Management van blessures en pijn in de onderrug

[Starx6673]

Belangrijk:
Ik heb dit topic aangemaakt omdat ik het belangrijk vind dat mensen niet hun hele trainingsplan in duigen zien vallen door een rugblessure. Vooral het mentale aspect is van enorm belang. In mijn ogen veel belangrijker dan het eindeloos (en helaas vaak nutteloos) foamrollen, masseren en stretchen.

Ik ben geen dokter, maar ik heb geprobeerd om de informatie uit verschillende bronnen te verzamelen en helder uit te leggen. Misschien is het niet helemaal perfect of correct, maar ik hoop dat hiermee mensen geholpen kunnen worden.

Aanvullingen, verbeteringen of nieuwe inzichten zijn welkom. Verder stel ik voor dat we hier vooral dit onderwerp zelf bespreken en het liefst geen diagnoses gaan lopen stellen.


INTRO
Voor de meeste lifters is het omgaan met blessures en pijn één van de grootste uitdagingen. Je voeding en trainingen kunnen allemaal bijna perfect zijn, maar dan komt ineens die nare blessure roet in het eten gooien. Zelf heb ik in mijn relatief korte krachttraining carrière al het één en ander aan blessures meegemaakt. En hierbij ben ik niet altijd op de juiste manier te werk gegaan om de schade zoveel mogelijk te beperken. En met schade bedoel ik vooral het negatieve effect van blessures en pijn op je trainingen, waardoor progressie stagneert en er zelfs terugval plaatsvindt.

Zoals gezegd heb ik al aardig wat blessures mee mogen maken, maar het meest voorkomend zijn toch wel de zogenaamde back tweaks. Zowel bij mijzelf als bij veel andere lifters is dit een terugkerend fenomeen en zorgt het voor veel frustraties en hiaten in de trainingen.

Middels dit topic wil ik een aantal feiten en tools aanreiken om op een betere manier om te gaan met back tweaks en hierdoor zo goed mogelijk door te kunnen blijven trainen en zo snel mogelijk weer back in the game te zijn. Deze zijn vooral gebaseerd op de artikelen en podcasts van dokter Austin Baraki, een voormalige Staring Strength coach. Ik zal linken naar een aantal artikelen of filmpjes en de belangrijkste punten benoemen.


MENTALE ASPECTEN VAN BLESSURES EN PIJN
Veel mensen staan er niet bij stil maar op het moment dat het weer eens hard in je rug schiet bij het doen van die relatief lichte deadlift begint je geest al spelletjes met je te spelen. Voor de meesten zal dit herkenbaar zijn. Onmiddellijk schiet er van alles door je heen:

• Waarom moet dit nu uitgerekend mij weer overkomen?! Ik deed alles toch perfect?
• Ik kan niet meer trainen en al mijn gains zijn naar de verdoemenis!!
• Ik ben bang dat dit nu permanent is, ik kan nooit meer trainen...
• Mijn lichaam is onherstelbaar beschadigd!

Je kunt je voorstellen dat dit soort negatieve gedachten en verwachtingen niet direct bijdragen aan een snel en voorspoedig herstel. Toch kan je je hier door middel van kennis en door het doen van bepaalde dingen tegen wapenen, daarover straks meer.

Link:
http://www.barbellmedicine.com/catastrophizing/


PIJN
Als je een beter begrip hebt over hoe pijn werkt dan stelt dat je ook in staat hier anders mee om te gaan.

Alle pijn die je ooit hebt gevoeld wordt gegenereerd door de hersenen. Laat dat even rustig bezinken, want dit is belangrijk om je te realiseren.

Verder is er nog het begrip nociceptie, dit is letterlijk het vermogen om pijn waar te nemen. Dit gebeurd door middel van zenuwuiteinden. Om weefselschade en pijn in de toekomst te voorkomen wordt de situatie die de pijn veroorzaakt opgeslagen in het geheugen en krijgt dit een negatieve associatie.

Als je deze factoren bij elkaar zet dan begrijp je dat dit een complex systeem is, waarbij de hersenen in grote mate bepalen hoe en wanneer je pijn ervaart en hoe dit mede beïnvloedt wordt door emotionele en psychische aspecten als bijvoorbeeld negatieve verwachtingen en angst.

