bjjandlift
Novice
- Lid geworden
- 17 sep 2022
- Berichten
- 9
- Waardering
- 1
- Lengte
- 1m75
- Massa
- 80kg
- Vetpercentage
- 11%
Hi allemaal,
34 jarige man hier. Behoorlijk actief en altijd geweest (fitness, hardlopen, fietsen en vechtsport). Heb altijd goed op mijn eten gelet, i.e. de macro's in lijn met mijn doelstellingen en oog voor de vezels, vitamientjes en mineralen.
Afgelopen 6-8 jaar steeds meer last van vermoeidheid en afnemende motivatie. In 2019 leek het alsof ik te maken had met een burn-out tot 1 van mijn ogen niet meer wilde meewerken. Uiteindelijk bij de neuroloog terecht gekomen en die gaf de diagnose MS (meerdere laesies/littekens in mijn brein op de MRI te zien).
Ik ben aan de medicatie gegaan (halfjaarlijks infuus) en dat lijkt effectief. Tussentijdse MRI laten geen nieuwe plekjes zien, herstel van wat oude plekjes en ik ben goed hersteld van de mentale tik die ik in 2019 heb gehad. Toch zit ik nog steeds niet lekker in mijn vel (o.a. vermoeidheid, laag libido, niet uitgerust wakker worden en nervositeit in sommige gevallen).
Een vriend van mij zit nu al een paar jaar aan de anabolen en gaf aan dag en nacht verschil te merken met zijn energie niveau, libido, motivatie en mentale gesteldheid. Hierdoor ben ik meer onderzoek gaan doen en verassend genoeg ben ik veel wetenschappelijke studies tegengekomen (aantal human studies maar ook animal studies) die laten zien dat testosteron positieve invloed heeft ziekteverloop MS bij mannen (energie niveau, mentale gesteldheid, maar ook bescherming van het brein en tegengaan van afbraak myeline, belangrijkste kenmerk van MS).
Wat mij frustreert is dat zowel mijn huisarts als neuroloog niet open staan voor deze inzichten. Het is allemaal nog te vroeg, kleine studies etc. etc. dus willen ze hun vingers hier niet aan branden. Nu heb ik mijn bloed laten onderzoeken en ben ik benieuwd wat jullie van de resultaten (hieronder) vinden. Ik vind ze vrij laag en mogelijk draagt dit bij aan de klachten die ik ervaar). In 2014 heb ik een keer mijn test laten meten en toen zat ik op 21 nmol/l, een behoorlijke daling over de jaren dus! Ik neig ernaar om sowieso aan de test te gaan beginnen (liefst via NL zorg, en anders via balance my hormones of via de underground markt) om te kijken of dit een effect heeft. Hoe kijken jullie hier tegenaan wat raden jullie aan om te doen?
Het leven is te kort om op overlevingsstand te leven. Ik wil weer "leven".
34 jarige man hier. Behoorlijk actief en altijd geweest (fitness, hardlopen, fietsen en vechtsport). Heb altijd goed op mijn eten gelet, i.e. de macro's in lijn met mijn doelstellingen en oog voor de vezels, vitamientjes en mineralen.
Afgelopen 6-8 jaar steeds meer last van vermoeidheid en afnemende motivatie. In 2019 leek het alsof ik te maken had met een burn-out tot 1 van mijn ogen niet meer wilde meewerken. Uiteindelijk bij de neuroloog terecht gekomen en die gaf de diagnose MS (meerdere laesies/littekens in mijn brein op de MRI te zien).
Ik ben aan de medicatie gegaan (halfjaarlijks infuus) en dat lijkt effectief. Tussentijdse MRI laten geen nieuwe plekjes zien, herstel van wat oude plekjes en ik ben goed hersteld van de mentale tik die ik in 2019 heb gehad. Toch zit ik nog steeds niet lekker in mijn vel (o.a. vermoeidheid, laag libido, niet uitgerust wakker worden en nervositeit in sommige gevallen).
Een vriend van mij zit nu al een paar jaar aan de anabolen en gaf aan dag en nacht verschil te merken met zijn energie niveau, libido, motivatie en mentale gesteldheid. Hierdoor ben ik meer onderzoek gaan doen en verassend genoeg ben ik veel wetenschappelijke studies tegengekomen (aantal human studies maar ook animal studies) die laten zien dat testosteron positieve invloed heeft ziekteverloop MS bij mannen (energie niveau, mentale gesteldheid, maar ook bescherming van het brein en tegengaan van afbraak myeline, belangrijkste kenmerk van MS).
Wat mij frustreert is dat zowel mijn huisarts als neuroloog niet open staan voor deze inzichten. Het is allemaal nog te vroeg, kleine studies etc. etc. dus willen ze hun vingers hier niet aan branden. Nu heb ik mijn bloed laten onderzoeken en ben ik benieuwd wat jullie van de resultaten (hieronder) vinden. Ik vind ze vrij laag en mogelijk draagt dit bij aan de klachten die ik ervaar). In 2014 heb ik een keer mijn test laten meten en toen zat ik op 21 nmol/l, een behoorlijke daling over de jaren dus! Ik neig ernaar om sowieso aan de test te gaan beginnen (liefst via NL zorg, en anders via balance my hormones of via de underground markt) om te kijken of dit een effect heeft. Hoe kijken jullie hier tegenaan wat raden jullie aan om te doen?
Het leven is te kort om op overlevingsstand te leven. Ik wil weer "leven".