Fitness Seller

Met angst en beven.....

Bezoekers in dit topic

Esperantisto

Freaky Bodybuilder
15 jaar lid
Lid geworden
11 okt 2002
Berichten
6.844
Waardering
25
Over 48 uur ben ik al 2,5 uur onderweg en waarschijnlijk zelfs wind en regen trotserend op het Noord-Franse platteland.
Naar schatting zal ik 600 km en veertig uur lang worstelen tegen deze elementen, maar ook tegen slaap, dorst en honger.. en pijn?
De laatste 3 hoop ik te voorkomen.. door tijdig te eten en drinken.. over de pijn kan ik niets zeggen.. kniepijn heeft al eens eerder een 200km tocht tot een hel gemaakt. Dus heb ik al een voorraad ibuprofen ingeslagen :(

Hopelijk gaat het lukken tijdig een kortere crank aan te schaffen, wat waarschijnlijk de oorzaak is van de optredende kniepijn...

Zie je dat ik er wat zenuwachtig van word?

Espi
 
veel geluk espi ! gewoon doorzetten. ik doe t je niet na iig :)
 
ik vraag me toch af waarom je het doet hoor? is het wedstrijd fietsen? doe je het in je eentje of met een groep voor de lol?

wel respect hoor al die afstanden :eek: ...petje af
 
Bragging rights, bragging rights!

Werd altijd als laatste gekozen op school voor groepsporten, dat hakt behoorlijk in je zelfvertrouwen.
Ik blijk erg goed te zijn in duursport, wel heel langzaam maar kan heel lang doorgaan op mijn spaarbrandertje.
Het is geen wedstrijd, sommigen maken er dat wel van.. Parijs-Brest-Parijs is de oudste lange-afstandstocht ter wereld (vanaf 1890 of zo verreden) en is na zo'n 50-60 jaar niet meer op de wedstrijdkalender te vinden.
Toen elke 10 jaar, nu elke 4 jaar voor de liefhebbers.

1200 km fietsen.. de snelsten doen het nonstop in 44 uur of zo.. de langzaamsten komen strompelend over de finish na 90 uur.. ik heb zelfs meegemaakt dat iemand 'm uitreed na een val en na afloop bleek dat hij zijn heup had gebroken! :eek:

Het verbaast me af en toe wel dat ik zo'n blinde gedrevenheid kan opbrengen.. er gaat een soort knop om en dan ga je door tot je er ahw bij neervalt.. beetje slecht voor mijn vet% merk ik (29% nu na zeer streng lijnen),dus ik denk dat ik het bij 1 keer laat,... 400km is een mooie max..

Maar ja, veel mensen zeggen na afloop: dat nooit meer en 4 jaar later staan ze weer aan de start..

Er zijn dan ook erg veel blessures, zelf had ik een teenkootje uit de kom en heb daar 3 maaanden mee rondgelopen. Ook ben ik toen op de 600km aangereden en heb er een jaar kniepijn van gehad...

Beetje getikt wel dus.... maar er zijn mensen die zonder problemen elk jaar wel zo'n tocht rijden . Er zijn er nu ongeveer 10 van of zo, dus je kunt als je wilt elk jaar wel een paar keer aan de bak : London-Edinburgh-London, Rocky Mountains, Boston-Montreal-Boston en nu ook 1 in California, dan nog 1 in Australië, Sofia-Varna-Sofia in Bulgarije.. de rest ken ik niet, maar de lijst lijkt alleen nog maar langer te worden..

Ik ga denk ik in de toekomst gewoon meer op collenjacht.. 100 colstochten samenstellen lijkt me wel gaaf!

O ja, die vraag. Of je alleen of in de groep rijdt hangt van je snelheid af.. of je karakter. Op een ligfiets bijv is groepsrijden niet zo handig. Zelf ben ik domweg te langzaam met zo''n zware fiets als ik nu heb (bijna 14 kg wegende vakantiefiets, mijn 11 kg zware racefiets is gestolen). Kwam voorheen neer op 5 km met groep en rest solo rijden... . Nu kan ik het rond 50-80 km bijbenen tot de eerste heuvels, dan word ik genadeloos gelost... en kan opnieuw de rest alleen rijden.. werk dus met rijschema's (3 verschillende). Merk ook dat als ik in het begin bij de groep kan blijven ik wel blij ben weer alleen te rijden (eigen tempo, genieten van landschap), ook al scheelt het HEEL veel energie (kan veel sneller in een groep rijden, niet alleen wegens motivatie, maar ook en vooral weerstand).