Als je tijdens het squaten flink door je rug bent gegaan, dan kunnen dit soort gevoelens er dus voor zorgen dat er later bij het squaten opnieuw pijn ervaren wordt zonder dat er sprake is van een blessure. Dit is vergelijkbaar met bijvoorbeeld fantoompijn die mensen ervaren: er is geen nociceptie mogelijk, maar er is wel pijn.

Links:
http://www.barbellmedicine.com/the-science-of-where-your-pain-comes-from/
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pijn
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nociceptie


HET IS IN MIJN RUG GESCHOTEN...
En het doet pijn als de hel! Onmiddellijk beginnen zich de eerdergenoemde doemscenario's zich in je hoofd af te spelen: Waarom ik? Waarom nu? Ik kan nooit meer trainen! Mijn rug is in tweeën gebroken!

Dit is de situatie waar ik zelf een paar maanden terug in zat. Gelukkig had ik pas een filmpje van Alan Thrall gezien die vertelde hoe zijn coach Austin Baraki hem door de situatie heen leidde nadat hij een flinke backtweak had. Ik onderdrukte de negatieve gedachten en begon meteen rondjes te lopen door het huis.

Dus word rustig, haal even diep adem en blijf bewegen: loop rondjes door de gym of door je woning. En realiseer je een paar dingen:

• Het kan iedereen overkomen, shit happens!
• Je kunt nog gewoon lopen en bewegen, dus nee, er is echt geen wervel tussenuit gesprongen.
• Je kunt snel weer normaal trainen.

De komende dagen is het belangrijk dat je blijft bewegen. En ja, als je 's morgens opstaat voelt het of er net een tractor over je rug heeft gereden en je sokken aantrekken lijkt gewoonweg onmogelijk. Blijf toch alles zoveel mogelijk normaal doen. Probeer verder gewoon te blijven liften: squat en deadlift bijvoorbeeld desnoods met een lege barbell en probeer iedere keer iets meer gewicht te gebruiken. Wordt je bewegingspatroon zwaar verhinderd, gebruik dan een kortere range of motion. Verder is het vooral een mentaal ding: een beetje oncomfortabel mag best, maar pijn willen we wel vermijden!

Doet ondanks dit alles toch de hele beweging pijn, ongeacht het gebruikte gewicht of de ROM, probeer dan een oefening te kiezen die zo dicht mogelijk bij je main lift ligt.

Afhankelijk van de blessure zou je na enkele dagen tot een week alweer met een goede intensiteit moeten kunnen trainen. Bij mij duurde het bij elkaar iets van 5 dagen voor ik weer voluit kon trainen, waar ik vroeger weken uit de running was.

Eigenlijk kan ik het beste gewoon de 2 videos van Alan Thrall laten zien, daarin wordt duidelijk en bondig uitgelegd hoe je het snelst hersteld na een back tweak en over hoe pijn hier invloed op heeft:

En een specifieke uitleg van Austin Baraki:

Meer links over dit onderwerp:
Over pijn en de behandeling ervan: https://startingstrength.com/article/aches-and-pains
Het verhaal van een trainee van Austin Baraki: http://www.barbellmedicine.com/backpain/

Wat videos:

 

[Mudita]

Ik wou je karma geven maar dat kan niet, goed topic .

 

[Starx6673]

Ik wou je karma geven maar dat kan niet, goed topic .

Thanks! Ik hoop oprecht dat mensen hiermee geholpen kunnen worden in plaats van eindeloos door te blijven lopen met vage klachten en halve trainingen.

 

[UnCompress]

Thanks! Ik hoop oprecht dat mensen hiermee geholpen kunnen worden in plaats van eindeloos door te blijven lopen met vage klachten en halve trainingen.

Is dat een keuze of het lot van velen? Als ik hier rondkijk en mensen irl spreek dan blijven mensen met klachten en blessures 9 van de 10 keer juist volle bak door trainen. Denk dat je het mentale aspect van klachten overschat en wellicht daardoor bepaalde fysieke klachten bagatelliseert.

