Mentaal zwaar weekend gehad. Net toen ik wilde vertrekken om te hardlopen kreeg ik zaterdagochtend telefoon van mijn papa, helemaal over zijn toeren.
Dus ik ben in mijn auto gesprongen daarnaartoe. Erna wel nog gaan rennen, maar zonder mijn neef. Ik had echt nood aan wat tijd alleen.
Zondag begon ok. Wandeling met papa (die gelukkig gekalmeerd was intussen), uurtje of vier koken en daarna even langs mijn zus geweest.
Bleek zij ook helemaal niet ok te zijn (ze is volgende week jarig en ziet er enorm tegenop), dus ik was ook terug helemaal van mijn melk.
Uiteindelijk nog 10km gaan wandelen met Mr. Bubs in de late namiddag om wat frisse lucht te pakken en lekker door de modder ploeteren (hij zonk er letterlijk tot zijn enkels in

).
Gisteren was het dan mijn beurt om er even onderdoor te gaan... Slecht geslapen, wel gaan rennen, vermoeid, honger maar geen trek,...
Vroeg mijn bed ingedoken, relatief rustig geslapen, iets beter vandaag

.
Vermoeidheid is er wel nog altijd, ik kon rond de middag alweer slapen

.