Espi (beetje hyper weer)

PS: zal ook wel de adrenaline rush zijn... vooral bij PBP gaat er een giga-stoot door je heen als je met 4000 mannen (en plm 600 of zo aan vrouwen) aan de start staat om 22:00 uur 's avonds...met duizenden toeschouwers langs de weg.

Het dichtste bij een wedstrijd wat je als slome slak ooit zult meemaken.. alleen daarom al komen er velen steeds weer terug.
 
Laatst bewerkt:
heel veel succes ermee!
is wel een goed gevoel als je uiteindelijk de finish overgaat lijkt me.
 
good luck :thumb:
ik doe het je niet na
 
idd Espi, veel succes he en niet te hyper worden he. save the energy:thumbup:
 
Espi, neem dit op als een compliment als ik zeg dat je gek bent :D

doet da goed!
 
Dat de 600km onder een slecht gesternte verreden zou worden stond al wel vast..
Vastbesloten het zoals altijd op het laatst aan te laten komen, was ik in de nacht van woensdag op donderdag nog bezig routebeschrijvingen van het net te plukken voor de grote steden waar we doorheen moesten op deze tocht: Lille, Arras, Amiens, Rouen, Abbéville, Dieppe om er maar een paar te noemen.
Gevolg: 5 uur klaar en om de een of andere reden 8 uur weer wakker.. 3 uur geslapen.. tellen jullie mee?
Donderdag: langzaamaan ingepakt ..heb ik niets vergeten? Nee, en anders zien we wel.. toch heb ik er geen goed gevoel bij. Ik ga een dag eerder weg omdat ik van Philippe Carpentier (de man in Lille voor het brevet van Bethune, is trouwens net als zijn mede-organisator afgelopen week papa geworden van een wolk van een dochter, de ander van een zoon) en mijn fietsmaatje had vernomen dat ik wellicht bij Cycles St Vincent in Lomme/Lille aan 160mm cranks zou kunnen komen..
Om niet te laat daar aan te komen wil ik donderdagavond in Kortrijk overnachten in de jeugdherberg.. het is half 10 als ik aankom.. een uur vertraging doordat de treinenloop veranderd was na een aanrijding.. ipv naar Rotterdam reed de trein naar Den Haag.
Een groter probleem ontstaat als naar mijn paspoort wordt gevraagd.. ik graaf in mijn paspoort-hals-portefeuille en vind.. niets.. shit, dat ding ligt nog thuis op de glasplaat van het kopieerapparaat! Deze week nog gekopieerd voor de bank..
Gevolg: ik mag niet blijven (ivm regelmatige politie-controle). Mijn fietsmaatje fungeert weer als steun en toeverlaat en adviseert me naar Tourcoing te rijden waar bij een supermarkt een Formule 1 hotel is.. mooi advies en de afstand is te doen 20 km.. Langzaam rijdend om me niet te veel in de stress te werken, rijd ik er naar toe.. alleen : COMPLET! Dan is het al middernacht geweest.. gelukkig is er 2-3 km verderop een zelfde type hotel: Campanile.. de aardige bewaker draagt voor me de fiets naar de 1e verdieping.. slaap van plm 2 tot 9 uur (7 uur; tot 2 d = 10 u).
Afgezien van een vervelend fietspad heb ik geen problemen met het vinden van die fietsenzaak in Lomme dankzij MapQuest maar vooral een vriendelijke fietser die meerijdt.
Kom er net rond etenstijd aan, wat betekent dat de zaak gesloten is...
Na de sluiting wegens lunchpauze (openingstijden staan in deze winkel NIET in de etalage, wel naafdynamo's en Brooks zadels) krijg ik vervelend nieuws. De cranks die ik wil hebben heeft hij niet, want ze worden niet meer gemaakt. Bel TA eens op adviseert hij me, misschien hebben ze nog wat op de plank liggen. Maar ga eens op de fiets zitten.. aha, dat is eenvoudig.. Zadel staat veels te hoog. Met een ferme klap drukt hij het zadel een flink eind omlaag.. dan moet het wel ook verder naar achter zeg ik.
Met een zadel dat voor mijn gevoel een BMX gevoel geeft rijd ik weg..