 

[Starx6673]

Is dat een keuze of het lot van velen? Als ik hier rondkijk en mensen irl spreek dan blijven mensen met klachten en blessures 9 van de 10 keer juist volle bak door trainen. Denk dat je het mentale aspect van klachten overschat en wellicht daardoor bepaalde fysieke klachten bagatelliseert.

Even voor de duidelijkheid: we hebben het hier vooral over back tweaks. En te lang door blijven sukkelen is dan doorgaans een onbewuste keuze van velen. Als je de tijd neemt om alles te bekijken en te lezen dan snap je ook waarom dat mentale gedeelte zo belangrijk is. Dat heeft niets met bagataliseren te maken. Ik heb het zelf ondervonden.

 

[UnCompress]

Even voor de duidelijkheid: we hebben het hier vooral over back tweaks. En te lang door blijven sukkelen is dan doorgaans een onbewuste keuze van velen. Als je de tijd neemt om alles te bekijken en te lezen dan snap je ook waarom dat mentale gedeelte zo belangrijk is. Dat heeft niets met bagataliseren te maken. Ik heb het zelf ondervonden.

Nu begrijp ik het, het gaat hier om je eigen ervaring. Het kan dat het bij jou dit effect heeft gehad maar dat betekend niet dat dit bij iedereen van toepassing is. Ik herken me hier namelijk totaal niet in en zie dat mentale problemen vaak pas ontstaan bij het terugkeren van klachten wanneer men dacht ervan af te zijn.

De mens is er juist erg goed in om problemen/pijnen en dus blessures te ontkennen want men wilt zich niet graag laten beperken in hun gedrag en activiteiten. Pas wanneer blijkt dat de problemen tijdelijk opgelost worden om daarna keer op keer weer terug te komen kan men er niet meer omheen en zul je de klachten serieus nemen. Op dat moment zie je vaak dat het mentale aspect om de hoek komt kijken.

Als ik dan uit ervaring mag spreken dan kan ik zeggen dat ik nooit angst heb gehad voor een bepaalde beweging of oefening als de squat of deadlift. De 4 punten die jij hierin jezelf afvroeg heb ik nooit gehad. Ik heb 7 jaar met chronische lage rugklachten gelopen die steeds erger werden omdat ik vaak mijn kop in het zand stak en niets liever wilde dan lekker door te trainen. In die periode voerde ik ook allerlei tweaks uit om de klachten te verhelpen maar zodra de pijnen waren verdwenen was ik de blessure weer vergeten tot dit proces zich weer herhaalde. Wellicht zit jij nu ook in zo'n fase en zit je nu tussen de blessures in tot er weer een terugval ontstaat. Wellicht ontken je ook de fysieke 'kleine' pijntjes en horen ze nou eenmaal bij de sport.

Uiteindelijk is het mij gelukt volledig van de pijnen in mijn onderrug af te komen en nu alweer voor een periode van 2 jaar. Daarmee ben ik ervan overtuigd dat ik er ook echt vanaf ben gekomen en deze niet meer terug zullen keren. Ik weet niet over wat voor periode jou klachten liepen en hoe lang je er nu vanaf bent.

 

[Starx6673]

Nu begrijp ik het, het gaat hier om je eigen ervaring. Het kan dat het bij jou dit effect heeft gehad maar dat betekend niet dat dit bij iedereen van toepassing is. Ik herken me hier namelijk totaal niet in en zie dat mentale problemen vaak pas ontstaan bij het terugkeren van klachten wanneer men dacht ervan af te zijn.

De mens is er juist erg goed in om problemen/pijnen en dus blessures te ontkennen want men wilt zich niet graag laten beperken in hun gedrag en activiteiten. Pas wanneer blijkt dat de problemen tijdelijk opgelost worden om daarna keer op keer weer terug te komen kan men er niet meer omheen en zul je de klachten serieus nemen. Op dat moment zie je vaak dat het mentale aspect om de hoek komt kijken.

