Wanneer ik 'on' ben kom ik veel vaker, sneller en makkelijker in conflict situaties terecht.
Vooral met mensen die dicht bij mij staan..
Bij mensen die wat verder van me af staan is t toch wat makkelijker om aan de sociale normen vast te houden.
Ik spreek toch wat sneller mn ongenoegen uit, wat niet altijd even verstandig is.
Zelfs wanneer ik hiermee rekening houd is t moeilijk om niet in een conflict situatie terecht te komen. Het sluipt er als t ware in.
Met conflict situaties bedoel ik GEEN agressie of geweld in wat voor vorm dan ook.
Het zijn echt ruzie's en discussies die zo uit de hand lopen dat je de betreffende persoon (lees: ouders, vrienden, vriendin) een tijd niet meer spreekt.
Ook ben ik meer op me zelf tijdens een kuur en denk niemand nodig te hebben.
Dit vind ik een vervelende bijkomstigheid en kan na de kuur natuurlijk nog gevolgen hebben.
Psychisch voel ik me tijdens een kuur wel top, maar het ligt altijd aan iemand anders..
Ik word er best wel onredelijk van en als je niet aan mijn kant staat ben je een klootzak en mag je oprotten.
Tijdens mn nakuur kom ik overduidelijk in een dipje terecht, dit sluipt er geleidelijk in, maar zeker geen full blown depressie o.i.d..
Dit is te overzien en verdwijnt weer binnen een week of 3 bij mij..
Met 2 maanden begin ik geleidelijk weer socialer en vriendelijker te wordenen laat ik me weer veel makkelijker aanspreken en kan veel makkelijker met kritiek en negatieve feedback omgaan.
Ook t gevoel van samenhorigheid krijgt dan weer betekenis en waarde..