Fitness Seller

Hoe zie jij de mensen om je heen nu je groter wordt?

Bezoekers in dit topic

DutchVince

Ripped Bodybuilder
Elite Member
15 jaar lid
Lid geworden
18 jan 2005
Berichten
3.184
Waardering
8
Naar aanleiding van Dr. Worfs uitstekende :thumbs: post:
"Bigorexia: hoe zie jij jezelf"

Hoe zie jij nu de mensen om je heen, nu je groter en zwaarder wordt?
Ik ben nog lang niet groot en sterk, maar wel veel breder en sterker dan 2 jaar geleden.

In mijn subjectieve ervaring "krimpen" de mensen om me heen.

Voorbeeld:
Ik weet nu dat als ik 2 jaar geleden tussen een groep bouwvakkers kwam ik me altijd erg klein voelde met mijn 66 kg en mijn insecten-armpjes.

Gisteren kwam ik weer bij wat bouwvakkers over de vloer en ik vond dat de meeste wel meevielen qua postuur. Het grootste deel had arm-omvangen die niet groter waren dan de mijne ??? Ik vond mezelf er qua postuur opeens tussen passen.

Sommige vrienden die ik vroeger massive vond, vind ik opeens heel gewoon ogen en andere mensen die ik vroeger normaal van postuur vond vind ik nu wat smalletjes ogen.

Is het me in de bol geslagen :eek: of hebben jullie dat ook?
 
Hoe ik de mensen zie nu ik groter wordt....

Het is eerder de vraag hoe anderen mij zien nu ik groter wordt. :)
Maar ik zie mensen om mij heen nog steeds als gelijke en daar is geen verandering in gekomen...
 
heb ik ook. eerder was er altijd zo'n barman die ik zo gespierd vond dat ik er haast van gruwde, en nu vind ik het hartstikke meevallen. geld ook voor de pro's; toen ik nog niet trainde vond ik het echt afschuwelijk die hoeveelheid spieren. maar nu vind ik het wel mooi.
heel veel mensen die ik een tijd niet had gezien en eerder altijd gespierd vond, blijken gewoon insecten te zijn als je ze nu ziet.

kun je wel nagaan hoe ongetrainde mensen tegen ons aankijken ;)
 
toen ik 2,5 jaar geleden in mijn huidige gym kwam, zag ik, in mijn ogen toen, flinke beesten. Helaas voor hun ben ik de meeste al lang en breed voorbij :D
 
ik heb t ook meer t gevoel dat mensen krimpen. ik ben een ecto met niet veel massa maar ik zie nog maar weinig mensen lopen op straat (of in de gym) waar ik mee van lichaam zou willen ruilen. dus eigenlijk vind ik mezelf klein, maar de meeste net iets kleiner :D (gevalletje bigorexia toch :))

t zelfde geval met een goede vriend van me die ik een tijd niet gezien had. hij was altijd de breedste van de vriendengroep. maar ik kwam m laatst tegen bij t voetballen met mooi weer (en dus met shirtjes uit) maar ik vind t niet veel meer wat er is overgebleven. ik ben iig niet meer onder de indruk das zeker
 
The_Oak zei:
Hoe ik de mensen zie nu ik groter wordt....

Het is eerder de vraag hoe anderen mij zien nu ik groter wordt. :)
Maar ik zie mensen om mij heen nog steeds als gelijke en daar is geen verandering in gekomen...

Daar heb je groot gelijk in:
qua waarde-oordeel is er niets veranderd bij mij, ik vind ze er alleen wat magerder/kleiner uitzien dan vroeger.
 
KaLe zei:
toen ik 2,5 jaar geleden in mijn huidige gym kwam, zag ik, in mijn ogen toen, flinke beesten. Helaas voor hun ben ik de meeste al lang en breed voorbij :D

Same here :)

En idd, ik kijk ook anders naar mensen van vroeger, ik vond iemand met zichtbare abs ubergespierd, terwijl ik dat nu gewoon breezah's vind :D
 
KaLe zei:
toen ik 2,5 jaar geleden in mijn huidige gym kwam, zag ik, in mijn ogen toen, flinke beesten. Helaas voor hun ben ik de meeste al lang en breed voorbij :D
Goed werk man :thumbs:
 
KaLe zei:
toen ik 2,5 jaar geleden in mijn huidige gym kwam, zag ik, in mijn ogen toen, flinke beesten. Helaas voor hun ben ik de meeste al lang en breed voorbij :D

Hehe KaLe het AS monster :D

Dat heb ik ook wel. Sterker nog, in m'n huidige gym waren er enkele lui waar ik tegen aan keek van sjonge, die is wel aardig breed.

