Ervaringen met borderline?

[Banshee]

Hallo, ik heb contact met iemand die borderline lijkt te hebben. Ik heb hier geen ervaring mee en weet niet goed hoe hierop te reageren en hoopte hier wat suggesties te krijgen van mensen die er meer verstand van hebben.

Ik probeer kort de situatie te schetsen: ikzelf ben een getrouwde man waarvan de vrouw in november een eerste kind gaat krijgen. Ons huwelijk staat echter op springen en na de bevalling gaan we uit elkaar (ik schaam me hier zelf over, dus hoop niet op een oordeel hierover). Voorlopig wonen we nog samen omwille van de zwangerschap. Begin juli heb ik een vrouw leren kennen, die na 9 jaar huwelijk net buiten gezet was door haar man, en ook al ging het al lang niet meer goed, ze had t er duidelijk heel moeilijk mee. De vonk tussen ons schiet over en we zien mekaar regelmatig. Ik weet echter dat ze heel wat bagage overgehouden heeft aan haar huwelijk door haar man die haar mentaal niet goed behandelde. Ze kon ook geen kinderen krijgen op een natuurlijke manier waar ze het heel lastig mee had. Alles gaat een maand of twee goed, ze hangt heel hard aan mij, we sturen de hele dag berichten naar elkaar etc maar ik woon wel nog steeds thuis...

Eind augustus verandert de toon plots en wordt ze heel afstandelijk. Ik probeer te weten te komen wat er scheelt maar slaag er niet in tot haar door te dringen. Uiteindelijk blijkt dat ze haar schuldig voelt naar mijn vrouw toe en daardoor heel hard in de knoop zit met zichzelf en mij op afstand houdt. Dat duurt ongeveer twee weken tot ze plots van de ene op de andere dag, na een babbel met een vriendin, omslaat, zegt dat ze me gemist heeft, voor mij gekozen heeft en we er samen wel doorkomen, ze zegt vanaf nu meer met mij te zullen praten als er nog eens iets aan de hand is en eist ook van mij dat ik haar alles vertel wat bij me thuis gebeurt.

Een maand lang gaat alles perfect, al valt het me twee keer op dat ze plots tranen heeft, wat mij ook onzeker maakt en het soms allemaal nogal "zwaar" maakt. Na die maand krijgt ze de sleutels van haar nieuwe appartement (ze woonde ergens tijdelijk). Onmiddelijk slaat ze aan het schilderen etc maar er is heel veel werk. Ze heeft n week verlof en werkt van smorgens tot savonds, wilt geen hulp en ik zie dat ze vol stress zit en moe is. In de loop van die week merk ik ook dat ze meer afstand van mij neemt... Ze stuurt nog wel lieve berichten, maar minder, ik zie dat ze online komt, dus naar andere mensen stuurt maar vaak niet naar mij... Net die week heb ik het thuis ook heel lastig en zoals beloofd vertel ik haar dat allemaal...

Maandag moet ze weer aan het werk, haar appartement is nog lang niet af dus echt veel zin heeft ze er niet in. En plots komt het naar boven: dat ze "op" is, rust nodig heeft, dat ze al een paar maanden haarzelf niet is en hulp gaat zoeken. Ze moet nu aan zichzelf werken en kan geen energie in een relatie steken. Van de ene op de andere dag leest ze mijn berichten nog wel maar antwoordt ze niet meer terwijl ze n goeie anderhalve week ervoor nog in men armen sprong als ze me zag en zei dat ze me zo ongelofelijk gemist had, dat ik haar kriebels in haar buik bezorgde etc. Ik merk dat ze wel nog naar andere mensen stuurt wat me ook onzeker maakt of er niemand anders is...

Ondertussen zijn we bijna twee weken verder... Ik heb haar nog berichten gestuurd omdat ik zelf in paniek sloeg, ik zie haar echt graag en wou perse helpen, dat ze met me praatte etc. Ik heb haar ook eens opgewacht aan haar appartement en gezegd hoe ik haar miste en dat ze me beloofd had me dit niet meer aan te doen etc maar ze leek helemaal haarzelf niet, is heel hard naar mij toe, keek amper in mn ogen etc, dus dit leverde niets op. Ze zei wel dat ze naar een psycholoog gaat nu.

Waarschijnlijk was mijn aanpak in die twee weken (het niet loslaten, mn hulp opdringen) compleet fout maar ik wist natuurlijk niet wat er aan de hand was en sloeg ook in paniek. Vandaag heb ik haar nog eens gestuurd dat dat fout van me was, ik begrip heb dat ze momenteel de relatie en mijn hulp niet aankan maar dat ik haar nooit zal laten vallen en afwacht tot ze op haar tempo weer contact met me wilt, al dan niet met een afstand ingebouwd en voorzichtig. Ik weet niet of ze het gelezen heeft of gewoon weggeklikt na de waterval van berichten die ik haar de laatste twee weken al gestuurd heb (dom...)

