XXL Nutrition

Islam: een sceptisch perspectief (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

bart82

DBB Goeroe
Elite Member
15 jaar lid
Lid geworden
12 mei 2003
Berichten
8.593
Waardering
13
Deze teksten zijn behoorlijk verhelderend en lezen erg makkelijk:

Islam: een sceptisch perspectief - 1 Inconsistente koran

Basisvoorwaarde voor iedere moslim is een onvoorwaardelijke aanvaarding van Allah (God) als de almachtige schepper van het universum, en van Mohammed als Zijn profeet, die Zijn woord door middel van de perfecte Koran heeft overgedragen aan de mensheid. De perfectie van de Koran staat ter discussie onder niet-moslims, en in toenemende mate ook onder moslims. Deze artikelenreeks behandelt een serie onderwerpen die de perfectie van de Koran betwijfelen. In deze aflevering: Islam en erfrecht.


Voorschriften in de Koran
Op het eerste gezicht is de Koran stellig duidelijk in de voorschriften, hoewel op onderdelen controversieel voor niet-moslims. Deze voorschriften kunnen worden gevonden in hoofdstuk ("sura") 4 van de Koran, in het bijzonder in vers ("ayat") 11, vers 12 en, opmerkelijk, in vers 176. De voorschriften lijken duidelijk en eenduidig, hoewel door sommigen het feit dat de voorschriften eenduidig aan mannen worden opgedragen, als controversieel ervaren.
De voorschriften luiden in hoofdlijnen als volgt.

Vers 4:11
Zonen erven een portie, tweemaal zo groot als die voor dochters.
Als er twee of meer dochters zijn, dan delen ze tweederde van de erfenis. Als er slechts een dochter is, dan krijgt deze de helft.
Als er kinderen zijn, dan erven de ouders ieder een zesde.
Als er geen kinderen zijn, en de ouders zijn de enige erven, dan krijgt de moeder eenderde. Als er broers of zussen zijn, dan erft de moeder eenzesde.
Het is onduidelijk wat de rechten van de vader zijn, in dit geval. Het lijkt erop, dat hier de rechten van de alleen overblijvende moeder worden veiliggesteld.

Vers 4:12
Als een vrouw zonder kinderen overlijdt, dan erft haar man de helft van haar bezit. Als er kinderen zijn, dan erft de man een kwart.
Als een man zonder kinderen overlijdt, dan erft zijn vrouw een kwart (let op het verschil). Als er kinderen zijn, dan erft de vrouw een achtste.
Als er geen verdere familie is, behalve broers of zussen, dan krijgt elk van hen een zesde (hier zijn man en vrouw gelijk!), en als er meer dan twee broers of zussen zijn, dan delen ze een derde.

Vers 4:176
Als een man zonder verdere familie overlijdt, behalve een zus, dan krijgt deze zus de helft.
Als een vrouw zonder verdere familie overlijdt, behalve een broer, dan gaat de volledige erfenis naar haar broer.
Als er twee zussen overblijven, dan delen ze tweederde.
Als er meerdere broers en zussen overblijven, dan delen ze ook, maar de broers krijgen tweemaal zoveel als de zussen.

Controversies over de ongelijke verdeling tussen man en vrouw
Met name in niet-moslim-kringen wordt deze ongelijkheid aangedragen als onrecht. Vanuit moslim-kringen wordt doorgaans betoogd dat dit een weerspiegeling was van de gebruiken in de zesde eeuw, in de tijd dat Mohammed leefde. Het was in die tijd gebruikelijk dat de man volledig verantwoordelijk was voor het onderhoud van zijn gezin, en zodoende meer rechten op de erfenis had. Hier wordt vaak tegenin gebracht dat, indien de Koran de laatste boodschap van God bevat, dit woord van God niet slechts voorschriften voor 1400 jaar geleden zou moeten geven, maar voorschriften die voor alle tijden geldig en toepasbaar zijn.

Inconsistentie in de verzen 4:11, 12 en 176
De inconsistentie in deze voorschriften kan worden aangetoond aan de hand van een voorbeeld.

Een man overlijdt, en laat drie dochters, twee ouders, en een vrouw achter.

De drie dochters ontvangen 2/3 van de erfenis (zie 4:11).
De ouders ontvangen ieder 1/6; totaal dus 1/3 (zie 4:11).
De vrouw ontvangt 1/8 (zie vers 4:12).
De totale verdeling van de erfenis komt nu op 9/8.

Conclusie
De numerieke inconsistentie in de Koran-verzen met betrekking tot erfrecht verwerpt de claim van de perfectie van de Koran. Deze imperfectie toont aan dat de Islam-claim "De Koran is het authentieke woord van God" niet houdbaar is. Immers: God is almachtig, en verwacht zou mogen worden dat God's voorschriften in de Koran inhoudelijk juist en consistent en zijn.
Nu is aangetoond dat de inhoud van de Koran inhoudelijk niet op alle onderdelen juist en consistent is, kan worden gesteld dat de Koran niet (of niet volledig) het woord van God is, ofwel dat de tekst van de Koran in de loop der geschiedenis is gewijzigd.

Islam: een sceptisch perspectief - 2 Inconsistente koran

In mijn vorige artikel in deze reeks heb ik vermeld dat de perfectie van de Koran, het helige boek van de moslims, ter discusse staat onder niet-moslims en in toename mate ook onder moslims. Ter illustratie heb ik daarin een voorbeeld van numerieke inconsistentie aangehaald. In deze aflevering bespreek ik een aantal voorbeelden van biologische onjuistheden: sprekende mieren, en embryonale ontwikkeling.

Wetenschappelijke claims betreffende de Koran
Vele moslims claimen dat de authenticiteit van de koran kan worden afgeleid uit de wetenschappelijke wonderen die dit boek bevat. “De koran is 1400 jaar geleden geopenbaard en bevat wetenschappelijke feiten die vaak pas recentelijk zijn ontdekt!”, wordt vaak beweerd. Een visie die door niet-moslims wordt uitgedragen, is echter vaak tegengesteld. Hiervoor worden twee hoofdreden aangedragen:

De aangedragen argumenten zouden inhoudelijk niet juist zijn.
Er zou worden voorbijgegaan aan passages in de Koran die allerminst wetenschappelijk zijn.

Laten we van beide hoofdredenen eens een voorbeeld in beschouwing nemen.

Inhoudelijke onjuistheid van argumenten
Een bekend voorbeeld is de claim van sommige moslims, dat de Koran de verhouding land/water op de aarde exact weergeeft. Deze claim is gebaseerd op het uitgangspunt dat het woord “land” 13 maal voorkomt in de Koran, en het woord “zee” 32 maal. Indien we het aantal malen “land” delen door het aantal malen “land” plus “zee”, dan levert dit als resultaat 13/45 = 28,888 procent. Dit zou exact overeenkomen met het percentage land, als deel van het totale aardoppervlak.

Indien dit inderdaad exact zou kloppen, dan nog blijkt dat de uitgangspunten fout zijn. Immers: het woord “land” komt in de Koran ongeveer 40 maal voor, en het woord “zee” ongeveer 10 maal. Deze redenering volgend, zou de hoeveelheid land dus ongeveer 80% van het aardoppervlak bedragen. Het is jammer, dat de gemiddelde lezer met dergelijke voorbeelden op het verkeerde spoor wordt gezet. Verder tasten dergelijke claims de geloofwaardigheid van andere, in veel gevallen zeer zeker interessante, claims aan.

Passages in de Koran die allerminst wetenschappelijk zijn
Het siert de doorsnee-moslimgemeenschap niet, dat in het algemeen voorbij wordt gegaan aan passsages in de Koran die allerminst wetenschappelijk zijn. Veelbesproken door niet-moslims, en helaas doodgezwegen door de moslimgemeenschap, zijn de voorbeelden van biologisch inhoudelijke fouten. Maar ook de “niet-moslim”-gemeenschap gaat niet vrijuit. Er zijn legio voorbeelden uit deze hoek, waar wordt beweerd dat er fouten in de Koran staan, en dat “dus” de moslims fout zijn. En dit stuit moslims tegen de borst. Maar is dat nu waar, wat “niet-moslims” beweren. Bevat de Koran inderdaad teksten die wetenschappelijk achterhaald zijn?

Laten we eens kijken naar een paar voorbeelden.

Sprekende mieren
Vers 27:18 van de Koran verhaalt over Salomo die door een vallei trok, waar zich een kolonie mieren bevond. Op een gegeven moment sprak een van de mieren tot de kolonie: maak dat je wegkomt: Salomo komt eraan, en hij zou ons met zijn voetstappen verpletteren zonder het te weten. Vervolgens (27:19) moest Salomo lachen, toen hij deze mier hoorde spreken. Moderne biologen zien hier meteen de onmogelijkheid: zelfs al zou Salomo over een supersonisch gehoor hebben beschikt: het is biologisch onmogelijk dat hij ooit mieren heeft horen spreken. Mieren communiceren niet met geluid; ze communiceren door middel van het afscheiden van geuren.

Embryonale ontwikkeling
Vers 2:14 verhaalt over de menselijke embryonale ontwikkeling. Volgens dit vers wordt het sperma gevangen in een bloedklont, en groeit uit deze bloedklont een foetus. De ontwikkeling van deze foetus verloopt, aldus dit vers, als volgt: eerst worden de beenderen gevormd, en daarna worden deze beenderen “bekleed” met weefsel. De verwarring is begrijpelijk voor mensen in de 7e eeuw die nog niet de huidige wetenschappelijke vorming hadden. Menstruatie heeft de mensheid waarschijnlijk sinds de oertijd voor raadsels geplaatst. En het is alleszins begrijpelijk dat mensen in die tijd redeneerden dat “dus” sperma vermengd met bloed tot nieuw leven kon leiden. Ook het ontleden van lichamen zal ongetwijfeld tot de conclusie hebben geleid dat “dus” eerst het geraamte moest worden gevormd, voordat het weefsel hier overheen kon worden gespannen. De biologische werkelijkheid is echter anders: eerst wordt het “vlees” gevormd, en pas later de beenderen.