En toen ik na enkele maanden eens naast de betreffende persoon voor de spiegel stond en keek zag ik dat ik gewoon groter was :o
 
Ook in dit geval is er niks of niemand veranderd in onze omgeving behalve onze eigen interpetatie van wat wij zien. Het feit is namelijk dat je jezelf niet ziet groeien maar jezelf wel continu spiegeld aan andermans fysiek. Het gevolg is dat andere kleiner lijken te worden en je zelf niet of nauwelijks groeit. Het tegenstelde is waar; iedereen blijft hetzelfde maar jij groeit!
 
En ik heb het ook ja.. Toen ik zes was vond ik mijn vaders biceps net skippyballen, nu vind ik het erwten..
 
Dr. Worf zei:
Ook in dit geval is er niks of niemand veranderd in onze omgeving behalve onze eigen interpetatie van wat wij zien. Het feit is namelijk dat je jezelf niet ziet groeien maar jezelf wel continu spiegeld aan andermans fysiek. Het gevolg is dat andere kleiner lijken te worden en je zelf niet of nauwelijks groeit. Het tegenstelde is waar; iedereen blijft hetzelfde maar jij groeit!
Kortom: je ziet jezelf altijd als het referentiepunt.
 
Dr. Worf zei:
Ook in dit geval is er niks of niemand veranderd in onze omgeving behalve onze eigen interpetatie van wat wij zien. Het feit is namelijk dat je jezelf niet ziet groeien maar jezelf wel continu spiegeld aan andermans fysiek. Het gevolg is dat andere kleiner lijken te worden en je zelf niet of nauwelijks groeit. Het tegenstelde is waar; iedereen blijft hetzelfde maar jij groeit!

Klopt, dit merk ik van mijzelf ook. Anderen lijken ook stil te staan qua groei.
 
DutchVince zei:
Kortom: je ziet jezelf altijd als het referentiepunt.

Daarom beschouw ik ook heel veel mensen om me heen als scharminkels die nodig moeten gaan trainen en vreten, hehe...

Maar nu ff zonder gekheid; Het is inderdaad je eigen interpretatie die verandert. Hierdoor ik me soms wel es af waarom al die mensen met eigenlijk een normaal postuur, niet gaan trainen en wat groter willen worden. Maar als je dan gaat relativeren kom je er weer achter dat niet iedereen een gedachtenkronkel heeft, waardoor hij zichzelf klein vindt en alleen maar groter wil worden.
 
Laatst bewerkt:
Wanneer ik naast iemand loopt dan sluipt er een denksel in mijn hoofd waardoor ik denk dat er niet zoveel verschil is tussen de persoon naast mij en ikzelf. Maar spiegelbeeld verandert alles dan zie je toch wel weer dat de ander voor lul loopt naast je met zijn schriele lichaam :D.
 
Ik merk t pas bij mensen die een hele tijd niet gezien heb, en dan vraag ik me af: was jij altijd zo iel?
 
voordat ik trainde zag ik mensen gewoon zoals ze waren. nu kijk ik met een ander beeld naar mensen. als ik een dun iemand zie had ik vroeger zoiets van: die is gewoon smal. Nu heb ik zoiets van: kijk hoe dun hij is!

is beetje vaag :)
 
Ja, ik snap nooit dat vrienden van mij zich op hun gemak voelen als ze naast me lopen.
Vooral op het strand :D
Dan voel ik me echt net Markus Ruhl met die skeletjes naast me :D
Alleen nu in de cut voel ik me een stuk kleiner en voor gevoel zijn de mensen dan niet zoveel kleiner meer dan mij :o
 
Ik heb het niet zo erg, maar toen ik laatst een foto van mezelf zag naast wat andere gasten, zag ik toch zeker dat ik wel degelijk wat groter ben dan de rest. Voor ons zelf is het leuk om te zien, maar niet-trainende mensen boeit het allemaal niet echt. :)
 
Back
Naar boven