Nu zit ik met veel vragen: ik vermoed dat ik nu niet anders kan dan afwachten? Laat ik het initiatief compleet aan haar of is er nog iets dat ik kan doen, hoeveel tijd gaat ze nodig hebben, is dit effectief borderline, denken jullie dat ze nog terugkomt etc? Alvast bedankt!

 

[KategorieC]

Een tip: afblijven, met die vrouw ga je niet gelukkig worden

 

[HillR]

Als de problemen in de eerste maanden al dusdanig zijn, verwacht je dan een lang en gelukkig leven met deze vrouw?

Ik denk dat je voor wat dat betreft wel genoeg aan je hoofd hebt met een kleine op komst.. Ik ben bang dat je voor deze vrouw gewoon rebound was na haar gedoe met haar ex (klinkt megalullig, bedoel het niet zo...), jullie zullen het vast heel leuk gehad hebben en elkaar echt leuk gevonden hebben.. Maar het klinkt niet als iets wat een lang leven beschoren is.

Ik zou je vooral richten op je kindje wat er aankomt en dan komt liefde later wel. Ik zou haar iig met rust laten, want op deze manier speelt ze met je en maakt ze je (zo vroeg in de relatie al) helemaal niet gelukkig..

 

[Banshee]

Een tip: afblijven, met die vrouw ga je niet gelukkig worden

Gemakkelijker gezegd dan gedaan als je verliefd bent ;-) Het is inderdaad niet correct hoe ze me behandelt maar ik denk dat ze momenteel heel ver weg is... In de periode dat het goed ging was het fantastisch tussen ons en heeft ze heel veel eigenschappen van de perfecte vrouw voor mij. Dat er meer garanties gaan moeten komen lijkt me duidelijk...

 

[Banshee]

Als de problemen in de eerste maanden al dusdanig zijn, verwacht je dan een lang en gelukkig leven met deze vrouw?

Ik denk dat je voor wat dat betreft wel genoeg aan je hoofd hebt met een kleine op komst.. Ik ben bang dat je voor deze vrouw gewoon rebound was na haar gedoe met haar ex (klinkt megalullig, bedoel het niet zo...), jullie zullen het vast heel leuk gehad hebben en elkaar echt leuk gevonden hebben.. Maar het klinkt niet als iets wat een lang leven beschoren is.

Ik zou je vooral richten op je kindje wat er aankomt en dan komt liefde later wel. Ik zou haar iig met rust laten, want op deze manier speelt ze met je en maakt ze je (zo vroeg in de relatie al) helemaal niet gelukkig..

Klopt ergens wat je zegt, zeker als buitenstaander als je dit leest. Maar ik denk dat ik nog nooit zo'n lieve, zorgende en oprechte vrouw ontmoet heb als hoe zij was in haar "goeie periode". Momenteel lijkt ze n vreemde voor me. Ik weet niet wat haar voorgeschiedenis hiermee is en heb toch nog hoop op... indien ze dit onder controle krijgt. Maar ik weet dus niet hoe je met zo'n persoon moet omgaan.

 

[harpep]

Een tip: afblijven, met die vrouw ga je niet gelukkig worden

+ Tip 2, rond eerst even je huwelijk netjes af NA de bevalling van je kind, voordat je op volledig escapistisch wijze al je aandacht geeft aan een nieuwe relatie waarbij de eerste tip 100% van toepassing is......

 

[HillR]

Klopt ergens wat je zegt, zeker als buitenstaander als je dit leest. Maar ik denk dat ik nog nooit zo'n lieve, zorgende en oprechte vrouw ontmoet heb als hoe zij was in haar "goeie periode". Momenteel lijkt ze n vreemde voor me. Ik weet niet wat haar voorgeschiedenis hiermee is en heb toch nog hoop op... indien ze dit onder controle krijgt. Maar ik weet dus niet hoe je met zo'n persoon moet omgaan.

Uhuh, snap ik. Ik hoop voor je dat ze dat dan onder de knie krijgt. Want hoeveel van die periodes kun je handelen? Mensen die niet gelukkig zijn met zichzelf of niet in orde zijn met zich zelf kunnen ook niet gelukkig zijn met een ander. Ondanks dat ze dus blijkbaar bijna de perfecte vrouw voor je is, heeft ze ook een hele andere kant..

Succes, ik heb namelijk ook geen idee hoe je met dat soort mensen omgaat.. Ik zou in ieder geval, hoe pijnlijk ook, de herinneringen van het leuke bewaren en verder gaan met je leven.

