Fitness Seller

Lauw @ Lowlands 2005 (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Status
Niet open voor verdere reacties.

Lauw

Huge Freak
15 jaar lid
Lid geworden
27 jan 2004
Berichten
7.531
Waardering
9
[Afbeelding niet meer beschikbaar]

Lowlands 2005, een ooggetuige verslag.

Donderdag 18 augustus 2005.
Het kaartje ligt voor me op de salontafel. YES! Ik ga naar Lowlands! Een vriend van me heeft op het allerlaatste moment nog een kaartje kunnen scoren. Hij zit naast me op de bank en samen zijn we druk bezig met ‘testen’ of de hash en wiet die we meenemen wel voldoende kwaliteit heeft. We zijn dus ape-stoned. Mijn tas had ik al vantevoren ingepakt. Tussen de slaapzak en kleren heb ik zorgvuldig de verschillende medicamenten verborgen. De efedrine zit tussen een spijkerbroek en de paddo’s in een sok. Uit ervaring weet ik dat er niet moeilijk wordt gedaan over enorme hoeveelheden wiet, hash en alcohol, dus die heb ik gewoon in een aparte tas gedaan. De organisatie van lowlands zegt wel dat ze optreden als er meer als 5 gram softdrugs wordt aangetroffen, maar de praktijk is gelukkig minder streng.
Het regelen van goede XTC is op het laatste moment mislukt, beetje jammer.
Om een uurtje of 11 zoek ik mijn bedje op zodat ik helemaal fit ben voor een gezellig weekendje rockmuziek.
De rest van de vriendengroep is alvast naar het festival terrein vertrokken om een fijn plaatsje op de camping veilig te stellen.

Vrijdag 19 augustus.
Na een autorit van iets meer als een uur komen we om 11.30 aan op het festival terrein. We moeten op de achterste parkeerplaats parkeren wat betekend dat het gros van de festival bezoekers al op donderdag avond is gearriveerd. Het is een flink end sjouwen naar de ingang, maar gelukkig hoeven we niet lang te wachten voor de ingang. Ik zeg nog tegen een security medewerker dat m’n kameraad crack in z’n anus verstopt heeft, maar helaas trapt de beste man er niet in. Met zijn anus nog intact mag hij doorlopen.
Zonder enig overleg sjouwen we met de zware tassen richting een camping. Omdat lowlands in totaal 5 campings heeft besluiten we dat het toch wel verstandig is om even te bellen waar de rest van de vriendengroep staat. Ze staan op camping 5. Dat is de camping naast de hoofdingang waar we doorheen zijn gekomen. We kijken om ons heen en zien dat we bij camping 2 staan. ****! Kunnen we dat hele takke-end terug lopen. Om het moreel op te peppen wordt er eerst maar eens een jointje gedraaid. En daarna word er een zak chips los getrokken. Na een half uur hervinden we onze moed en sjokken met de zware bepakking terug naar camping 5.

Eindelijk herken ik de grote tipi-achtige witte tent van mijn vrienden. Ze hebben ons ook gezien en halen gelijk de tas met bier tevoorschijn voor een welkomstdrankje. Op de valreep loop ik nog een jongen omver. Ken je potverdomme niet uit je doppen kijkuh!? blaft hij me toe. Ik loop met zware tassen en jij loopt met lege handen, wie kan er dan makkelijker even aan de kant gaan kankernek!? is mijn boze antwoord. Het verbaast me niets dat hij blank is en dreadlocks heeft, vies hippietuig. Mijn vrienden liggen helemaal dubbel. Eerst maar een lauwwarm biertje tegen de schrik. Na nog een biertje en nog een jointje is het tijd om het festival terrein te bezoeken.

