- Lid geworden
- 9 okt 2002
- Berichten
- 1.531
- Karma
- 12
- Lengte
- 1m78
- Massa
- 102kg
- Vetpercentage
- 18%
(1)
`McDonald's moet van kids afblijven'
Van een onzer verslaggevers -AD 24-5-02
De op kinderen gerichte advertentiecampagnes van McDonald's moeten worden verboden. Eric Schlosser, auteur van Het fastfoodparadijs, windt er geen doekjes om. Kinderen lokken om ze vervolgens de verdorven kost van droge hamburgers, zoete sauzen en slappe friet voor te zetten, moet strafbaar zijn.
,,McDonald's moet met z'n fikken van de kids afblijven'', zegt Schlosser. ,,Eetgewoonten worden vroeg gevormd. En daar speelt het bedrijf op in. Immers, als je je op de jeugd richt, heb je er als concern nog jaren profijt van. Maar we moeten niet vergeten dat het fastfoodmaal langjarige implicaties heeft voor de gezondheid. Inderdaad, er is grote overeenkomst met de tabaksindustrie.''
De wereld achter de happy meals is volgens Schlossers namelijk verre van happy. Zwaarlijvigheid is inmiddels het handelsmerk geworden van de Amerikaanse jeugd. Erger nog, een belangrijk exportproduct met alle bijbehorende kwalen vandien. En dan is er nog de grote toename in diverse vormen van kanker en hart-en vaatziekten. ,,Voor een belangrijk deel komen die eveneens op het conto van de fastfoodindustrie.''
In een Amsterdams hotel vertelt de Amerikaanse schrijver op een onderkoelde toon over zijn twee jaar lange speurtocht door de krochten van het fastfoodimperium. Na het verschijnen van zijn boek trok een siddering door de Verenigde Staten. Niet vanwege de keukenhorror, met anekdotes over kakkerlakken in de milkshakemachine, muizenplagen en hamburgers `gevuld' met beenmerg en koeienstront. Neen, hij shockeerde vooral door het blootleggen van de ongure wereld achter de hamburger.
Schlosser laat zien hoe, geholpen door gehaaide marketing- en reclametechnieken en genereuze overheidssubsidies, het succes tot stand is gekomen. De onderzoeksjournalist gaat uitvoerig in op de mensonterende toestanden in de vleesverwerkende industrie (`ze hebben een grotere kans tijdens hun werk te overlijden dan politieagenten in New York'), de slechte hygiëne en de uiterst karige beloning.
`Het fastfoodparadijs' werpt ook een blik op de verregaande invloed van de kindervrienden McDonald's, Burger King en KFC. Ze hebben niet alleen de vleesverwerkende industrie in een wurgende greep, maar domineren ook de landbouw met hun grote vraag naar onder meer vlees en aardappelen. Kleine boerenbedrijven hebben daardoor volgens Schlosser geen schijn van kans meer en maken plaats voor immense, nietsontziende agro-conglomeraten.
Volgens de schrijver is het Amerikaanse landschap na de grote vlucht die fastfood nam niet meer hetzelfde. ,,Koop- en eetgewoontes zijn veranderd. Erger nog, zelfs het leven is niet meer hetzelfde. Fastfood heeft meer effect op je dan wat dan ook.''
Het fortuin van de fastfoodketens ontstond aan het eind van de jaren 60. De lonen in de VS doken omlaag, met zo'n 40 procent. Tegelijkertijd begonnen vrouwen deel uit te maken van de workforce. Daardoor nam de vraag naar goedkoop gemaksvoer toe en met de groeiende economie was het kostje voor de fastfoodproducenten gekocht. Het aantal vestigingen van McDonald's zelf, het grootste horecaconcern van de VS, steeg in de afgelopen twintig jaar van 1000 naar 13.000 in de VS. Identieke aanpak, identiek bedrijf en identieke omgeving. One taste worldwide, van snelle, maar vooral goedkope happy meals.
