- Lid geworden
- 22 nov 2010
- Berichten
- 318
- Waardering
- 11
- Lengte
- 1m93
- Massa
- 96kg
- Vetpercentage
- 12%
Mannen (en vrouwen)!
Na ruim 2,5 jaar niet getraind te hebben (aanloop burn-out en de heftige burn - out zelf) heb ik sinds 2 maanden écht weer de motivatie om hard te trainen in de gym.
Heb voor mijn vakantie al met regelmaat getraind en ben vorige week (na drie weken vakantie) "voor de echtes" begonnen met 3x in de week fullbody (ma - wo - vrij): quads, glutes, chest, back, shoulders en lats...voor elke groep één oefening per training (3 sets van 8 tot 10), 60 seconde rust en twee verschillende workouts (dus ABA - BAB, standaard). Rustig aan dus...
Bij elke oefening ga ik haast tot failure (train niet meer met een spotter, dus 2 herhalingen vóór failure stop ik, just in case)... Heb aan het eind van de training en de rest van de dag wél het gevoel dat ik flink getraind heb (ook al ben ik niet tot failure gegaan), maar die dag erna...
De dag na een training ben ik best sloom in lijf en kop, alsof je de hele dag op de bank hebt gelegen en niets hebt gedaan. Op de trainingsdag daarna kan ik me wel weer goed opladen, dus het is echt de rustdag waarop ik dan zo sloom ben... Maar ik ken dit niet van vroeger (zeg, zo'n 5 jaar geleden).
Ik heb wat mensen gesproken in mijn gym over dit "probleem"... De ene zegt tegen mij dat als gevolg van mijn training op de rustdag mijn testosteron verlaagd is, omdat dat door de spieren wordt opgenomen om te kunnen groeien. Aangezien mijn testosteron al laagnormaal was door die stress (burn-out), kan die verlaging nu nog vermoeidheid veroorzaken. "Ik zou me niet druk moeten maken om dat slome gevoel in hoofd en lijf, trek vanzelf met de maanden weg..." zijn dan de bemoedigende woorden.
De ander zegt juist op de rustdag te stuiteren van de energie als gevolg van die training, zeker toen ze (weer) net begonnen met trainen. Ik zou me, volgens hen, toch wat ongerust moeten maken en eens goed kijken naar mijn trainingsschema en eetschema (ik eet overigens goed, daar ligt het niet aan...).
Ik heb vorig jaar Pfeiffer gehad, en die burn-out dan...maar de Pfeiffer was al snel onder controle en sinds 3 maanden ben ik ook van mijn burn-out af: wat betekent dat ik nu echt aan mijn lichamelijke herstel kan gaan werken (lees spiermassa kweken: 2008 nog 89, 2 kg spiermassa, 2011 slechts 74, 4 kg spiermassa (maar wel 21,7 kg vet), dus er mag wel weer wat kg spier bij).
Wat denken jullie? Is die sloomheid op de rust een teken van lichamelijk herstel en mag ik het scharen onder het kopje "Stel je niet aan, je begint net weer met trainen en dit hoort erbij...". Of is die sloomheid wel een reden voor bezorgdheid en een dokterscheck.
Misschien herkennen jullie die sloomheid wel van toen jullie zelf (weer) begonnen met serieus trainen(?).
Graag jullie reactie!
Bedankt!
Na ruim 2,5 jaar niet getraind te hebben (aanloop burn-out en de heftige burn - out zelf) heb ik sinds 2 maanden écht weer de motivatie om hard te trainen in de gym.
Heb voor mijn vakantie al met regelmaat getraind en ben vorige week (na drie weken vakantie) "voor de echtes" begonnen met 3x in de week fullbody (ma - wo - vrij): quads, glutes, chest, back, shoulders en lats...voor elke groep één oefening per training (3 sets van 8 tot 10), 60 seconde rust en twee verschillende workouts (dus ABA - BAB, standaard). Rustig aan dus...
Bij elke oefening ga ik haast tot failure (train niet meer met een spotter, dus 2 herhalingen vóór failure stop ik, just in case)... Heb aan het eind van de training en de rest van de dag wél het gevoel dat ik flink getraind heb (ook al ben ik niet tot failure gegaan), maar die dag erna...
De dag na een training ben ik best sloom in lijf en kop, alsof je de hele dag op de bank hebt gelegen en niets hebt gedaan. Op de trainingsdag daarna kan ik me wel weer goed opladen, dus het is echt de rustdag waarop ik dan zo sloom ben... Maar ik ken dit niet van vroeger (zeg, zo'n 5 jaar geleden).
Ik heb wat mensen gesproken in mijn gym over dit "probleem"... De ene zegt tegen mij dat als gevolg van mijn training op de rustdag mijn testosteron verlaagd is, omdat dat door de spieren wordt opgenomen om te kunnen groeien. Aangezien mijn testosteron al laagnormaal was door die stress (burn-out), kan die verlaging nu nog vermoeidheid veroorzaken. "Ik zou me niet druk moeten maken om dat slome gevoel in hoofd en lijf, trek vanzelf met de maanden weg..." zijn dan de bemoedigende woorden.
De ander zegt juist op de rustdag te stuiteren van de energie als gevolg van die training, zeker toen ze (weer) net begonnen met trainen. Ik zou me, volgens hen, toch wat ongerust moeten maken en eens goed kijken naar mijn trainingsschema en eetschema (ik eet overigens goed, daar ligt het niet aan...).
Ik heb vorig jaar Pfeiffer gehad, en die burn-out dan...maar de Pfeiffer was al snel onder controle en sinds 3 maanden ben ik ook van mijn burn-out af: wat betekent dat ik nu echt aan mijn lichamelijke herstel kan gaan werken (lees spiermassa kweken: 2008 nog 89, 2 kg spiermassa, 2011 slechts 74, 4 kg spiermassa (maar wel 21,7 kg vet), dus er mag wel weer wat kg spier bij).
Wat denken jullie? Is die sloomheid op de rust een teken van lichamelijk herstel en mag ik het scharen onder het kopje "Stel je niet aan, je begint net weer met trainen en dit hoort erbij...". Of is die sloomheid wel een reden voor bezorgdheid en een dokterscheck.
Misschien herkennen jullie die sloomheid wel van toen jullie zelf (weer) begonnen met serieus trainen(?).
Graag jullie reactie!
Bedankt!