Op het festival terrein bel ik met Rob G, via DBB hebben we tel.nr uitgewisseld. We ontmoeten elkaar bij de bravo tent. Ik zie direct dat hij een stuk breder is als mij, maar dat is eigenlijk ook niet zo moeilijk want zo breed ben ik niet. Al snel is het voor mij duidelijk, Rob G is een relaxte brabo. Dat is toch een opluchting want voor hetzelfde geldt is het een mega-kneus, en dan is het altijd weer een hele opgave om dat enigszins subtiel duidelijk te maken (zeg, ik ga weer want ik vind je een sukkel :D). Daarna wordt ik voorgesteld aan wat vrienden van Rob G, die zijn gelukkig al net zo relaxed, en het vriendinnetje van Rob G. Het vriendinnetje van Rob G is een mooi meisje met mooie groene ogen, dat heeft onze Rob dus goed voor elkaar. Even later komt Ramonoviets ook aangelopen met zijn 1 ei-ige tweelingbroer. Ramonoviets illustreert perfect wat krachtraining voor iemand kan betekenen. Want zijn tweelingbroer is een typische ecto, terwijl je aan Ramonovietsj duidelijk kan zien dat hij regelmatig met het ijzer sleurt & pleurt, hij heeft een gedrongen powerlift-achtige bouw die in de verste verte niet op een ectomorf lijkt. Na een gezellig kletspraatje over muziek en krachtsport onder het genot van een biertje besluit ik mijn vrienden maar weer op te zoeken. Maar eerst gebruik ik de rest van mijn biertje om een portie paddos weg te spoelen. Helaas kan bier de zure smaak van paddo’s niet verhullen, bleh.
Omdat ik nog nooit paddos op een festival heb genomen hoop ik vooral dat ik niet flip, maar ach, dat is aan de andere kant ook wel weer spannend. Ik waarschuw Rob en Ramonoviets dat ze op het communicatieve vlak niets van me moeten verachten tijdens de trip. Paddo’s werken erg vervreemdend, en communiceren met andere mensen is als proberen te praten met buitenaardse wezens. Ramonoviets meld nog terloops dat hij hoopt dat ik over een uurtje volkomen doorgeflipt met mijn lul uit mijn broek schreeuwend over het festivalterrein ren.

Al snel vind ik mijn vrienden op de heuvels bij de alpha tent. De hash is op, dus het is tijd om terug te gaan naar de tent voor meer hash en om effe wat te eten. Onderweg voel ik rillingen langs mijn ruggengraat. De paddos beginnen sneller te werken als verwacht. In de tent is het tijd voor een voedzame maaltijd, knakworsten met mueslirepen weggespoeld met warm bier. De stemming zit er goed in. Mijn vrienden zijn ape-stoned en erg melig en de paddos beginnen flink te werken wat bij mij leidt tot een stevige lachkick.

Om 21.00 is het tijd voor het eerste concert wat we graag willen zien, namelijk Social Distortion. Hallucinerende middelen en vlotte punkrock blijkt een prima combinatie want het is een supervet concert. Daarna is het tijd voor het volgende concert, the Prodigy in de enorme Alpha tent. Onderweg daar naartoe wordt de trip steeds intenser. Mijn vrienden moeten me af en toe meetrekken omdat ik met open mond naar lichtzuilen, schijnwerpers en lichtshows in de verschillende festivaltenten zit te kijken.

De Alpha tent zit bom en bomvol. Dankzij de paddos wordt ik hier flink paranoïde van, ik ben ervan overtuigd dat iedereen naar me kijkt! En iedereen is nogal wat, want in de Alpha tent passen misschien wel 20.000 man. Overal hoor ik geluid en af en toe hoor ik mijn naam. PANIEK! Ik MOET hier weg! Zonder mijn vrienden te waarschuwen ren ik in galop de tent uit. Ik vlucht naar de top van een helling aan de zijkant van de tent. Hier staan geen mensen en ik heb prima uitzicht op de tent. Plotseling springen de schijnwerpers op het podium aan en zie ik de ENORME mensenmassa in de tent. Duizenden en duizenden mensen gaan uit hun dak op the Prodigy. De paranoia is op slag verdwenen. Ik kan de energie uit de tent voelen en zien. De bassen pompen als warme golven door de atmosfeer terwijl de mensenmassa in perfecte balans is met de muziek. Hmmmm, lekker trippen. Na een paar minuten heb ik genoeg gezien en wil ik de rest van het Lowlands universum verkennen. Het zou ook kunnen dat ik er een half uur gestaan i.p.v. een paar minuten, mijn gevoel voor tijd is compleet verdwenen. Ik weet geeneens zeker of het nou avond is of de vroege ochtend, en eigenlijk kan het me geen donder schelen.