Als dat maar goed gaat.. ruim op tijd ben ik in Bethune en ik kan een kamer krijgen bij het bekende Formule 1 hotel na eerst flink ingeslagen te hebben bij de hypermarkt.. mijn meest geliefde pre-ride voedsel is nu taboulé (houd die pasta maar!). ook een extra 10mm sleutel voor als ik evt toch wat aan het zadel wil doen.. vergeet alleen het bier om in slaap te vallen. Gevolg: heb wellicht 1-2 uur geslapen, ondaks dat ik al om 22u ging rusten (2 u, tot 10 u over 3 d).

De tocht zelf was blijkbaar vrij lang bekend en er is weinig aan veranderd door de jaren heen vermoed ik.. ergo: de kosten zijn bijzonder laag, een historisch dieptepunt van 3 euro. Daar krijg je echter geen kaartje voor en ook geen routebeschrijving voor de steden waar je doorheen moet.. ook zijn de meeste wegen doorgaand en daardoor ietsjes drukker. Gelukkig op 1x na nooit echt heel druk, maar echt supermooi ook weer niet.

Ik denk alles gereed te hebben en na een redelijk omvangrijk ontbijt (zelfs nog een hele meloen op!) rijd ik weg om tegen 7.15 uur aan te komen.. ben er zowat als eerste en ga nog even wat bananen en 1 blikje cola inslaan bij een lokale super.

De start verloopt rampzalig.. ik voel 5 min voor de start even ervoor aan de voorband en die leek itt gisteren me iets te zacht toe. De nieuwe pomp laat lucht verdwijnen.. o shit, er zal toch niet een schraeder-ventiel instelling gemonteerd zijn? Ik vraag en krijg hulp, maar de beste man gaat zo wild te keer dat het ventiel het begeeft en ik een onbruikbare lekke band.. en de groep vertrekt vervolgens zonder mij. Zo snel ben ik nog nooit een groep kwijt geraakt.
Gelukkig krijg ik nu iets kundiger hulp en als ik de reserveband opdiep (dit keer zorgvuldig te voren gecontroleerd) word ik geholpen met het vervangen van de band..
Nog steeds voel ik me redelijk wanhopig omdat ik denk problemen te krijgen met het uitfietsen van Bethune (want geen routebeschrijving afgezien van wegnummers en plaatsnamen). Een man, die meehielp, rijdt ongeveer 10 km voor me uit om de weg te wijzen.. ik durf echter niet te profiteren van de auto door er vlak achter te rijden en de groep inhalen zit er niet meer in. Wel rijd ik door de stress best flink hard voor mijn doen..
De eerste controle is in Hondschoote en precies hier is er een stukje waar dezelfde route heen en weer wordt gevolgd. Als ik het stadje nader kom ik de groep ongeveer 5 km te voren tegen en we zwaaien.. ik denk "die zie ik dus niet meer terug"..

In het algemeen loopt de tocht voorspoedig, afgezien van de motregen, die meestal net te zwaar is om het bij mijn inmiddels geliefde fleece bodywarmer te houden. Maar het deert me niet echt. Ik hoop dat het niet gaat plenzen want mijn sokken zijn daar niet tegen bestand ook al heb ik heerlijke dikke wollen sokken (ik rijd op Shimano fietssandalen) !

De tocht loopt gedurende de dag min of meer op rolletjes , ook de stukken door de steden omdat ik meestal vertrouw op MapQuest. Ook het eten gaat vrij redelijk, ik tracht elk half uur een halve mueslireep te verorberen of iets anders van dien aard en elk kwartier een flinke slok water. Toch drink ik wegens de relatieve kou en regen stukken minder dan normaal. Vervelender is dat ik niet echt geschikte plekken zie om heimelijk een plasje te doen. Tijdens een van de plas-stops zie ik een groepje voorbij komen.. ik klamp even later aan maar moet daarna weer lossen. Erg vrolijk zijn ze niet want er wordt bijna niets gezegd.
Tegen middernacht krijg ik mijn eerste echte lek tijdens een brevet.. het was voordien echt gaan plenzen en het lijkt wel of de tijden van Noach zijn teruggekeerd. Mijn paspoort was ik dan wel vergeten, maar de douchemuts niet. Die bewijst eindelijk goede diensten..
Als ik het lek repareer, eh, de band wissel, is het net droog.. hoef me alleen te ergeren aan aanslaande honden. Het is ook gelukkig net in een dorpje, dus heb ik weinig extra licht nodig. 10 min of iets langere tijd daarna ben ik weer op weg.. en het is echt perfect getimed want het was net weer gaan regenen.
De groep zie ik daarna weer terug (of het is een ander groepje). Zij zijn wellicht achter op hun schema, want om 3 uur 's nachts zijn ze nog onderweg naar Rouen waar ze willen gaan slapen.. ik heb ze niet meer teruggezien, maar hoor dat ze om 20 uur binnen waren. Blijkbaar is echt slapen een goed idee.. aan de andere kant loop je het risico dat je spieren verkrampen.. warme douches vind ik zelf ook wel goed als je redelijk wat tijd hebt.