Als ik dan uit ervaring mag spreken dan kan ik zeggen dat ik nooit angst heb gehad voor een bepaalde beweging of oefening als de squat of deadlift. De 4 punten die jij hierin jezelf afvroeg heb ik nooit gehad. Ik heb 7 jaar met chronische lage rugklachten gelopen die steeds erger werden omdat ik vaak mijn kop in het zand stak en niets liever wilde dan lekker door te trainen. In die periode voerde ik ook allerlei tweaks uit om de klachten te verhelpen maar zodra de pijnen waren verdwenen was ik de blessure weer vergeten tot dit proces zich weer herhaalde. Wellicht zit jij nu ook in zo'n fase en zit je nu tussen de blessures in tot er weer een terugval ontstaat. Wellicht ontken je ook de fysieke 'kleine' pijntjes en horen ze nou eenmaal bij de sport.

Uiteindelijk is het mij gelukt volledig van de pijnen in mijn onderrug af te komen en nu alweer voor een periode van 2 jaar. Daarmee ben ik ervan overtuigd dat ik er ook echt vanaf ben gekomen en deze niet meer terug zullen keren. Ik weet niet over wat voor periode jou klachten liepen en hoe lang je er nu vanaf bent.

Ik ben zoals eerder gezegd blij dat je van je klachten af bent. Nee, het gaat niet om mijn eigen ervaring. Ik heb gewoon gedaan wat me geadviseerd werd en waar ik voorheen weken/maanden aan het sukkelen was met een stijve rug en vastzittende heupen en glutes heb ik daar nu totaal geen last meer van. Dat heeft niets met ontkennen of met het accepteren van pijntjes te maken, want er is gewoon geen pijn meer. Ik weet dat het allemaal haaks staat op jouw visie over power postures en het doen van corrigerende oefeningen om alles in balans te brengen, maar toch raad ik je nogmaals aan om alles in de main post nog eens goed te lezen en dan met name ook de artikelen in de links en de videos. Ik hoef je niet te overtuigen, dat kan je alleen zelf doen.

 

[UnCompress]

Verder staat het helemaal niet haaks op mijn visie want ik weet waar ik vandaan ben gekomen en heb dezelfde dingen gedaan die vrijwel iedereen hier heeft doorlopen.
Precies wat je aangeeft is dat onderrug klachten altijd samen gaan met heup en bil klachten. Wanneer je billen/bekken blessures krijgt je onderrug het flink te verduren. Daarin zit de sleutel van het probleem dus goed dat je die combinatie hebt aangepakt.

Maar over welke termijnen spreken we nu waarin jij deze klachten hebt gehad? En hoe lang ben je er nu vanaf?

 

[Starx6673]

Verder staat het helemaal niet haaks op mijn visie want ik weet waar ik vandaan ben gekomen en heb dezelfde dingen gedaan die vrijwel iedereen hier heeft doorlopen.
Precies wat je aangeeft is dat onderrug klachten altijd samen gaan met heup en bil klachten. Wanneer je billen/bekken blessures krijgt je onderrug het flink te verduren. Daarin zit de sleutel van het probleem dus goed dat je die combinatie hebt aangepakt.

Maar over welke termijnen spreken we nu waarin jij deze klachten hebt gehad? En hoe lang ben je er nu vanaf?

Normaal gesproken als het in mijn rug schiet ben ik er maanden mee zoet. Ik heb dit de afgelopen 4 jaar een keer of 3/4 gehad. Het schiet er keihard in en ik bleef altijd wel gewoon doorlopen, maar verder weinig meer: trainingen sloeg ik maar over en mijn lifts kakten in. Het was ook altijd meteen een mentale klap. Na enkele weken durfde ik het pas weer aan om wat zwaarder te gaan trainen, maar het bleef allemaal maar doorzeuren. Wat heb ik er toen allemaal aan gedaan? Een heleboel: speciale stretches, rollen op balletjes en foamrollers, naar de fysio, naar de chiropractor enzovoort enzovoort. Soms leek dat even te helpen, maar toch kwamen de klachten weer terug. Uiteindelijk kon ik wel weer pijnvrij trainen, maar dan waren er dus alweer zomaar 3 maanden voorbij.