Terwijl ik me verbaas over het gebrek aan tijdgevoel merk ik dat ik plotseling niet meer op de heuvel naast de Alpha tent sta. Ik weet überhaupt niet waar ik ben. Ik sta bij een gigantische wortel-raket. Raar, een wortelraket. Ik bewonder het ding een paar tellen, of een paar minuten, of een half uur ik weet het niet precies. Ik besluit dat ik het niet snap en loop verder.
[Afbeelding niet meer beschikbaar]

Ik kom terecht bij een tent waar kalm kabbelende klanken uit vloeien, het blijkt een optreden van Roykskop te zijn. Nuchter zou ik deze muziek compleet 100% k*t vinden, maar nu kan ik de kalme melodieuze electropop op waarde schatten. Ik ga in het gras bij de tent liggen en staar tevreden naar de lichtshow die bij het optreden hoort. Een rode schijnwerper hier, een gele schijnwerper daar, heel veel blauwe schijnwerpers tegelijkertijd. Alles is perfect in balans. De lichtman heeft zijn Ying helemaal in balans met zijn Yang en ik vind dat ik hem dat moet vertellen. Ik sta op en zweef op elegante lichtbundels en zoete muziekklanken richting tent.

Onderweg staat er vanuit het niets een vent voor mijn neus, hij vraagt om een vuurtje. Ik weet niet wat hij van me wil? Een vuurtje? Wat voor een vuurtje? Ik kijk hem aan en probeer te ontdekken wat deze man van plan is. Er bungelt een sigaret in zijn mondhoek. Heb je een aansteker vraagt hij. Ik zou het niet weten. Heb ik een aansteker? Wie weet. Ik vind de man ondraaglijk gecompliceerd en maak me uit de voeten. Je hebt dus geen vuurtje voor me roept hij me na. Ik weet niet of ik een vuurtje voor je heb, hoe moet ik dat nou weten? Rare vent. Ik draai me nog een keer om maar de rare vent lijkt in rook te zijn opgegaan, raar raar raar. Ik begin te denken dat ik de enige normale kerel ben op Lowlands.

Plotseling voel ik een enorme behoefte aan zoetigheid opkomen. Ik weet het! Ik ga fruit eten! Ik ga op zoek naar een standje waar ze ruit verkopen. Ik heb een missie! Ik voel me een eenzame ruimtereiziger geland op een vreemde planeet op zoek naar fruit. Wauw, wat een avontuur. Ground control to Major Tom….
Ik baan me een weg door een jungle van geluid, licht en rare mensen. Ik vraag mensen of ze soms fruit hebben gezien. Hier krijg ik de meest uiteenlopende reacties op, behalve een duidelijke richtingaanwijzing. Ik ben helemaal alleen op deze planeet, niemand kan me helpen ook niet de rare humanoids die ik her en der zie lopen en liggen. Dr. Livingstone is een mislukte padvinder in vergelijking met mij. Wat een avontuur! Overal loert het gevaar! Plotseling zie ik een bordje met Fruit 5 muntjes. Dat is het! Eureka! Het bordje hangt aan standje waar ondraaglijk wit licht uit schijnt. Ik besluit dat ik me door het witte licht moet knokken. Eindelijk sta ik voor het standje, ik heb mijn ogen bijna dichtgeknepen om het witte licht te kunnen verdragen. Een wonderschoon meisje vraagt of ik al geholpen wordt. Geholpen? Waarmee wordt ik geholpen? Ik vraag haar of ze fruit heeft gezien. Of ik fruit wil? Ik denk even na, fruit is best een goed idee. Ze zegt dat het 5 muntjes kost. Wat wil ze NOU weer van me? Ik kijk haar vragend aan. Muntjes herhaalt ze nog een keer, 2 collega’s staan naast haar besmuikt te lachen. Ik vraag me af waarom ze lachen. Ik vind het allemaal verre van grappig. Hoe krijg ik in hemelsnaam een bordje met fruit? Het mooie meisje laat een roze muntje zien. Haar collega’s giechelen dapper verder. Plotseling herinner ik me dat ik soortgelijke muntjes in mijn broekzak heb zitten. Het kwartje valt. Ik haal een paar muntjes tevoorschijn en biedt die aan het mooie meisje aan. Hier aapmens, muntjes. Ruilen tegen bordje fruit? Ze pakt een paar muntjes van mijn hand en gooit die in een grote ton onder de bar. Daarna loopt ze weg om een bordje fruit op te scheppen. Ik voel me intens blij en trots op mezelf. Met een bord vol fruit loop ik richting een bankje om het fruit op te eten.