De nacht verloopt moeizaam.. het is moeilijk gedisciplineerd te blijven eten. Na een minuut of 15-20 in een bushokje gedommeld te hebben, concludeer ik toch te moe te zijn. Begin te zwalken over de weg.. gelukkig is er nauwelijks verkeer.. pas bijna een uur later zie ik een bushokje MET bankje.. ga doodop liggen maar het is te koud.. ook nu weer een gelukje dat ik toch nog net voor vertrek een alu-reddingsfoliegeval heb aangeschaft.. trek het over en om me heen en doezel een uur lang zonder echt te slapen. Klappertandend van de kou en nattigheid en hevig verlangend naar een warme kachel om de sokken te drogen maak ik me klaar en rijd langzaam verder. (slaap: 0 u, 10 u in 4 d)
In Rouen haal ik de stempel bij een bakkerij in de binnenstad en eet 2 lekkere flantaartjes. Om verdwalen te voorkomen rijd ik terug naar de autoweg (in feite illegaal, maar niemand die er wat om geeft) .. schrik nog even flink als ik de stad uitfiets omdat ik op de smalle, geleidelijk stijgende weg die ik neem heel zachtjes aangereden wordt. Ik was net bezig weg te rijden van een stoplicht toen een auto met de bumper tegen mijn achterwiel aanbonsde.. als dat maar geen schade oplevert! Ik ben te verbouwereerd om een nummer te noteren.
Nu is het begonnen met het betere klimwerk. De eerste 250 km of zo van de route zijn verbazingwekkend vlak geweest, maar vanaf dan moet er geklommen worden..
Iha valt het nog wel mee, vooral ook omdat er ook mooie stukken bij zitten.. maar zoals gezegd, het is een beetje te veel een route met doorgaande wegen en grotere plaatsen. Het toppunt was Dieppe, waar ik gedacht had slim te zijn door een omtrekkende beweging te maken.. bleek dat het stadsdeel waar ik doorheen reed alleen maar industrieel terrein te zijn of met op zondag gesloten supermarkten.. moest heeeelemaal naar het stadscentrum om een café te vinden met stempel.
Rijd de stad uit en vraag de weg (was verkeerd gereden).. word de weg gewezen .. is niet helemaal de goede maar na een steile extra klim kom ik goed uit.
Ik voel me nu net een stuk wasgoed.. gisterochtend in de week gezet door de miezerregen, 's avonds gewassen in de plensregen en vandaag in de wasdroger.. het is niet echt warm, maar wel heel zonnig en vrij vochtig door de bewolking.
Het tempo zit er ook niet echt in.. ook met de eet- en drink discipline is het een beetje gedaan... al met al ben ik door het gesukkel van de nacht beland in het slakken-plan. Gisteren was ik nog in het snelle schema gestart en had het tot in de namiddag daar op kunnen houden door heel kort te pauzeren en weinig tijd te spenderen, maar in de avond belandde ik al op het middenschema om nu dus zelfs te zakken onder mijn langzame schema. Dat is nog wel beter dan de limiet, maar ik zit er maar 1,5 uur onder te Dieppe.
Ik blijk niet de enige te zijn want een andere randonneur komt me achterop in Oisemont..maar hij is gewoon een paar uur gaan slapen en dus vrij fit? Hij is slim genoeg om de enige echt gevaarlijke weg (heel smal, heuvelachtig en redelijk druk met veel hard rijdende auto's) te mijden en door binnendoor te rijden een mooiere route weet te vinden en bovendien kan afsnijden. Tja, dat is in Frankrijk niet ongebruikelijk! Zodoende is hij net klaar met zijn glaasje bier als ik vermoeid binnenstap in het plaatselijke café van Bernaville.. ik tref nog meer mensen: 4 of 5 andere randonneurs waaronder een vrouw zijn er ook al enige tijd en vertrekken even later ook.
Ben er nu wel zeker van dat ik de tocht ga uitrijden en bel vast even met mijn broer dat ik 'nog' maar 65 km hoef te rijden.. (gek als je bedenkt dat ik normaal alles tot pak 'mbeet 80 km ver vind). De route is niet misselijk, best wel veel flinke hellinkjes die nu af en toe het kleinste blad vergen, maar opnieuw: mooier dan ik voorheen getroffen heb, want heerlijk rustig.. rare mix trouwens van drukke en heel rustige wegen!
Als ik dan net iets te veel op mijn kaart/kompas kunsten vertrouw in Houdain gaat het mis.. ik verdwaal of liever, weet niet welke weg ik moet nemen naar Bethune.. wat een pokkehelling trouwens. De enige keer dat mijn kermisverzet er aan te pas moet komen!
Ik had er op gehoopt evt half 10 tot 10 uur te zijn toen ik vertrok van Bernaville, mar het wordt half elf. Eerst nog even een kamer betaald bij het hotel waar ik toch langs reed (N41) en vervolgens weer flink verdwaald in Bethune zelf .. raar is dat 3 van de 4 keer reed ik er zo naar toe en nu verdwaal ik!
De organisatoren (die hetzelfde brevet als mijn fietsmaatje in Bavay hadden gedaan) waren er nog en ik krijg 2 flesjes bier mee.. en een Perrier om gelijk op te drinken. Ze feliciteren me want ik ben geloof ik haast de enige die continu solo heeft gereden.. dat begin ik langzamerhand ook wel knap van me zelf te vinden. Al moet ik zeggen dat ik bang ben van in een groep rijden ivm ongelukken ed., het blijft dat je lusten en lasten deelt en gewoon sneller gaat (elkaar motiveren en uit de wind zetten).
Wel grappig trouwens dat deze mannen zo jong zijn.. ik dacht haast dat PBP een zaak van eh, hoe zeg ik het netjes ' oude lullen' was.. maar dat is dus niet zo..

