XXL Nutrition

Hoe Staan jullie tegenover blessures? (1 bezoeker)

Hoe reageer je bij een blessure?

  • Eerder Passief (laten rusten, en daarna terug kalmpjes herbeginnen zoals vroeger)

    Stemmen: 20 44,4%
  • Eerder Actief (ipv te rusten, al snel beginne met speciale oefeningen etc)

    Stemmen: 25 55,6%

  • Totaal stemmers
    45

Bezoekers in dit topic

Deejay_Spike

Freaky Bodybuilder
15 jaar lid
Lid geworden
24 okt 2002
Berichten
6.329
Waardering
26
eerder naar de passieve of actieve kant?

de meningen lijken hierover uiteen te lopen.
 
Ik zou gewoon door trainen maar dan wel rekening houden met de blessure door iets lichter te gaan trainen zonder al te veel pijn omdat het anders slecht geneest
 
In eerste plaats moet je het soort blessure bepalen.
Maar ik heb bijvoorbeeld toen ik 18 was (+- 3 jaar terug) een discushernia opgelopen door een stom voorval (heffen van een kachel met gebogen rug :rolleyes: ). Ik verging van de pijn, straalde uit naar linker been enz enz.

Ik eerst naar een dokter. Hij beweerde dat ik veel platte rust nodig had en extra vit B. Nou dat had ik toch wel even mooi aan m'n laars gelapt als ik minder pijn had. Ik had een heleboel boeken geraadpleegd, artikels doorgenomen. De huidige visie rond zulke blessures is sterk aan het veranderen.
De fysio vertelde dat ik moest gaan fitnessen. In het begin zat ik (ja toen 2 keer per week in de fitness, Aeroshit Bracke :D )
Heb wat zitten lummelen en stilaan kreeg ik meer zicht op de zaak en begon ik schema's te hanteren en kocht ik een pot eiwit.
Ben veel mijn rug gaan trainen, zonder dan de onderrugtrainingen dus veel chinnen, optrekken, rows enz.
Een jaar later toen ik terugkwam doordat de last terugkwam a.g.v. te zware legpresses en te diep zakken vertelde de kine dat mijn lats erg gegroeid waren en dat mijn scoliose rechtgetrokken was! De pijnen verdwenen weer en toen ben ik echt aan bodybuilding begonnen door op hetzelde tijdstip forums te beginnen volgen.

Je moet goed weten wat je doet als je een blessure hebt maar bij de pakken neerzitten is vaak geen oplossing.
De tijd van platte rust is voorbij bij heel wat blessures. Ik heb geen seconde spijt gehad van wat ik gedaan heb.
Glucosamine, consequent (veilig) en gericht trainen heeft mij van de pijn afgeholpen.

Zo zie je maar. Blessures kunnen je soms ook leuke dingen leren kennen en op termijn verslaafd doen worden :D
 
vince, prachtig man !!!

bij revalidatie centra is het ook vaak zo. als je een rugblessure hebt moet je bij hen squatten en deadliften!

Ik geloof dat Diver dat heeft ondergaan, niet?



kijk, ik heb begin januarie een blessure gehad aan mijn onderrug. iedereen weet dat blessures daar heel erg klote zijn en traag herstellen.
ik hem me geblesseerd tijdens een opwarming in de squat met 100kg. ik voelde zo het weefsel openscheuren. dit had tot gevolg dat ik die dag niet meer kon squatten, benchen of deadliften!
Wat heb ik gedaan? de dag erna heb ik mijn bezemsteel genomen en om de 3 uur heb ik goodmornings gedaan. gewoon de beweging blijven doen gedurende 10 minuutjes... goodmornings, stiff leg deadlifts en squats. dit heb ik elke dag gedaan. het bleef zeer doen, wat normaal was. na een week ben ik opnieuw gaan trainen en heb ik het bij hele lichte gewichten gehouden, want 120kg deadlift was al pijnlijk... maar ik heb elke dag mijn oefeningen gedaan, en de gewone deadlift tijdelijk omgewisseld voor de sumo deadlift. heb ook hyperextensions gedaan en reverse hypers. resultaat, na anderhalve maand was ik zo goed als nieuw, en nu heb ik pr's gebroken zowel in de squat als in de deadlift !
 