Beide voorbeelden maken onomstotelijk duidelijk dat de betreffende passages uit de Koran het product zijn van mensen, en niet van God de almachtige en de alwetende.

Doorbreking van de impasse?
De huidige impasse zou wellicht kunnen worden doorbroken, als “niet-moslims” begrip zouden opbrengen voor het feit dat de Islam een onlosmakelijk deel van het leven en het wezen van moslims is, wat het voor moslims zeer moeilijk (maar mijns inziens niet bijvoorbaat onmogelijk) maakt om te leren accepteren dat zelfs de Koran fouten bevat. Moslims, op hun beurt, zouden moeten openstaan voor het feit dat dit nu eenmaal de waarheid is: de Koran bevat fouten en kan daardoor onmogelijk het werk van God (of God alleen) zijn.
In mijn volgende artikelen in deze reeks zal ik hierop verder ingaan.

Islam: een sceptisch perspectief - 3 Inconsistente koran

In mijn voorgaande artikelen heb ik enige voorbeelden aangedragen die de perfectie en de authenticiteit van de Koran ter discussie stellen. Dit dringt ook door bij bepaalde moslim-groeperingen, hoewel moslims –uiteraard- moeite hebben met de aanvaarding van dit feit. In deze aflevering ga ik verder in op een aantal voorbeelden van historische onjuistheden uit de tijd van Mozes en van Jezus, en de tijd van de Samaritanen.

Achtergrond: Mozes en Jezus in de Koran
Mozes en Jezus worden beiden in de Koran beschreven als profeten. Een belangrijk verschil met de Bijbel is, dat volgens de Koran Mozes en Jezus vrome moslims waren. Zij leefden naar God’s woord, en wel op de wijze zoals Islam voorschrijft. Het is onduidelijk, en vanuit een historisch perspectief onmogelijk te verklaren, hoe Mozes ongeveer 3500 jaar geleden, en Jezus ongeveer 2000 jaar geleden, volgens de voorschriften van de Islam konden leven: de Koran werd pas zo’n 1400 jaar geleden geopenbaard. Dit blijkt ook uit de Koran zelf, waarin delen van de levensloop van beiden worden beschreven, en wel in de verleden tijd.

Het is duidelijk: zowel Mozes als Jezus kenden de Koran niet.

Mozes en de Samaritanen
In de Koran vinden we passages terug, die betrekking hebben op de heilige schriften van de christenen en de joden. Een voorbeeld hiervan is het verhaal van het kalf dat door de Israëlieten werd aanbeden op de berg Horeb (sura 20). Een Samaritaan krijgt de schuld, dat hij hen van het rechte pad heeft afgeleid. In werkelijkheid deed het woord “Samaritaan” pas zo’n 700 jaar later zijn intrede; het woord bestond eenvoudigweg niet ten tijde van de gebeurtenissen met het kalf op de berg.

Deze sprong in de tijd is met geen mogelijkheid te verklaren.

Jezus
Jezus is één van de twee hoofdredenen waarom de dialoog tussen moslims en christenen waarschijnlijk nooit tot echt wederzijds begrip zal leiden (de andere hoofdreden is, dat christenen Mohammed niet als profeet erkennen). Opmerkelijke verschillen tussen de koran en de bijbel zijn (ik doe hier geen uitspraak, welke versie de juiste is: de koran, de bijbel, of geen van beide):

De bijbel leert ons, dat Jezus in een veestal is geboren. Volgens de koran is Jezus geboren onder een palmboom.
De bijbel is duidelijk: Jezus is Gods zoon. Voor moslims is het een zonde, om dit te beweren.
Jezus werd gedood door kruisiging, zegt de bijbel. Absoluut niet waar, volgens de moslims: een “plaatsvervanger” werd aan het kruis genageld.

Nogmaals: ik verkeer niet in de positie om aan te geven, welke versie de juiste is; zelfs niet om te beweren dát een van de versies juist zou zijn. Wel doet zich de volgende vraag voor: áls God uiteindelijk niet wilde dat Jezus werd gekruisigd; waarom heeft Hij dan miljarden mensen laten geloven dat Jezus wél werd gekruisigd? Geschiedsvervalsing, beweren moslims. De vraag van christenen blijft overeind: waarom zou God dit toestaan?

Of heeft God misschien ook vervalsing van de Koran toegestaan?

Mozes en Jezus: oom en neef?
In sura 19 lezen we het verhaal van Maria, die Jezus ter wereld brengt. Wanneer Maria later het kind in haar armen neemt en aan de mensen laat zien, noemen de mensen haar “zus van Aaron”. Opniew een opmerkelijke sprong in de tijd. Aaron was de broer van Mozes. Als Maria de zus van Aaron is, is zij dus ook de zus van Mozes. Jezus zou in dit geval Mozes’ kleine neefje zijn.

In werkelijkheid lagen tussen beide levens zo’n 1500 jaar. De fout in de Koran is waarschijnlijk het gevolg van naamsveranderingen, en hiermee samenhangende persoonsverwisselingen. Maria wordt Maryam genoemd, en dit is kennelijk ook de naam voor Miriam.

Een vergissing misschien? Wellicht. Maar vergissen is menselijk; niet Goddelijk.

Conclusie
Historische fouten en inconsistenties zetten verdere vraagtekens bij de authenticiteit van de Koran. De Koran als het woord van Allah (God) de almachtige zou impliceren dat dit boek zonder fouten is. Evidente fouten in de tekst impliceren dat de Koran niet, althans niet volledig, Gods woord is. Overigens is dit geen bewijs, dat de Bijbel, of enig ander religieus boek, “dus” wél inhoudelijk juist zou zijn. Deze vraag valt buiten het bestek van deze artikelenreeds.

In mijn volgende artikelel een analyse van Islam en vermeende slavernij.

Islam: een sceptisch perspectief – 4 Slavernij en Islam

Een van de meest controversiële zaken in de Koran is slaverij. Ook moslims hebben hiermee moeite. Reacties variëren van “apologisme” (het “goedpraten”) tot regelrechte ontkenning. Groepen van gematigde moslims hebben moeite met de desbetreffende passages in de Koran. In deze aflevering geef ik een uiteenzetting van Koran-passages met betrekking tot slavernij.

Achtergrond: Slavernij in Arabië in de 7e eeuw
In de tijd van Mohammed was slavernij wijdverbreid en volledig geaccepteerd. Slaven werden verkregen door handel, als oorlogsbuit, en ook wel door natuurlijke voortplanting: een kind van een vrouwelijke slaaf was per definitie ook een slaaf.

De “apologisten” onder de moslims zien in de “maatschappelijke acceptatie” van die tijd een reden om slavernij in de Koran te accepteren. Het was immers de praktijk van die tijd. Ook staan er voorschriften in de Koran om je slaven goed te behandelen, wordt het zelfs als een goede daad gezien om met een slaaf te trouwen. Bovendien: wat zou er gebeuren als de Koran zou gebieden om alle slaven “dan maar” hun vrijheid te geven? Hoe zouden slaven overleven, die nooit vrijheid hebben gekend? Wat zou er van hen worden? Armoede, ziekte, criminaliteit?

Slavernij in de Koran
Wat staat er nu precies over slavernij in de koran? Enige referenties naar Koran-sura’s zijn wellicht noodzakelijk:

4:92 verbiedt moslims andere moslims te doden. Als dit echter per ongeluk gebeurt, dan moet de moordenaar een gelovige (moslim-) slaaf in vrijheid stellen, en compensatie betalen aan de familie van het slachtoffer (let u op de nuance: het gebod is niet van toepassing in geval van het doden van een niet-moslim).
5:3 is een gebod voor mannen die van hun vrouwen scheiden, en zich later bedenken: voordat zij elkaar aanraken, moet een slaaf in vrijheid worden gesteld.
5:89 straft de moslims voor lichtzinnig zweren. De overtreder heeft de keuze tussen tien armen te eten geven, of een slaaf in vrijheid stellen. Als dit teveel is, dan is drie dagen vasten ook goed.
23:5/6 en 33:50 staan moslims toe, coïtus te hebben met hun slaven, in het bijzonder de krijgsgevangenen die als slaaf worden “genomen”.
Verder zijn op vele plaatsen in de Koran passages te vinden, die het houden van slaven als vanzelfsprekend beschouwen. Een verbod op slavernij en het bestraffen van slavernij komen in de Koran niet voor.

Koran en slavernij: ontkenning
Uit het bovenstaande mag blijken, dat de “ontkenners” voor het volgende dilemma staan.

Ontkenning van slavernij betekent: verwerping van de betreffende sura’s in de Koran.
Verwerping van sura’s staat gelijk aan verwerping van Allah’s woord. Dit is een doodzonde.
Ontkenning zou ook betekenen: beweren dat de Koran onvolledig is. Nergens is immers een verbod op slavernij te vinden, terwijl dit (gezien de dagelijkse praktijk in die tijd) toch wel verwacht zou mogen worden. Twijfelen aan de volledigheid van de Koran is ook een doodzonde.

Koran en slavernij: “apologisme”De apologisten zullen op een aantal kwesties antwoord moeten geven.

