- Lid geworden
- 16 mrt 2003
- Berichten
- 1.639
- Waardering
- 0
Stuk uit de ergonics....
Rechter: Supplementenfabrikant Cytodyne loog en intimideerde
Wat de supplementenindustrie allemaal beweert over 'wetenschappelijk onderzochte' vetverbranders is gelogen. Dat blijkt uit een rechtszaak tegen de Amerikaanse stackerfabrikant Cytodyne. Wat in de rechtszaal naar bovenkomt is zo belastend voor het bedrijf, dat het al een journalist heeft aangeklaagd die over de zaak bericht.
In Amerika lopen nu vier rechtszaken tegen fabrikanten van efedra-houdende afslanksupplementen, die zouden liegen over hun onderzoek. Eén daarvan is Cytodyne, maker van onder meer Xenadrine RFA-1, het supplement dat nog niet zo lang geleden een Amerikaanse sporter het leven kostte.
Intimidatie van onderzoekers
In die zaak bleek onder meer dat Cytodyne onderzoekers, die een gecontroleerde trial met Cytodynes ververbranderder deden, onder druk zetten om met zo positief mogelijke resultaten te komen. Dat gebeurde met Jeffrey Armstrong van Eastern Michigan University. [PDF - CV]
Armstrong ontdekte dat proefpersonen die de stacker gebruikten wel een beetje meer afvielen dan proefpersonen die een placebo kregen, maar dat het verschil statistisch niet significant was. De consultant, die Armstrong namens Cytodyne aanstuurde, mailde toen aan het bedrijf dat hij het stuk niet kon herschrijven, maar Armstrong wel onder druk zou zetten om zijn artikel bij te stellen. Armstrong weigerde.
Cytodyne dreigde toen Armstrong voor de rechter te dagen, maar Armstrong was niet onder de indruk. 'Ik laat me niet intimideren', was zijn reactie.
'Wat maakt het ook uit?', schreef de consultant daarna aan de supplementenfabrikant. 'Laat Armstrong maar de principiële wetenschapper uithangen. Armstrong heeft toch geen invloed op de advertenties…' En die zouden later beweren dat 'gebruikers van Xenadrine 759 procent meer afvielen dan niet-gebruikers'.
Het tijdschrift waarin Armstrong zijn bevindingen publiceerde, de Journal of Exercise Physiology, [Link] sprak van 'consumentenbedrog' toen de advertentiecampagne van Cytodyne begon. Het blad probeerde het misbruik van het onderzoek aan te pakken, maar wist niet hoe.
MuscleTech doet het niet veel beter dan Cytodyne
Ook tegen de Canadese stackerfabrikant MuscleTech lopen rechtszaken, en ook die pakken slecht uit voor de fabrikant. Zo kwam bijvoorbeeld aan het licht dat MuscleTech, een onderzoek had laten verrichten naar een nieuwe vetverbrander met groene thee, maar de resultaten in de papierversnipperaar had gegooid toen bleek dat de placebogroep het even goed deed.
MuscleTech was evenmin blij met een onderzoek naar het paradepaardje HydroxyCut. Dat deed weinig, ontdekten onderzoekers van de University of Guelph in Ontario. MuscleTech zorgde ervoor dat de onderzoekers de naam van het preparaat uit hun publicaties haalden.
Verder maakten onderzoekers 'foutjes': ze stelden het lichaamsgewicht van een groep zeer dikke proefpersonen aan het begin van de proef werd gelijk aan het gemiddelde lichaamsgewicht van alle proefpersonen. Die fout bleef echter achterwege bij de berekening van het gemiddelde lichaamsgewicht na de proef, zodat het leek alsof de gebruikers van Hydroxycut verschrikkelijk veel waren afgevallen.
Saillant detail: de statistici van deze studie werkten als onderzoeker ook voor Cytodyne.
In een andere studie kregen vier gebruikers hartklachten en moesten ze van hun arts stoppen met de proef. MuscleTech dwong de onderzoekers de zieken uit hun studie weg te censureren.
