Mijn leven...

[Mr.BakBier]

Nvm

...

 

[boogie]

Aangrijpend verhaal. Ik denk echter dat je juist niet zo somber moet zijn. Ok, je hebt misschien niet al te frisse dingen uitgehaald en had niet de juiste vrienden in het verleden. Maar bekijk het eens van de andere kant: jij realiseert je op dit moment dat je fouten hebt gemaakt. Het domste wat je nu kunt doen is die fouten opnieuw maken (nog een keer weglopen bijv.). Je moet dus juist nu een punt daarachter zetten. Vanaf nu begint de lol. Bekijk het eens zo: je hebt nu goede vrienden, je bent nog jong, je krijgt een gruwelijk lichaam en je bent aardig! Dus maak er potverdomme wat van! Ik voel me ook vaak k*t, maar dan besluit ik dat het gewoon dom zou zijn zo door te gaan.

En wil je je ouders een plezier doen? Zorg er dan vanaf nu af aan voor, dat je een beetje gaat genieten. Dat is namelijk het mooiste wat een kind voor zn ouders kan doen.

En jou laatste zin is dus helemaal verkeerd: pff gewoon nix emotioneel gewoon verder gaan en hopen voor betere dagen…

Je moet niet hopen op betere dagen. Je moet ervoor gaan! Het is misschien moeilijk, maar jij moet echt iets gaan veranderen, anders blijf je je k*t voelen. Succes ermee! En schroom niet je problemen met mij of andere boardmembers te delen, als je ff iemand nodig hebt. Jij moet het doen, maar onze steun heb je!

Succes!

 

[Mr.BakBier]

thx

 

[EricR]

Dat je hier je verhaal post geeft al aan dat je een vechter bent, je laat in ieder geval zien dat je inzicht hebt in je eigen problemen. Doorvechten dus en niet opgeven als je je echt klote voelt.

Training is 1 van de beste middelen tegen een depressie, althans dat heb ik zelf gemerkt. Zelf ook door een aardig diep dal gegaan, maar door keihard te trainen en tegen mezelf te zeggen dat ik nergens door gevloerd zal worden toch weer teruggekomen. Jij bent nog jong, zie de toekomst als een uitdaging en ga niet overal tegen opzien. Natuurlijk zullen er minder prettige dingen gebeuren, maar put moed uit de prettige dingen die je meemaakt. Succes in ieder geval en don't give up.

 

[Tania]

Hallo Bakbier,

Ik heb zelf ook een zo'n depressieve periode gehad, door heel veel te praten en al mijn problemen op papier te zetten en ze 1 voor 1 weg te werken ben ik nu bijna de oude. Ik ben bijvoorbeeld wel in een andere omgeving gaan wonen waar mensen mij accepteren, in mijn oude woonplaats word nog altijd die oude put opgebroken (toen was ik 14 a 15 moet je nagaan het is 6 jaar geleden).

Maar loop nooit weg voor je problemen je doet je ouders alleen maar verdriet als je weg zou lopen.

je problemen op papier zetten helpt echt. en laat je ouders zien dat je ook hele goede kanten hebt.
probeer het leven op te pakken en laat die mensen die je niet accepteren links liggen.

succes. X

 

[Koning Eenoog]

Hey Bakbier,

goed dat je hier je verhaal post! Want je eigen 'problemen' herkennen is al het begin van de oplossing! Ik lees dat je zelf ook al hebt ervaren dat weglopen niet de manier is om van je zorgen af te komen. Wat andere al zeggen; bekijk je leven eens van de positieve kant; je hebt nog een heel leven voor je om te groeien (en potverdomme, groeien zal je!!! ), genieten, feesten, chillen en whatever je gelukkig maakt. Probeer een punt te zetten achter je verleden, wat is gebeurd is gebeurd, dit kan je nooit meer veranderen, laat het rusten en begin aan een nieuwe start. Natuurlijk kan je niet zomaar alles uit je verleden vergeten, maar probeer r vrede mee te sluiten.

En niet je emoties op 0 zetten, hoe moeilijk dat ook is. Probeer van de leuke dingen te genieten, denk niet te lang na over de slechte dingen.

BB is ook een goede manier om een beter eigen gevoel te krijgen. Stel doelen, streef ze na, bent trots op jezelf over wat je allemaal berijkt hebt. Een gezond lichaam zorgt voor een gezonde geest!

"You want to know what it is we do? We overcome. We're too busy to train, too, but we overcome. We're too busy to prepare healthy meals and eat them five or six times a day, but we overcome. We can't always afford supplements, our genetics aren't perfect, and we don't always feel like going to the gym. Some of us used to be just like you, Bob, but guess what? We've overcome.

Dus, **** je verleden, pak die dumbbells en OVERCOME!!!

 

[D.]

Hey bakbier, je bent nog niet zo lang hier, maar aan je posts te lezen ben je best een fijne vent .
Een erg aangrijpend verhaal... Prijs jezelf gelukkig met je ouders en met de vrienden die je nu hebt! voor de rest is alles eigenlijk door de rest al gezegd...

