Dit is een artikel over hoe mijn fitness leven eruitziet en zegt dus niets over hoe andere vermeende ecto's het beleven. Het zegt ook niets over hoe ik verder in het leven sta, want ik ben normaal gesproken verdomd positief ingesteld, maar als je dit artikel leest zou je een andere indruk kunnen krijgen.
Eerst even mijn stats. Ik ben 1.82 lang, 22 jaar en weeg nu 75 kilo (verpercentage ong 10%). Ik train nu ongeveer 3 jaar, maar hoeveel ik woog voordat ik begon met fitnessen weet ik niet want toen woog ik me nooit (vond dat volkomen onbelangerijk), maar waarschijnlij iest van 65 kilo. Tot ik op een gegeven moment zag dat vrouwen toch wel erg op gespierde mannen vielen en niet op magere "scharminkels" zoals ik toen was. Toen heb ik eerst 1,5 jaar thuisgetraind, met een barbell en een setje dumbbells. Ik trainde volstrekt willekeurig. Soms een weeklang elke dag alle spiergroepen en soms weer een week niet en alles wat daar tussen inzit. Toch ben ik in die tijd volgens mij sneller dan ooit gegroeid, dat kwam waarschijnlijk omdat mijn lichaam nog nooit gewichtsweerstand had gehad en zich daar vrij snel aan aan wist te passen.
Op een gegeven moment begon ik meer en meer in fitness geinteresseerd te raken en begon op internet en in blaadjes te zoeken. Ik besefte al snel dat ik om meer vooruitgang te boeken lid moest worden van een sportschool en dat heb ik toen ook gedaan (geen hardcore gym maar een normaal fatsoenlijk fitnesscentrum, zonder losse barbells en met dumbbells tot 20 kilo).
Vanaf dat moment begon mijn 'lijdensweg'. Ik begon weer vrij slecht, met slechte schema's en ik had vooral moeite om setjes tot failure te doen en hield meestal al op als ik de spier stevig voelde branden. Langzamerhand ging dat beter en kon ik setjes tot failure doen, al heb ik tot de dag van vandaag het idee dat ik soms niet alles geef, vanwege een gebrek aan energie bij een laatste herhaling. Ook mn trainingsschema werd steens beter, met push/pull en split.
Helaas ging de spiergroei heel erg langzaam en ik trainde soms maanden zonder een duidelijk verschil te zien. Meerdere malen keek ik op een dag in de spiegel naar mn bovenlichaam (wat toen het enige was wta ik trainde). Ik kon op de ene dag mezelf vrij gespierd vinden en op de andere een iel, mager mannetje. Desalniettemin wist ik mezelf altijd te motiveren om te gaan trainen. Het was voor mij dan ook heel frustrerend om mensen in de sportschool te zien met een veel betere genetische aanleg, die groeiden als kool terwijl ze allerlei klassieke fouten maakten, zoals alle spiergroepen3 x per week trainen en oefeningen helemaal verkeerd uitvoerden.
Ik ben toen een keer op de weegschaal gaan staan en zag dat ik 80 kilo woog, ik natuurlijk helmaaal blij (dat is echt een magische grans voor mij). Een paar dagen later stond ik weer op de weegschaal en stond er 76 kilo. Die paar keer daarna schommelde het gewicht steeds, met als dieptepunt 73 kilo. OP mn postieve dagen vind ik mezlef er redelijk gespierd uitzien (een bodybuilderslichaam hoeft voor mij niet, ik ga voor de pretty beach boy look )) Maar die waarschijnlijke illusie wordt weer teniet gedaan doordat ik nog steeds met gemak in mn Guns n Roses t shirts van de 3e/4e klas middelbare school pas, goed het ziet er wel wat 'gevulder' uit maar desalniettemin. En dat terwijl ik over gespierde mannen altijd hoor dat ze op een gegeven moment nieuwe broeken en t-shirts e.d. moeten kopen en daar dan nog over klagen ook .
OP een gegeven moment was ik het zo zat dat ik heel internet afgezocht heb naar allerlei tips en uiteindelijk dus ook leerde dat het belangerijk was dat je je benen trainde, goed at en eventueel creatine en whey proteine kon proberen om een groeistimulans te krijgen. Nou goed ik dat dus ook were proberen. Mn benen heb ik 1 keer per week stevig aangepakt (al squat ik pas sinds kort), ik probeerde goed op mn eten te letten (2,2 gram proteine per kg VVM bla bla bla), wat de ene keer beter lukte dan de andere en als mn budget het toeliet kocht ik creatine en whey. Vooral van de creatine merkte ik positieve dingen, ik werd wat zwaarder en kon zwaarder fitnessen. Dat gewicht ging er echter net zo snel weer af als ik stopte met creatine. OOk heb ik veel met schema's gewisseld voor de afwisseling (oa HST gedaan en het ging allemaal lekker)
Nou op een gegevn moment had ik het idee dat ik echt wel gegroeid was en ik keek angstig naar de weegschaal (een paar weken nu geleden). het was alweer een paar maanden gelden dat ik me voor het laatst gewogen had en ik hoopte dat er duidelijk verschil zou zijn qua gewicht. Geeft dat klote ding 74,8 kilo aan. Ik bedoel ik weet wel dat gewicht niet alles zegt, maar als je het idee hebt dat alles lekker gaat en dat je flink wat spiermassa hebt gekregen dan moet dat toch te zien zijn. Nou niet dus, blijkbaar een illusie. Mn shirts zaten ook nog net zo wijd.