Terwijl ik dacht dat ik wellicht 2x een 600km ga rijden heb ik (voorlopig) besloten dat niet te doen.. te veel pijn overal en opnieuw geen oog dicht gedaan van de inspanning na de tocht.. (slaap 0 u , 10 u in 5 d).

PS1: vannacht redelijk geslapen, maar nog te kort, plm 7 uur.

PS2: even optellen wat ik gegeten heb
- 7 bananen
- blikje cola
- 1 glas sinaasappelsap
- 1 baguette tonijn met ei, tomaat en sla
- 2 flanvlaaitjes
- 300 g weipoeder plus 150 g maltodextrine en 200 ml cassis-siroop
- 24 mueslirepen
- 1,5 tablet chocola
- 15 vijgen
- 6 gekookte eieren
En
- plm 12 l water (het was koud)
- 8 aspirines (preventief tegen kniepijn)
- 8 caffeïne pilletjes (200 mg)
- lipoderm (4 maal aangebracht)
 
Laatst bewerkt:
Mooi gedaan van je Espi!

:thumb:

wel echt niks voor mij, maar toch respect voor de manier waarop je het geklaard hebt.
 
Heel knap!

Ik ga vrijdag voor de 2e keer 100+ kilometers rijden....als het goed is dit keer 25 a 30 km meer dan vorige keer....

Een 2e testje voor mijn MTB vakantie! :)
 
Esperantisto zei:
Bragging rights, bragging rights!

Werd altijd als laatste gekozen op school voor groepsporten, dat hakt behoorlijk in je zelfvertrouwen.
Ik blijk erg goed te zijn in duursport, wel heel langzaam maar kan heel lang doorgaan op mijn spaarbrandertje.
Het is geen wedstrijd, sommigen maken er dat wel van.. Parijs-Brest-Parijs is de oudste lange-afstandstocht ter wereld (vanaf 1890 of zo verreden) en is na zo'n 50-60 jaar niet meer op de wedstrijdkalender te vinden.
Toen elke 10 jaar, nu elke 4 jaar voor de liefhebbers.

1200 km fietsen.. de snelsten doen het nonstop in 44 uur of zo.. de langzaamsten komen strompelend over de finish na 90 uur.. ik heb zelfs meegemaakt dat iemand 'm uitreed na een val en na afloop bleek dat hij zijn heup had gebroken! :eek:

Het verbaast me af en toe wel dat ik zo'n blinde gedrevenheid kan opbrengen.. er gaat een soort knop om en dan ga je door tot je er ahw bij neervalt.. beetje slecht voor mijn vet% merk ik (29% nu na zeer streng lijnen),dus ik denk dat ik het bij 1 keer laat,... 400km is een mooie max..