 

[KategorieC]

Dit gaat niet stoppen...dus tenzij jij trek hebt om dit heen-en-weer-gedoe keer op keer mee te maken zou ik het laten...

 

[Banshee]

+ Tip 2, rond eerst even je huwelijk netjes af NA de bevalling van je kind, voordat je op volledig escapistisch wijze al je aandacht geeft aan een nieuwe relatie waarbij de eerste tip 100% van toepassing is......

Klopt, voel me hier ook schuldig over, maar aan andere kant wil/wou ik de toekomst die ik met haar echt wel zag niet zomaar weggooien... Het was allemaal zo niet echt gepland en is me gewoon overkomen.

 

[Jasenko]

Zelf 3,5 jaar een relatie gehad met iemand met borderline. Het is niet makkelijk en voor jou zelf de afweging of je het er voor over hebt of niet. Zal niemand voor jou kunnen beslissen.

 

[Trium]

Klopt ergens wat je zegt, zeker als buitenstaander als je dit leest. Maar ik denk dat ik nog nooit zo'n lieve, zorgende en oprechte vrouw ontmoet heb als hoe zij was in haar "goeie periode". Momenteel lijkt ze n vreemde voor me. Ik weet niet wat haar voorgeschiedenis hiermee is en heb toch nog hoop op... indien ze dit onder controle krijgt. Maar ik weet dus niet hoe je met zo'n persoon moet omgaan.

Ik denk eerder dat het spannende en rooskleurige er voor haar gewoon af is, en ze een heel drama verhaal er omheen bouwt om het naar jou te verkopen. Het kán allemaal waar zijn, maar laten we wel wezen: er zijn weinig mensen die zichzelf labellen als borderliner. Nog erger als ze het zelf gelooft (of nóg erger: het zelf veroorzaakt heeft). Daar komt nog eens bij dat het relatief makkelijk is om je 'crazy' onder de mat te vegen de eerste paar maanden van een nieuwe relatie. Wat jij bestempelt als "in de goede tijd" is waarschijnlijk gewoon niet hoe ze echt is, maar hoe ze deed om jou binnen te hengelen. Pas na een jaar kun je beginnen met evalueren hoe iemand echt in elkaar steekt, het toneelspel is er dan meestal wel van af. Klinkt misschien cynisch. Misschien ben ik dat ook. Maar een beetje scepsis is uit pure zelfbescherming nooit weg.

Verder deel ik de mening van Hill: dit gaat geen lang leven hebben als het nu al zo gaat. Wegwezen voor je jezelf opbrandt.

 

[Banshee]

Zelf 3,5 jaar een relatie gehad met iemand met borderline. Het is niet makkelijk en voor jou zelf de afweging of je het er voor over hebt of niet. Zal niemand voor jou kunnen beslissen.

Ik weet niet 100% zeker of het dit is maar ik herken veel trekken in haar: afstoten en aantrekken, geen zelfvertrouwen, zichzelf waardeloos vinden, soms is het alles, nu weer niets... Ik weet vooral niet hoe er mee om te gaan omdat ik hier geen ervaring mee heb. ik vermoed dat ik nu enkel kan afwachten?

 

[Dr X]

Klinkt als mijn ex. Borderline moet je ver vandaan blijven maat. Zeker als ie hoge doseringen trenbolone zet.

Wat is het nut van bij je vrouw blijven voor een bevalling btw? (Just curious)

 

[Banshee]

Ik denk eerder dat het spannende en rooskleurige er voor haar gewoon af is, en ze een heel drama verhaal er omheen bouwt om het naar jou te verkopen. Het kán allemaal waar zijn, maar laten we wel wezen: er zijn weinig mensen die zichzelf labellen als borderliner. Nog erger als ze het zelf gelooft (of nóg erger: het zelf veroorzaakt heeft). Daar komt nog eens bij dat het relatief makkelijk is om je 'crazy' onder de mat te vegen de eerste paar maanden van een nieuwe relatie. Wat jij bestempelt als "in de goede tijd" is waarschijnlijk gewoon niet hoe ze echt is, maar hoe ze deed om jou binnen te hengelen. Pas na een jaar kun je beginnen met evalueren hoe iemand echt in elkaar steekt, het toneelspel is er dan meestal wel van af. Klinkt misschien cynisch. Misschien ben ik dat ook. Maar een beetje scepsis is uit pure zelfbescherming nooit weg.

Verder deel ik de mening van Hill: dit gaat geen lang leven hebben als het nu al zo gaat. Wegwezen voor je jezelf opbrandt.