“De Koran beschrijft de tijd tijdens het leven van Mohammed. Sommige sura’s zijn uiteraard nu niet meer geldig.”
Nee, dit is niet waar. Islam claimt dat de Koran de laatse boodschap van Allah is, en Mohammed de laatste profeet. De Koran en Mohammed moeten de juiste voorbeelden stellen. De Koran is voor het heden en de toekomst. De Koran is geen geschiedenisboek.

“Wie zijn wij om onze hedendaagse normen en waarden als “beter” te verklaren? Slavernij was in die tijd volledig geaccepteerd.”
In de Romeinse tijd was het een geaccepteerde norm om in het stadion slaven voor de leeuwen te gooien, en daarvan te genieten als ware het een sportwedstrijd. Geaccepteerd in die tijd? Jazeker. Maar daarom nog geen reden om het goed te praten.

“Slaven hadden nooit geleerd om zelfstandig te leven. “Plotselinge” vrijlating zou alleen maar ellende veroorzaken.”
Als dat zo is: waarom zijn er dan wel voorschriften waarin slaven moeten worden vrijgelaten als straf (zie boven: een moslim vermoorden, zweren, terugkomen op een echtscheiding)? Bovendien: “geleidelijke” vrijlating kan geen vrijbrief zijn om krijgsgevangenen tot nieuwe slaven te maken.

“Sex met slaven mag alleen op basis van vrijwilligheid. Ook wordt aangeraden, met slaven te trouwen.”
Die vrijwilligheid is een fabel. De Koran (sura 2:223) is duidelijk: “Uw vrouwen zijn een akker voor u: benader hen, wanneer en hoe u wilt.” Trouwen met slaven is geen gebod. In tegendeel; 23:5/6 en 33:50 zijn duidelijk: Toegestaan zijn vrouwen én slaven. Bovendien: welke slavin zou op basis van vrijwilligheid coïtus willen hebben met iemand die verantwoordelijk is voor het uitmoorden van haar man en kinderen?

Conclusie
Slavernij is wijdverbreid in de Koran. De Koran stelt wel bepaalde regels aan slavernij. Dit laat onverlet dat Islam slavernij niet verbiedt, en toestaat dat krijgsgevangenen als slaven mogen worden “genomen”. Verder vermelt de Koran expliciet, dat coïtus met slaven is toegestaan.

Moslims raken in conflict, vanwege deze passages in de Koran. Kortgezegd komt dit conflict hierop neer: Moslims die slavernij afwijzen, inclusief coïtus met slaven, wijzen daarmee bepaalde passages in de Koran af. Het afwijzen van verzen in de Koran komt neer op het afwijzen van de integriteit van de Koran, en is uit dien hoofde heiligschennis. De meeste Moslims kiezen hier voor het enige dat ze kunnen doen: zwijgen over dit onderwerp. Wellicht is dit het beste; in ieder geval beter dan deze bedenkelijke Koran-passages ontkennen of goedpraten.

In mijn volgende artikel volgt een beschrijving van Islam en de heilige oorlog.

Islam: een sceptisch perspectief – 5 Heilige oorlog

Critici en geïnteresseerden stellen dikwijls vragen over de houding van Moslims tegenover andersdenkenden. “Islam is een vreedzame religie, tolerant ten opzichte van andersdenkenden”, zal het antwoord van de doorsnee Moslim zijn. Dit verklaart echter niet de vele passages in de Koran, die een ander beeld vormen. In deze aflevering neem ik een aantal van deze Koran-passages onder de loep, tegen een historische achtergrond.

Achtergrond: de beginjaren van de Islam
Mohammed werd geboren in het jaar 570. Als jonge man was Mohammed blootgesteld aan de verschillende religieuze sectes. Hij zag dat zij constant aan het ruziën en debatteren waren met elkaar. Dit heeft waarschijnlijk zijn onvrede over de traditionele religies van de Arabieren in die tijd veroorzaakt. Op de leeftijd van 40 verkondigde hij dat hij was verkoren door God om het ware geloof te prediken. Hierbij is het interessant om te zien dat veel van de gewoonten die Mohammed opnam in de Islam, in feite afkomstig waren van Arabische afgoderij. Denk hierbij aan bedevaartstochten naar Mekka, het eren van de Zwarte Steen, het overnemen van vrijdag als heilige dag en het vasten tijdens de maand Ramadan. Ook “Allah” is overgenomen van pre-Islamitische afgoderij.

Waarschijnlijk had Mohammed in die tijd de beste bedoelingen. Zijn praktijken waren echter een doorn in het oog van zijn tegenstanders, die in hem een bedreiging zagen voor hun eigen posities. In het jaar 622 werd er een moordaanslag op Mohammed gepleegd, die mislukte. Hoe ironisch dit ook klinkt: als deze aanslag was gelukt, was Mohammed mogelijk de geschiedenis ingegaan als een vredelievend man.

Na deze aanslag vluchtte Mohammed met zijn aanhangers naar een andere stad: Medina. In Medina lukte het hem wel om zijn macht uit te bouwen, en na een aantal aanvallen op Mekka nam hij de stad over. Dit was het begin van een groot aantal oorlogen in het hele Arabische schiereiland. Mohammed overleed in 632. Voor hij overleed droeg hij zijn volgelingen op, Arabië te zuiveren van “ongelovigen”.

Jihad
"Jihad" is Arabisch voor "worsteling". De doorsnee niet-Moslim denkt hierbij aan “heilige oorlog” om uiteindelijk de wereld te bekeren tot de Islam. Deze definitie van “Jihad” wordt vaak uit alle macht ontkend, en onderbouwd het het argument dat Islam een vredelievende godsdienst is, waarbij voor niemand dwang bestaat om zich tot de Islam te bekeren. Tot op de dag van vandaag is echter niemand er in geslaagd, de talloze omstreden gewelddadige passages in de Koran afdoende te weerleggen. In de volgende paragrafen wordt eerst een aantal van deze passages aangehaald. Vervolgens zal ik op elk van deze passages ingaan.

Geweld in de Koran
Welke passages staan er nu precies over geweld in de koran? Hier volgen enkele referenties naar Koran-sura’s, met name sura’s 8 en 9.

8:12-17: "Ik zal paniek zaaien in de harten van de ongelovigen, jullie moeten hen boven hun nekken treffen en al hun vingertoppen afhakken. Het zijn niet jullie die ze afgeslacht hebben; het was Allah."
8:39: “En vecht tegen hen totdat er geen tumult en tegenstand meer is, en gerechtigheid prevaleert, en het geloof overal in Allah is. Maar als zij capituleren, waarlijk Allah ziet alles wat ze doen.”
9:5: “Maar als de verboden maanden voorbij zijn, bevecht en vermoord de ongelovigen waar jullie hen maar vinden, en val hen aan, beleger hen, en lig in hinderlaag voor hen in elke mogelijke vorm van oorlogsstrategie. Maar als ze op hun schreden terugkomen, regelmatig binnen en regelmatig aalmoezen geven, open dan de weg voor hen, want Allah is vergevingsgezind.
9:14: "Strijdt tegen (doodt ze) (de niet-Moslims) en Allah zal ze straffen (folteren) door middel van uw handen en zal ze met schaamte bedekken."
9:29: Vecht tegen hen die in Allah noch in de Dag des Oordeels geloven, en die niet handelen volgens wat Allah heeft verboden, noch het geloof van de waarheid erkennen, zelfs als ze Joden of Christenen zijn, totdat ze beschermingsgeld betalen met waarlijke onderwerping.

Interpretaties“Gewelddadige verzen in de Koran, en zeker de passages in sura’s 8 en 9, moeten in hun historische context worden geplaatst”, betogen veel Moslims. “Het was een harde tijd voor de Moslims, en de enige mogelijke verdediging was die met het zwaard.” Een mogelijke verklaring, indien het hier inderdaad een kleine, kwetsbare gemeenschap betrof die doorlopend werd aangevallen en beroofd door naburige stammen, en die zelfs dreigde te worden uitgemoord.

Ik ben het eens met de visie, dat deze gebeurtenissen in hun historische context moeten worden geplaatst. En deze historische context is, dat het toenmalige leven in de woestijn een keihard bestaan was. Overleven betekende vechten, en het recht van de sterkste gold. Roven, plunderen en moorden was dagelijkse praktijk. Een praktijk waaraan de Moslims zich schuldig maakten, en allesbehalve uit zelfverdediging…

Wellicht kan voor verzen 8:12-17 nog een zelfverdedigingscontext worden bedacht; dit gaat echter niet op voor 8:39: er moet worden gevochten totdat het geloof overal in Allah is. Wat “capitulatie” in dit geval betekent, blijkt in 9:5: regelmatig bidden en aalmoezen geven (twee van de vijf “hoofdgeboden” van iedere Moslim). Met andere woorden: “capituleren” = “bekeren”. 9:5 beveelt overigens onomwonden hoe volgens de Koran met de “ongelovigen” moet worden afgerekend. Allereerst moet worden gewacht tot de verboden maanden voorbij zijn. De ongelovigen hadden nog een zeker respijt om tot inkeer te komen. Het in acht nemen van “verboden maanden” is op zich een aanwijzing dat het hier om offensieve oorlogen ging. Immers, van aanvallende “ongelovigen” kon toch moeilijk worden verwacht dat ze “verboden maanden” in acht zouden nemen. Ook het vervolg: de aanvallen, de belegeringen en de hinderlagen duiden op een agressieve oorlogsvoering. De laatste zin bevestigt dit: de overwonnenen krijgen een (laatse) kans om zich alsnog te bekeren. 9:14 bevestigt het voorgaande nogmaals. Bestrijd de niet-Moslims, aldus de Koran.