Ford Fessenden. Studies of Dietary Supplements Come Under Growing Scrutiny. The New York Times, 23-6-2003. [Link]
De leugen van 'voor' en 'na'
Het consumentenbedrog ging nog verder dan het opzettelijk verkeerd uitleggen van onderzoek. De foto's en de testimonials van gebruikers van Xenadrine waren regelrechte oplichting. [Link]
In Cytodynes campagne verklaarde wedstrijdbodybuilder Mike Piacentino uit Los Angeles bijvoorbeeld dat hij in tien weken 21 kilo was afgevallen en tegelijkertijd meer dan vijf kilo spier had gewonnen. En dat allemaal dankzij de 'geweldige vetverbrandende power' van Xenadrine. Foto's van 'voor' en 'na' bewezen het.
Het was larie, verklaarde de bodybuilder.
In 1999 werd bodybuilder Piacentino door Cytodyne benaderd. Of hij drie weken lang niet wilde trainen, en zich helemaal wilde volstoppen met eten. Na die drie weken zou Cytodyne een foto nemen. De 'voor'-foto. Hij moest een lange zwarte wijde broek aan om te verbergen hoe gespierd zijn benen waren. Hij moest zijn buik over zijn broek laten hangen zodat het leek of hij een buikje had, sacherijnig kijken en zijn buik uitzetten.
Na de sessie trainde de bodybuilder zich 16 weken uit de naad, en gebruikte daarbij inderdaad Xenadrine, maar ook nog andere 'supplementen' die Cytodyne hem gaf. Toen maakte Cytodyne de 'na'-foto's. Vijf kilo spier aangekomen was hij in die periode niet, al suggereerde de foto van wel. Afvallen deed hij wel. Vooral dankzij de diuretica, die Cytodyne hem een week voor de fotosessie gaf.
Cytodyne reageerde op de aantijgingen zoals je zou verwachten: het daagde hem voor de rechter. Uit angst iets verkeerd te zeggen durfde Piacentino daarom niet in de rechtszaal te verschijnen. In plaats daarvan las zijn advocaat een verklaring voor.
Ongeveer hetzelfde was gebeurd met fotomodel Maria Korsgaard. In de advertenties verklaarde zij dat ze in drie weken tijd bijna twaalf kilo had verloren. Het model had haar afvalproces echter zelf bijgehouden, en had maar vijf kilo verloren. En niet in drie weken, maar in vier maanden tijd.
Korsgaard verscheen niet in de rechtszaal. Ze had haar verklaring onder ede afgelegd bij de advocaten van de aanklagers, maar herriep die later nadat ze - jawel - door Cytodyne was bedreigd met een proces. Haar papieren doken echter op als bewijsmateriaal in de rechtszaal.
Vervolging van journalisten
De zaak tegen Cytodyne en andere stackerfabrikanten sleept al lange tijd, maar kwam weer onder de aandacht door een artikel dat The New York Times een week geleden artikel publiceerde. De journalist, Ford Fessenden, schreef niet alleen over wat er tijdens de zittingen naar boven kwam, maar had ook een redacteur van de New England Journal of Medicine gevraagd de wetenschappelijke stukken door te lezen. Net als de rechter oordeelde de redacteur dat Cytodyne had gelogen.
Dat is waarschijnlijk de reden dat Cytodyne, enkele dagen nadat de Times het stuk plaatste, de krant en zijn journalist aanklaagde. De NY Times had er niet op toegezien dat de journalist een evenwichtig stuk had geschreven, aldus Cytodyne.
Desondanks heeft Cytodyne het proces verloren, en moest het concern 12,5 miljoen dollar betalen. Waarschijnlijk is dat het begin van het einde van de stackerfabrikant, want er zijn inmiddels tientallen hartpatiënten die Cytodyne ervan beschuldigen dat het met zijn stackers hun ziekte heeft veroorzaakt. En die willen allemaal geld zien.
