd zal het uitwijzen maar ik zit wel met hevige pijn:sad:

Deadlifts doe ik niet, hyperextensions geeft heel eventjes verlichting maar na 10 minuten komt de pijn terug:(

Wat ik ook nog overweeg is om in een infrarood cabine te kruipen, wie weet of dat helpt pfffffffffffffff
 
Die AD zullen zeker helpen, maar helemaal van de pijn afkomen weet ik niet of dat gaat lukken.
Mag ik vragen wat je doet als je pijn hebt en wat het gevolg er dan van is?

Als ik je verhaal zo lees dan denk ik niet dat je de enige bent met dit probleem. Er zijn manieren voor om je leven weer op de rails te krijgen. Hier kan ik je ook nog meer over uitleggen als je hier eventueel interesse in hebt!?
 
Die AD zullen zeker helpen, maar helemaal van de pijn afkomen weet ik niet of dat gaat lukken.
Mag ik vragen wat je doet als je pijn hebt en wat het gevolg er dan van is?

Als ik je verhaal zo lees dan denk ik niet dat je de enige bent met dit probleem. Er zijn manieren voor om je leven weer op de rails te krijgen. Hier kan ik je ook nog meer over uitleggen als je hier eventueel interesse in hebt!?

Ja hoor heb daar zeker interesse in, ik hoor het heel graag zo lang het verlichting kan geven...

Wat een klein beetje helpt is tijgerbalsem (met zo hoog mogelijk mentha), dat geeft een ontzettend koelend effect, maar eens dat effect uitgewerkt is dan begin ik terug stekende pijnen krijgen, voornamelijk links.

Ik heb vooral pijn als ik moet zitten en als ik langdurig recht sta dan straalt het uit aan mijn kuiten en dijbeen.

Als ik heel veel pijn heb, dan krijg ik daarbij ook nog eens ademhalingsproblemen, moeilijk diep en door kunnen ademen, krijg ik soms wat stekende pijnen in en rondom mijn borstkas...
 
Denk niet dat je het in de hoek van medicatie moet gaan zoeken aangezien er waarschijnlijk geen weefselschade is. Pijnstillers werken alleen op het moment als er daadwerkelijk weefselschade aanwezig is. Anti depressiva zullen wel een rol kunnen spelen aangezien diverse transmitters zoals serotonine, noradrenaline glutamaat enzo een rol spelen bij sensitisatie.

De pijn die je hebt zal je niet alleen hebben als je iets aan het doen bent, maar deze zal ook aanwezig zijn als je bijvoorbeeld niet gaat doen. Je vertelde dat je al gestopt bent met werken, maar dat de pijn nog steeds aanwezig is.

Waar ik nu op doel is dat het een kwestie van belasting-belastbaarheid. Dit is makkelijk uit te leggen met een voorbeeld. Als je ziek bent en je gaat zielig op de bank liggen dan voel je je nog ellendiger omdat je er alleen maar aandacht aan besteed. Besluit je om erop uit te gaan dan ligt je aandacht niet bij het ziek zijn maar op iets anders. Je zal dan meteen merken dat je je een stuk beter voelt. Dit zal net zo zijn met de pijn, deze zal waarschijnlijk aanwezig blijven, maar je kan hem wel naar de achtergrond verdrijven.

Je zal nu wel denken dat dit allemaal grote onzin is, maar bij dit aspect kom je pas als je bij allerlei artsen, specialisten etc bent geweest. Misschien geloof je er nu niet in en dat begrijp ik ook volkomen, omdat je nog steeds denkt dat er daadwerkelijk weefselschade is(wie weet is dat er nog en is dit niet gevonden).

Hoe denk je zelf hier over?
 
Denk niet dat je het in de hoek van medicatie moet gaan zoeken aangezien er waarschijnlijk geen weefselschade is. Pijnstillers werken alleen op het moment als er daadwerkelijk weefselschade aanwezig is. Anti depressiva zullen wel een rol kunnen spelen aangezien diverse transmitters zoals serotonine, noradrenaline glutamaat enzo een rol spelen bij sensitisatie.

De pijn die je hebt zal je niet alleen hebben als je iets aan het doen bent, maar deze zal ook aanwezig zijn als je bijvoorbeeld niet gaat doen. Je vertelde dat je al gestopt bent met werken, maar dat de pijn nog steeds aanwezig is.

Waar ik nu op doel is dat het een kwestie van belasting-belastbaarheid. Dit is makkelijk uit te leggen met een voorbeeld. Als je ziek bent en je gaat zielig op de bank liggen dan voel je je nog ellendiger omdat je er alleen maar aandacht aan besteed. Besluit je om erop uit te gaan dan ligt je aandacht niet bij het ziek zijn maar op iets anders. Je zal dan meteen merken dat je je een stuk beter voelt. Dit zal net zo zijn met de pijn, deze zal waarschijnlijk aanwezig blijven, maar je kan hem wel naar de achtergrond verdrijven.

Je zal nu wel denken dat dit allemaal grote onzin is, maar bij dit aspect kom je pas als je bij allerlei artsen, specialisten etc bent geweest. Misschien geloof je er nu niet in en dat begrijp ik ook volkomen, omdat je nog steeds denkt dat er daadwerkelijk weefselschade is(wie weet is dat er nog en is dit niet gevonden).

Hoe denk je zelf hier over?
Beste Hertog Jan,
Ik kan mij in deze persoon volledig inleven. Ik crepeer al 32 jaar van de rugpijn. Heb alle dokters, specialisten etc. doorlopen. jaren later nog eens doorlopen. Niets gevonden. Uiteindelijk ga je denken dat je gek bent.
Echter wat jij schrijft komt (met alle respekt) van iemand die absoluut niet weet wat het betekend om met dit euvel rond te lopen. Iedereen wil je de beste adviezen geven begrijp ik ook wel maar zo makkelijk is het niet.
Momenteel sport ik met mijn zoon dat gaat goed maar als ik thuis ben komt de pijn net zo hard weer terug. Om geen pijn te hebben zou ik dus 24 uur moeten sporten. Dat kan niet. Het is en blijft frustrerend. Ik zoek iedere dag op google misschien is er een oplossing maar die is er (nog) niet. Het ergste is als je met oxycontin 120mg jezelf bijna het levenslicht hebt uitgeblazen. Zo erg was het.
Maar goed zie dat dit bericht al bijna 3 jr. oud is. Zal dus wel geen tegen bericht komen.
 
Back
Naar boven