- Lid geworden
- 14 sep 2006
- Berichten
- 7.728
- Karma
- 481
- Lengte
- 1m78
- Massa
- 71kg
- Vetpercentage
- 11%
Post hier je zondagse avonturen (het mag ook op een andere dag gebeurd zijn).
De fietstocht
Een week geleden ontdekte ik "het jagerspad". Blijkbaar is het een verhard pad langs de Schelde waar geen auto's mogen rijden en waar fietsers, wandelaars en lopers het voor het zeggen hebben.
Vandaag ging ik daarom het pad verkennen met de fiets van Gent tot Wetteren, zo een 18 km en dan nog eens terugrijden. Ik weet niet of ik ooit al meer dan 18 km gereden had, wrs wel, maar dat was toch al minstens 10 jaar geleden. Ik nam dus nog een sportdrankje mee van den Aldi met 22 gram suikers zodat ik toch nog even kon overleven moest het fout gaan of moest ik uitdrogingsverschijnselen krijgen. Uiteraard ging ook nog een pakje zakdoeken mee om mijn hooikoortsneus te lijf te gaan.
Zo gezegd zo gedaan en ik begon aan mijn zondags avontuur. Rond 14.30 vertrok ik op mijn rode fiets met meer roeste dan niet-roeste onderdelen (of met dubbele t indien het "roestte" zou zijn) en voor ik het wist zat ik op het jagerspad. Het viel mij op hoe ongelooflijk veel mensen gewoon een eenvoudig familie-fietstochtje deden, je moet er maar opkomen, maar ook veel loners zoals ik die alleen een fietstochtje maakten, ook al waren dat eigenlijk voornamelijk senioren...
Bij elk kruispunt waar je terug in aanraking komt met de beschaving vind je een gezellig cafétje met terras waar veel wieltertoeristen en mensen uit de beschaving hun dorst kunnen lessen. Er heerst echt een gezellig sfeertje. Mensen zetten hun fiets aan de kant, drinken relaxed een verkoelend drankje en vergeten even het leven zoals het is aan de rand van een dorpje aan de Schelde (wat trouwens een rivier is voor moest dit nog onduidelijk zijn).
Al snel kwam ik aan in Wetteren en ik voelde me nog helemaal fit dus besloot ik om verder te fietsen. "Onbekend is onbemind" en dus verkende ik verder de onverkende gebieden. Ik had ondertussen ook al m'n t-shirt uitgetrokken omdat het toch wel aardig warm was met geen wolkje aan de lucht. Ik kwam trouwens meerdere mensen (mannen) met ontbloot bovenlijf tegen. Ondanks mijn fitnesstrainingen kreeg ik maar weinig aanbiddende blikken. Zelfs niet door obesitas-overgoten vrouwen. Hopelijk hebben jullie meer succes. Er was wel 1 meisje, ik denk dat ze 16 was ofzo. Ze keek heel even naar mij en beet tegelijkertijd heel sexy op haar lip met haar tanden. Hoe ze dat deed ging echt perfect, de timing, hoe ze lichtjes met haar hoofd draaide, de perfectie van de beweging, het sensuele, het slowmotioneffect... Waarschijnlijk deed ze dit heel toevallig, en ze was wat te jong, maar dat heb ik toch ook alweer gehad
Je moet er ook een beetje de flair voor hebben want bij velen komt dit gewoon niet goed over. Dus nu kunnen jullie wel vragen aan jullie vriendin om dat ook eens te doen but if she ain't got it, she ain't got it and you don't gonna get it.
Dan plots ging het weggetje naar beneden, weer een kruispunt met de beschaving, dus weer een caféetje en veel volk. Ik liet me gewoon lekker uitbollen toen ik plots over 3 ****ing drempels reed. WTFUUUUCK! Mijn fiets viel bijna uit elkaar wat voor opschudding zorgde bij de persoon die voor mij reed. Gelukkig had ik mijn stuur goed in de hand en waren het enkel mijn spatborden die gigantisch veel lawaai maakten omdat er een vijsje ontbrak... en misschien ook nog andere fietsonderdelen. Opgelet voor drempels op een fietspad dus.
Voor ik het wist was ik in Zele, waar je een waterskiclub had en waar ze met speedboten en zo een banaan en een jetski bezig waren in de toch wel een beetje vuile Schelde, maar misschien valt de waterkwaliteit wel mee. Daar reed ik ook even voorbij een rij met bomen waar een familie wat foto's aan het trekken was. Ze wachtten even tot ik voorbij gereden was en de ene dochter die toch wel een 8/10 was staarde me nog eventjes na.