Maar, waarschuwt Schlosser, fastfood mag dan misschien wel makkelijk zijn, het is allerminst goedkoop. Probleem is namelijk dat de werkelijke kosten van de cultus rond de hamburger niet op het menu verschijnen. Alleen al de bestrijding van besmettingen door de dodelijke E.coli-bacterie, waarmee de hamburger is vergeven, kost handenvol geld. ,,Honderden kinderen in de VS zijn reeds overleden'', zegt Schlosser. ,,Het is gebleken dat we de verantwoordelijkheid voor de voedselveiligheid niet in de handen kunnen leggen van landbouw en industrie. Die zijn immers alleen geïnteresseerd in lage kosten en hoge winsten. Als de overheid die taak op zich neemt en de extra kosten afwentelt op het bedrijfsleven, dan is de hamburger niet meer zo goedkoop.''
Schlosser is er van overtuigd dat dat besef langzaam begint door te dringen. ,,De mensen krijgen oog voor de vreselijke consequenties van fastfood. Tenminste, bij ons. Europa is nog niet zover, heb ik gemerkt.''
De VS zitten een overgangsfase. McDonald's zei ooit 30.000 Amerikaanse vestigingen te willen halen, maar dat zal niet gebeuren. Het bedrijf zit aan z'n plafond, denkt de auteur. ,,De rek is eruit en de resultaten staan onder druk.'' Vandaar dat het concern inzet op expansie in Europa en uiteraard het kinderrijke China.
,,Nee, ik ben geen vegetariër geworden'', zegt Schlosser. ,,Ondanks alles ben ik nog altijd een vleeseter. Ik eet echter geen gehakt meer of een hamburger. Ik heb gezien hoe het allemaal wordt gemaakt en wat er van komt.''
Eric Schlosser, Het Fastfoodparadijs, Uitg. Het Spectrum, 332 blz, €21,50
(2)
In zijn boek beschrijft Schlosser zijn bezoek aan een slachterij in de staat Colorado, prairiegebied, het hart van de Amerikaanse veehouderij. Hier worden vanuit het hele land de runderen aangevoerd die, wachtend op hun dood, op elkaar gepakt staan bij de centrale voederplaats. Vijfduizend van hen worden er dagelijks getransformeerd tot hamburgers. Het loodzware werk wordt gedaan door Mexicanen en andere Midden-Amerikanen die -als illegalen- bereid zijn voor een paar dollar per uur in bloed, zweet en stront te werken.
Schlosser: ,,Werken in een Amerikaans slachthuis was veertig jaar geleden een zaak van een vakman die daarvoor behoorlijk werd betaald. Door de snelheidseisen van ketens als McDonald's zijn slachterijen verworden tot lopende banden. Om de kosten te drukken -McDonald's kan zeer lage prijzen bedingen- wordt er alleen nog maar gewerkt door de allergoedkoopste arbeiders die met bussen uit Mexico worden aangevoerd. Dat is ongeschoold en vaak ongeletterd personeel die onoordeelkundig de koeien te lijf gaan.''
,,Zo moeten bijvoorbeeld maag en darmen nog met de hand worden verwijderd. Als je daarvan geen verstand hebt gaat het regelmatig mis. Faeces en urine komen in de vleesbakken terecht en blijven daar ook, want opruimen kost tijd en dus geld. Als echte Amerikaan at ik regelmatig een hamburger, maar nu ik dit heb gezien raak ik die niet meer aan.'' Schlosser haalt in zijn boek een onderzoek aan van de universiteit van Arizona. Daaruit blijkt dat door de industriële vleesverwerking en de abominabele behandeling van het vlees, de Amerikaanse keuken meer fecale bacteriën dan een wc-bril.
Om de duizenden koeien per dag te kunnen verwerken staan er honderden werkers boven op elkaar met grote messen de langskomende runderen uit te benen. Ondanks de maliënkolders die de werkers als beschermende kleding dragen verwonden zij zichzelf en elkaar regelmatig. ,,Het is de gevaarlijkste industrie van de VS. Een op de drie slachthuiswerkers raakt zo erg gewond dat eerste hulp niet voldoende is. Dat zijn nog gegevens van de industrie zelf, dus de ware cijfers zullen veel hoger liggen. Ik heb werkers horen vertellen dat ze uitkeken naar 'EU-dagen'. Dat zijn dagen waarop vlees wordt klaargemaakt dat is bestemd voor export naar de Europese Unie. Door de strenge eisen die de EU aan dat vlees stelt moet de lopende band driemaal zo langzaam draaien, anders worden er te veel fouten gemaakt en loopt die export gevaar.''
