- Lid geworden
- 25 sep 2003
- Berichten
- 13.457
- Waardering
- 840
- Lengte
- 1m86
- Massa
- 66kg
- Vetpercentage
- 19%
Een mooie stranddag, na het strand eventjes een balletje gooien op ons favoriete en lokale basketbalpleintje. Tussen de turkenflats, afijn so be it, dat zijn we gewend. Ik zet m'n fiets neer, tegen het bankje wat prachtig naast het veldje staat. Ik besef dat ik nog moet eten en ga eens kijken op de kerk-klok, waarvoor ik eerst een hoekje om moet lopen, hoe laat het is. Op de weg naar dit mooie uitzicht, kom ik een kleine turkje tegen op mijn pad. 3 jaar, zulke lieve oogjes, zit zo onschuldig in het gras. Wat is het leven toch mooi af en toe, de vrede die de kleine man uitstraalde was echt geweldig.
Maargoed, even de tijd bekijken dus. Ah, het is bijna 19.00. Tijd om naar huis tegaan. Ik kom terug na ongeveer 10 seconden, maak wat leuke dribbels om mijn geweldige kunsten te tonen aan de voorbij passerende dames, die schaarsgekleed zijn. Eenmaal klaar met het haantjes gedrag, kijk ik omhoog en wat zie ik daar. De kleine lieve jongen, loopt daar met mijn fiets op het grindpad. Zijn hoofd, komt nog net boven het voorwiel uit en hij loopt daar met zijn vriend met mijn fiets weg. Hij ziet mij aankomen, laat de fiets vallen en biedt in gebrekkig Nederlands zijn excuses aan: "Sorry meneer, sorry meneer, ik zal het niet meer doen meneer". En rent weg.
Mijn lippen waren verzegeld, mijn lichaam leek van beton en mijn benen kwamen niet meer vooruit. Ik kreeg geen woord uit m'n keel. Daar sta je dan toch van te kijken zeg.. De jeugd van tegenwoordig..
Maargoed, even de tijd bekijken dus. Ah, het is bijna 19.00. Tijd om naar huis tegaan. Ik kom terug na ongeveer 10 seconden, maak wat leuke dribbels om mijn geweldige kunsten te tonen aan de voorbij passerende dames, die schaarsgekleed zijn. Eenmaal klaar met het haantjes gedrag, kijk ik omhoog en wat zie ik daar. De kleine lieve jongen, loopt daar met mijn fiets op het grindpad. Zijn hoofd, komt nog net boven het voorwiel uit en hij loopt daar met zijn vriend met mijn fiets weg. Hij ziet mij aankomen, laat de fiets vallen en biedt in gebrekkig Nederlands zijn excuses aan: "Sorry meneer, sorry meneer, ik zal het niet meer doen meneer". En rent weg.
Mijn lippen waren verzegeld, mijn lichaam leek van beton en mijn benen kwamen niet meer vooruit. Ik kreeg geen woord uit m'n keel. Daar sta je dan toch van te kijken zeg.. De jeugd van tegenwoordig..
Laatst bewerkt: