MuscleMeat

Impact of Bodybuilding (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

MightyDuck

Freaky Bodybuilder
15 jaar lid
Lid geworden
21 dec 2003
Berichten
6.013
Waardering
3
Wat me drijft, dat weet ik niet, wanneer het begon al evenmin.

Misschien een tiental jaar geleden, misschien daarom die drang om anders te zijn.
Ik zal een jaar of 8 / 9 geweest zijn toen ik door mama werd opgehaald na schooltijd.
Naar de stad, voor zomerkleren, de lente al volop aan de gang.
Ik had veel verdriet, dat staat me nog bij. Waarom, dat ben ik al lang vergeten. Misschien getreitert, plagen noemde de leerkracht dat.
However, het heeft z’n impact niet gemist.

“Vind je dit wat ?” vroeg mijn moeder. “Of dit, is dit leuk ?”
Zo ging het maar door en ik babbelde maar mee. Ik wist niet waar ik op antwoordde, ik zei maar wat.
Ik wist alleen dat ik een antwoord zocht, al wist ik niet waar op. Dromen kun je tot je een ons weegt. Het lost alleen niets op, wanneer je je ogen opent valt de ellende weer boven op je.

“Mam ?” “Ja jongen?” “Niks laat maar zitten”
Wat moest ik ook zeggen, het deed er niet toe ze kon er tch niets aan doen. En we liepen maar terug naar de auto.
Paseerden alle winkels weer en tenslotte het stationsplein.
Bruisende terrassen in de lente zon. Ik keek naar de mensen die er zaten en bleef steken bij een tafeltje in de hoek.
“Mama ik wil wat drinken” zeurde ik tot ze toe gaf.
Ik had geen dorst.
Wachtend op de serveerster bekeek ik aandachtig hetgeen wat me zo raakte.
Enorm moet hij zijn geweest in die tijd. Zeker door de ogen van een kind.

Hij was blond, eind twintig, begin dertig. Deed er niet toe.
Spieren deden er toe. Deden me de mond open vallen van ontzag. Drongen me vol respect.
De term “oh my god” kende ik toen nog niet.
Gigantische schouders. Een borst als van beton. Armen zo op het oog wel vijftig centimeter.
Zoiets had ik nog nooit eerder gezien. Maar ik wist dat dit het antwoord was dat ik zocht.
Misschien onbewust.
Dagenlang liet het beeld me niet los, die supermens in die kleine rieten stoel.

Tot de dagelijkse beslommeringen het weer overnamen en het naar de achtergrond verdween.
Enkele jaren later, groep zeven of acht ongeveer, kreeg ik de stoere jongetjes leeftijd.
Althans, ik had graag een stoer jongetje willen zijn, misschien besliste de werkelijkheid anders, wie zal het zeggen.

Met vriendjes logeerden we vaak samen. Keken dan actiefilms tot diep in de nacht. Rambo, Rocky, Commando.
Stallone en Schwarzenegger werden mijn nieuwe idolen.
Wie herinnert zich niet de openingsscène van Commando.
Arnold met die boomstam op zijn schouder, die gepompte biceps. Vraag me niet hoe vaak ik het gezien heb want ik ben de tel al jaren kwijt. Als er niemand thuis was keek ik het rustig tien keer achter elkaar. Me vol bewondering afvragend hoe zoiets onmenselijk moois toch mogelijk was.

Ook op de brugklas zat ik nog niet echt lekker in mijn vel, privé redenen hier buiten beschouwing latend.
Het onbreekbare verlangen naar kracht en uitstraling hield me toch weer overeind.
Intussen ontdekte ik de knokfilms van van Damme en op sleeptouw van een kameraad begon ik aan karate.
Intussen voelde ik me iets beter en mijn interesse in virtuele “action – heroes” vervaagde.
Roken, drinken en blowen werd nu cool.

Nog steeds was ik niet 100% mezelf maar hee, ik ging vooruit dus ik klaagde niet.
Kreeg zelfs enkele goede vrienden, kortom het ging eigenlijk best goed, ik werd al een hele pief.
Met wat blowen en rottigheid uithalen met “foute vrienden” kwam ik het examenjaar HAVO door en warempel, ik slaagde ook nog. Maar wat nu ?

HBO dan maar, kies maar snel iets dan ben je iig voorzien van een studie.
Dat was zomer 2001 en mijn beste maatje vond het tijd iets aan zijn pens te gaan doen.
Dus werd eindelijk de stap naar een sportschool gezet.
Het begon lekker, en ik zag alweer enkele nieuwe voorbeelden voorbij komen in de zaal en kleedkamer.

Op een beste dag stond ik op de trein te wachten en zag in de Bruna boekhankdel op Eindhoven CS een aardige aanbieding ; “Muscle & Fitness nu 2 voor de prijs van 1” Kei harde abs in 9 weken !!
Die was voor mij !
Eenmaal het plastic verwijderd bleek er maar één Muscle in te zitten. Het andere blad was me tot dan toe onbekend. “Flex magazine” heette het. Meteen verdween de Muscle in de vuilbak en heel de reis vergaapte ik me aan het verslag van de 2001 Night of Champions. Gewonnen door Orville Burke btw.

’s Avonds was het weer tijd om te trainen, en dat deed ik dan ook.
Van voeding wist ik niets. Ik wist alleen dat Kev Levrone je vanaf de Flex pagina’s toe schreeuwde dat je een miet was, en dat je nooit of te nimmer mocht stoppen met curlen, dat pijn er niet toe deed, alleen het martelen en zwellen van spieren naar foeilelijke proporties.
En dat was wat ik deed.

Ik kocht een pot proteïne, 2 of 3 shakes per dag dronk ik en dat was het verder wel.
15 kilo groeide ik er bij dat jaar. Al lang trainde ik zonder mijn vriend. Hij stopte maar dat deerde me niet, als ik maar kon trainen. Als ik maar die pomp kon krijgen, pijn lijden, alles om me heen vergeten.

Nog altijd ging school langs me door maar sow what, ik was happy.
Er begonnen zelfs steeds meer meiden naar me te kijken, iets waar ik andere jongens altijd om benijd had en wat me nog fanatieker maakte. Of het uitstraling was of wat dan ook, dat weet ik niet, voor mij kwam het door de bodybuilding. Het regende complimenten.

Mei 2002 liep ik tijdens het stappen een meisje tegen het lijf en het was liefde op het eerste gezicht. Het begin van een drukke periode van heen en weer reizen en een gelukzalige vakantie.
Eindelijk had ik iets, was ik iets, was ik oprecht tevreden en gelukkig.
En dat had ik op eigen kracht bereikt, door nooit op te geven, door pijn en verdriet heen bijten.... door bodybuilding.
Hoewel dat tijdens die periode op een iets lager pitje belandde.
In de herfst kwam de klap. Ze wilde niet meer, BAM !
Ik had niets meer.

Eén dag jankte ik als een baby, het halfjaar daarna wist ik me geen raad met mezelf, school werd een puinhoop maar ach, ik vond er tenslotte toch al niks meer aan.
Wel trainde ik, 5 dagen per week. Nu bij een hardcore gym. Martelen, straffen, kwellen. Meer was het niet. Toch trok het me door die periode.. Weer was het bodybuilding waar ik mijn woede en pijn in kwijt kon. Dat me een vluchthaven bood.
Een identiteit, en mijn wonden heelde. Mijn zelfrespect terug bracht.

In die tijd at ik 200 gram koolhydraten en evenzoveel proteïne, veel te weinig.
Nog altijd zag ik het belang van voeding niet en ik kwam 3 kilo aan. Ondanks dat mag men wel stellen dat ik danig overtraint zal zijn geweest.
Ik ontdekte ook de zonnebank, en biergist tabletjes, weg met die k*t puisten !

Toen de bodybuilding haar heilzame werk verricht had vond ik het tijd het weer eens rustig aan te doen en de vruchten van mijn inspanningen te plukken, zodoende werd het een lente vol wisselende contacten waarin ik het effect van een getraind lichaam op de vrouwelijke psyche eindelijk kon ervaren.
Weer wat nieuwe ervaringen er bij, zo beleef je nog eens iets.

Tot ik weer een relatie kreeg en een aantal blessures en sportschool problemen als extraatje waar ik niet op zat te wachten. Leuk meisje wel, veel probleempjes privé. Half jaartje niet trainen dan maar. Tijd van ellende brak weer aan.

Zo rond februari dit jaar zette ik alles eens op een rijtje, stopte met studeren en besloot doelen te stellen.
Toen enige weken later alle maatschappelijke zaken op orde waren zat ik nog steeds thuis, met niets. Leeg,

Terugkijkend op alle ontwikkelingen van de voorbije jaren, me afvragend wie of wat ik nou eigenlijk was, besefte ik dat ik mezelf al gevonden had…
Ik begon weer te trainen, en te eten. Goed te eten ditmaal. Om er alles uit te halen wat er in zat. Als eerbetoon, en wederopstanding aan een sport die zoveel voor me betekende.
Zoals men zegt, de cirkel was rond…

Ik zeg niet dat bodybuilding zaligmakend is, ook niet dat het voor iedereen geschikt is.
Wel mag ik denk ik stellen dat een groot gedeelte van mijn groei, lichamelijk als wel geestelijk, toe geschreven kan worden aan de sport.
Menigeen van jullie zal zich misschien ten delen herkennen in mijn verhaal, in dat geval zul je begrijpen dat bodybuilding voor sommigen meer is dan een hobby.

Ik zie bodybuilding als een persoonlijkheidsstrijd. Een leidraad bij het zoeken naar de basis, de kern van het wezen in elk mens. Meer dan eens heeft bodybuilding mij positief beïnvloed. Me overeind gehouden in moeilijke tijden, als een rustpunt in de storm. Me mezelf doen overtreffen in welk opzicht dan ook. Het leerde me streven naar meer, groter en beter.
Maar bracht me ook waardering bij voor de kleine, minder opvallende overwinningen.
Bodybuilding geeft rust, vertrouwen, en daarop volgend een positieve levenshouding. Alleen al daarom zal bodybuilding altijd een deel van mij blijven.

Of, om met goeie ouwe Arnold te spreken, en Flex ( ja ook jou Harry ) een veer in de reet te steken ;

“Verspreid je bodybuilding kern, ergens zal een jong mens dit blad in handen krijgen en de sport zal een vonk in hem doen ontbranden die nooit meer zal doven. Een vonk die tot grootse dingen kan leiden en levens positief kan veranderen.
Ik weet dat, omdat het zo ook mijn leven veranderd heeft.”

No guts, no glory... MightyDuck
 
Laatst bewerkt:
WTF?! Waarom heb ik deze topic nooit eerder gezien?! Hij staat hier al 5 dagen en geen reply's...?

Anyways, mooi om je verhaal te lezen man! :thumbs: Mooi geschreven en ik denk dat vele van ons r dingen uit herkennen!

MightyDuck zei:
Ik wist alleen dat Kev Levrone je vanaf de Flex pagina’s toe schreeuwde dat je een miet was, en dat je nooit of te nimmer mocht stoppen met curlen, dat pijn er niet toe deed, alleen het martelen en zwellen van spieren naar foeilelijke proporties.
:roflol: whahaha!!!

Top kerel!!! :thumbs:
 
You must spread some Reputation around before giving it to MightyDuck again.

' t is bijna poezie....
 
Mightyduck, mooi dat je artikel is geplaatst ;) Bedankt dat je mij het als eerste liet lezen, had er veel plezier in. Leuk geschreven en denk herkenbaar voor velen hier.
 
Lauw zei:
You must spread some Reputation around before giving it to MightyDuck again.

' t is bijna poezie....

Leuk geschreven kerel :thumbs:
 
Idd prachtig stuk bro! Heel veel is herkenbaar. Ok..behalve dat huilen als een baby hehehe j/k :D
 
Leuk om te lezen. BB for life!! Haha.
 
Dit verhaal is het waard om te lezen, mooi verhaal! :thumbs:
 
MightyDuck zei:
“Verspreid je bodybuilding kern, ergens zal een jong mens dit blad in handen krijgen en de sport zal een vonk in hem doen ontbranden die nooit meer zal doven. Een vonk die tot grootse dingen kan leiden en levens positief kan veranderen.
Ik weet dat, omdat het zo ook mijn leven veranderd heeft.”

Dat stond toen idd eens in de flex en dat heeft toen ook erg veel indruk op mij gemaakt die paar zinnen.
 
pascalletjuhh zei:
Dat stond toen idd eens in de flex en dat heeft toen ook erg veel indruk op mij gemaakt die paar zinnen.

tja voor sommige mensen gaat dat idd echt op :) ben er iig niet slechter van geworden :)
 
Erg boeiend geschreven! :)


En dat je maar net zo groot mag worden als die supermens in die kleine rieten stoel
 
ehv_brambo zei:
En dat je maar net zo groot mag worden als die supermens in die kleine rieten stoel

of liefst nog groter :)
 
Ey, mooi verhaal man... is het lezen waard! ;)
 
Echt een mooi verhaal bro!
 
super verhaal. ik herken er veel dingen in.
zeker dag stuk van commando kijken. die heb ik toen ook helemaal stuk gedraaid.
BB helpt mij ook door moeilijke tijden heen komen. :cool:
 
Zo... mooi... :sob: En herkenbaar! Just gotta love Commando :cool:
You must spread some Reputation around before giving it to MightyDuck again. :mad: k*tkarmaknop
 
:bow:

wederom een goede schrijver erbij..prachtig geschreven:thumb:

en zo te lezen is t allemaal goed gekomen

en weet je wta t mooiste zal zijn, dat jij een keer op een rieten stoel zit en er aan de andere kant van t terras ook een heel klein verlegen en onzeker jongetje zit..
 
You must spread some Reputation around before giving it to MightyDuck again.

erg goed en heel herkenbaar :thumb:
 
Leuk om te lezen.....
Raar eigenlijk he, dat een sport zo veel voor een mens kan betekenen!
erg herkenbaar allemaal
keep up the good work :thumbs:
 
Back
Naar boven