Maar ja, veel mensen zeggen na afloop: dat nooit meer en 4 jaar later staan ze weer aan de start..

Er zijn dan ook erg veel blessures, zelf had ik een teenkootje uit de kom en heb daar 3 maaanden mee rondgelopen. Ook ben ik toen op de 600km aangereden en heb er een jaar kniepijn van gehad...

Beetje getikt wel dus.... maar er zijn mensen die zonder problemen elk jaar wel zo'n tocht rijden . Er zijn er nu ongeveer 10 van of zo, dus je kunt als je wilt elk jaar wel een paar keer aan de bak : London-Edinburgh-London, Rocky Mountains, Boston-Montreal-Boston en nu ook 1 in California, dan nog 1 in Australië, Sofia-Varna-Sofia in Bulgarije.. de rest ken ik niet, maar de lijst lijkt alleen nog maar langer te worden..

Ik ga denk ik in de toekomst gewoon meer op collenjacht.. 100 colstochten samenstellen lijkt me wel gaaf!

O ja, die vraag. Of je alleen of in de groep rijdt hangt van je snelheid af.. of je karakter. Op een ligfiets bijv is groepsrijden niet zo handig. Zelf ben ik domweg te langzaam met zo''n zware fiets als ik nu heb (bijna 14 kg wegende vakantiefiets, mijn 11 kg zware racefiets is gestolen). Kwam voorheen neer op 5 km met groep en rest solo rijden... . Nu kan ik het rond 50-80 km bijbenen tot de eerste heuvels, dan word ik genadeloos gelost... en kan opnieuw de rest alleen rijden.. werk dus met rijschema's (3 verschillende). Merk ook dat als ik in het begin bij de groep kan blijven ik wel blij ben weer alleen te rijden (eigen tempo, genieten van landschap), ook al scheelt het HEEL veel energie (kan veel sneller in een groep rijden, niet alleen wegens motivatie, maar ook en vooral weerstand).

Espi (beetje hyper weer)

PS: zal ook wel de adrenaline rush zijn... vooral bij PBP gaat er een giga-stoot door je heen als je met 4000 mannen (en plm 600 of zo aan vrouwen) aan de start staat om 22:00 uur 's avonds...met duizenden toeschouwers langs de weg.

Het dichtste bij een wedstrijd wat je als slome slak ooit zult meemaken.. alleen daarom al komen er velen steeds weer terug.


Ik begrijp niet dat je als fietsfanaat nog zo hoog zit in je vet%, daarbij volg je nog een streng dieet zeg je?

Naar mijn mening zit er toch aardig wat fout in je "streng" dieet.
 
Hmm Geoffke, het ene soort fietsen is het andere niet. Wielrenners fietsen echt kei- en keihard en gaan tot het uiterste. Die mannen en vrouwen hebben iha een zeer laag vet%.

Daarentegen hebben randonneurs, die zich bezighouden met het lange-afstandsgebeuren vaak wel een buik(je). Dat komt omdat bij deze tak van sport veel langzamer gereden wordt. sommigen grijpen de gelegenheid aan zelfs tijdens de tocht flink te bunkeren en ja, zelfs een aantal glazen pils in te nemen.
Zelf blijk ik gewoon een uiterst zuinige spaarbrander te hebben, die moeilijk onzuiniger is te krijgen. Ik heb nu ongeveer 5 maanden ephedrine gebruikt en dan nog is het resultaat niet overdonderend. De afgelopen maand (keerde gisteren terug) heb ik de teugels laten vieren qua KH (te veel cola en ijs helaas!). Ondanks het mindere dieet ben ik toch wat afgevallen, maar helaas ook weer spiermassa. Toch te weinig gegeten weer... is ook moeilijk als alles in Noorwegen een kapitaal kost. De ephedrine heeft waarschijnlijk voorkomen dat de schade al te groot werd.

Ik ben nu officieel erkend als 'lijder aan PCO' wat een hormonale onbalans inhoudt en veroorzaakt wordt door een gevoeligheid voor (te veel) KH. Iets wat nog niet erkend wordt door alle medische specialisten. De inname van KH laag houden is in ieder geval de beste remedie gebleken!

Overigens.. om op het topic terug te komen. Over 2 wkn sta ik aan de start in (nabij) Parijs en ik knijp 'm nog erger.. de vorm is er nl. uit.. ik zal trachten met veel spinninglessen weer op snelheid te komen, maar vrees het ergste...

Espi
 
Back
Naar boven