Ook eens met verhaal van Vince..

Zelf heb ik het altijd actief aangepakt en het probleem was meestal binnen de week weg.

Het is wel zo dat een spier maar kan herstellen door voldoende rust, maar lichte vorm van belasting is eerder bevorderlijk voor dat herstel.
Bij pezen, gewrichten en bijv kruisbanden is het al helemaal nodig om te blijven bewegen.
 
jup jup...

en dat probleem zie ik bij veel mensen, soms ook in onze gym.

we hebben een paar die al knie-operaties hebben gehad, problemen aan de pezen etc. hugo zegt hen nog dat squatten net bevordelijk is, maar niet luisteren omdat ze schrik hebben voor de pijn en het niet goed (lees zwaar) kan op dit moment.

nou ja, die mensen hebben dan voor de rest van hun leven problemen met hun knieën.



klein verhaal, een van de grootste powerlifters (5de op de PLUSA top 100 beste powerlifters aller tijden), Louie simmons, heeft doorheen zijn carrière 2 keer zijn rug gebroken. de dokters hadden hem gezegd dat hij nooit meer zou kunnen squatten. laat staan een zwaarder gewicht opheffen. in plaats van bij de pakken te blijven zitten, heeft hij nagedacht en zo de reverse hyper uitgevonden. hij heeft zijn rug in topvorm gebracht uitsluitend door deze oefeningen. en nu is hij de enige mens ter wereld over de 50 jaar dat meer dan 410kg squat.
 
Mooie verhalen!

Als ik ergens last van heb, meestal niet echt een blessure te noemen, dan doe ik het gewoon ff heel rustig aan met oefeningen waarbij ik mijn gebleseerd lichaamsdeel nodig heb. Ik heb dus gekozen voor passieve kant. Maar dat gaat voor mij alleen op bij van die kleine pijntjes en kwaaltjes. Na een dagje is dat weer weg getrokken.

Zo heb ik ooit een goed last van mijn traps gehad. In eerste instantie gewoon door getrained maar ik bleef last houden. Paar weekjes last van gehad. Toen toch maar besloten een weekje te laten rusten, weer een weekje opbouwen en daarna weer volle bak knallen. Toen was het weg :)
 
Heb een keer een blesssure opgelopen aan mn inkeronderarm. dit was te wijten aan verkeerde techniek bij biceps trainen en dat kwam weer door te zware gewichten te gebruiken. ik voelde op een gegeven moment een lichte steek in mn pols maar besteedde er geen aandacht aan...dom

na een paar weken werd de pijn erger en voordat ik er erg inhad was mn hele onderarm out of order om t zo maar te zeggen. ik ben toen meen ik een paar weken helemal gestopt met biceps trainen en voorde rest kon ik ook niet veel meer want ja, de pols heb je bij mer groepn nodig. na eeen aantal weken weer geleidelijk aan begonnen en kwam t alsnog goed(wat wel ruim een maand heeft gedurrd als t niet langer was), maar ik had eventueel ook als ik t zo lees rustig bij kunnen houden maar ik heb er geen spijt van gehad dat ik was getsopt en luister nu wel degelijk beter naar mn lichaam. hoe ik nou zou reageren op een eventueel pijnsisnaal? geen idee, maar denk dat ik dan jullie raad ga vragen
 
Ik geloof dat een combinatie van beide beter is.. Tijdens de eerste dagen van je blessure zou ik rusten, naarmate het beter gaat zou ik eerder actief genezen. Ikzelf heb nu ook een blessure en ik voel dat mn spieren na een weekje rust, rekoefeningen en lichte weerstandstraining vragen. Een kennis van me in aeroshit heeft tesamen met mij een blesure opgelopen aan de "schouder-biceps verbinding". Ik ben gestopt, hij is blijven doorgaan met zwaar tillen.. Hij heeft dan ook ontstekingsremmers genomen en pijnstillers. Naar het schijnt moet hij nu antibiotica nemen en moet hij mis geopereerd worden.. Hij traint nu nog verder! Is nat niet slim om doorheen een blessure te bijten. Tja, liefde voor bb'ing kan soms te groot zijn :(
 
ik had laatst wat last van mn elleboog gekregen, toen had ik t wat rustiger aan gedaan, dus vervangende oefeningen gezocht die dezelfde spiergroepen trainde maar minder de elleboog belastte. T is nu al veel minder en sinds deze week ben ik weer normaal gaan trainen.
 
