Joop Kasteel
Cool Novice
- Lid geworden
- 22 apr 2012
- Berichten
- 57
- Waardering
- 12
- Lengte
- 1m88
Altijd trainen…
Ik train eigenlijk altijd, blessure(s) of niet. Dat moet, naar mijn mening, ook wel want anders zou er door mij weinig meer gedaan worden in de sportschool. Ook hier kom je weer 2 soorten mensen tegen; de diehards, de mannen en vrouwen die altijd doorgaan en de, ik zoek even een woord, kwakbollen. Zo noem ik ze, de mensen die zich achter een kwetsuur verschuilen want meer is ’t niet.
Ook nu nog, de actieve carrière is al even voorbij, frons ik de wenkbrauwen als ik de redenen moet aanhoren waarom er toch vooral niet getraind mag worden. Ik zit op dit moment thuis, net na een flinke operatie aan de kaak en mag dus echt niets doen, de hechtingen kunnen openspringen. Toch is JK elke dag in ’t bos te vinden voor een stevige wandeling van minimaal 1,5 uur. Dat brengt mij zoveel goeds!! Ik ben ervan overtuigd dat mijn herstel sneller gaat, alleen al gezien de reacties van mensen in mijn buurt en de doktoren. Liep ik er een paar dagen geleden nog bij als gekke Henkie met 2 blauwe ogen, nu, een paar dagen later, is er niets meer te zien. Ook voor ’t lichaam moet deze lichte vorm van bewegen goed zijn, gewoon omdat je je doorbloeding houdt. Ook kan ik door deze vorm van toch-stiekum-een-beetje-sporten mijn ritme en dieet wat makkelijker vasthouden, ik slib namelijk erg snel dicht. Juist omdat ik die wandeling doe, weer of geen weer….., blijf je in je sportschoolritme. Je moet toch naar dat bos, je kleedt je ervoor aan/om en, zeker na een plensbui, lekker douchen.
Zoals gezegd, ik frons dus af en toe de wenkbrauwen bij ’t aanhoren van de smoesjes om toch vooral maar niet te trainen. Ik weet zeker dat u deze ook kent; “ ik mag niet squatten van de dokter”. Waar of niet? Ik heb ontzettend veel artsen, doktoren, chirurgen en therapeuten ontmoet, gesproken en ben erdoor behandelt maar 50% weet niet eens wat een squat is!! Nu, na mijn actieve carrière dus, ben ik toch in ’t circuit gekomen van ’t begeleiden van mensen. Dat valt nog niet mee en commercieel begeleiden is niet echt iets voor mij. Ik bedoel daarmee dat ik er gewoon iets van zeg als men met k*##tsmoesjes komt, ik wens daar geen begrip voor te hebben, wil ik ook niet. 1 mooi voorbeeld wil ik u niet onthouden; ik had de nieuw K1-kampioen is spe op bezoek, ik moest helpen in ’t traject, op weg naar die felbegeerde kroon. Meneer was te dik dus JK een prachtig dieet gemaakt, inclusief Brinta…we kennen ’t allemaal wel. Later die dag, uw columnist was toevallig op bezoek bij de nieuwbakken “champ” en zag de vers aangeschafte boodschappen die ik allemaal op ’t lijstje gezet had. Al snel ontwaarde ik chocolade muesli, cruesli en meer van dit soort suikervarianten, behalve mijn heerlijke Brinta!! Op mijn vraag of de Brinta misschien vergeten was, kreeg ik als antwoord; “ ja…een beetje variatie moet kunnen hoor!”. Mijn antwoord was; “jij gaat niet de K1 winnen!”.
So work hard…
JK.
Ik train eigenlijk altijd, blessure(s) of niet. Dat moet, naar mijn mening, ook wel want anders zou er door mij weinig meer gedaan worden in de sportschool. Ook hier kom je weer 2 soorten mensen tegen; de diehards, de mannen en vrouwen die altijd doorgaan en de, ik zoek even een woord, kwakbollen. Zo noem ik ze, de mensen die zich achter een kwetsuur verschuilen want meer is ’t niet.
Ook nu nog, de actieve carrière is al even voorbij, frons ik de wenkbrauwen als ik de redenen moet aanhoren waarom er toch vooral niet getraind mag worden. Ik zit op dit moment thuis, net na een flinke operatie aan de kaak en mag dus echt niets doen, de hechtingen kunnen openspringen. Toch is JK elke dag in ’t bos te vinden voor een stevige wandeling van minimaal 1,5 uur. Dat brengt mij zoveel goeds!! Ik ben ervan overtuigd dat mijn herstel sneller gaat, alleen al gezien de reacties van mensen in mijn buurt en de doktoren. Liep ik er een paar dagen geleden nog bij als gekke Henkie met 2 blauwe ogen, nu, een paar dagen later, is er niets meer te zien. Ook voor ’t lichaam moet deze lichte vorm van bewegen goed zijn, gewoon omdat je je doorbloeding houdt. Ook kan ik door deze vorm van toch-stiekum-een-beetje-sporten mijn ritme en dieet wat makkelijker vasthouden, ik slib namelijk erg snel dicht. Juist omdat ik die wandeling doe, weer of geen weer….., blijf je in je sportschoolritme. Je moet toch naar dat bos, je kleedt je ervoor aan/om en, zeker na een plensbui, lekker douchen.
Zoals gezegd, ik frons dus af en toe de wenkbrauwen bij ’t aanhoren van de smoesjes om toch vooral maar niet te trainen. Ik weet zeker dat u deze ook kent; “ ik mag niet squatten van de dokter”. Waar of niet? Ik heb ontzettend veel artsen, doktoren, chirurgen en therapeuten ontmoet, gesproken en ben erdoor behandelt maar 50% weet niet eens wat een squat is!! Nu, na mijn actieve carrière dus, ben ik toch in ’t circuit gekomen van ’t begeleiden van mensen. Dat valt nog niet mee en commercieel begeleiden is niet echt iets voor mij. Ik bedoel daarmee dat ik er gewoon iets van zeg als men met k*##tsmoesjes komt, ik wens daar geen begrip voor te hebben, wil ik ook niet. 1 mooi voorbeeld wil ik u niet onthouden; ik had de nieuw K1-kampioen is spe op bezoek, ik moest helpen in ’t traject, op weg naar die felbegeerde kroon. Meneer was te dik dus JK een prachtig dieet gemaakt, inclusief Brinta…we kennen ’t allemaal wel. Later die dag, uw columnist was toevallig op bezoek bij de nieuwbakken “champ” en zag de vers aangeschafte boodschappen die ik allemaal op ’t lijstje gezet had. Al snel ontwaarde ik chocolade muesli, cruesli en meer van dit soort suikervarianten, behalve mijn heerlijke Brinta!! Op mijn vraag of de Brinta misschien vergeten was, kreeg ik als antwoord; “ ja…een beetje variatie moet kunnen hoor!”. Mijn antwoord was; “jij gaat niet de K1 winnen!”.
So work hard…
JK.
