De laatste weken zijn een rollercoaster geweest, vooral op gebied van regelen, organiseren, opruimen,...
Echt ruimte om te rouwen heb ik mijns inziens nog niet gehad.
Eerst was het de uitvaart regelen, en de week daarna wilde mijn zus al mijn hele ouderlijke huis leeg maken zodat het asap te koop gezet kan worden. Iets waar ik (nog) niet aan toe was, maar wel toe werd gedwongen en het dus allemaal maar heb laten gebeuren. Vorige week daardoor dagelijks een uur of 10 bezig geweest in het huis van mama en papa, en in het weekend als een zak in elkaar gevallen. Het voelt voor mij nu alsof alles weg is, alsof ik geen thuis meer heb (ook al woonde ik daar al lang niet meer) en ik een nieuw nest moet zoeken. Ik loop precies helemaal verloren.
Komt er nog bij dat ik me al twee weekends op rij heb lam gezopen om even niet aan alles te moeten denken
. Achteraf weet ik dat het geen oplossing is, maar het moment zelf is het gewoon fijn om even niets te beseffen. Mja, het mag geen extra probleem worden natuurlijk, dus ik heb terug contact opgenomen met mijn psychologe...
Deze week waren het dan uitstapjes naar de notaris, de bank, uitvaartverzekering, rouwprentjes opsturen, en mijn zus gezelschap houden (want zij wordt gek als ze alleen is, dus ik wordt geacht daar te zijn).
Toch ook wat tijd voor mezelf geclaimd en me gepusht om donderdag naar de gym te gaan en vanochtend te gaan hardlopen. Achteraf ben ik blij dat ik buiten ben geweest, maar zowel gisteren als nu ben ik stik kapot. Ondanks dat slaap ik barslecht. Ik lig lang in bed (en heb helemaal geen zin om op te staan), maar lig meer te draaien en te woelen dan dat ik effectief slaap.
Op dit moment ben ik nog niet terug aan het werk, en ik weet ook niet goed of ik er al aan toe ben om terug full-time (en alleen, thuis) te werken.
Het is een moeilijke puzzel om te leggen, omdat ik niet weet waar ik zelf het meest baat bij heb. Onmiddellijk terug in de routine vliegen met alles erop en eraan, of eerst zorgen dat ik terug voor mezelf en mijn huishouden kan zorgen alvorens ook nog mijn job erbij te nemen. Feit dat ik een eeuwige twijfelaar ben helpt hier ook niet aan natuurlijk
.