De afgelopen 9 maanden ging het eigenlijk allemaal prima, tot het inderdaad weer eens in mijn rug schoot bij het deadliften. Ik had toen net het eerste filmpje van Alan Thrall gezien en volgde het advies ervan op: positief blijven denken, gewoon al je dagelijkse dingen volledig blijven doen en ik heb 4 dagen lang heel licht gesquat en gedeadlift, gewoon een half uurtje per dag met setjes van 8 ofzo. Op dag 5 voelde alles eigenlijk weer goed en squatte ik zonder angst gewoon weer mijn werkgewichten van de week ervoor. Zonder pijn en zonder klachten achteraf.

Ik heb het verhaal niet mooier gemaakt dan het is, dit is gewoon wat er gebeurd is.

En ja, sommige zaken staan toch wel haaks op jouw visie:

Although “tightness” was discussed above in the massage section, it’s also worth mentioning that hip flexor, hamstrings, and psoas tightness have shown no predictive value for the development of back pain in prospective trials.[1,47,48] Chronic “shortening” of muscles (e.g, hip flexors) related to sitting is another common scapegoat for back pain; unfortunately, there is no evidence that this actually occurs – as opposed to true muscular contracture as seen in patients with cerebral palsy or chronic immobilization.

Dit komt uit dit artikel: https://startingstrength.com/article/aches-and-pains

 

[UnCompress]

Heel herkenbaar zo heb ik ook jaren eraan gewerkt. Alleen die negatieve gedachten had ik niet die je omschrijft. Ok de blessure is klote maar ik kon steeds weer genieten van de weg omhoog zonder mezelf zielig te vinden dat ik zoveel gains was verloren. Het ging mij meer om de reis dan de bestemming.

Ik heb het idee dat je nog steeds de nadrukt legt op de tegenstellingen in denkwijze terwijl ik al ruim een half jaar geen post meer had besteed aan deze materie. De quote die je plaatst geeft aan dat je wel iets hebt gelezen van wat ik heb geplaatst maar niet begrijp hoe het precies werkt. Dat geeft ook niet en ik ben gestopt met mensen proberen te overtuigen. De posts in het verleden zie ik nu als informatie verstrekking en daar laat ik het verder bij.

Enige waar ik mij in dit stuk niet in kon vinden was die negatieve denkwijze en welke invloed dit heeft op de blessure. Ik ben altijd door blijven trainen met de meest ernstige klachten en zeer positief geweest zoals in mijn log altijd te lezen was. Helaas had bij mij het positieve mentale aspect geen positief effect op de oplossing voor het probleem daar het bij mij volledig fysiek was.

Je hebt wel volledig gelijk dat zelf medelijden over de situatie en stoppen met bewegen geen bijdrage leveren aan het herstel.

 

[Starx6673]

Heel herkenbaar zo heb ik ook jaren eraan gewerkt. Alleen die negatieve gedachten had ik niet die je omschrijft. Ok de blessure is klote maar ik kon steeds weer genieten van de weg omhoog zonder mezelf zielig te vinden dat ik zoveel gains was verloren. Het ging mij meer om de reis dan de bestemming.

Ik heb het idee dat je nog steeds de nadrukt legt op de tegenstellingen in denkwijze terwijl ik al ruim een half jaar geen post meer had besteed aan deze materie. De quote die je plaatst geeft aan dat je wel iets hebt gelezen van wat ik heb geplaatst maar niet begrijp hoe het precies werkt. Dat geeft ook niet en ik ben gestopt met mensen proberen te overtuigen. De posts in het verleden zie ik nu als informatie verstrekking en daar laat ik het verder bij.

Enige waar ik mij in dit stuk niet in kon vinden was die negatieve denkwijze en welke invloed dit heeft op de blessure. Ik ben altijd door blijven trainen met de meest ernstige klachten en zeer positief geweest zoals in mijn log altijd te lezen was. Helaas had bij mij het positieve mentale aspect geen positief effect op de oplossing voor het probleem daar het bij mij volledig fysiek was.

OK, laten we het daarbij houden. Ik zie dit ook als een informatieverstrekking.