Het is niet eenduidig uit de Koran af te leiden, of Joden en Christenen ook tot de ongelovigen worden gerekend. In 9:29 moeten ze zeker worden bevochten, maar ze krijgen een zekere status: ze worden getolereerd als ze zich onderwerpen aan de Moslim-heersers, en extra “beschermings-belasting” betalen, een praktijk die inderdaad uit vele bronnen is opgetekend.

De werkelijkheid: een historische schets
Hoe het met de Islam-expansie werkelijk verlopen is, blijkt uit een synthese van de volgende historische gebeurtenissen:

Vlak voor zijn dood (632) draagt Mohammed op, het Arabisch schiereiland te zuiveren van ongelovigen. Moslims hebben op dat moment al oorlog gevoerd over grote delen van Arabië. Na zijn dood wordt verdergegaan met de expansie: Damascus wordt in 635 ingenomen; Jeruzalem in 638. Intussen worden Irak (636), Iran (638), Egypte (639), en Syrië en Palestina (641) binnengevallen. In de 50 jaar na 643 wordt Noord-Afrika veroverd. In die tijd worden de Islam-wetten ingevoerd in Iran en Afghanistan. Constantinopel (Istanbul) is in 673 aan de beurt. In 711 wordt zuid-Spanje binnengevallen en gedurende 700 jaar bezet. In Frankrijk worden de Moslims bij Poitiers (732) tegengehouden, maar Sardinië (Italië) wordt in 809 veroverd. Het zal nog bijna 300 jaar duren, voordat Katholieken een tegenoffensief beginnen met kruistochten.

De stelling die veel Moslims aanhangen, dat het geloof met het woord en het boek is verspreid, is pertinent onjuist. Over het boek gesproken: de geschiedenis spreekt boekdelen. Zoals het geval is met de meeste godsdiensten: Islam is verspreid met het zwaard.

Conclusie
Als de moordaanslag op Mohammed in 622 was gelukt, was hij waarschijnlijk de geschiedenis ingegaan als een vredelievend man. Mogelijk was in dat geval Islam geen wereldgodsdienst geworden. Heden ten dage is Islam een wereldgodsdienst. Zoals de meeste godsdiensten is Islam met geweld verspreid. Op Mohammed rust een smet, omdat hij de eerste aanzet heeft gegeven om met grof geweld af te rekenen met “ongelovigen”. Dit is voor veel hedendaagse Moslims moeilijk te verkroppen. Krampachtig wordt geprobeerd om het gewelddadige karakter van met name sura’s 8 en 9 weg te redeneren; overigens met wisselend succes. Ze vinden tegenstand van een groeiende stroming die zich werkelijk verdiept in de Koran, waarbij dikwijls verbanden wordt gelegd met historische studies, die keer op keer geweld in naam van de Koran aantonen.

Wederom staan Moslims voor een dilemma: Gewelddadige passages uit de Koran afwijzen, daarmee de integriteit van de Koran afwijzend, of de Koran onvoorwaardelijk accepteren als het woord van God, en daarmee de inferieuriteit van niet-Moslims als “wet” accepteren? Ook hier kiezen veel Moslims ervoor, te zwijgen, aanvoelend dat dit dilemma onoplosbaar is. Op zich vind ik deze houding alleszins begrijpelijk. Het houdt echter één risico in: het feit dat heden ten dage wereldwijd groeperingen terrorisme bedrijven en zich daarbij beroepen op bovenstaande sura’s mag absoluut niet worden doodgezwegen.

In mijn volgend artikel een beschrijving van de “voorbestemmings-paradox” in Islam.

Islam: een sceptisch perspectief – 6 Voorbestemming voor hemel of hel

Volgens de Islam is onderwerping aan Allah het enige doel van het aardse leven. Aan het eind wordt de balans opgemaakt, en Allah maakt Zijn keuze: hemel of hel. Het probleem is dat, volgens de Koran, mensen zelf geen invloed hebben om een goed Moslim te worden, en dus hun “kansen” op toelating tot de hemel op geen enkele wijze kunnen beïnvloeden. In deze aflevering ga ik verder in op deze “predeterminatie-paradox”.

Inleiding
In de Koran komt een ontstellend concept voor; een concept waarvan – het moet gezegd worden – veel Moslims de werkelijke strekking niet kennen, of niet begrijpen. Dit is het “voorbestemmings-concept”. Weliswaar wordt Moslim-kinderen van jongst af aan geleerd: “Doe je best; doe je plichten als een Moslim, maar uiteindelijk is het Allah die beschikt”; de werkelijke strekking van voorbestemming ligt verscholen in de Koran; een boek dat – wederom: het moet helaas worden gezegd – de meeste Moslims maar mondjesmaat kennen.

Waar ligt nu het probleem?

Volgens de Islam is onderwerping aan Allah de enige bestaansreden voor mensen. Deze onderwerping, en de daarmee samenhangende plichten, bepalen de kansen om tot de hemel te worden toegelaten. Een ieder die Allah niet of onvoldoende erkent, gaat voor eeuwig naar de hel. Volgens de Koran (en een aantal nader te bespreken geschriften) kunnen Moslims hun toelating tot de hemel niet beïnvloeden: het is Allah zelf die uitmaakt:

wie Hij op het rechte pad leidt, en
wie hij van het rechte pad afleidt.
De Koran leert ons verder dat, als Hij zou willen, Hij zeker iederen naar het goede pad zou kunnen leiden, maar Hij heeft ervoor gekozen, dit niet te doen.

Koran 32:13 – Als Wij dit gewild hadden…Koran 32:13 luidt: “Als Wij dit gewild hadden, hadden Wij zeker iedere ziel naar het rechte pad kunnen leiden, maar Mijn Woord zal uitkomen: Ik zal de hel vullen met geesten en mensen.” Sinds ik nog een kind was, heb ik me afgevraagd: “Waarom?” Hij heeft ons toch als zijn “kinderen” gemaakt? En kinderen worden toch met alle mogelijke inspanning naar het rechte pad geleid? Lieten mijn ouders mij alleen, met de woorden “zoek het zelf maar uit”? Kozen zij ervoor, om mij te pas en te onpas te belonen of te straffen? Zou Allah mensen gewoon aan hun lot overlaten, en ze na hun dood naar de hel sturen, terwijl Hij ervoor gekozen heeft om deze mensen niet te leiden? Ik heb het nooit kunnen bevatten, ook niet toen ik ouder werd, en mondiger werd om mijn vragen te stellen. Veel Moslims hebben me met alle tijd en geduld geprobeerd uit te leggen dat mensen een vrije wil hebben om Allah te accepteren of te verwerpen. Maar: dat is niet wat vers 32:13 zegt. Hier staat:

Als Allah mensen zou willen helpen, dan zou Hij dat zeker hebben gedaan.
Hij heeft besloten om dit niet te doen.
Hij zal de hel vullen met “afvalligen”; mensen die Hij niet wilde leiden.

Koran 47:16 en 23 – Allah heeft hun harten verzegeld…
Op andere plaatsen in de Koran vond ik passages die zelfs nog ontstellender zijn: zelfs als mensen willen worden geleid, dan wordt dat soms onmogelijk gemaakt. Vers 47:16 leert ons, dat er mensen zijn wiens harten door Allah zijn verzegeld. Verder vinden we in 47:23 dat Allah zulke mensen heeft vervloekt, want Hij heeft ze doof en blind gemaakt voor het geloof.

Vijftien jaar oud was ik, toen ik voor het eerst openlijk vroeg: Zelfs áls deze mensen fouten hebben gemaakt (en wie maakt geen fouten?): waarom verzegelt Allah hun harten, in plaats van ze te openen? Waarom maakt Hij hen doof en blind? Waarom geeft Hij hun geen inzicht en geen gehoor? En waarom moeten deze mensen vervolgens worden gestraft?

De verwarring wordt nog groter als we een andere Koran-passages lezen. Zo vertelt vers 27:4 ons: “Voor hen die niet in het hiernamaals geloven, hebben Wij hun daden goed gemaakt in hun ogen, en daardoor dwalen zij verder af.” Het duurde enige jaren langer, voordat ik de vraag opelijk durfde te stellen: Misleidt Allah mensen, door hun daden goed te maken in hun ogen? Doet een dokter er goed aan, om mensen te genezen? Zijn deze mensen misleid, zonder het te weten? Will Allah deze mensen ziek hebben? En hoe kan een dokter te weten komen, of hij misleid is?

Hadith
Het duurde heel wat jaren, voordat ik eindelijk de gelegenheid had om de Hadith te bestuderen. De Hadith bestaat uit een aantal collecties opgetekende uitspraken tijdens het leven van Mohammed. Verschillende auteurs hebben aan deze collecties gewerkt, en er zijn maar een bepaald aantal collecties betrouwbare Hadith. In een Sahih Hadith (sahih is Arabisch voor betrouwbaar; authentiek) wordt vermeld wat Mohammed ooit zei over voorbestemming (Sahih Hadith Muslim, boek 32, nummer 6392):
“Mohammed zei: Als een druppel sperma in de moederschoot verblijft voor veertig of vijftig dagen, dan komt de engel die zegt: Mijn Heer, zal hij goed of slecht zijn? En beide zaken worden opgeschreven. Dan zegt de engel: Mijn Heer, zal het mannelijk of vrouwelijk zijn?” En beide zaken worden opgeschreven. En zijn daden en acties, zijn dood, zijn level; dit wordt ook opgeschreven. Dan wordt dit “document van bestemming” bekrachtigd en er zal geen toevoeging of doorhaling zijn.”

De consequenties zijn gruwelijk (nog afgezien van de biologische onjuistheid, dat het geslacht van een embryo 40 dagen na de bevruchting wordt vastgelegd): in de moederschoot wordt de gehele toekomst van het kind vastgelegd! Niets meer aan te doen.

