Sorry maar dat is geen bezetting hoor..
De joden hebben daar in die woestijn een dorp gebouwd & een samenleving uit de grond gestampt.
Ze moesten toch ergens naartoe
en het is ooit bezit geweest van de jews dus..
Allé kga geen kanten trekken; ken der ook te weinig van; ze zijn beide slecht bezig; Hadden de moslims daar die mensen gewoon laten leven waren er nooit problemen geweest.
ergens naar toe? Ah dus dan dumpen we ze maar in palestina waar drie miljoen palestijnen werden verdreven?
een dorp uit de woestin gestampt? Idd met het water die ze omeliden en stalen van de palestijnse gebieden.
De joden en moslims leefden daar vreedazaam samen tot 1948, tot de volkerenbond besloot het land van de palestijnen te pikken.
Ken je amira hass? Joodse journaliste wiens ouders omkwamen in de concentratiekampen. Zij is journaliste voor de haaretz en schrijft dagdagelijks over de bezetting en de verschrikkelijke toestanden daar. Als zij het niet weet, dan vraag ik me af wie wel. een stukje tekst van haar hand (ze spreekt wel degelijk over bezetting.
Uitleg over de bezetting aan de bezetter
12.10.2003 Door Amira Hass Terug naar "Artikels"
(Israëlische journaliste die in Ramallah woont, tussen de Palestijnen)
Haaretz 12-10-2003
Hoe kan een kleine organisatie zoals de Islamitische Jihad zo veel wandelende bommen op de been brengen, zelfmoordactivisten, die babies in kinderkoetsen en hun grootouders als doelwit kiezen? En hoe komt het dat een organisatie, die vroeger verklaarde alleen soldaten als doelwit te kiezen, nu zijn laatste zelfmoordactivist naar een gemengd Joods-Arabische stad zendt om dood en verdriet te zaaien in een restaurant, waarvan de eigenaars, het personeel en de klanten zowel Joden als Arabieren zijn, zowel jongeren als ouderen?
Onze experts van de inlichtingendiensten en onze Arabisten zeggen dat de Islam oorlogen heilig verklaart, dat er in de moskeeën in toenemende mate opgeroepen wordt tot geweld, dat Iran en Syrië erachter zitten, dat de zelfmoordactivisten en degenen die hen sturen erop uit zijn om de Staat Israël te vernietigen, dat de mensen die zichzelf opblazen beesten zijn en dat Arafat terreur aanmoedigt.
Achter al deze verklaringen zit er een concept: men wil ons doen geloven dat deze afschuwelijke vorm van Palestijnse strijd niets te maken heeft met de bezetting, dat men de Palestijnen, die beweren dat er een verband is met de Israëlische bezetting, niet moet geloven. Er zou dus geen verband zijn tussen de toename van de zelfmoordaanslagen en de overheersende Palestijnse opvatting dat Israël, als militaire en nucleaire grootmacht, een overgave van de Palestijnen wil doordrukken, waardoor de Israëlische landroof op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook gelegitimeerd wordt.
Met andere woorden, het concept is dat de historische, politieke en geografische verbanden, de sociologische en psychologische verklaringen niet relevant zijn. Het concept is dat er iets noodlottig is in de erfenis van de zelfmoordactivisten en dat men degenen die hen zenden moet veroordelen, omdat de Palestijnen ervan blijven dromen om Israël te vernietigen en dat de moslims alleen nog geloven in de meest radicale interpretatie van hun religie.
De Israëlische maatschappij heeft er geen probleem mee om miljarden te investeren in iets dat "defensie" wordt genoemd en van de andere kant zijn we bang van primitieve wandelende bommen, gemaakt van enkele kilogrammen explosieven en nagels. Israël aanvaardt deze krankzinnige situatie, omdat we geloven in de Israëlische inlichtingendiensten en de "objectiviteit" van hun informatie. Immers, de personeelsleden van de inlichtingendiensten spreken vloeiend Arabisch, ze analyseren de preken van elke iman, ze volgen alle Arabische TV stations, die opruiende taal verspreiden, ze leggen de hand op teksten, die nauwelijks gekend zijn bij Palestijnse schrijvers of bij hun lezerspubliek en ze hebben persoonlijke contacten met allerlei informanten en collaborateurs.