Wat betreft de negatieve gedachten, verwachtingen en angst: dat heeft in deze context alles met de invloed daarvan op pijn te maken, niet zozeer puur om je geestelijke gesteldheid.

 

[kazamafury]

zoals Starx6673 terecht opmerkt zijn er geen onderzoeken bekend die aantonen dat rugklachten worden veroorzaakt door houding terwijl dit veelvuldig is onderzocht en ontkracht. Dit is een veelgemaakte fout die binnen de fysiotherapie in mijn ogen moet worden uitgeroeid. Door terug te vallen op zoiets subjectiefs als een ideale postuur is de fysiotherapie onnodig duur geworden en worden nocebo's vergroot.

Er zijn dingen bekend die te maken hebben met het slechter herstellen bij rugklachten, specifiek voor rugklachten zijn dit:
hoge mate van beperkingen in activiteiten
uitstralende pijn
wijdverbreide pijn
oudere leeftijd

slechte algemene gezondheidstoestand
psychologische en psychosociale stress
pijngerelateerde angsten/vermijdingsgedrag
somatisatie
depressieve klachten
slechte relaties met collega’s
zware fysieke taakeisen

Pijngerelateerde angsten spelen vaak een rol bij patienten en een patient van gedachte te laten veranderen is vaak lastig, vaak doordat ze jarenlang vanuit andere therapeuten/mensen uit hun omgeving een andere verklaring hebben gehoord.
De waarheid rondom rugklachten is nu eenmaal dat we in 90% van de gevallen niet weten welke structuur verantwoordelijk is voor hun klachten. Dit is lastig voor veel therapeuten om aan hun patienten te vertellen omdat de patient graag een anatomische verklaring wil hebben. Op deze manier worden idiote uitspraken in de wereld geholpen zoals scheefstanden van bekkens en wervels denk ik.

Gelukkig herstellen lage rugklachten erg goed binnen een korte tijd (3-6 weken) en is fysiotherapeutische behandeling meestal niet nodig wanneer ernstige oorzaken van rugpijn zijn uitgesloten. Het rustig opbouwen van beweging is meestal het advies waarbij meer rugpijn tijdens het bewegen niet gelijk staat aan meer schade.

Wanneer men toch langzamer herstelt is het handig om bovenstaande factoren te inventariseren om in kaart te brengen welke van deze factoren verantwoordelijk zijn voor het vertraagde herstel en hier de behandeling op te richten. Vaak is beweging een mooie oplossing hiervoor en geeft het de patient weer vertrouwen in de rug.
Het regelcentrum van pijn, het brein, ziet de rug als minder kwetsbaar waardoor de spanning in de rug afneemt, de souplesse van de rug toeneemt en er ook minder pijn wordt geprojecteerd.

Meer uitleg over het pijnsysteem in het nederlands vind je in onderstaande link:
https://www.linkedin.com/pulse/pijn-een-product-van-ons-pijnsysteem-drs-edwin-de-raaij/

 

[UnCompress]

Deze denkwijze ben ik veel tegengekomen bij jonge fysiotherapeuten welke nog niet lang in het vak zitten of therapeuten welke zich niet hebben bijgeschoold met de laatste ontwikkelingen en vasthouden aan achterhaalde theorieën waar veel behandelingen op gebaseerd zijn.

Dit komt voornamelijk omdat hierin de 'isolated muscle theory' wordt onderwezen in studies. Ik zou hierin het vergelijk kunnen trekken met de middel-eeuwen waarin de wereld als plat werd beschouwd en diegene die dit ter discussie stelden met de theorie dat de aarde wel eens rond kon zijn werden verketterd.

Het is dan veel eenvoudiger om het falen in de behandel methoden te projecteren op de psychische en mentale aspecten. Het positief denken is natuurlijk zeer belangrijk omdat het aangeeft of een patient gemotiveerd zal zijn de behandelmethode trouw te blijven. Dit denken zou men ook als een placebo effect mogen kenmerken daar de overtuiging hebben dat iets werkt ook een positief effect kan hebben op de waarneming van de pijnklachten.