(3)
McDonald’s draagt de filosofie Kwaliteit, Service, Kraakhelderheid en Waar voor je geld uit. McDonald’s is zich bewust van de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van haar producten. Terecht stellen onze gasten en ook de overheid steeds hogere eisen, met name op het gebied van voedselveiligheid. Kwaliteitsdenken vormt daarom een integraal onderdeel van beleid en uitvoering bij McDonald’s.
Voedselkwaliteit
De aandacht voor kwaliteit geldt voor het hele traject: van grondstof tot product. Daarom werkt McDonald’s volgens het HACCP-systeem (Hazard Analyses and Critical Control Points). Hierbij kijkt men naar de herkomst van de grondstof, hoe het is behandeld en hoe het uiteindelijk tot een McDonald's product is verwerkt. Op die manier kan de kwaliteit van het product 'tot de bodem' gecontroleerd worden.
Voedselveiligheid
Leveranciers, distributiecentra en restaurants van McDonald’s worden regelmatig gecontroleerd door een onafhankelijk laboratorium. In het laboratorium vindt vervolgens een microbiologisch onderzoek plaats. De resultaten van dit onderzoek worden getoetst aan de wettelijke normen én aan de eigen eisen van McDonald's. De normen van McDonald's zijn vaak strenger dan de normen die de warenwet voorschrijft. Op deze wijze biedt McDonald's haar gasten een veilig product aan.
Variatie
Mensen zijn zich tegenwoordig steeds meer bewust van hun voeding en letten goed op ingrediënten. McDonald’s wil daar graag aan tegemoet komen. Alles wat voor een gevarieerde maaltijd nodig is, zoals brood, groente, melk, vis of vlees, is daarom terug te vinden in ons assortiment. Een maaltijd bij McDonald’s past heel goed in een gezond en evenwichtig eetpatroon.
`McDonald's moet van kids afblijven'
Van een onzer verslaggevers -AD 24-5-02
De op kinderen gerichte advertentiecampagnes van McDonald's moeten worden verboden. Eric Schlosser, auteur van Het fastfoodparadijs, windt er geen doekjes om. Kinderen lokken om ze vervolgens de verdorven kost van droge hamburgers, zoete sauzen en slappe friet voor te zetten, moet strafbaar zijn.
,,McDonald's moet met z'n fikken van de kids afblijven'', zegt Schlosser. ,,Eetgewoonten worden vroeg gevormd. En daar speelt het bedrijf op in. Immers, als je je op de jeugd richt, heb je er als concern nog jaren profijt van. Maar we moeten niet vergeten dat het fastfoodmaal langjarige implicaties heeft voor de gezondheid. Inderdaad, er is grote overeenkomst met de tabaksindustrie.''
De wereld achter de happy meals is volgens Schlossers namelijk verre van happy. Zwaarlijvigheid is inmiddels het handelsmerk geworden van de Amerikaanse jeugd. Erger nog, een belangrijk exportproduct met alle bijbehorende kwalen vandien. En dan is er nog de grote toename in diverse vormen van kanker en hart-en vaatziekten. ,,Voor een belangrijk deel komen die eveneens op het conto van de fastfoodindustrie.''
In een Amsterdams hotel vertelt de Amerikaanse schrijver op een onderkoelde toon over zijn twee jaar lange speurtocht door de krochten van het fastfoodimperium. Na het verschijnen van zijn boek trok een siddering door de Verenigde Staten. Niet vanwege de keukenhorror, met anekdotes over kakkerlakken in de milkshakemachine, muizenplagen en hamburgers `gevuld' met beenmerg en koeienstront. Neen, hij shockeerde vooral door het blootleggen van de ongure wereld achter de hamburger.
Schlosser laat zien hoe, geholpen door gehaaide marketing- en reclametechnieken en genereuze overheidssubsidies, het succes tot stand is gekomen. De onderzoeksjournalist gaat uitvoerig in op de mensonterende toestanden in de vleesverwerkende industrie (`ze hebben een grotere kans tijdens hun werk te overlijden dan politieagenten in New York'), de slechte hygiëne en de uiterst karige beloning.
`Het fastfoodparadijs' werpt ook een blik op de verregaande invloed van de kindervrienden McDonald's, Burger King en KFC. Ze hebben niet alleen de vleesverwerkende industrie in een wurgende greep, maar domineren ook de landbouw met hun grote vraag naar onder meer vlees en aardappelen. Kleine boerenbedrijven hebben daardoor volgens Schlosser geen schijn van kans meer en maken plaats voor immense, nietsontziende agro-conglomeraten.
Volgens de schrijver is het Amerikaanse landschap na de grote vlucht die fastfood nam niet meer hetzelfde. ,,Koop- en eetgewoontes zijn veranderd. Erger nog, zelfs het leven is niet meer hetzelfde. Fastfood heeft meer effect op je dan wat dan ook.''
Het fortuin van de fastfoodketens ontstond aan het eind van de jaren 60. De lonen in de VS doken omlaag, met zo'n 40 procent. Tegelijkertijd begonnen vrouwen deel uit te maken van de workforce. Daardoor nam de vraag naar goedkoop gemaksvoer toe en met de groeiende economie was het kostje voor de fastfoodproducenten gekocht. Het aantal vestigingen van McDonald's zelf, het grootste horecaconcern van de VS, steeg in de afgelopen twintig jaar van 1000 naar 13.000 in de VS. Identieke aanpak, identiek bedrijf en identieke omgeving. One taste worldwide, van snelle, maar vooral goedkope happy meals.
Maar, waarschuwt Schlosser, fastfood mag dan misschien wel makkelijk zijn, het is allerminst goedkoop. Probleem is namelijk dat de werkelijke kosten van de cultus rond de hamburger niet op het menu verschijnen. Alleen al de bestrijding van besmettingen door de dodelijke E.coli-bacterie, waarmee de hamburger is vergeven, kost handenvol geld. ,,Honderden kinderen in de VS zijn reeds overleden'', zegt Schlosser. ,,Het is gebleken dat we de verantwoordelijkheid voor de voedselveiligheid niet in de handen kunnen leggen van landbouw en industrie. Die zijn immers alleen geïnteresseerd in lage kosten en hoge winsten. Als de overheid die taak op zich neemt en de extra kosten afwentelt op het bedrijfsleven, dan is de hamburger niet meer zo goedkoop.''
Schlosser is er van overtuigd dat dat besef langzaam begint door te dringen. ,,De mensen krijgen oog voor de vreselijke consequenties van fastfood. Tenminste, bij ons. Europa is nog niet zover, heb ik gemerkt.''
De VS zitten een overgangsfase. McDonald's zei ooit 30.000 Amerikaanse vestigingen te willen halen, maar dat zal niet gebeuren. Het bedrijf zit aan z'n plafond, denkt de auteur. ,,De rek is eruit en de resultaten staan onder druk.'' Vandaar dat het concern inzet op expansie in Europa en uiteraard het kinderrijke China.
,,Nee, ik ben geen vegetariër geworden'', zegt Schlosser. ,,Ondanks alles ben ik nog altijd een vleeseter. Ik eet echter geen gehakt meer of een hamburger. Ik heb gezien hoe het allemaal wordt gemaakt en wat er van komt.''
Eric Schlosser, Het Fastfoodparadijs, Uitg. Het Spectrum, 332 blz, €21,50
(2)
In zijn boek beschrijft Schlosser zijn bezoek aan een slachterij in de staat Colorado, prairiegebied, het hart van de Amerikaanse veehouderij. Hier worden vanuit het hele land de runderen aangevoerd die, wachtend op hun dood, op elkaar gepakt staan bij de centrale voederplaats. Vijfduizend van hen worden er dagelijks getransformeerd tot hamburgers. Het loodzware werk wordt gedaan door Mexicanen en andere Midden-Amerikanen die -als illegalen- bereid zijn voor een paar dollar per uur in bloed, zweet en stront te werken.
Schlosser: ,,Werken in een Amerikaans slachthuis was veertig jaar geleden een zaak van een vakman die daarvoor behoorlijk werd betaald. Door de snelheidseisen van ketens als McDonald's zijn slachterijen verworden tot lopende banden. Om de kosten te drukken -McDonald's kan zeer lage prijzen bedingen- wordt er alleen nog maar gewerkt door de allergoedkoopste arbeiders die met bussen uit Mexico worden aangevoerd. Dat is ongeschoold en vaak ongeletterd personeel die onoordeelkundig de koeien te lijf gaan.''
,,Zo moeten bijvoorbeeld maag en darmen nog met de hand worden verwijderd. Als je daarvan geen verstand hebt gaat het regelmatig mis. Faeces en urine komen in de vleesbakken terecht en blijven daar ook, want opruimen kost tijd en dus geld. Als echte Amerikaan at ik regelmatig een hamburger, maar nu ik dit heb gezien raak ik die niet meer aan.'' Schlosser haalt in zijn boek een onderzoek aan van de universiteit van Arizona. Daaruit blijkt dat door de industriële vleesverwerking en de abominabele behandeling van het vlees, de Amerikaanse keuken meer fecale bacteriën dan een wc-bril.
Om de duizenden koeien per dag te kunnen verwerken staan er honderden werkers boven op elkaar met grote messen de langskomende runderen uit te benen. Ondanks de maliënkolders die de werkers als beschermende kleding dragen verwonden zij zichzelf en elkaar regelmatig. ,,Het is de gevaarlijkste industrie van de VS. Een op de drie slachthuiswerkers raakt zo erg gewond dat eerste hulp niet voldoende is. Dat zijn nog gegevens van de industrie zelf, dus de ware cijfers zullen veel hoger liggen. Ik heb werkers horen vertellen dat ze uitkeken naar 'EU-dagen'. Dat zijn dagen waarop vlees wordt klaargemaakt dat is bestemd voor export naar de Europese Unie. Door de strenge eisen die de EU aan dat vlees stelt moet de lopende band driemaal zo langzaam draaien, anders worden er te veel fouten gemaakt en loopt die export gevaar.''
(3)
McDonald’s draagt de filosofie Kwaliteit, Service, Kraakhelderheid en Waar voor je geld uit. McDonald’s is zich bewust van de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van haar producten. Terecht stellen onze gasten en ook de overheid steeds hogere eisen, met name op het gebied van voedselveiligheid. Kwaliteitsdenken vormt daarom een integraal onderdeel van beleid en uitvoering bij McDonald’s.
Voedselkwaliteit
De aandacht voor kwaliteit geldt voor het hele traject: van grondstof tot product. Daarom werkt McDonald’s volgens het HACCP-systeem (Hazard Analyses and Critical Control Points). Hierbij kijkt men naar de herkomst van de grondstof, hoe het is behandeld en hoe het uiteindelijk tot een McDonald's product is verwerkt. Op die manier kan de kwaliteit van het product 'tot de bodem' gecontroleerd worden.
Voedselveiligheid
Leveranciers, distributiecentra en restaurants van McDonald’s worden regelmatig gecontroleerd door een onafhankelijk laboratorium. In het laboratorium vindt vervolgens een microbiologisch onderzoek plaats. De resultaten van dit onderzoek worden getoetst aan de wettelijke normen én aan de eigen eisen van McDonald's. De normen van McDonald's zijn vaak strenger dan de normen die de warenwet voorschrijft. Op deze wijze biedt McDonald's haar gasten een veilig product aan.
Variatie
Mensen zijn zich tegenwoordig steeds meer bewust van hun voeding en letten goed op ingrediënten. McDonald’s wil daar graag aan tegemoet komen. Alles wat voor een gevarieerde maaltijd nodig is, zoals brood, groente, melk, vis of vlees, is daarom terug te vinden in ons assortiment. Een maaltijd bij McDonald’s past heel goed in een gezond en evenwichtig eetpatroon.