Natuurlijk vanuit het perspectief van de Islamitische Jihad is het nu een goed moment om het gevoel van chaos in het land en de regio op te drijven. Als kleine groep, kunnen zij zich veroorloven om de veroordelingen en waarschuwingen van de Palestijnse Autoriteit te negeren en zelfs te ridiculiseren. De Islamitische Jihad is immers niet bekommerd om democratische verkiezingen.
Maar dat alles verklaart nog niet waarom de Islamitische Jihad, ondanks alle klappen die ze door het leger toegediend krijgen, in staat is om kandidaten te vinden om een politiek van aanslagen vol te houden, die gedicteerd zou zijn vanuit het buitenland en haaks zou staan op de wens van de meeste Palestijnen voor een normaal leven. Ja, alleen de Israëlische bezetting kan dat verklaren. Al de andere verklaringen zijn toevoegsels en voetnoten.
Hoe moet je de bezetting uitleggen aan de bezetter? Hoe kan je het dagelijkse leven van 3.5 miljoen Palestijnen uitleggen, die geen uitzicht hebben op een normale toekomst, die dagelijks ervaren hoe het land van hun grootouders en ouders ten prooi valt aan de ene of de andere militaire verordening voor een "publieke" onteigening of het oprichtingen van een nieuwe kolonie? Hoe leg je aan de bulldozer uit wat het leven betekent, wanneer de grond onder je voeten wordt weggehaald, wanneer aan de overkant van de weg een welvarende Joodse kolonie uitbreiding neemt en een splinternieuwe weg alleen voor hen wordt aangelegd? Hoe kan het papier waarop de militaire orders geschreven worden weten hoe het aanvoelt om 37 jaar onder de willekeurige verordeningen te leven van een vreemde bezetting? Velen van hen zijn inwoners van de kolonies: ze maken willekeurige beslissingen over wie zal kunnen reizen en wie niet, wie medische behandeling zal krijgen en wie niet, hoe breed een buis van de waterleiding mag zijn, of en wanneer een watertankwagen het dorp zal bereiken, welke boom zal ontworteld worden en welke niet?
Hoe kan je aan de tanks en vliegtuigen uitleggen hoe de angst van een jongen aanvoelt, niet van tien of honderd kinderen, maar van honderdduizenden, niet eens per maand of eens per week, maar dagelijks, drie jaar aan één stuk. En wat gebeurt er met de dochter en de grootmoeder, wiens geliefden, burgers, voor hun ogen worden vermoord, niet bij dozijnen, maar bij honderden. Hoe kan je uitleggen aan Israëli's, die alleen maar gedeeltelijke verslagen krijgen over de gruwelen van de militaire bezetting, dat Palestijnen ook dagelijks lijden onder gruwelijke scènes, inderdaad van de allereerste dag van de nieuwe gevechten, toen ze nog alleen maar stenen gooiden en zich niet opbliezen in onze steden?
Ja, de zelfmoordactivisten weten dat ze hun maatschappij vertegenwoordigen. Dat is hun kracht. Ze vertegenwoordigen het aanvoelen van hun maatschappij dat het geen zin heeft te leven onder de bezetting, met de verschrikkelijke zwakte tegenover de Israëlische militaire kracht, de machteloosheid, terwijl ze toekijken hoe hun land vernield wordt, de woede over de stupiditeit van het Palestijnse leiderschap. Ze vertegenwoordigen gewild en bewust de wraakgevoelens, die leven in de Palestijnse maatschappij.
Degenen, die het fenomeen van de zelfmoordactivisten verklaren in de context van de bezetting, worden er door Israël van beschuldigd het terrorisme te begrijpen of zelfs te rechtvaardigen. Deze houding kan dan begrijpelijk zijn in een maatschappij, die in angst leeft, maar het helpt de Israëlische maatschappij niet om te gaan met de dreiging van de terreur.
-------------