Ik bedenk me dat ik ook een tijd met een blessure heb gelopen. Ik heb meer dan een jaar last gehad van mijn pees bij de rechtertriceps voornamelijk tijdens het banken. Ben wel gewoon door gaan trainen, maar had er behoorlijk last van.
Het is verdwenen sinds ik met een nieuw schema werk en heb er eigenlijk nooit meer aan gedacht.
Ik denk dat je in veel gevallen het best actief kun oplossen, zolang je de situatie niet verergerd. Je moet dus niet met dezelfde gewichten door trainen, maar misschien even wat gas terug nemen. Opnieuw weer opbouwen en dan langzaam de belasting weer opvoeren.
 
Dat actieve herstel gaat zowel op voor acute als chronische blessures.
Had bijv acute kniepijn door een verkeerde zadelpositie (ietsjes veranderd) en het deed enorm zeer. Doordat ik vervolgens 5 dagen niets kon doen (reisde terug naar SF vanaf Texas) deed het ontzettend zeer toen ik weer op de fiets stapte... maar rara hoe kan het.. de volgende dag was de pijn bijna over.

Heb ook al zo lang ik me herinner chronische pijn aan mijn polsen.. dat komt tegenwoordig haast niet meer voor dankzij inname van glucosamine en training van de polsen (wrist curl/reverse wrist curl, dank aan wateengedoe2!) en ik pas nu hetzelfde toe voor de nek (traps-oefeningen).. pijnvrij ben ik niet helemaal, maar het is al wel heeeel veel beter dan vroeger.

Espi
 
Ik denk dat het niet verkeerd is om eens een weekje rust te nemen.

Ik had laatst last van mijn schouder en kreeg het advies om een week niet aan bodybuilding te doen.
Ik ben vervolgens veel voller geworden en natuurlijk zwaarder.
van 89 naar 92 kilo

Ook heb ik nu weer spierpijn net alsof je voor het eerst traind.

En mijn schouder..... om eerlijk te zijn voel ik hem nog tijdens het trainen. Maar stukken minder dan voorheen.




jopie
 
maar je voelt het nog altijd, dus was het een oplossing? en weet je wat het probleem was?
 
Wat het probleem is, is hoofdwaarschrijnlijk mijn reuma.
Dus dat ik ontstekingen heb, en dus last van mijn schouders. Maar ook van mijn knieën en rug.

Mijn ervaring is dat het meestal na enkele weken weer overgaat.
Maar nu dat ik een weekjes niets gedaan heb, heb ik veel minder last en dus veel eerder ben gaan herstellen.

Maar het is toch zoviezo goed om eens in de drie maand een weekje er tussen uit te gaan???
of niet?? spike??

jopie
 
eens in de drie maand lijkt me geen goede manier van zeggen.

ik zou zeggen : een weekje tussenuit wanneer je voelt da het nodig is.

als het net tijd is op je schema om ertussenuit te gaan, en net op dat moment ga je als een trein, neen dan ga ik helemaal niet stoppen hoor :D
 
Ik zou het ten eerste al proberen helemaal te vermijden om een blessure op te lopen, maar als ik er 1 zou hebben dan zou ik eerst kijken of ik er niet omheen kan trainen en anders zou ik rusten zolang het nodig is om de blessure te laten herstellen.
 
Ik train met m'n domme kop gewoon door.

Nam zelfs toendertijd een pijnstiller voor 't trainen, en tapte mijn pols toen straks in.

Stupid dus, ik heb geluk gehad dat ik er vanaf ben gekomen en dat het niet chronisch werd.
 
Back
Naar boven