Terwijl ik lekker op het bankje zit valt het me op wat fruit voor een mooie structuur en kleur heeft. Behalve de aardbeien. De aardbeien vind ik niks. Vooral de kleine groene pitjes storen me mateloos. Wie heeft dat in godsnaam verzonnen? Wie doet er nou kleine groene pitjes op een rode vrucht? De aardbeien worden zorgvuldig tussen de rest van het wonderschone fruit vandaan gevist. Hupsakee, weg met jullie en jullie stomme groene pitjes. Als de aardbeien eindelijk weg zijn wordt het tijd om het fruit te eten. Wauw! Wat een smaken allemaal! Het gele fruit explodeert op het puntje van mijn tong terwijl het sappige rode fruit mijn smaakpapillen haast laat verdrinken in een poel van fruitig genot. Ik meen te voelen hoe mijn ingewanden het fruit als een spons absorberen, helemaal te gek! Zo blijf ik nog een paar minuten of een half uur of nog veel langer nagenieten. Langzaam maar zeker daalt de realiteit weer neer in mijn hoofd. Ik was effe vergeten dat snelle suikers de effecten van een paddotrip flink kunnen verminderen. Eigenlijk vind ik het wel lekker dat mijn realiteit langzaam weer overeenkomt met de realiteit van de meeste mensen. Het communiceert in ieder geval een stuk eenvoudiger.

Ik hoor dikke vette Drum & Bass uit de Bravo tent komen. Ik bel mijn vrienden en die blijken al lang en breed in de Bravo tent te staan. Ze zijn blij dat ik niet bij de EHBO ben beland nadat ze me kwijt zijn geraakt.
In de Bravo tent blijkt ene Roni Size te draaien. Ik heb nog nooit van hem gehoord maar hij schijnt een bekende naam te zijn in de drum en bass scene. Onder het genot van een dikke joint en de laatste stuiptrekkingen van de paddo’s sta ik lekker te springen op supervette drum en bass.
Als Roni Size zijn laatste plaatje heeft gedraaid vinden wij het ook wel leuk geweest. Bij de tent nog een laatste biertje en daarna onder de wol voor een welverdiende nachtrust want morgen is er weer een dag vol goede muziek en drugsmisbruik…

Edit: zo hee, wat een lang verhaal. Best leuk om te typen. Als ik tijd heb typ ik nog de zaterdag (drank, heeel veeeel drank en een beetje naaktloperij) en de zondag (xtc, coke, hash en the foo fighters). Ik kan trouwens wel merken dat je drank & drugsgebruik echt moet beperken tot 1 a 2 keer per jaar want het trekt echt wel een zware wissel op je gezondheid. Ik hoop dat ik nu, een week later, weer op het oude spoor zit qua training.
 
Heb je gewerkt op Lowlands?
 
nee.
 
