Joop's column...Topsport is leuk.

[Joop Kasteel]

Topsport is leuk…



Hoor ik nog steeds vaak, vooral van niet-topsporters. Begrijpelijk ook, die mensen zien alleen de mooie kanten van deze bijzondere manier van je geld verdienen. De tv in huize Kasteel is nog warm en de deceptie van Sven Kramer staat nog in mijn en ik denk ieders geheugen gegrift..wat een ramp. Hoewel ik me aan de overdreven nuchtere reactie van Mart Smeets ergerde, had ie in zekere zin nog gelijk ook; dit is topsport. Ik had ’t alleen wel anders geformuleerd, je hebt ’t tenslotte tegen een diep teleurgestelde natie.


Niet leuk dus. Met zo’n evenement, de Olympische spelen, denk je zelf stiekem ook nog wel eens aan een comeback, aan nog wat toevoegingen aan de mooie droom. Want dat is ’t geweest hoor, een topsportcarrière meemaken, nee beleven, is een droom. Er zijn, en dat vergeet men vaak, ontzettend veel momenten van pijn, verdriet en niet-meer-verder-willen. Ik spreek natuurlijk veel (ex)toppers, uit allerlei takken van sport en de geluiden zijn eigenlijk altijd ’t zelfde. Topsport is vaak niet leuk. Is erg zwaar en regelmatig zeer frustrerend. Ik ben er ook van overtuigd dat topsport niet gezond is. Je vergt natuurlijk altijd teveel van je lichaam. 2 of meer keren per dag trainen kan gewoon niet gezond zijn. Ikzelf ben nu 4 jaar geleden gestopt en word dagelijks geconfronteerd met de naweeën van mijn overigens prachtige carrière. Zo staan er een elleboog- en een kaakoperatie op ’t program, dit jaar nog dus ik weet weer even hoe ’t zit…

Ik hoop dat ik niet verbitterd klink want ik ben verre van dat! Het is zonder twijfel de mooiste periode van mijn leven geweest en ik zou ’t zonder enige twijfel zo weer over doen. Hooguit zou ik 10 jaar eerder beginnen met waarschijnlijk nog meer schade achteraf maar f…k it!! Ik denk dat ik juist door mijn topsport mentaliteit makkelijker met tegenslagen om kan gaan. Die operaties benader ik ook als topsporter. Geloof me, ik heb een Spartaans programma klaar liggen voor de revalidatie van de arm. Ik kijk er nog net niet naar uit maar ’t feit dat er weer een “strijd” aankomt, maakt me hongerig, echt waar. Natuurlijk kijk ik niet uit naar de pijn maar het “gevecht” om meerdere keren per dag je oefeningen, waarschijnlijk met 0.5 kg. in ’t begin, te doen en te werken aan iets wat op een comeback lijkt, geeft me vreemd genoeg een goede zin. Met de kaak ligt dat iets anders…wat moet je nou in vredesnaam voor oefeningen doen voor je kaak

Operatie? Goede zin? Maf hè…

JK.

 

[Lunar]

Gewoon keihard aan de bak voor je arm en vervolgens vreten als een paard, komt ook je kaak ten goede .

 

[D77]

Wederom een mooi verhaal Joop. Spot on, wat betreft topsport.
En voor je kaken, in het begin veel raket ijsjes. Kou zal helpen bij je revalidatie, vervolgens neem je 2 tot 3 hubba-bubba kauwgom en flink doorkauwen.

 

[CoronaChris]

zeker mee eens. Totdat je te horen krijgt dat je door schade nooit meer kan trainen. Dan stort je wereld in... en dan hoef je geen pro niveau te hebben gehaald

 

[Joop Kasteel]

Dank mensen!

De operaties zijn al even achter de rug en zijn erg goed gelukt. Ik kan een paar keer 120 kg. bankdrukken en kan echt alles met de arm, zelfs optrekken, dat ging voor de operatie niet meer. Kaak ook prima. En gelukkig heb ik ook nog een pen...!