Ik besefte dat ik nu toch wel moe aan het worden was en dat het vitaliserend effect dat de natuur op mij had, wat aan het uitwerken was. Ik had ook al meer dan 30 kilometer gereden wat niet echt de bedoeling was volgens mijn tot-in-de-puntjes-uitgewerkte planning, dus ik besloot terug te rijden. Toen ik terug de familie kruiste met de 8/10 dochter, moesten ze weer even wachten om een foto te trekken en keek iedereen me terug aan alsof ik een bewonderingswaardige persoon was, wat ik wel kon appreciëren.
Ik was nog geen 500 meter teruggekeerd en toen begon ik een ontzettend vervelende pijn aan mijn kont te krijgen + ik moest plassen. Ik zocht dus een plasplekje maar blijkbaar is dat niet echt voorzien langs dat pad. Wat wel een beetje logisch is want wildplassen mag niet in België, behalve wielrenners die mogen dat dan weer wel volgens de zwarte wetgeving in België. Uiteindelijk toch ergens een plekje gevonden, heerlijk in de natuur, zonder mensen die je kunnen lastigvallen. Ik kreeg plots ook zin om in het zonnetje vlug even het gras te bestuiven, maar ik kreeg heel veel last van mijn neus die ik voortdurend moest optrekken en snuiten. En van al die schokjes die de op- en neergaande beweging zou veroorzaken, zou er wrs overal snottebel uit mijn neus vliegen, wat ook de sfeer niet echt zou bevorderen, dus besloot ik maar om gewoon verder te rijden.
Na nog enkele kilometers deed mijn kont nog meer zeer. Ik ging af en toe rechtop rijden maar daar werd ik zo moe van. Wat ik nodig had was een meisje in een rode jurk die me kon motiveren om nog tientallen kilometers terug te rijden. En voor ik het wist zag ik in de verte iemand met een rode jurk rijden in tegengestelde richting dan mij. Ik dacht eerst dat het een oud vrouwtje was, maar toen ze mijn pad kruistte bleek ze eerder tussen de 18 en 22 jaar, moeilijk te schatten want ze had een zonnebril op. Ze reed wel in de verkeerde richting dus ik zei in m'n hoofd "Draai je om" en dat deed ze vervolgens. Ze stak me voorbij alsof het niets was, niet iets wat je zou verwachten van een vrouw. En dan nog vooral op een grote versnelling, helemaal relaxed en rechtop zittend zonder een zuchtje.
Ik moest redelijk doortrappen om haar bij te houden, maar hield het prima vol. Ik zag haar als mijn prooi en vergat zo even de kontpijn van mijn tientallen kilometers die ik al achter de rug had. Op een gegeven moment vertraagde ze wel een beetje. Ik wist niet goed of ik haar nu moest inhalen of niet. Dat zou zo raar zijn aangezien zij mij eerst voorbijgestoken had aan het dubbele van mijn snelheid. Maar langs de andere kant had ze wrs al het gerammel en gepiep van mijn fiets herkend en mss dacht ze wel dat ik haar volgde ofzo. Wat eigenlijk ook wel raar zou zijn want ik reed eerst op die weg in die richting dus eigenlijk volgde zij mij maar reed ze dan voor me. Ik besloot dus te vertragen omdat ik geen prooi meer ging hebben als ik haar zou voorbijsteken. Ik zag dat ze plots iets uit haar handtas haalde, of erin stopte. Ik besefte dat het pepperspray kon zijn, maar nam dat risico er graag bij.
Op het einde van het jagerspad stopte ik even om mijn drinken uit te drinken en zag ik hoe ze dezelfde weg nam als dat ik ging nemen. Echt bizar, ze volgde me dus wel zeker, maar dat vond ik best cool.
Zo dat was mijn zondags avontuur. Ik heb vandaag het jagerspad leren kennen langs de Schelde en ik kan het zeker aanraden. Je bent ook niet alleen, er zijn talloze andere fietsers, wielrenners en wandelaars die er ook hun geluk komen zoeken en dat zorgt wel voor een samenhorigheidsgevoel.
Een pluspunt is dat je extra calorieën verbrandt waardoor je na je rit en ook tijdens ten volle kan genieten van een calorierijk verfrissend drankje en andere ongezondere etenswaren die kunnen gecompenseerd worden door je lange fietstocht.
Indien je een workaholic bent kan je na de fietstocht zeker extra workpunten scoren omdat de fietstocht je hersenen eerst ontspant en tot rust brengt en als je nadien een suikerrijk verfrissend drankje drinkt (hersenen werken op suiker), dan schieten je tot-rust-gekomen hersenen volop in actie waardoor er een sterke piek ontstaat en je "misschien" nieuwe hoogtes kan bereiken of inzichten en ideeën kan verwerven die je tot dan voor onmogelijk achtte.