Tot besluit: Koran 16:93: Leiden of afleiden…Ik eindig met vers 16:93 – “Als Allah gewild had, zou Hij jullie één volk hebben gemaakt. Maar hij leidt van het rechte pad af wie Hij wil, en hij begeleidt wie Hij will. Maar JULLIE zullen zeker verantwoordelijk worden gehouden voor al jullie daden.”

Allah leidt wie Hij wil. Het is onduidelijk hoe mensen verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor hun daden als Allah ervoor heeft gekozen om hen niet te leiden. Lijkt dit niet op een theater-regisseur die “goed” en “slechte” rollen toedeelt aan acteurs, en ze later beloont of straft voor hun rollen?

Conclusie
Voorbestemming is een integraal deel van Islam. De Koran leert dit, en de Hadith bevestigt dit verder. Het is onduidelijk hoe dit te rijmen valt met de menselijke vrije wil. Op verschillende plaatsen valt immers te lezen, dat Allah ervoor kiest om sommige mensen op het rechte pad te leiden, en anderen niet. Hun hart wordt verzegeld, en zij worden “blind en doof” gemaakt. Allah vertroebelt hun blikken, zodat ze zelf denken dat ze goede daden doen, terwijl dat in werkelijkheid niet zo is. Hij leidt mensen naar het rechte pad, of van het rechte pad af, en houdt vervolgens de mensen verantwoordelijk voor hun daden.

Veel moslims, als ze deze paradox al begrijpen, hebben het er moeilijk mee. Velen zijn dan ook zichtbaar bang voor Allah, en smeekbeden zijn een ingeburgerde praktijk. Alsof zulke smeekbeden van mensen, met al hun menselijke beperkingen, een almachtige en alleswetende Allah op andere gedachten zouden kunnen brengen. Is dit op zichzelf niet een ontkenning dat Allah alwetend is, en is dit op zichzelf dus geen grote zonde? Maar hierover meer in een volgend artikel.

Islam: een sceptisch perspectief – 7 Koran niet het woord van Allah

Begin tachtiger jaren. In een te restaureren moskee in Jemen wordt een verzameling documenten gevonden. Geen twijfel mogelijk: het betreft hier een oude versie van de Koran. Een Duitse Islam-deskundige reist naar Jemen. Hij begint aan zijn monnikenwerk: het sorteren van duizenden documenten. Hij doet een ontstellende ontdekking: de documenten bevatten passages die tot nog toe onbekend zijn. Bovendien blijken verzen uit de moderne Koran geheel te ontbreken. De Moslim-wereld houdt de adem in...

Inleiding
Tijdens de restauratie van een moskee in Sana’a, Jemen, stuitte een aantal arbeiders op een zeer bijzonder vondst, hoewel ze dit op dat moment niet beseften. Tussen twee muren vonden ze een verzameling oude, half vergane documenten. Het werk moest doorgaan, en ze propten de documenten in een aantal zakken, die in een van de torentjes van de moskee werden weggestopt. Bij toeval kwam een zekere Qadhi Isma'il al-Akwa', een deskundige op het gebied van antiquiteiten, achter de vondst. Hij onderkende het belang van deze vondst, en schakelde internationale expertise in. Hij wist de Duitse deskundige Gerd Puin te interesseren. Met medewerking van de Duitse autoriteiten begon Puin aan zijn monnikenwerk: het klassificeren en analyseren van de documenten. De houding van de autoriteiten in Jemen was tweeslachtig: enerzijds erkenden zij het belang van de vondst; anderzijds zagen zij zich voor een probleem gesteld…

…de authenticiteit van de Koran stond ter discussie…

De vondsten in Jemen staan niet op zichzelf. Reeds in de begintijd van de Koran waren er verschillende versies in omloop, en waren er felle discussies over de authenticiteit van de verschillende teksten.

Het verzamelen van de Koran-teksten
Tijdens zijn leven kreeg Mohammed, gedurende ongeveer twintig jaar, de Koran-teksten geopenbaard, aldus de Islam. Mohammed kon niet schrijven, en gaf zijn openbaringen mondeling door aan zijn volgelingen. Vele teksen werden opgeschreven door verschillende mensen, die uiteenlopende middelen gebruikten om de teksten vast te leggen, waaronder beenderen en huiden.

Enige tijd na Mohammed’s dood nam een zekere Abu Bakr, de eerste Islam-kalief, de taak op zich, alle teksten te verzamelen en te ordenen. Vrijwel meteen doken verschillen in de teksten op: er waren verschillende versies in omloop. Na zijn opvolger, Umar, nam zo’n twintig jaar later de derde Islam-kalief, Uthman, de taak op zich om de Koran te standaardiseren. Nadat dit werk was voltooid, werden kopieën of deze gestandaardiseerde versie naar alle “Islam-provincies” gestuurd, en werd opdracht gegeven om alle andere versies te verbranden. Het werk van Uthman was verdienstelijk: hij slaagde erin om een hoge graad van uniformiteit in de tekst te brengen. Uthman, echter, was ook niet zeker, welke teksten nu eigenlijk de “echte” teksten waren. Uthman erkende dat het onmogelijk was om dit nog na te gaan. Hij nam het risico dat wellicht niet-authentieke teksten in “zijn” Koran werden opgenomen, en richtte verder alle aandacht op uniformering: als er één uniforme tekst zou zijn, zouden onderlinge meningsverschillen tussen Moslims tot het verleden behoren. Uthman heeft hierbij de tekst van ene Zaid ibn Thabit als hoofd-uitgangspunt genomen, omdat deze hetzelfde dialect sprak als Mohammed destijds.

De tegenwoordige tekst is trouwens niet de Uthman-versie. Later zijn vele veranderingen doorgevoerd, onder andere door Al-Hajjaj Ibn Yusuf Al-Thakafi, een Arabische leraar. Een aantal voorbeelden van fragmenten die in die tijd zijn gewijzigd, zijn:

Vers 26:116: Het woord “Al-Mukhrageen” (de uitgestotene) is vervangen door “Al-Margoomeen” (degenen die zullen worden gestenigd).
Vers 47:15: Het woord “Yasen”, feitelijk geen officieel Arabisch woord, is vervangen door “Asen” (onbedorven; onvervuild). Overigens komen dergelijke “niet-Arabische” woorden meer voor in de Koran: duidelijke Arameense en Joodse invloeden zijn herkenbaar, hoewel de Koran zelf dit onkent: 43:3: “Wij (Allah) hebben de Koran in het Arabisch vervaardigd, zodat u in staat zult zijn om de Koran te begrijpen.”
Vers 57:7: Het woord “Wataqu” (Godvrezend) is veranderd in “Wa-anfaqu” (uitgegeven uit liefdadigheid).

De Tasjkent- en de Topkapi-manuscripten
In Islam-kringen wordt beweerd dat er tegenwoordig nog twee exemplaren van het originele Koran-manuscript zijn: het Samarqand-manuscript in Tashkent – Oezbekistan, en het Topkapi-manuscript in het gelijknamige museum in Istanboel, Turkije. Van het Samarquand-manuscript bestaan kopieën. Het Topkapi-manuscript wordt tot op de dag van vandaag afgesloten gehouden voor een ieder.
Afgezien van de datering van het Samarqand-manuscript (op basis van dialect-studies wordt de datering geschat op 200 jaar na Mohammed’s dood), blijken ook tekstvariaties te bestaan tussen “moderne” Koran-versies en het Samarqand-manuscript. Een opmerkelijk verschil komt voor in de verzen 2:284, 2:284, 3:37, 3:109 en 5:119. In hedendaagse Korans wordt gerefereerd aan “Allah”; in het Samarqand-manuscript wordt het woord “Huwa” (Hij) gebruikt. Wederom: wellicht geen schokkende verschillen; de claim van de onveranderlijke Koran gaat echter niet op. Bedenk, dat het hier om vergelijking van Arabische versies gaat.
Een zeer opmerkelijke variatie vinden we in vers 37:103. In moderne Koran-versies lezen we: “… zij onderwierpen hun wil (zij werden Moslim)”. Dit is echter niet wat in het Samarqand-manuscript staat. Hier staat: “… zij onderwierpen niet hun wil (zij werden geen Moslim)”.
Meer variaties bestaan, waarop wij in dit artikel niet verder ingaan.

Om redenen hierboven genoemd (de ontoegankelijkheid) blijft een nadere beschouwing over the Topkapi-manuscript uiteraard achterwege. Wel vraag ik me af, evenals vele critici, waarom het Topkapi-manuscript ontoegankelijk wordt gehouden.

De duivelsverzen
De ultieme aanwijzing dat passages in de Koran ooit zijn gewijzigd, komt uit de Moslim-wereld zelf. Het is in Islam-kringen een onbetwist gegeven, dat vroegere Koran-versies de Moslims opdroegen, de dochters van Allah te eren. De namen of deze dochters waren: al-Lat, al-Uzza en Manat. Er zijn sterke aanwijzingen, dat dit is overgenomen uit een cultus van maangoden, voordat de Islam werd verspreid. Ik heb dit echter nog niet met zekerheid kunnen vaststellen.
Vast staat echter wel, dat de referentie naar Allah’s dochters later is verwijderd, als zijnde “duivelsverzen”: Mohammed zou door de duivel op een dwaalspoor zijn gezet en dicteerde bij wijze van misverstand deze verzen. Een latere correctie was nodig.
Critici zien hierin een andere aanwijzing dat wel degelijk veranderingen in de Koran zijn aangebracht; een visie die ik onderschrijf. Hierin ga ik zelfs nog een stap verder: zou het wellicht mogelijk zijn, dat zich nog meer “duivelsverzen” in de Koran bevinden? Duivelsverzen die tot op de dag van vandaag nog niet als zodanig zijn herkend?