 

[CoronaChris]

Mooi zo joop! Ben wel benieuwd hoe heb jij de stap vanuit revalidatie terug naar "echte" trainingswerk gemaakt. Zie vaak in mijn omgeving dat er bij veel sporters een gat valt van wanneer de sporters van de revalidatie-gerichte/specialistische oefeningen naar normaal trainen overstappen. Ben wel benieuwd hoe dit proces bij jouw als topsporter is gegaan(als je hier kort toelichting op zou kunnen geven)

 

[Joop Kasteel]

ik heb weleens geschreven dat je altijd kan trainen. Dat is ook zo; als ik aan mijn elleboog geopereerd ben, mankeer ik niets aan mijn benen. Dus sowieso 2 keer per week benen op het program. Daarnaast deed ik mijn cardio in de vorm van flinke wandelingen. De frisse lucht in het bos geeft mij het idee dat ik gezond bezig ben, het zal wel...

Dus ik blijf al in mijn ritme door elke dag naar de school te gaan. Buikspieren en onderrug ook om de dag aanpakken, ene dag buik, andere dag onderrug. Dus op -niet- benen dagen deed ik mijn revalidatie oefeningen, frusterende oefeningen met een elastiekje, spons of gewicht van nul kilo...pfff..

Dat voer je op en langzaam komt daar bijv. een peck-deck bij. Die kan je doen zonder dat er beweging in de elleboog zit. Biceps en triceps komen het laatst, daarmee moet je wel buigen en strekken. Zij- en achterkant schouders zijn ook van die oefeningen die ik snel weer deed, juist omdat ik de arm kon fixeren.

En natuurlijk gingen er dingen fout. Ik kon wel janken, deed ik ook, toen ik niet 1 keer 30 kg. kon bankdrukken. Ik kon gewoon geen kracht zetten met rechts..lig je daar te spartelen in je eigen school, of iemand je even kan helpen...30 kg..

Niet leuk soms..

 

[CoronaChris]

ik heb weleens geschreven dat je altijd kan trainen. Dat is ook zo; als ik aan mijn elleboog geopereerd ben, mankeer ik niets aan mijn benen. Dus sowieso 2 keer per week benen op het program. Daarnaast deed ik mijn cardio in de vorm van flinke wandelingen. De frisse lucht in het bos geeft mij het idee dat ik gezond bezig ben, het zal wel...

Dus ik blijf al in mijn ritme door elke dag naar de school te gaan. Buikspieren en onderrug ook om de dag aanpakken, ene dag buik, andere dag onderrug. Dus op -niet- benen dagen deed ik mijn revalidatie oefeningen, frusterende oefeningen met een elastiekje, spons of gewicht van nul kilo...pfff..

Dat voer je op en langzaam komt daar bijv. een peck-deck bij. Die kan je doen zonder dat er beweging in de elleboog zit. Biceps en triceps komen het laatst, daarmee moet je wel buigen en strekken. Zij- en achterkant schouders zijn ook van die oefeningen die ik snel weer deed, juist omdat ik de arm kon fixeren.

En natuurlijk gingen er dingen fout. Ik kon wel janken, deed ik ook, toen ik niet 1 keer 30 kg. kon bankdrukken. Ik kon gewoon geen kracht zetten met rechts..lig je daar te spartelen in je eigen school, of iemand je even kan helpen...30 kg..

Niet leuk soms..

Respect! Vind ik echt knap dat je dan nog naar de sportschool gaat. Zeker als iemand met jouw omvang 30kg ligt te drukken. Zal behoorlijk schop aan je ego meegeven. En dan nog niet te spreken over de spiermassa die je tijdens z'n revalidatieproces verliest. En het nog steeds houden aan je dieet. Denk dat dit bij een topsporter misschien nog wel meer getraint is op mentaal vlak als die van een "recreant"(als ik naar omgeving kijk bijvoorbeeld).
Het aanpassen van je trainingsroutine is eigenlijk heel simpel denken want er is inderdaad meestal makkelijk een routine te verzinnen buiten een elleboog om of een pols. Maar toch vergt wel mentale kracht om alsnog te blijven trainen. Zeker in een hardcore sportschool als fpa traint. Waar je overrompeld word door bodybuilders waar jij dan tussen staat te dansen met je stressballetje.

Wat betreft die frusterende oefeningen voor met elastiekje. Ken ik een soort gelijke routine. Heb zelf lange tijd met elleboog gezeten voordat ik deels invalide raakte. Mijn onderrug is op dit moment goed kapot en nadeel daarvan is dat er helaas niet omheen getraint kan worden(tenminste niet met mijn klachten vooralsnog).