In ieder geval, laat het weten als je bent gaan fietsen.
De fietstocht
Een week geleden ontdekte ik "het jagerspad". Blijkbaar is het een verhard pad langs de Schelde waar geen auto's mogen rijden en waar fietsers, wandelaars en lopers het voor het zeggen hebben.
Vandaag ging ik daarom het pad verkennen met de fiets van Gent tot Wetteren, zo een 18 km en dan nog eens terugrijden. Ik weet niet of ik ooit al meer dan 18 km gereden had, wrs wel, maar dat was toch al minstens 10 jaar geleden. Ik nam dus nog een sportdrankje mee van den Aldi met 22 gram suikers zodat ik toch nog even kon overleven moest het fout gaan of moest ik uitdrogingsverschijnselen krijgen. Uiteraard ging ook nog een pakje zakdoeken mee om mijn hooikoortsneus te lijf te gaan.
Zo gezegd zo gedaan en ik begon aan mijn zondags avontuur. Rond 14.30 vertrok ik op mijn rode fiets met meer roeste dan niet-roeste onderdelen (of met dubbele t indien het "roestte" zou zijn) en voor ik het wist zat ik op het jagerspad. Het viel mij op hoe ongelooflijk veel mensen gewoon een eenvoudig familie-fietstochtje deden, je moet er maar opkomen, maar ook veel loners zoals ik die alleen een fietstochtje maakten, ook al waren dat eigenlijk voornamelijk senioren...
Bij elk kruispunt waar je terug in aanraking komt met de beschaving vind je een gezellig cafétje met terras waar veel wieltertoeristen en mensen uit de beschaving hun dorst kunnen lessen. Er heerst echt een gezellig sfeertje. Mensen zetten hun fiets aan de kant, drinken relaxed een verkoelend drankje en vergeten even het leven zoals het is aan de rand van een dorpje aan de Schelde (wat trouwens een rivier is voor moest dit nog onduidelijk zijn).
Al snel kwam ik aan in Wetteren en ik voelde me nog helemaal fit dus besloot ik om verder te fietsen. "Onbekend is onbemind" en dus verkende ik verder de onverkende gebieden. Ik had ondertussen ook al m'n t-shirt uitgetrokken omdat het toch wel aardig warm was met geen wolkje aan de lucht. Ik kwam trouwens meerdere mensen (mannen) met ontbloot bovenlijf tegen. Ondanks mijn fitnesstrainingen kreeg ik maar weinig aanbiddende blikken. Zelfs niet door obesitas-overgoten vrouwen. Hopelijk hebben jullie meer succes. Er was wel 1 meisje, ik denk dat ze 16 was ofzo. Ze keek heel even naar mij en beet tegelijkertijd heel sexy op haar lip met haar tanden. Hoe ze dat deed ging echt perfect, de timing, hoe ze lichtjes met haar hoofd draaide, de perfectie van de beweging, het sensuele, het slowmotioneffect... Waarschijnlijk deed ze dit heel toevallig, en ze was wat te jong, maar dat heb ik toch ook alweer gehad
Je moet er ook een beetje de flair voor hebben want bij velen komt dit gewoon niet goed over. Dus nu kunnen jullie wel vragen aan jullie vriendin om dat ook eens te doen but if she ain't got it, she ain't got it and you don't gonna get it.
Dan plots ging het weggetje naar beneden, weer een kruispunt met de beschaving, dus weer een caféetje en veel volk. Ik liet me gewoon lekker uitbollen toen ik plots over 3 ****ing drempels reed. WTFUUUUCK! Mijn fiets viel bijna uit elkaar wat voor opschudding zorgde bij de persoon die voor mij reed. Gelukkig had ik mijn stuur goed in de hand en waren het enkel mijn spatborden die gigantisch veel lawaai maakten omdat er een vijsje ontbrak... en misschien ook nog andere fietsonderdelen. Opgelet voor drempels op een fietspad dus.
Voor ik het wist was ik in Zele, waar je een waterskiclub had en waar ze met speedboten en zo een banaan en een jetski bezig waren in de toch wel een beetje vuile Schelde, maar misschien valt de waterkwaliteit wel mee. Daar reed ik ook even voorbij een rij met bomen waar een familie wat foto's aan het trekken was. Ze wachtten even tot ik voorbij gereden was en de ene dochter die toch wel een 8/10 was staarde me nog eventjes na.