Rechter: Supplementenfabrikant Cytodyne loog en intimideerde
Wat de supplementenindustrie allemaal beweert over 'wetenschappelijk onderzochte' vetverbranders is gelogen. Dat blijkt uit een rechtszaak tegen de Amerikaanse stackerfabrikant Cytodyne. Wat in de rechtszaal naar bovenkomt is zo belastend voor het bedrijf, dat het al een journalist heeft aangeklaagd die over de zaak bericht.
In Amerika lopen nu vier rechtszaken tegen fabrikanten van efedra-houdende afslanksupplementen, die zouden liegen over hun onderzoek. Eén daarvan is Cytodyne, maker van onder meer Xenadrine RFA-1, het supplement dat nog niet zo lang geleden een Amerikaanse sporter het leven kostte.
Intimidatie van onderzoekers
In die zaak bleek onder meer dat Cytodyne onderzoekers, die een gecontroleerde trial met Cytodynes ververbranderder deden, onder druk zetten om met zo positief mogelijke resultaten te komen. Dat gebeurde met Jeffrey Armstrong van Eastern Michigan University. [PDF - CV]
Armstrong ontdekte dat proefpersonen die de stacker gebruikten wel een beetje meer afvielen dan proefpersonen die een placebo kregen, maar dat het verschil statistisch niet significant was. De consultant, die Armstrong namens Cytodyne aanstuurde, mailde toen aan het bedrijf dat hij het stuk niet kon herschrijven, maar Armstrong wel onder druk zou zetten om zijn artikel bij te stellen. Armstrong weigerde.
Cytodyne dreigde toen Armstrong voor de rechter te dagen, maar Armstrong was niet onder de indruk. 'Ik laat me niet intimideren', was zijn reactie.
'Wat maakt het ook uit?', schreef de consultant daarna aan de supplementenfabrikant. 'Laat Armstrong maar de principiële wetenschapper uithangen. Armstrong heeft toch geen invloed op de advertenties…' En die zouden later beweren dat 'gebruikers van Xenadrine 759 procent meer afvielen dan niet-gebruikers'.
Het tijdschrift waarin Armstrong zijn bevindingen publiceerde, de Journal of Exercise Physiology, [Link] sprak van 'consumentenbedrog' toen de advertentiecampagne van Cytodyne begon. Het blad probeerde het misbruik van het onderzoek aan te pakken, maar wist niet hoe.
MuscleTech doet het niet veel beter dan Cytodyne
Ook tegen de Canadese stackerfabrikant MuscleTech lopen rechtszaken, en ook die pakken slecht uit voor de fabrikant. Zo kwam bijvoorbeeld aan het licht dat MuscleTech, een onderzoek had laten verrichten naar een nieuwe vetverbrander met groene thee, maar de resultaten in de papierversnipperaar had gegooid toen bleek dat de placebogroep het even goed deed.
MuscleTech was evenmin blij met een onderzoek naar het paradepaardje HydroxyCut. Dat deed weinig, ontdekten onderzoekers van de University of Guelph in Ontario. MuscleTech zorgde ervoor dat de onderzoekers de naam van het preparaat uit hun publicaties haalden.
Verder maakten onderzoekers 'foutjes': ze stelden het lichaamsgewicht van een groep zeer dikke proefpersonen aan het begin van de proef werd gelijk aan het gemiddelde lichaamsgewicht van alle proefpersonen. Die fout bleef echter achterwege bij de berekening van het gemiddelde lichaamsgewicht na de proef, zodat het leek alsof de gebruikers van Hydroxycut verschrikkelijk veel waren afgevallen.
Saillant detail: de statistici van deze studie werkten als onderzoeker ook voor Cytodyne.
In een andere studie kregen vier gebruikers hartklachten en moesten ze van hun arts stoppen met de proef. MuscleTech dwong de onderzoekers de zieken uit hun studie weg te censureren.
