Ari
Cool Novice
- Lid geworden
- 16 feb 2019
- Berichten
- 58
- Waardering
- 31
Hi, ik vroeg me af hoe dit nou precies zit. Wanneer is het oke om open te zijn over gebruik en wanneer niet? Ik ben graag eerlijk erover, maar ik zou bijvoorbeeld niet tegen mijn werkgever zeggen dat ik er aan zit.
Ben recent ook afgewezen bij een therapeut waar ik lang op heb gewacht omdat ik open was over gebruik, niet bepaalt fijn.
Het is nogal een algemene vraag, maar ik vroeg mij meer specifiek af wat correct zou zijn in de volgende situaties:
Start met een opleiding, bijv. beveiliging/politie. In de meeste gevallen zie ik geen reden om het uberhaupt te delen, en zowel zal het vast oke zijn. Maar in de richting beveiliging/politie lijkt mij dit een ander verhaal omdat je toch met mensen bezig bent.
Therapie, ik werd bijv afgewezen bij de GGZ waar het blijkbaar niet acceptabel was, maar ik kreeg het advies om een andere psychiater te zoeken omdat er genoeg zijn die dit wel acceptabel of zelfs interessant vinden. Mij lijkt het van belang om er eerlijk over te zijn in de zorg, Ik neem aan om gewoon open te zijn omdat het toch wel echt belangrijk kan zijn, en als je word afgewezen gewoon maar verder te zoeken?
Huisarts, ik hoor van mijn coach bijv dat het prima is om te delen. "liever helpen met bloed trekken dan dat het fout gaat en er hogere zorg kosten komen" bijv, maar de andere zegt weer dat huisartsen helemaal niet dit soort mensen als clienten willen. Is dit weer een hit or miss geval waar je het beter wel kan delen tot je iemand vind die er oke mee is?
Ben recent ook afgewezen bij een therapeut waar ik lang op heb gewacht omdat ik open was over gebruik, niet bepaalt fijn.
Het is nogal een algemene vraag, maar ik vroeg mij meer specifiek af wat correct zou zijn in de volgende situaties:
Start met een opleiding, bijv. beveiliging/politie. In de meeste gevallen zie ik geen reden om het uberhaupt te delen, en zowel zal het vast oke zijn. Maar in de richting beveiliging/politie lijkt mij dit een ander verhaal omdat je toch met mensen bezig bent.
Therapie, ik werd bijv afgewezen bij de GGZ waar het blijkbaar niet acceptabel was, maar ik kreeg het advies om een andere psychiater te zoeken omdat er genoeg zijn die dit wel acceptabel of zelfs interessant vinden. Mij lijkt het van belang om er eerlijk over te zijn in de zorg, Ik neem aan om gewoon open te zijn omdat het toch wel echt belangrijk kan zijn, en als je word afgewezen gewoon maar verder te zoeken?
Huisarts, ik hoor van mijn coach bijv dat het prima is om te delen. "liever helpen met bloed trekken dan dat het fout gaat en er hogere zorg kosten komen" bijv, maar de andere zegt weer dat huisartsen helemaal niet dit soort mensen als clienten willen. Is dit weer een hit or miss geval waar je het beter wel kan delen tot je iemand vind die er oke mee is?