Ik kan inderdaad nog niet 100% weten hoe ze echt is, al geloof ik wel dat ze oprecht was in die tijd ofwel is ze een heel goeie actrice. Ik zag wel de hele tijd dat ze met dingen worstelde en lastige momenten had (waar ze dan zelden over wou praten). Ze heeft zichzelf niet gelabeld als borderliner e, dat is iets wat ik denk. Ze zei enkel dat ze niet meer verder kon en hulp nodig had...

 

[Banshee]

Klinkt als mijn ex. Borderline moet je ver vandaan blijven maat. Zeker als ie hoge doseringen trenbolone zet.

Wat is het nut van bij je vrouw blijven voor een bevalling btw? (Just curious)

Haar teveel stress besparen en het nu rustig houden in functie van het kind, kan niet meer alleen voor haar huishouden zorgen momenteel... gewoon niet echt het goeie moment

 

[Trium]

Ik kan inderdaad nog niet 100% weten hoe ze echt is, al geloof ik wel dat ze oprecht was in die tijd ofwel is ze een heel goeie actrice. Ik zag wel de hele tijd dat ze met dingen worstelde en lastige momenten had (waar ze dan zelden over wou praten). Ze heeft zichzelf niet gelabeld als borderliner e, dat is iets wat ik denk. Ze zei enkel dat ze niet meer verder kon en hulp nodig had...

Een en ander hoeft niet bewust geweest te zijn, de meeste mensen saboteren zichzelf onbewust. Ik zeg niet dat ze per sé 'slecht' is, maar ze klinkt mij nu al als iemand met een hang naar drama en daar kun je maar beter gewoon van af zijn. Als je dr zelf labelt als potentieel borderliner dan zou ik zeker weten wegwezen. Zeker met een kleine op komst heb je die drama echt niet nodig. Zit een hereniging met de moeder er niet in? Lijkt mij een veel gezondere oplossing.

 

[Derksen]

Neukt waarschijnlijk als de beste, maar beter is afblijven. Kijk jezelf even aan in de spiegel, geef desnoods paar bitchslaps en stel prioriteiten.

 

[harpep]

Het was allemaal zo niet echt gepland en is me gewoon overkomen.

Neukt waarschijnlijk als de beste, maar beter is afblijven. Kijk jezelf even aan in de spiegel, geef desnoods paar bitchslaps en stel prioriteiten.

Inderdaad, onbetrouwbaar 'speelgoed' is vaak wel heel erg spannend maar denk om de gevolgen.

het is niet omdat ik je persé wil veroordelen, maar persoonlijk vind ik argumenten zoals "Het was allemaal zo niet echt gepland en is me gewoon overkomen" en ook het "Gemakkelijker gezegd dan gedaan als je verliefd bent" een beetje egoistisch, zwak en vooral onverantwoordelijk.
(Kijkend ook naar de verdere belangen die er spelen zoals het komende vaderschap).

Het is dan ook goed dat je je daar schuldig over voelt, maar handel daar dan ook naar en 'regel' je zaakjes, voordat je wegzakt in een psycho-emotioneel drijfzand en in het kielzog daarvan onschuldige 'slachtoffers' mee naar beneden trekt.

 

[Banshee]

Een en ander hoeft niet bewust geweest te zijn, de meeste mensen saboteren zichzelf onbewust. Ik zeg niet dat ze per sé 'slecht' is, maar ze klinkt mij nu al als iemand met een hang naar drama en daar kun je maar beter gewoon van af zijn. Als je dr zelf labelt als potentieel borderliner dan zou ik zeker weten wegwezen. Zeker met een kleine op komst heb je die drama echt niet nodig. Zit een hereniging met de moeder er niet in? Lijkt mij een veel gezondere oplossing.

Klopt, rationeel gezien zie ik dat ook. Alleen is het moeilijk loslaten op deze manier zonder enige verklaring. En ja zonder haar goed te praten gaat ze duidelijk door n heel zware tijd in haar hoofd en verdient ze dat ook niet.
Hereniging lukt niet meer nee.

 

[Derksen]

Je bent iets te begaan met haar lijkt het. Klinkt hard, maar een kant in haar vindt het reuze spannend om met iemand zoals jij te gaan, kijken tot hoever ze kan gaan met een getrouwde vent. Stel jij houdt dit in stand en gaat straks elders wonen ben je lang niet zo interessant, ik moet nog zien dat de borderliner in haar het dan nog volhoudt met je. En jij lijkt in dit topic iets te onderdanig voor een typische borderliner, dus saai (en makkelijk). Een typische borderliner zal, generaliserend, jou aan jezelf doen laten twijfelen met betrekking tot empathie, betrokkenheid en verantwoordelijkheid. Je zal het linksom of rechtsom niet goed doen op de lange termijn. Dat je nu met haar aan het klooien bent, zal je terugkrijgen van haar. Zal me niks verbazen als ze bijzonder gevoelig is voor verslavingen.