De zeven verschillende versies
Ook heden treffen we nog tenminste zeven verschillende Koran-versies naast elkaar aan. Vier van deze versies zijn in algemeen gebruik, en wel als volgt:

De Abu Bakr `Asim-versie: deze versie is het meest verspreid in de Moslim-wereld in het algemeen.
De Abu `Amr al-'Ala'-versie: deze versie is in gebruik in gedeelten van Soedan en in West-Afrika.
De Ibn `Amir-versie: deze versie treffen we voornamelijk aan in Jemen.
De Nafi`-versie: dit is de versie die wordt gebruikt in Libië, Tunesië en in Qatar.

Conclusie
Moslims geloven dat de Koran het juiste en complete woord van God is. “Allah heeft de Koran, via de aartsengel Gabriël, aan Mohammed geopenbaard. Sinds die tijd is er niets aan de Koran veranderd”, aldus de Islam.

Deze stelling blijkt niet houdbaar te zijn, om de volgende redenen:

Er zijn oude Koran-fragmenten gevonden, die teksten bevatten die in “de” tegenwoordige Koran niet voorkomen. Omgekeerd zijn in latere Koran-versies teksten opgenomen die in oudere documenten ontbreken
De Islam stelt zelf, dat Mohammed ooit “valse, door de duivel geïnspireerde verzen" in de Koran heeft opgenomen, en dat later een “correctie” nodig bleek.
Tegenwoordig zijn tenminste zeven versies van “de” Koran in omloop, waar van vier in algemeen gebruik, die alle variaties in de tekst kennen.

Heden ten dage beschouwen Moslims in verschillende delen op de wereld, verschillende versies van de Koran als authentiek. Echt fundamentele verschillen in de betekenissen van verschillende verzen zijn er niet. De stelling “de Koran is het onveranderde woord van God” blijkt echter onhoudbaar, temeer daar er opmerkelijke verschillen door de eeuwen heen zijn aangetoond.

In mijn volgende artikel meer over Islam en polygamie.

Islam: een sceptisch perspectief – 8 Polygamie in de Islam

Vers 4:3 in de Koran staat mannen toe om, onder bepaalde omstandigheden, met vier vrouwen te trouwen. Polygamie is in veel hedendaagse samenlevingen verboden en wordt maatschappelijk meestal als “uit den boze” beschouwd. Veel Moslims staan voor een dilemma, en proberen de betekenis van vers 4:3 weg te redeneren. Anderen zien dit vers als een gunst van God, en trouwen daadwerkelijk met meer vrouwen.

Polygamie in de praktijk
In pre-Islamitische tijden was polygamie wijdverbreid. Mohammed beperkte het aantal toegestane vrouwen tot vier, behalve voor zichzelf. Door de eeuwen heen is vers 4:3 op verschillende wijzen geïnterpreteerd; interpretaties die we tot op de dag van vandaag terugvinden. Veel Moslims trouwen ook tegenwoordig daadwerkelijk met meerdere vrouwen; een gewoonte die in verschillende landen wordt waargenomen. In Indonesië, het land met de grootste Moslim-populatie ter wereld, wordt veelwijverij zelfs als een soort statussymbool gezien. Onder regeringsfunctionarissen is afgesproken dat zij zich tot één echtgenote zullen beperken; een aantal heeft echter uiteenlopende redenen aangevoerd om er een tweede vrouw op na te houden.
Op straat worden schrijnende gevallen aangetroffen: arme vrouwen bieden zich, gezeten vóór de moskee, aan als tweede echtgenote. En als in families de nood hoog is, worden vrouwen zelfs uitgehuwelijkt als “extra” vrouw.

Maar wat zegt de Koran nu echt?
De Koran zelf is duidelijk. Een man mag maximaal met vier vrouwen tegelijkertijd getrouwd zijn. Hij moet echter wel zorgen dat hij alle vrouwen gelijk behandelt. Dit kan worden afgeleid uit vers 4:3. Ook elders in de Koran wordt regelmatig verwezen naar “uw vrouwen”. Om de werkelijke betekenis te begrijpen, moet worden teruggegrepen naar de Arabische tekst, maar deze is duidelijk: “uw” is hier enkelvoud; “vrouwen” is hier meervoud. Verder wordt op andere plaatsen gerefereerd aan “zijn vrouwen”; een teken dat polygamie in de Koran een geaccepteerd gegeven is.

Interpretaties
Er zijn grofweg twee interpretaties van vers 4:3. Een interpretatie is de letterlijke weergave: de Koran zegt dat vier vrouwen zijn toegestaan, dus een man mag met vier vrouwen trouwen. Een tweede interpretatie is tegengesteld aan de eerste: de Koran zegt dat vrouwen gelijk moeten worden behandeld. Een man kan verschillende vrouwen niet gelijkwaardig behandelen, dus mag een man slechts met één vrouw trouwen.

Islam-geleerden zijn doorgaans aanhanger van de eerste interpretatie, wellicht niet in het minst omdat zij soms zelf ook polygamie bedrijven of bedreven. De tweede interpretatie wordt aangehangen door een groep die (vaak met oprechte bedoelingen) een brug probeert te slaan tussen de Islam en de moderne samenleving. Deze interpretatie gaat voorbij aan andere passages in de Koran (“uw vrouwen” en “zijn vrouwen”; zie hierboven). Ook lijkt het hier, dat de logica geweld wordt aangedaan: als God geen polygamie zou toestaan; waarom zou Hij dan überhaupt een vers dicteren, dat zegt dat mannen (weliswaar onder bepaalde omstandigheden) met twee, drie, of vier vrouwen mogen trouwen?

De algemene interpretatie is dan ook, dat mannen (onder bepaalde omstandigheden) met maximaal vier vrouwen mogen trouwen.


Aangevoerde redenen
In de praktijk (wederom gesteund door Moslim-geleerden) worden wel de volgende redenen aangevoerd, om polygamie toe te staan.

In tijd van oorlog kan het voorkomen, dat een aanzienlijk aantal vrouwen weduwe wordt.
Inderdaad ging het er ook in historische tijden bloedig aan toe. Het aantal mannen dat in de stijd sneuvelde was echter, als een percentage van de totale bevolking, gering, en stond in geen verhouding tot de 1:4 genoemd in de Koran.

Het is een goed middel om de armen te verzekeren van een bestaan.
Het lijkt inderdaad een middel om arme jongere dames te verzekeren van een bestaan. Gemeten naar moderne maatstaven kunnen we de vraag stellen, of het inderdaad noodzakelijk is om met behoeftigen te trouwen om ze een zeker bestaansminimum te garanderen. Ook lijkt er geen oplossing te bestaan voor het probleem, hoe in dit geval in het noodzakelijke onderhoud wordt voorzien voor arme oudere dames, en voor arme mannen.

Als een vrouw niet in staat is om coïtus met haar man te hebben, is het beter dat een man hiervoor een “legale” oplossing vindt, dan dat hij zijn gerief op andere wijze vindt.
Inderdaad, voor alles valt iets te zeggen. Dit brengt echter geen oplossing voor die gevallen waarin het de echtgenotes zijn, die hun behoeften moeten vervullen, in het geval hun man deze behoeften niet kan vervullen, bijvoorbeeld als gevolg van impotentie.

Mannen hebben nu eenmaal van nature een groter libido
Een weinig steekhoudend argument. Alle vrouwen, en de meeste mannen, weten het: het omgekeerde is meer regel dan uitzondering. Fysiologisch zijn vrouwen tot aanzienlijk meer in staat, dan de meeste mannen. Bovendien: als dit “onuitputtelijke” libido van mannen zou kunnen worden beteugeld door te trouwen met vier vrouwen; wat moeten dan de overige 75% mannen beginnen? Deze groep mannen zal het, in geval van een 1:4 huwelijksverhouding voor de gelukkige 25%, immers zonder echtgenote moeten stellen.

En de liefde dan?
Een beschrijving van liefde, van een hartsverbondenheid tussen man en vrouw, samen één zijn, lief en leed met elkaar delen... u zult er in de Koran, helaas, tevergeefs naar zoeken. Voor de kunst om lief te hebben, letterlijk elkaars partners te zijn, is in de Koran geen plaats. En dat is waar het, ik moet het zeggen, ook bij moderne Koran-geleerden aan schort: is er nu niet één op het idee gekomen om te beseffen wat liefde is?

Inderdaad... liefde maakt bezitterig, liefde kan tot jaloezie leiden. Maar wat is daar mis mee? Is het verkeerd, dat een vrouw jaloers is wanneer haar man cadeaus meebrengt voor de verjaardagen van zijn andere vrouwen, met hen lacht, met hen vrijt, het bed met hen deelt? En wat is erger: een man en vier vrouwen in één huis (zodat de nachtelijke escapades met “die anderen” overduidelijk zijn), of een man met vier vrouwen in verschillende huizen (“Kom je vanavond thuis eten, schat?” – “Nee, vanavond ben ik bij ...”).

Conclusie
De Koran staat mannen toe, met maximaal vier vrouwen te trouwen. Door vroegere en hedendaagse Islam-geleerden worden uiteenlopende redenen aangevoerd om deze praktijk te rechtvaardigen. Gemeten naar moderne maatstaven, kan voor deze rechtvaardiging geen basis worden gevonden.
Islam richt zich met deze rechtvaardiging in het bijzonder op sociaal-maatschappelijke en op coïtusuele aspecten. Aan het aspect “liefde” gaat de Koran voorbij. Vanuit verschillende hoeken komen tegengestelde geluiden. Zo zou God absoluut niet toestaan om met meer vrouwen te trouwen. Immers: een man moet zijn vrouwen gelijk behandelen, en dat is een onmogelijkheid. Daardoor zou polygamie bij voorbaat zijn uitgesloten. Een verdienstelijke poging om de Koran op dit punt in lijn te brengen met maatschappelijk aanvaarde normen; de poging faalt echter op het aspect logica.

Overigens zijn sommige Islam-geleerden van mening dat de vraag, of een man al dan niet met vier vrouwen mag trouwen, niet ter zake doet. Volgens de Koran is het mannen namelijk ook toegestaan om coïtus te hebben met hun slaven.

Daarover meer in mijn volgende artikel.

Islam: een sceptisch perspectief – 9 Recht op coïtus met slaven

Dit is een vervolg op een vorig artikel, waarin ik schreef ik over Islam en slavernij. Dit artikel bevat een verdieping van een aspect van slavernij: het vermeende recht op coïtus met slaven. Paradoxaal: juist deze passages in de Koran zouden het begin kunnen betekenen van een “verlichte” Islam, die het acceptabel zou maken om bepaalde Koran-passages te verwerpen als het woord van God, daarmee afstand te nemen van een aantal duistere kanten van de Islam, en de nadruk te leggen op betere kanten.

Achtergrond: Koran-passages over coïtus met slaven
De Koran-verzen 23:5/6 en 33:50 staan moslims toe, coïtus te hebben met hun slaven, in het bijzonder de krijgsgevangenen die als slaaf worden “genomen”. Ter illustratie citeer ik vers 33:50: “O profeet! Wij (Allah) hebben wettig voor u gemaakt: uw vrouwen voor wie u de bruidsschat hebt betaald, en zij die uw rechterhand toebehoren, van de krijgsgevangenen die Allah aan u heeft toebedeeld.”

Islam-geleerden zijn tot de conclusie gekomen dat het hier om vrouwelijke krijgsgevangenen gaat die als slaaf zijn “genomen”. Deze commentaren van Islam-geleerden (de commentaren worden “tafsir” genoemd) zijn gezaghebbend onder Moslims. Eén van deze gezaghebbende tafsir-commentatoren, ene Sayyid Abul Ala Maududi, schrijft:

“Het maximale aantal van vier vrouwen is niet van toepassing op slavinnen, omdat het aantal vrouwelijke krijgsgevangenen niet te voorspellen is. Echter: het feit dat geen maximum wordt genoemd is geen vrijbrief voor mensen om een oneindig aantal slavinnen te hebben.”

Twee andere tafsir-geleerden, al-Muminun en al-Maarij, zijn van mening dat vrouwen en slavinnen als aparte “categorieën” moeten worden gezien, en dat coïtus met beide categorieën is toegestaan.

Tenslotte beweert tafsir-deskundige an-Nisa dat slavinnen de enige categorie is voor wie het (in de Islam met steniging gestrafte) verbod op overspel niet geldt: coïtus met slavinnen is toegestaan, ook al zijn deze slavinnen reeds getrouwd.

Wat betekent dit in de praktijk?
Een woord vooraf: slavernij is van alle tijden, en coïtus met slavinnen is van alle tijden. Moslims, Christenen, Romeinen, heidenen... op zich heeft deze praktijk niets met religie te maken. Door de historie heen zijn mensen misbruikt als slaven, in alle opzichten, en deze praktijken bestaan nog steeds; helaas. Het is dus niet fair om eenzijdig Moslims te beschuldigen van coïtusuele praktijken met slaven, hoewel de Koran het wel expliciet goedkeurt.
Gelukkig hebben de meeste beschavingen een ontwikkeling doorgemaakt. Slavernij wordt niet meer geaccepteerd, laat staan coïtus met slaven. En laten we wel wezen: we praten hier over een walgelijke, misselijk makende gewoonte. Ik neem hier dan ook de vrijheid om te stellen, dat er geen God kan bestaan die zulke afschuwelijke verzen ooit heeft gedicteerd.

Het is een verdienste voor de meeste Moslims, dat ze openlijk toegeven: inderdaad; dit kan niet. En wellicht zou dit een eerste stap zijn naar het einde van het Islam-dogma: “De Koran is 100% het woord van God.”

Verzen uit de Koran al dan niet van God – waarom zo belangrijk?
Het besef van de Moslim-wereld dat er “zaken in de Koran staan, die “echt niet kunnen”, leidt logischerwijze tot het besef dat de Koran onmogelijk voor 100% door God is geïnspireerd.

Als een belangrijk deel van de Moslim-wereld (dit hoeft, althans voorlopig, geen meerderheid te zijn) hiervan zou worden doordrongen, zou dit wellicht een belangrijke stap naar een “verlichte” vorm van de Islam kunnen betekenen: een stroming die de vele goede aspecten van de Islam praktiseert (de Islam kent regels die eerbied, gastvrijheid, zorg voor armen, etc. voorschrijven), maar met de duistere kanten van de Islam voor eens en voor altijd afrekent.

Conclusie
De Koran staat coïtus met slavinnen expliciet toe. Onder hedendaagse Moslims is de algemene opinie dat deze praktijk uit den boze is, waarmee impliciet wordt toegenomen dat de desbetreffende verzen feitelijk niet in de Koran thuishoren. Vanaf hier lijkt de weg open voor een (voorzichtige) discussie over de authenticiteit van (delen van) de Koran. Een discussie die wellicht op termijn zou kunnen leiden tot een verlichte vorm van de Islam.

Islam: een sceptisch perspectief – 10 Pedofilie in de Hadith

Mohammed heeft ooit coïtus gehad met een negen-jarig meisje, aldus de Sahih Hadith, de verzameling als authentiek beschouwde geschriften over het leven van Mohammed en zijn naasten. Moslims én niet-Moslims reageren verdeeld: ontkenning, verontschuldiging en veroordeling.

Inleiding
Direct na de Koran bestaat in de Islam een tweede bron van richtlijnen. Deze bron wordt gevormd door de Hadith. Het Arabisch meervoud van Hadith is Ahadith; in dit artikel zal ik het algemene spraakgebruik volgen, en zal het woord “Hadith” gebruiken.

De Hadith is een enorme verzameling tradities in relatie tot Mohammed en zijn naasten. Verreweg de meeste Moslims (een relatief kleine groep uitgezonderd) beschouwen de Hadith als een verdere invulling van de richtlijnen uit de Koran. De Hadith bestaat feitelijk uit een serie verzamelde uitspraken en gebeurtenissen, opgetekend door een aantal verzamelaars. Deze verzamelaars worden niet allemaal als even betrouwbaar beschouwd. Slechts twee verzamelaars worden geacht, werkelijk betrouwbare Hadith te hebben opgetekend. Deze verzamelaars zijn Bukhari en Muslim. De Hadith, opgetekend door deze verzamelaars, worden Sahih Hadith (sahih = authentiek, betrouwbaar) genoemd.

Sahih Hadith: erkend als authentieke bronnen
Een minderheid in de Moslim-wereld is van mening, dat the volgen van de Koran alleen, zonder Hadith, het geloof is van de ware islam. Zij stellen zich op het standpunt dat alleen de Koran afkomstig is van Allah, en dat Allah zelf heeft verklaard dat dit genoeg is. Hierbij wordt meestal vers 44:58 aangehaald: “Wij hebben de Koran een eenvoudig te begrijpen tekst gemaakt.”
Dit argument wordt echter door de overgrote meerderheid van de Moslims ontkend: “Gehoorzaam Allah, en gehoorzaam de profeet”, zo is in verschillende passages in de Koran te lezen. Ook worden voorbeelden aangehaald van zaken die niet in de Koran zijn te vinden, maar waarvoor de Sahih Hadith nodig zijn.

Voorbeelden uit deze Sahih Hadith zijn:

De gedetailleerde beschrijving, hoe Moslims moeten bidden.
Het gebod dat Moslims hun lichaam moeten bedekken als ze bidden.
Het bedrag dat Moslims aan aalmoezen moeten betalen.

Moslims gehoorzamen deze Hadith-geboden, zonder uitzondering, wat impliceert dat Moslims deze Hadith erkennen als authentieke bron. Voor de absolute meerderheid van de Moslims geldt de Hadith dan ook als een bron van levensrichtlijnen, naast de Koran.
Het is de meeste Moslims dan ook een bron van innerlijke conflicten, dat deze Sahih (authentieke, betrouwbare) Hadith-verzamelingen zaken bevatten, die volgens gangbare maatstaven onwaarschijnlijk, ongelofelijk, of zelfs absurd zijn. In discussies tussen Moslims en niet-Moslims, maar ook in discussies tussen Moslims, leidt dit tot tegenstrijdigheden en gekustelde “oplossingen”, waarbij meestal dan maar de weg wordt gekozen om de Sahih Hadith ongeldig of onbetrouwbaar te verklaren, daar waar deze enkele minuten daarvoor nog als authentiek was bestempeld. Anderen kiezen voor een “apologeten”-oplossing: het vinden van een excuus waarom de betreffende Hadith is zoals deze is.

Sahih Hadith: controversiële zaken: huwelijk met een 6-jarig meisje
Een van de meest veelbesproken, en meest controversiele, zaken in de Sahih Hadith is het huwelijk van Mohammed met een van zijn vrouwen: Aisha. Als referentie worden de volgende Hadith aangehaald:

Sahih Hadith Bukhari, Volume 5, Boek 58, Nummer 234
“De profeet verloofde zich met mij, toen ik zes jaar oud was (...)
Mijn moeder kwam naar me toe terwijl ik op de schommel speelde met mijn vriendinneties (...) Ze bracht me naar het huis van de profeet (...) De vrouwen bereidden me voor, voor het huwelijk (...) De profeet kwam ’s middags naar me toe, en mijn moeder gaf mij aan hem. Op dat moment was ik negen jaar oud.

Sahih Hadith Bukhari, Volume 5, Boek 58, Nummer 236
(...) Hij (de profeet) verbleef daar (in Medina) twee jaar, en trouwde Aisha toen ze zes jaar oud was, en hij consumeerde het huwelijk toen ze negen jaar oud was.

Sahih Hadith Muslim, Boek 8, Nummer 3310
Aisha vertelde: De profeet trouwde met me, toen ik zes jaar oud was, en ik werd verordend om zijn huis binnen te treden, toen ik negen jaar oud was.

Ontkenners en apologeten
Ook in dit geval onderscheiden we de “ontkenners” en de “apologeten”. De ontkenners hebben hardnekkig geprobeerd, het feit dat een 54-jarige trouwde met een jong meisje te ontkennen. Door middel van referenties met andere historische gebeurtenissen hebben zij getracht, aan te tonen dat Aisha op dat moment toch wel tenminste 14 jaar oud geweest moet zijn. Ik wil het aan de lezer overlaten, of 14 jaar oud de juiste leeftijd is om met een 54 jaar oude man te trouwen. Overigens hebben alle pogingen om een andere leeftijd dan 9 jaar aan te tonen, tot nu toe gefaald.
De apologeten dragen een aantal “verzachtende” omstandigheden aan. Zo zouden huwelijken met jonge meisjes normaal zijn in die tijd (hetgeen waar is), zouden Arabische meisjes eerder beginnen met menstrueren (zeker in die tijd ook waar), en zouden meisjes rijp zijn voor het huwelijk na hun eerste menstruatie (ik laat het aan de lezer over, om hierover te oordelen). Verder zou Mohammed een belangrijke “leraars-rol” hebben gehad, om zoveel mogelijk over de Islam op Aisha over te brengen. Haar jonge leeftijd zou dan als voordeel hebben, dat zij nog lang na Mohammed’s dood de Islam zou kunnen prediken.

Hedendaagse opvattingen
Tegen bovengenoemde argumenten van de apologeten worden veelal de volgende zaken ingebracht.

Hetgeen normaal was in die tijd, hoeft nog niet acceptabel te zijn.
Kinderen van 9 jaar zijn geestelijk niet rijp voor een huwelijk. Menstruatie of niet.
Kinderen van 9 jaar zijn lichamelijk niet volgroeid. Menstruatie of niet.
Jonge meisjes hebben bepaald geen romantische fantasieën over 54 jaar oude mannen.
Het argument van de “leraars-rol” snijdt geen hout. Leraar: OK, maar daarbij is geen coïtus nodig (zelf heb ik op school heel veel geleerd, zonder ooit coïtus te hebben gehad met mijn leraren).

Het kind-huwelijk van Mohammed is dan ook een van de meest controversiële zaken uit de Sahih Hadith, en een oorzaak van controversies betreffende Mohammed zelf.

Conclusie
Voor het overgrote deel van de Moslim-wereld vormen de Sahih Hadith van Bukhari en Muslim de tweede referentieverzameling voor levensrichtlijnen. De controversiële zaken in deze Hadith (met het kind-huwelijk als een van de meest besproken controversies) plaatsen de persoon Mohammed in een bedenkelijk daglicht, aldus velen. De door aanhangers aangevoerde argumenten dat dit paste in de tijdsgeest, gaan niet op: Mohammed had immers een voorbeeldfunctie.

Bron: Mens en samenleving

Respect voor de schrijfster :thumbup:
 
Laatst bewerkt:
er gaat er hier eentje branden !!!
 
Psiertje, komt er maar in!
 
er gaat er hier eentje branden !!!

blijkbaar is het van bij mijn geboorte al Allahs wil dat ik wel of niet zal branden, wat ik doe in mijn leven heeft daar geen invloed meer op :D
 
Zou het mogelijk zijn dat de koran gedicteerd werd door De afvallige engel (:devil: lucifer :fire:) aan mohammed?
Dit zou natuurlijk veel verklaren :D
 
Indrukwekkend grondig. Uiteraard kan men voor bijbelteksten een soortgelijke argumentatie opbouwen. Voor mij als vrijdenker is het geenszins een probleem. Ook weldenkende mensen die menen dat heilige boeken een goede leidraad zijn en veel nuttige en zinnige regels bevatten die een universeel karakter hebben zullen geen aanstoot nemen aan deze argumentatie. Deze mensen hebben een genuanceerde blik en proberen lessen te trekken uit een "goed voorbeeld", wat alleen maar kan toegejuicht worden.

Voor diegenen die het houden bij letterlijk interpretatie van "heilige" teksten en geen nuances kunnen of willen aanbrengen is argumentatie van het soort dat hierboven geciteerd wordt moeilijker hanteerbaar.

Mijn respect voor gelovigen en niet-gelovigen is er niet minder om. De vraag is natuurlijk of dit wederzijds is...
 
:D

Ach ja, heilige geschriften door heilige geschiften
 
ik zat net aan een andere titel te denken namelijk:
islam, een septisch perspectief.
 
Alles kan simpel worden weerlegd door een moslim dat dit niet geschreven is door de hand van de profeet himself, maar door een andere kerel, en dat in de loop der geschiedenis dingen zijn veranderd.

Dan twijfel je wel aan de authenticiteit van de koran, is dat ook een zonde?
 
Alles kan simpel worden weerlegd door een moslim dat dit niet geschreven is door de hand van de profeet himself, maar door een andere kerel, en dat in de loop der geschiedenis dingen zijn veranderd.

Dan twijfel je wel aan de authenticiteit van de koran, is dat ook een zonde?

JA! in de islam is alles zonde en heeft als (enige) straf de dood! (enkel hier kan men variaties terugvinden: onthoofding, steniging, in brand steken, ontploffen …)tenzij je een islamiet bent. Als je islamiet bent dan mag je iets veranderen, zondigen en doden, ... want dan vergeeft allah je toch ... want je bent islamiet.
 
Triest, deze man heeft slechte kaas van theologie gegeten
Dit stukje is al eerder voorgekomen op islam site, en daar door een aantal deskundige heel netjes afgebroken.
Gewoon anti moslim propaganda verpakt in een net pakje
 
Past in het plaatje van de bijbel. koran is een leuk boekje maar moet niet te letterlijk genomen worden.

Helaas zullen de onnozelen niet in durven te zien dat zij dwalend zijn.
 
Alles kan simpel worden weerlegd door een moslim dat dit niet geschreven is door de hand van de profeet himself, maar door een andere kerel, en dat in de loop der geschiedenis dingen zijn veranderd.

Dan twijfel je wel aan de authenticiteit van de koran, is dat ook een zonde?

pk kun je eigenlijk wel gelijk stellen aan de schrijver van dit stuk
Ze weten er allebij ruk van
 
JA! in de islam is alles zonde en heeft als (enige) straf de dood! (enkel hier kan men variaties terugvinden: onthoofding, steniging, in brand steken, ontploffen …)tenzij je een islamiet bent. Als je islamiet bent dan mag je iets veranderen, zondigen en doden, ... want dan vergeeft allah je toch ... want je bent islamiet.

Ook weer ****ing bullshit
Laat maar ik ga het niet eens proberen, im outta here
 
Standaard verweer als er kritiek komt, zelfs als de kritiek gedegen is uitgevoerd. Wij ongelovige honden weten er niks van, alleen de verlichte zielen mogen zich uiten over hun religie. Hoe laf is een religie eigenlijk als er geen kritiek op mag worden geuit?
 
Triest, deze man heeft slechte kaas van theologie gegeten
Dit stukje is al eerder voorgekomen op islam site, en daar door een aantal deskundige heel netjes afgebroken.
Gewoon anti moslim propaganda verpakt in een net pakje

Lijkt me sterk, dat laatste deel is nog geen week oud.

Behoorlijk zwak maar voorspelbaar verweer weer van je, nou ja, blijkbaar mogen verzen uit de koran enkel door moslims gebruikt worden om hun gelijk te bewijzen...
 
Elke godsdienst zit vol met tegenstrijdigheden, niet alleen de islam. Dat komt namelijk omdat die verhalen allemaal verzonnen zijn. ;)
 
Standaard verweer als er kritiek komt, zelfs als de kritiek gedegen is uitgevoerd. Wij ongelovige honden weten er niks van, alleen de verlichte zielen mogen zich uiten over hun religie. Hoe laf is een religie eigenlijk als er geen kritiek op mag worden geuit?

Hierin vind ik de jehova's getuigen wel schitterend in. Zij geloven, gebruiken geen geweld en proberen steeds alles te weerleggen. Geen onderwerp is hen te veel en ze gaan steeds de conversatie aan. Daarbij blijven ze ook nog vriendelijk. Nou ja degene die ik ken toch. Er zijn er natuurlijk ook minder slimme tussen, maar met die is het niet leuk om te praten.
 
pk kun je eigenlijk wel gelijk stellen aan de schrijver van dit stuk
Ze weten er allebij ruk van
Spier, de intelligentie zelve, monster interpunctie en grammaticaskills.

Nee, ik weet er inderdaad geen ruk van, daarom vind ik het wel interessant. Maar volgens mij weet jij der ook geen ruk van want een deftige weerlegging van bovenstaande, aldus jouw onjuiste stellingen, heb ik ook nog niet terug gevonden.
 
Vers 2:14 verhaalt over de menselijke embryonale ontwikkeling. Volgens dit vers wordt het sperma gevangen in een bloedklont, en groeit uit deze bloedklont een foetus.

haha bedreven zij de daad terwijl de vrouw haar rode dagen had ofzo? :D
 
Back
Naar boven