´Dus, **** je verleden, pak die dumbbells en OVERCOME!!! ´

 

[Mr.BakBier]

Thx voor al die replies echt, doet me x!!! voel me nu weer helemaal gelukkig!!! thx echt!!!

 

[dandyman]

tja, een zeer aangrijpend verhaal.

Velen hier kennen de symptomen van een depressie en ik moet zeggen dat ik er nog nooit zelf een heb meegemaakt dus kan er niet over meepraten in die zin, maar weet een ding wel zeker:

Het feit dat jij hier jouw verhaal naar buiten brengt is al een hele grote stap. Ondanks dat je als t ware anoniem bent hier en die dremple dus minder groot is is t alsnog een hele grote stap voor jezlf om je hart te luchten en wat Joyce al aangaf, om t voor jezelf ff op een rijtje te zetten..

Veel van mijn vroegere maten zitten momenteel ook in vele andere hoeken van de samenleving dan dat ik zit, de ene in de bak, de ander in een soort van inrichting, kortom, een gedeelte ervan zit op t randje van de maatschappelijke afgrond.

Ben blij dat ik sterk genoeg in mn shcoenen stond om niet toe te geven aan die zooi.
Zo ook jij;
het feit dat je nu een doel nastreeft en je problemen onder ogen ziet suggereert dat jij sterk genoeg in je schoenen staat om niet toe te geven aan die drang die jij beschrijft, je handelt niet meer zo impulsief maar denkt eers volwassen na over de gevolgen die je eerder heb meegemaakt en wat je velen, waaronder je ouders, niet meer toewenst

dus laat wat al eerder hier is gemeld t verleden voor wat t is en bekijk t leven van de positieve kant. Wat is gebeurd kan je niet veranderen. Zie t als een leerschool waar je weer hoop en positieve dingen uit kan putten die je nu op je pad tegenkomt en geniet van de mooie dingen des levens, en geloof me, ondanks t opofferen van vele dingen die bij deze sport komen kijken hou je nog zoveel moois over waar je vanzelf van gaat genieten;

jouw lichaam, het enige waar jijzelf zeggenschap over hebt is je meer dan waardig. laat dat niet kapot gaan door wat andere mensen denken en hoe jijzelf je eigen denkbeeld vormt.

het mooiste wat je je ouders kan geven is dat ze trots op je zullen zijn op een zoon zoals wij jou hier kennen:
aardig, sociaal, leergierig en met een doel, een gezond streven!

maar wat je doet, doe t met plezier en scheit aan de mensen die je dat en je deze levensstijl niet gunnen!

Dus wees trots op wat je bereikt hebt en op datgene wat je wil en ZAL bereiken..want you will overcome!!!

 

[Scaleo]

ken het...paar jaar geleden ook (gedwongen door me ouders) naar een psychiater geweest. haalde nix uit want ik wou gewoon niet.
paar jaar later gingen me ouders scheiden en heb nu ook geen contact meer met mijn moeder, sindsdien ben ik erg veranderd zeggen mensen.
door die shit ben ik ook van vwo naar mavo gegaan verdomme. ik praat haast niet als ik bij iemand ben, behalve bij vrienden en herken mezelf ook in dat stuk dat je schrijft over dat je bijna geen gevoelens meer hebt. dat heb ik ook, het lijkt alsof nix me meer iets kan schelen. dat heeft me moeder ook gezegd.

dat en samen met het heel stil zijn, zijn de enige problemen die ik nu nog heb.

denk aan de leuke dingen van het leven, er zijn zoveel mooie dingen maar die moet je alleen ff ontdekken. never give up!!! jij bent wie je bent en als anderen het daar niet mee eens zijn, **** them!

 

[Mark NL]

heej, ik weet ongeveer wat je meegemaakt hebt.
ik ben zelf ongeveer 3 jaar aardig verslaaft aan de pep geweest....

maar gelukkig is dat nu achter de rug.
voor jouw ook trouwens!
hou zo vol!

 

[tom-i]

yo dude!
erg herkenbaar verhaal...heb in men verleden ook dingen gedaan waar ik nu zwaar spijt van heb en dat ik dat men ouders heb aangedaan, heb zelf ook zwaar psychische problemen erdoor gehad! ondertussen nog liefke kwijtgespeeld en al door die probs, but hey look at me now!
je komt er wel bovenop dude...moet gewoon proberen positief te denken (hoe moeilijk het ook is) en je probs een beetje relativeren enneu vooral...tijd geven. ben er nu al ruim 2 jaar mee bezig met aan men probleem te werken en voel me al stukken beter! met momenten voel ik me zelf terug top! en trust me...heb het moeilijk gehad hoor

time heals wounds...
but the scars will stay forever...

en die littekens...tja, het blijft niet leuk en je blijft ermee geconfronteerd maar daar word je met den tijd alleen maar sterker van (zo ondervind ik het toch)...

anyway, sterkte bro!

 

[Mr.BakBier]

thx for replies en depressieve periode s nu wel weer achter de rug

 

[tom-i]

zo hoor ik het graag

 

[Tractortje]

Mjah ik herken er veel in, ik zou graag mijn verhaaltje ook posten. Misschien doe ik het ook wel, het lucht erg op..

suc6 nog..!