Ford Fessenden. Studies of Dietary Supplements Come Under Growing Scrutiny. The New York Times, 23-6-2003. [Link]
De leugen van 'voor' en 'na'
Het consumentenbedrog ging nog verder dan het opzettelijk verkeerd uitleggen van onderzoek. De foto's en de testimonials van gebruikers van Xenadrine waren regelrechte oplichting. [Link]
In Cytodynes campagne verklaarde wedstrijdbodybuilder Mike Piacentino uit Los Angeles bijvoorbeeld dat hij in tien weken 21 kilo was afgevallen en tegelijkertijd meer dan vijf kilo spier had gewonnen. En dat allemaal dankzij de 'geweldige vetverbrandende power' van Xenadrine. Foto's van 'voor' en 'na' bewezen het.
Het was larie, verklaarde de bodybuilder.
In 1999 werd bodybuilder Piacentino door Cytodyne benaderd. Of hij drie weken lang niet wilde trainen, en zich helemaal wilde volstoppen met eten. Na die drie weken zou Cytodyne een foto nemen. De 'voor'-foto. Hij moest een lange zwarte wijde broek aan om te verbergen hoe gespierd zijn benen waren. Hij moest zijn buik over zijn broek laten hangen zodat het leek of hij een buikje had, sacherijnig kijken en zijn buik uitzetten.
Na de sessie trainde de bodybuilder zich 16 weken uit de naad, en gebruikte daarbij inderdaad Xenadrine, maar ook nog andere 'supplementen' die Cytodyne hem gaf. Toen maakte Cytodyne de 'na'-foto's. Vijf kilo spier aangekomen was hij in die periode niet, al suggereerde de foto van wel. Afvallen deed hij wel. Vooral dankzij de diuretica, die Cytodyne hem een week voor de fotosessie gaf.
Cytodyne reageerde op de aantijgingen zoals je zou verwachten: het daagde hem voor de rechter. Uit angst iets verkeerd te zeggen durfde Piacentino daarom niet in de rechtszaal te verschijnen. In plaats daarvan las zijn advocaat een verklaring voor.
Ongeveer hetzelfde was gebeurd met fotomodel Maria Korsgaard. In de advertenties verklaarde zij dat ze in drie weken tijd bijna twaalf kilo had verloren. Het model had haar afvalproces echter zelf bijgehouden, en had maar vijf kilo verloren. En niet in drie weken, maar in vier maanden tijd.
Korsgaard verscheen niet in de rechtszaal. Ze had haar verklaring onder ede afgelegd bij de advocaten van de aanklagers, maar herriep die later nadat ze - jawel - door Cytodyne was bedreigd met een proces. Haar papieren doken echter op als bewijsmateriaal in de rechtszaal.
Vervolging van journalisten
De zaak tegen Cytodyne en andere stackerfabrikanten sleept al lange tijd, maar kwam weer onder de aandacht door een artikel dat The New York Times een week geleden artikel publiceerde. De journalist, Ford Fessenden, schreef niet alleen over wat er tijdens de zittingen naar boven kwam, maar had ook een redacteur van de New England Journal of Medicine gevraagd de wetenschappelijke stukken door te lezen. Net als de rechter oordeelde de redacteur dat Cytodyne had gelogen.
Dat is waarschijnlijk de reden dat Cytodyne, enkele dagen nadat de Times het stuk plaatste, de krant en zijn journalist aanklaagde. De NY Times had er niet op toegezien dat de journalist een evenwichtig stuk had geschreven, aldus Cytodyne.
Desondanks heeft Cytodyne het proces verloren, en moest het concern 12,5 miljoen dollar betalen. Waarschijnlijk is dat het begin van het einde van de stackerfabrikant, want er zijn inmiddels tientallen hartpatiënten die Cytodyne ervan beschuldigen dat het met zijn stackers hun ziekte heeft veroorzaakt. En die willen allemaal geld zien.