Ik hoop dat als ik het nog ene tijd blijf doen dat ik langzamerhand toch wel vooruit zal gaan maar veel hoop heb ik niet en k wete niet hoe lang ik het nog vol ga houden... Zucht en morgen moet ik weer naar de sportschool...
Eerst even mijn stats. Ik ben 1.82 lang, 22 jaar en weeg nu 75 kilo (verpercentage ong 10%). Ik train nu ongeveer 3 jaar, maar hoeveel ik woog voordat ik begon met fitnessen weet ik niet want toen woog ik me nooit (vond dat volkomen onbelangerijk), maar waarschijnlij iest van 65 kilo. Tot ik op een gegeven moment zag dat vrouwen toch wel erg op gespierde mannen vielen en niet op magere "scharminkels" zoals ik toen was. Toen heb ik eerst 1,5 jaar thuisgetraind, met een barbell en een setje dumbbells. Ik trainde volstrekt willekeurig. Soms een weeklang elke dag alle spiergroepen en soms weer een week niet en alles wat daar tussen inzit. Toch ben ik in die tijd volgens mij sneller dan ooit gegroeid, dat kwam waarschijnlijk omdat mijn lichaam nog nooit gewichtsweerstand had gehad en zich daar vrij snel aan aan wist te passen.
Op een gegeven moment begon ik meer en meer in fitness geinteresseerd te raken en begon op internet en in blaadjes te zoeken. Ik besefte al snel dat ik om meer vooruitgang te boeken lid moest worden van een sportschool en dat heb ik toen ook gedaan (geen hardcore gym maar een normaal fatsoenlijk fitnesscentrum, zonder losse barbells en met dumbbells tot 20 kilo).
Vanaf dat moment begon mijn 'lijdensweg'. Ik begon weer vrij slecht, met slechte schema's en ik had vooral moeite om setjes tot failure te doen en hield meestal al op als ik de spier stevig voelde branden. Langzamerhand ging dat beter en kon ik setjes tot failure doen, al heb ik tot de dag van vandaag het idee dat ik soms niet alles geef, vanwege een gebrek aan energie bij een laatste herhaling. Ook mn trainingsschema werd steens beter, met push/pull en split.
Helaas ging de spiergroei heel erg langzaam en ik trainde soms maanden zonder een duidelijk verschil te zien. Meerdere malen keek ik op een dag in de spiegel naar mn bovenlichaam (wat toen het enige was wta ik trainde). Ik kon op de ene dag mezelf vrij gespierd vinden en op de andere een iel, mager mannetje. Desalniettemin wist ik mezelf altijd te motiveren om te gaan trainen. Het was voor mij dan ook heel frustrerend om mensen in de sportschool te zien met een veel betere genetische aanleg, die groeiden als kool terwijl ze allerlei klassieke fouten maakten, zoals alle spiergroepen3 x per week trainen en oefeningen helemaal verkeerd uitvoerden.
Ik ben toen een keer op de weegschaal gaan staan en zag dat ik 80 kilo woog, ik natuurlijk helmaaal blij (dat is echt een magische grans voor mij). Een paar dagen later stond ik weer op de weegschaal en stond er 76 kilo. Die paar keer daarna schommelde het gewicht steeds, met als dieptepunt 73 kilo. OP mn postieve dagen vind ik mezlef er redelijk gespierd uitzien (een bodybuilderslichaam hoeft voor mij niet, ik ga voor de pretty beach boy look )) Maar die waarschijnlijke illusie wordt weer teniet gedaan doordat ik nog steeds met gemak in mn Guns n Roses t shirts van de 3e/4e klas middelbare school pas, goed het ziet er wel wat 'gevulder' uit maar desalniettemin. En dat terwijl ik over gespierde mannen altijd hoor dat ze op een gegeven moment nieuwe broeken en t-shirts e.d. moeten kopen en daar dan nog over klagen ook .
OP een gegeven moment was ik het zo zat dat ik heel internet afgezocht heb naar allerlei tips en uiteindelijk dus ook leerde dat het belangerijk was dat je je benen trainde, goed at en eventueel creatine en whey proteine kon proberen om een groeistimulans te krijgen. Nou goed ik dat dus ook were proberen. Mn benen heb ik 1 keer per week stevig aangepakt (al squat ik pas sinds kort), ik probeerde goed op mn eten te letten (2,2 gram proteine per kg VVM bla bla bla), wat de ene keer beter lukte dan de andere en als mn budget het toeliet kocht ik creatine en whey. Vooral van de creatine merkte ik positieve dingen, ik werd wat zwaarder en kon zwaarder fitnessen. Dat gewicht ging er echter net zo snel weer af als ik stopte met creatine. OOk heb ik veel met schema's gewisseld voor de afwisseling (oa HST gedaan en het ging allemaal lekker)
Nou op een gegevn moment had ik het idee dat ik echt wel gegroeid was en ik keek angstig naar de weegschaal (een paar weken nu geleden). het was alweer een paar maanden gelden dat ik me voor het laatst gewogen had en ik hoopte dat er duidelijk verschil zou zijn qua gewicht. Geeft dat klote ding 74,8 kilo aan. Ik bedoel ik weet wel dat gewicht niet alles zegt, maar als je het idee hebt dat alles lekker gaat en dat je flink wat spiermassa hebt gekregen dan moet dat toch te zien zijn. Nou niet dus, blijkbaar een illusie. Mn shirts zaten ook nog net zo wijd.
Ik hoop dat als ik het nog ene tijd blijf doen dat ik langzamerhand toch wel vooruit zal gaan maar veel hoop heb ik niet en k wete niet hoe lang ik het nog vol ga houden... Zucht en morgen moet ik weer naar de sportschool...