- Lid geworden
- 1 mrt 2003
- Berichten
- 7.925
- Waardering
- 1
Vorige week zat Dandy na een harde training onder t genot van een lekker gegrild kippetje achter zn X-box Abe's & Munch Odyssee te spelen. Moe maar voldaan en in zn makkelijkste kleding: alleen een boxershort.
Hoewel het buiten ontzettend hard regende had Dandy voerde hij zijn stookkosten op tot ongekende hoogte.
Heerlijk, kon t niet anders noemen. Een welverdiende rust na een goede training.
Plots ging de bel: tring...tring
"G*dverdomme!" dacht Dandy, mok weer opstaan..en loopt naar de deur. Doet m open en treft daar een man aan. een man van een bijna bejaarde leeftijd, grijs en bijna kalend al. Vanwege de regen is zijn bril redelijk tot helemaal beslagen. Koud en rillend van de kou vraagt hij mij of ik hem wil helpen duwen.
Ik kijk hem serieus aan, kijk nog eens goed naar donkere lucht die vergezeld gaat met forse regendruppels die als een gek naar beneden vallen. Met het gegeven van en warm behaaglijke woonkamer, t heerlijk gegrilde kippetje en de X-box in mn achterhoofd verzoek ik hem netjes doch hardhandig om mij met rust te laten en iemand anders te zoeken die hem wil helpen duwen.
Ik gooi de deur achter de verbouwereerde ouwe man dicht en loop terug naar de kamer. Ik vergrijp me weer aan mn kippetje als er iets diep van binnen mij anspreekt. Ik krijg berouw....hoe kan ik die arme bejaarde man nou in de regen laten staan met zijn kapotte auto...wat voor een lul ben ik nou eigenlijk.
Ik besluit om een goede daad te verrichten, laat t kippetje en de X-box voor wat t is en trek een broek, bijbehorende trui, regenjas en schoenen aan en besluit om de oude man te helpen duwen. Ik loop nog steeds verbaasd van mijn hulpvaardige instelling naar buiten en gooi de deur achter mij dicht, zoekende naar de oude man en zijn kapotte auto.
Ik loop de straat door maar nog steeds geen teken van de oude man en zijn kapotte auto. Plots hoor ik een stem, zijn stem.
"Zo, heb je toch besloten om mij te helpen duwen?"
Net op t moment dat een regendruppel mijn jas binnenschiet en mn rug afglijdt draai ik me om om te zien waar de oude man zich bevindt. En ja hoor, daar zie ik hem, in de barre kou en in de forse regen, op een schommel zitten
Hoewel het buiten ontzettend hard regende had Dandy voerde hij zijn stookkosten op tot ongekende hoogte.
Heerlijk, kon t niet anders noemen. Een welverdiende rust na een goede training.
Plots ging de bel: tring...tring
"G*dverdomme!" dacht Dandy, mok weer opstaan..en loopt naar de deur. Doet m open en treft daar een man aan. een man van een bijna bejaarde leeftijd, grijs en bijna kalend al. Vanwege de regen is zijn bril redelijk tot helemaal beslagen. Koud en rillend van de kou vraagt hij mij of ik hem wil helpen duwen.
Ik kijk hem serieus aan, kijk nog eens goed naar donkere lucht die vergezeld gaat met forse regendruppels die als een gek naar beneden vallen. Met het gegeven van en warm behaaglijke woonkamer, t heerlijk gegrilde kippetje en de X-box in mn achterhoofd verzoek ik hem netjes doch hardhandig om mij met rust te laten en iemand anders te zoeken die hem wil helpen duwen.
Ik gooi de deur achter de verbouwereerde ouwe man dicht en loop terug naar de kamer. Ik vergrijp me weer aan mn kippetje als er iets diep van binnen mij anspreekt. Ik krijg berouw....hoe kan ik die arme bejaarde man nou in de regen laten staan met zijn kapotte auto...wat voor een lul ben ik nou eigenlijk.
Ik besluit om een goede daad te verrichten, laat t kippetje en de X-box voor wat t is en trek een broek, bijbehorende trui, regenjas en schoenen aan en besluit om de oude man te helpen duwen. Ik loop nog steeds verbaasd van mijn hulpvaardige instelling naar buiten en gooi de deur achter mij dicht, zoekende naar de oude man en zijn kapotte auto.
Ik loop de straat door maar nog steeds geen teken van de oude man en zijn kapotte auto. Plots hoor ik een stem, zijn stem.
"Zo, heb je toch besloten om mij te helpen duwen?"
Net op t moment dat een regendruppel mijn jas binnenschiet en mn rug afglijdt draai ik me om om te zien waar de oude man zich bevindt. En ja hoor, daar zie ik hem, in de barre kou en in de forse regen, op een schommel zitten