Ik besefte dat ik nu toch wel moe aan het worden was en dat het vitaliserend effect dat de natuur op mij had, wat aan het uitwerken was. Ik had ook al meer dan 30 kilometer gereden wat niet echt de bedoeling was volgens mijn tot-in-de-puntjes-uitgewerkte planning, dus ik besloot terug te rijden. Toen ik terug de familie kruiste met de 8/10 dochter, moesten ze weer even wachten om een foto te trekken en keek iedereen me terug aan alsof ik een bewonderingswaardige persoon was, wat ik wel kon appreciëren.
Ik was nog geen 500 meter teruggekeerd en toen begon ik een ontzettend vervelende pijn aan mijn kont te krijgen + ik moest plassen. Ik zocht dus een plasplekje maar blijkbaar is dat niet echt voorzien langs dat pad. Wat wel een beetje logisch is want wildplassen mag niet in België, behalve wielrenners die mogen dat dan weer wel volgens de zwarte wetgeving in België. Uiteindelijk toch ergens een plekje gevonden, heerlijk in de natuur, zonder mensen die je kunnen lastigvallen. Ik kreeg plots ook zin om in het zonnetje vlug even het gras te bestuiven, maar ik kreeg heel veel last van mijn neus die ik voortdurend moest optrekken en snuiten. En van al die schokjes die de op- en neergaande beweging zou veroorzaken, zou er wrs overal snottebel uit mijn neus vliegen, wat ook de sfeer niet echt zou bevorderen, dus besloot ik maar om gewoon verder te rijden.
Na nog enkele kilometers deed mijn kont nog meer zeer. Ik ging af en toe rechtop rijden maar daar werd ik zo moe van. Wat ik nodig had was een meisje in een rode jurk die me kon motiveren om nog tientallen kilometers terug te rijden. En voor ik het wist zag ik in de verte iemand met een rode jurk rijden in tegengestelde richting dan mij. Ik dacht eerst dat het een oud vrouwtje was, maar toen ze mijn pad kruistte bleek ze eerder tussen de 18 en 22 jaar, moeilijk te schatten want ze had een zonnebril op. Ze reed wel in de verkeerde richting dus ik zei in m'n hoofd "Draai je om" en dat deed ze vervolgens. Ze stak me voorbij alsof het niets was, niet iets wat je zou verwachten van een vrouw. En dan nog vooral op een grote versnelling, helemaal relaxed en rechtop zittend zonder een zuchtje.
Ik moest redelijk doortrappen om haar bij te houden, maar hield het prima vol. Ik zag haar als mijn prooi en vergat zo even de kontpijn van mijn tientallen kilometers die ik al achter de rug had. Op een gegeven moment vertraagde ze wel een beetje. Ik wist niet goed of ik haar nu moest inhalen of niet. Dat zou zo raar zijn aangezien zij mij eerst voorbijgestoken had aan het dubbele van mijn snelheid. Maar langs de andere kant had ze wrs al het gerammel en gepiep van mijn fiets herkend en mss dacht ze wel dat ik haar volgde ofzo. Wat eigenlijk ook wel raar zou zijn want ik reed eerst op die weg in die richting dus eigenlijk volgde zij mij maar reed ze dan voor me. Ik besloot dus te vertragen omdat ik geen prooi meer ging hebben als ik haar zou voorbijsteken. Ik zag dat ze plots iets uit haar handtas haalde, of erin stopte. Ik besefte dat het pepperspray kon zijn, maar nam dat risico er graag bij.
Op het einde van het jagerspad stopte ik even om mijn drinken uit te drinken en zag ik hoe ze dezelfde weg nam als dat ik ging nemen. Echt bizar, ze volgde me dus wel zeker, maar dat vond ik best cool.
Zo dat was mijn zondags avontuur. Ik heb vandaag het jagerspad leren kennen langs de Schelde en ik kan het zeker aanraden. Je bent ook niet alleen, er zijn talloze andere fietsers, wielrenners en wandelaars die er ook hun geluk komen zoeken en dat zorgt wel voor een samenhorigheidsgevoel.
Een pluspunt is dat je extra calorieën verbrandt waardoor je na je rit en ook tijdens ten volle kan genieten van een calorierijk verfrissend drankje en andere ongezondere etenswaren die kunnen gecompenseerd worden door je lange fietstocht.
Indien je een workaholic bent kan je na de fietstocht zeker extra workpunten scoren omdat de fietstocht je hersenen eerst ontspant en tot rust brengt en als je nadien een suikerrijk verfrissend drankje drinkt (hersenen werken op suiker), dan schieten je tot-rust-gekomen hersenen volop in actie waardoor er een sterke piek ontstaat en je "misschien" nieuwe hoogtes kan bereiken of inzichten en ideeën kan verwerven die je tot dan voor onmogelijk achtte.
In ieder geval, laat het weten als je bent gaan fietsen.
Laatst bewerkt:
