Fitness Seller

Distal Bicep Tear (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Big_E

Cool Novice
15 jaar lid
Lid geworden
9 jul 2004
Berichten
34
Waardering
15
Ik heb veel filmpjes gezien waar deadlifters hun biceps scheuren bij de onderarm. Was deze week ook Calum Von Moger zijn recovery aan het bekijken en guess what? Op het werk tilde ik samen met mijn collega's iets op (25kg pp) en ik hoorde gewoon 3x kort iets scheuren in mijn elleboog. Zelfde geluid als je een spijkerbroek van goede kwaliteit uiteen rijt. In eerste instantie dacht ik dat het iets anders was en ging even door met werken. De arm kon ik wel niet meer gebruiken en dacht gewoon die is goed verrekt, ff laten rusten...

Nou nadat ik mijn werkjas uitdeed zag ik gewoon dat mijn biceps niet meer op z'n plaats zat "WTF"... lichte schrikmoment en dacht echt nee het zal toch niet?! Meteen iets kouds er tegenaan gehouden en iemand me naar huis laten brengen toen de pijn een beetje wegtrok. Eenmaal thuis zag ik gewoon dat de biceps helemaal boven in mijn arm zat opgerolt, heel raar. Aanspannen en draaien van de arm deed veel pijn, buiten dat viel het mee.

Dus toch maar ff langs de dokter geweest en meteen doorverwezen om een echografie te laten maken. Complete ruptuur zei de specialist... nou toppie, kon natuurlijk alleen met een operatie gefixed worden als je je kracht en spier definite wilt behouden. Het wachten totdat je geopereerd mag worden was echt killing. Na een paar dagen kon ik weer bijna alles doen. Bloeduitstorting werd elke dag iets erger maargoed ik kon gelukkig nog cardio en wat andere spiergroepem trainen.

Op de dag van de operatie was ik lichtelijk nerveus, ik had gekozen voor een zenuwblok omdat de gedachte van een narcose niet fijn lag. Ten tweede in het ziekenhuis zijn is al erg genoeg. Mijn naam werd geroepen... ik kreeg alvast 3 pijnstillers en werd begeleid naar een bed en daar krijg je dus zo'n operatiehemp wat natuurlijk niet fijn zit voor massafreaks zoals ons. Toen besefte ik its gonna get serieus... Daar lig je dan hopeloos in je prime, nog een shotje antibiotica en ik werd naar de recovery gekart. Daar zou ik de zenuwblock krijgen. Supervriendelijk en geruststellende persoon. Na lang zoeken hadden ze mijn zenuw gelocaliseerd, helaas voor mij lag deze te diep om normaal verdooft te worden. Dus terwijl er zon lange naald in mijn nek zat voelde ik me wegzakken (bloeddruk of saturatie te laag) en ik hoorde het apparatuur naast me piepen, dacht echt waarom ik weer?! Kreeg meteen iets om de bloeddruk te verhogen en het bed werd even zo ingesteld dat ik weer kleur kreeg. Na 15min was de verdoving nog steeds niet ingewerkt ik had nog volledige controle over mijn arm. Alleen mijn front delts, pec en middenrif was gevoelloos. Wist zelf al hoe laat het was, ze gingen me laten slapen. Werd naar de operatiekamer gebracht en daar mocht ik op de stoel/tafel gaan liggen , eenmaal comfortabel ging er een masker over me heen en werd verteld dat ze me iets gegeven hadden waardoor ik ging slapen. Ik heb nog 3 keer ingeademd en toen was ik weg. Het ging gepaard met duizeligheid en licht gevoel in mijn hoofd. Het is echt een raar gevoel.

Fastforward 2 uur en begon te dromen of toch niet? Het was een specialist die over mij bewaakte en zei dat alles goed was gegaan. Wooow dacht ik.. met extreem veel moeite probeerde ik de klok te vinden in de recovery/uitslaaphal. 5 uur al! Je mist gewoon tijd door een narcose, je droomt of voelt niets... het wakker worden duurde bij mij zeker 30min van het moment dat ik mijn ogen open deed. Daarna had ik een van de mooiste zen momenten in mijn leven.. ik had een bed bij het raam en zag een mooie paarse/oranje zonsondergang over de stad.. zal wel een medicijn zijn geweest maar even was ik helemaal aan het genieten terwijl ik aan het zuurstof hing. Helaas was dat gevoel van korte duur, door de zenuwblok had ik nog steeds last van ademen, kreeg wel genoeg zuurstof maar ik was niet chill. Daar heb ik de langste nacht van mijn leven doorgebracht.... Een arm in het infuus, de andere helemaal in het gips en ik lag ik zo'n bed waar ik met beide armen tegen de steunen aankwam lel. Mijn hart ging tekeer en ik had het super warm, gelukkig ging dat na een tijdje weg. Tot half 7 smorgens lag ik wakker, toen ik eindelijk een oog dicht deed gingen de lampen alweer aan en kwam het ziekenhuis leven weer op gang. Als een half gare nog wat gegeten wat bijna naar boven kwam en nadat de chirug (orthopeed) de xray had gezien mocht ik eindelijk ontslagen worden.

Nu zit ik in het gips en slaap gelukkig als een baksteen, geen issues. Het duurde een dagje voordat ik weer mezelf was. Pijn in mijn geval valt mee, ik voel de pees trekken en soms vliegt er scherpe pijn door mijn arm maar buiten dat is gewoon het gips het ergste van alles. Kan de meeste dingen zelf behalve mijn veters strikken. Na 2 weken krijg ik een brace en ben de dagen af aan het tellen. Ik probeer in beweging te blijven en natuurlijk veel eiwitten eten. Morgen ga ik eens kijken in mijn stad of er een gym is met wat techno apparatuur om wat oefeningen te doen. Zo zie je maar weer ook al doe je 40kg curls of 50kg hammers en ongelukje is zo gebeurd. Hou je arm altijd recht met tillen en ben niet zo'n banaan hoe ik en gewoon als een malle met een gebogen/verdraaide arm iets optillen, ook al is het niet zwaar. Dit is natuurlijk zwaar kut maar met een beetje motivatie kom je een heel eind.
 
Heftig.. hopen op een snel herstel en dat het absoluut niet weer gebeurd!

Des ondanks toch een fijn weekend gewenst!
 
Beterschap, man, dat is een hele vervelende blessure voor een krachtsporter. (50kg hammers???)
 
Back
Naar boven