Gast... ik zit hier met tranen in mijn ogen!!! Werkelijk waar! Dat "heb je een vuurtje"- en fruitverhaal, deden mij de broek volzeiken! :roflol:
 
Waarschijnlijk het geinigste verslag wat ik tot dusverre OOIT op dbb heb gelezen :D
 
Hehe prachtig gebracht !! :thumbs:
Het verhaal roept bij mij wat nostalgie op... :D
 
Lauw zei:
Wie heeft dat in godsnaam verzonnen? Wie doet er nou kleine groene pitjes op een rode vrucht? De aardbeien worden zorgvuldig tussen de rest van het wonderschone fruit vandaan gevist. Hupsakee, weg met jullie en jullie stomme groene pitjes.

Muwhahhaha jezus christus kerel hoe verzin je het, ge-wel-dig verteld :roflol: :roflol:
 
"Hier aapmens, muntjes"
:D

Dit is ****ing insane Lauw. Je moet eens wat stukken insturen naar alto/muziek/jongeren tijdschriften enzo, want je hebt echt een schrijverstalent. Werkelijk waar.

zo, ga je nu maar even aftrekken op mijn post.
chapeau knorremans.
 
PRACHTIG :D

haha, nostalgie.
Je verhaal over Lowlands en de paddotrip deden mooie herinneringen naar boven komen.
 
hahahahhahahha super verhaal!!!!!!!!! Je bent verplicht van de zaterdag (en zondag?) een verhaal te schrijven anders krijg je gewoon massaal negatieve karma. ;) Volgend jaar wil ik je nummer zodat ik aanwezig kan zijn bij je avonturen Koen. Damn, jij hebt echt veel gebruikt volgens mij.

En toch naaktloperij! Ik zei het je toch! :p
 
Whahahaha, erg tof verhaal kerel! Jah het was weer een mooi weekend, erg gelachen. Jammer dat ik je niet meer tegengekomen ben op vrijdagavond :D Ik kan me nog wel een vage sms herrineren die ik van je kreeg op vrijdagavond :roflol: Ben benieuwd naar de verslaglegging van de rest van het weekend, vooral de zondag (blauwe driehoekuhhh ;)) :D
 
RobG, volgens mij heb jij ook genoeg meegemaakt! (zaterdagnacht ging je toch zo hard?) VERHAAAAAALTJE!
 
Lauw zei:

Dat je dan toch blijkbaar nog nuchter genoeg bent geweest om ons dit zo in detail te vertellen. :D

Ik kom niet verder dan 1 alinea waarschijnlijk..... :o Je hebt echt een schrijversknobbeltje, maar dat wist je al.
 
Weer een geweldig stukje hoogstaande literatuur. Bundel al je posts en stuur ze naar de uitgever.
Heel herkenbaar allemaal.
Mooi dat je `t naar je zin hebt gehad.
 
Geweldig verhaal Lauw, ik ben benieuwd naar de Zaterdag en de Zondag. :D
 
@ Rob G: ja, ik ben eigenlijk ook wel benieuwd waarm jij zo ontzettend naar de klote was zondagochtend. Had het heel misschien iets te maken met die 2 potten efedrine die je om 3 uur ’s nachts naar binnen hebt gewerkt? :D ik ben ook wel benieuwd hoe de blauwe driehoekjes bij jouw vielen :D

edit: ja, ik heb je nog ge-smst! daar ben ik de details wel een beetje van kwijt. ik dacht dat jij me gebeld had ofzo?
 
maniac zei:
Dat je dan toch blijkbaar nog nuchter genoeg bent geweest om ons dit zo in detail te vertellen. :D

Ik kom niet verder dan 1 alinea waarschijnlijk..... :o Je hebt echt een schrijversknobbeltje, maar dat wist je al.
Dat is het leuke aan paddo’s, je kan je alles nog prima herinneren de volgende dag. En dan denk je ook WTF heb ik allemaal voor een wazige shit uitgehaald :D

Bedankt voor de complimenten, lekkere ego-boost. :banana:
 
Mooi verhaal dude. Het begint bij mij te kriebelen om weer eens als vanouds uit mn plaat te gaan als ik jouw verhaal zo lees. Ik ga het binnenkort maar eens even voorstellen aan de boys denk ik.
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Back
Naar boven