Whatever else they may be doing individually; muscles also influence functionally integrated body wide continuities within the fascial webbing.
These sheets and lines follow the wrap and weft of the body’s connective tissue fabric, forming traceable ‘meridians’ of myofascia. Stability, strain, tension, fixation, resilience, and – most pertinent to this text postural compensation, and all distributed via these lines. Essentially, the anatomy trains map provides a ‘longitudinal anatomy’ – a sketch of the long tensile straps and slings within the musculature as a whole. It is a systemic point of view offered as a supplement to the standard analysis of muscular action.

This standard analysis could be termed the ‘isolated muscle theory’. Almost every text presents muscle function by isolating an individual muscle on the skeleton, divided from its connections above and below, shorn of neurological and vascular connections, and divorced from the regional adjacent structures. This ubiquitous presentation defines a muscles function solely by what happens is approximating the proximal and distal attachment points. The overwhelmingly accepted view is that muscles attach from bone to bone, and that their sole function is to approximate the two ends together, or to resist to be stretched apart. Occasionally the role of myofascia relative to its neighbours is detailed.

Almost never are the longitudinal connections between muscles and fasciae listed on their function discussed. The absolute dominance of the isolated muscle-presentation as the first and last word in muscular anatomy leaves the current generation of therapists unlikely to think in any other way.

This concept of seeing and defining muscles, however, is simply an artefact of our method of dissection. With a knife in hand, the individual muscles are easy to separate from surrounding fascial planes. This does not mean, however, that this is how the body ‘thinks’ or is biologically assembled. One may question whether a ‘muscle’ is even a useful division to the body’s own kinesiology.

If the elimination of the muscle as a physiological unit is too radical a notion for most of us to accept, we can at least assert that contemporary therapists need to think 'outside the box' of this isolated muscle concept.
http://www.velocity-pt.co.uk/blog/introduction-anatomy-trains-laying-railway-bed/

 

[kazamafury]

Deze denkwijze ben ik veel tegengekomen bij jonge fysiotherapeuten welke nog niet lang in het vak zitten of therapeuten welke zich niet hebben bijgeschoold met de laatste ontwikkelingen en vasthouden aan achterhaalde theorieën waar veel behandelingen op gebaseerd zijn.

Doe ermee wat je wil. Het enige wat ik je kan vertellen is dat bovenstaande informatie is gebaseerd op de meest recente inzichten van lage rugklachten vanuit studies (systematic reviews, meta analyses, nationale richtlijnen) van de afgelopen 0-3 jaar.
Als therapeut ga ik mij verder niet verdedigen tegenover je.

Verder heb ik opgegeven om je te proberen te overtuigen met behulp van een constructieve onderbouwing waar ik veel tijd in steek naar aanleiding van onderstaande respons in een ander topic.

Ik lees het al, resultaten zijn van ondergeschikt belang. Wetenschappelijke studies dat is waar het om draait.

Laten we het er maar op houden dat we verschillen van "mening".

Ik wil dit topic niet verder vervuilen met deze persoonlijke discussie, mocht je verder in discussie met mij willen kan dat persoonlijk via pm.

 

[Starx6673]

Nieuwe video over dit onderwerp:

 

[Ano_040123]

Laten we het er maar op houden dat we verschillen van "mening".

There are two kinds of fools: those who can't change their opinions and those who won't.

 

[Steks]

Dit gaat dan wel niet over pijn in je onderrug, maar het verhaal past wel bij dit topic.

 

[Starx6673]

Dit gaat dan wel niet over pijn in je onderrug, maar het verhaal past wel bij dit topic.

Zag hem al langs komen, vanavond even checken. Brian is wel een baas!

 

[Mudita]

Dit gaat dan wel niet over pijn in je onderrug, maar het verhaal past wel bij dit topic.

Je was me alweer voor hé, had hetzelfde idee toen ik de video net keek.

 

[Starx6673]

En een nieuw artikel voor dit topic: https://www.barbellmedicine.com/crepitus-expectations-vs-reality/

Niet persé voor de onderrug, maar voor de knie.

Lees de info in dit topic, mensen en haal er je voordeel uit. Beetje zonde dat dit topic naar de bodem zakt....