- Lid geworden
- 27 jan 2004
- Berichten
- 7.531
- Waardering
- 9
Dag lieve mensen!
Ik ben op vakantie geweest naar zuid Spanje. Hebben jullie mij gemist? Ik jullie ook niet.
En nu ga ik jullie vervelen met mijn vakantie verhalen, want ik heb vanmiddag een flink gat in mijn agenda en wat is dan leuker om je tijd op te vullen met het typen van verhalen die niemand wil lezen. Het is jammer dat ik jullie de uitgebreide dia serie van mooie landschappen niet kan laten zien.
Voorwoord:
Afgelopen december vroegen mijn schoonouders of wij (hun kinderen & aanhang, ik ben de enige aanhang tot nu toe) mee wilden op vakantie naar zuid-spanje. Mijn schoonvader zijn conditie is niet al te best dus onze begeleiding was gewenst, de vlucht en het vakantiehuisje werden door mijn ouders betaald. Het vakantie huisje bevond zich bij een groot golfpark. Jottum, dacht ik, fijn 2 weken relaxen bij een golfpark en ook nog wat cultuur opsnuiven. En misschien leer ik de elegante golfsport kennen als een fijne hobby naast het woest brullend tekeer gaan in een squatrek.
Dag 1.
De vlucht is prettig en zonder vertraging. Het huisje is lekker ruim en voorzien van alle gemakken. De locatie is inderdaad temidden van vele drukbezochte golfvelden. De huurauto is een gloednieuwe Ford Focus. Fijn.
’S Avonds een supermarkt opgezocht. Ik heb besloten 2 weken mijn sportieve hobbies en dito eetgedrag te laten voor wat het is, het boodschappen karretje puilt uit van de zakken chips, chocola, moddervette bbq worsten en heel veel bier. De vakantie kan beginnen!
Dag 2.
Vandaag heb ik te voet de omgeving verkend. Er lijkt geen einde te komen aan de golfvelden. Omdat golfvelden en de mensen die er op golfen allemaal op elkaar lijken ben ik hopeloos verdwaald. Ten einde raad klim ik over een hek richting een aantal golfers die rond een vlaggetje op een kortgeknipt stuk gras staan. Ze lijken me nogal Engels, op de één of andere manier pik je Engelsen er altijd tussenuit. Het zal wel te maken hebben met het feit dat ze op een eiland leven, dan krijg je na verloop van tijd inteelt en dat zie je. Met mijn beste Engels vraag of ze me de way kunnen showen. Maar in plaats van een beleefd antwoord vragen ze me op strenge toon wat ik op de green te zoeken heb. De green? Waar heeft die man het over? Nogmaals vraag ik naar the way. Hij zegt de way niet te weten en verzoekt mij vriendelijk doch dringend van de green te gaan. Ik weet niet wat deze hork van me wil, maar ik besluit maar te vertrekken. Na een poosje vind ik de weg weer, maar niet dankzij die golfer.
Dag 3.
Vandaag heb ik geprobeerd een biertje te bestellen bij het golfcentrum. Dit is een centrum met allemaal golfwinkels en ook nog een kroeg. Op een golfcentrum heet een kroeg trouwens een Grand-Café. Omdat het 35 graden is heb ik alleen maar een korte broek aan en badslippers. De serveerster weigert me een biertje te brengen omdat ze wil dat ik eerst een t-shirt aandoe op het terras. Ik vraag haar of mijn afgetrainde lichaam haar soms afleid. Ze zegt dat het onfatsoendelijk om ‘halfnaakt’ op een terras te zitten. Dat schiet me in het verkeerde keelgat. Ik wil alleen maar een biertje en die stomme muts zit te zeuren over mijn blote getrainde body, om over de afkeurende blikken van alle golfers nog maar te zwijgen. Dit roept om een daad. Ik besluit haar te laten zien wat halfnaakt echt inhoudt dus trek ik mijn korte broek uit en houdt mijn badslippers aan, de plastic terrasstoel is aangenaam koel voor mijn testikels. De serveerster komt met een rode kop naar buiten gehold terwijl ze met een mobieltje in haar hand zegt dat ze de politie gaat bellen. Ik sta op, pak het mobieltje en wrijf die uitgebreid door mijn zweterige bilnaad. Plotseling staat er een wat oudere golfer op die vraagt of ik wil vertrekken. Alweer een golfer die wil dat ik wegga. Voor mij is het duidelijk, ik wordt niet geaccepteerd omdat ik er iets anders uitzie als hun. Ik ben lang genoeg beleefd gebleven en een snelle rechtse hoek maakt een einde aan het gezever van de oude golfnazi. Het terras stroomt leeg en ik zie wat mensen met hun mobieltje bellen. Ik pak mijn korte broek en ga ook maar, maar niet voordat ik nog snel een flesje import heineken meeneem uit de kroeg, euh, Grand-Café.
Dag 4.
Ik besluit vandaag maar thuis te blijven. De verveling maakt zich snel meester van me. Wat een saaiheid.
Vanaf de weg golfers moonen blijkt ook sneller te vervelen als gedacht.
Dag 5.
Met vriendin en schoonzus naar het strand geweest. Ook al niet al te spannend.
Dag 6.
Ik vrees dat ik gek word van verveling. Ik heb dringend nieuwe impulsen nodig! Ik wil wat te doen hebben, ik wil een uitdaging! ’S Avonds is er op de televisie een uitgebreide reportage over de Commando’s. Ze hebben jungle training en leren hoe ze dodelijk efficiënte hinderlagen kunnen opzetten.
Dag 7.
Geïnspireerd door de reportage van gisteravond loop ik naar een golf veld. Ik bestudeer de omgeving en zie een perfecte plaats voor een hinderlaag. Zorgvuldig smeer ik me in met op de stoep gevonden uitwerpselen zodat mijn prooi me niet kan ruiken. Ik klim in een boom en wacht rustig af. Na 10 minuten is er nog steeds geen golfer voorbij gekomen. Na 15 minuten nog steeds niks. Langzaam begin ik te vermoeden dat Commando zijn helemaal niet zo spannend is, en met al die strontvliegen om me heen is het ook nog eens oncomfortabel. Eindelijk zie ik in de verte een golfer aankomen. Gekleed in een geruite korte broek en roze Lacoste polo loopt hij precies onder mijn strategische hinderlaag door. Mijn hart bonst in mijn keel, het is nu of nooit! Ik laat me uit de boom vallen en brul mijn strijdkreet PRINS BERNHAAAAARD!!!!!!! Met enkele welgmikte vuistslagen overmeester ik de golfer, de veters uit zijn golfschoenen gebruik ik om hem te boeien.
Geboeid en wel stamelt de golfer wat ik van hem wil. Tsja, goeie vraag. Wat zou een commando doen? Ondervragen, dat zou een commando doen! Ik pak een ijzeren 6 uit de golftas een druk deze tegen het poepertje van de golfer. Maar wat vraag je een golfer? Ik vraag hem wat een green is. Het blijkt een kortgeknipt stuk gras te zijn rond het gaatje waar het balletje in moet. Ik vraag hem of hij heteroseksueelis. Met een van doodsangst bevende stem antwoord hij bevestigend. Ik vraag hem waarom hij dan in Godsnaam een roze poloshirt aanheeft. Hij zegt het niet weten. Fout antwoord. Ik moet met mijn hele gewicht duwen om de ijzeren 6 naar binnen te krijgen, dat zal hem leren met zijn roze poloshirt! Omdat de lol er wel een beetje af is ga ik naar huis voor een welverdiende douche.
Dag 8.
Ik zie op het lokale nieuws dat de politie op zoek is naar een met uitwerpselen besmeerde man die een golfer seksueelheeft misbruikt. Nou ja zeg! Ik heb alleen maar een golfstick in z’n anus geduwt, die golfers zijn wel erg preuts hoor. Ik besluit me niet meer te vertonen rond de golfvelden, dadelijk beland ik nog in de gevangenis voor zoiets pietluttigs.
Dag 9.
Uit verveling houdt ik een uitgebreide masturbatie sessie. Het resultaat hiervan mik ik in de pot met mayonaise. Als mijn schoonmoeder ’s avond de gebarbecuede bratwurst uitgebreid in de mayonaise doopt krijg ik onwillekeurig een harde erectie.
Dag 10.
Mijn schoonmoeder klaagt de hele dag over buikpijn en ze heeft allemaal zweren rond haar mond. Misschien moest ik eens langs de dokter.
Dag 11.
Op de televisie zie ik de nationale volksport van Spanje, stierenvechten. Het klinkt stoerder als het is. Stierenvechten gaat als volgt in zijn werk. Een man gehuld in strakke felroze legging probeert met een grote roze doek een stier te irriteren, en als hem dat begint te vervelen dan steekt hij de stier neer, maar niet voordat hij nog wat gekleurde speren (deze zijn ook opvallend vaak roze) in de nek van de stier heeft gestoken. De stier is 600 kg afgetrainde spiermassa. Het verbaasde me dan ook niet dat de stier wel eens wint. De man in de roze legging toont zich dan een slechte verliezer door de hulp in te roepen van 5 andere mannen in strakke felgekleurde leggingen (inderdaad, de meeste zijn roze). Samen leiden ze dan de stier af en steken hem vervolgens alsnog neer. Voor mensen die niet weten dat er naast bodybuilding ook nog andere vormen van tijdverdrijf bestaan zal ik het uitleggen met een voorbeeld. Stel je voor dat Leonardo di Caprio ruzie zoekt met Ronnie Coleman. Als Ronnie dan dreigt te winnen dan roept Leonardo de hulp in van 5 andere matige acteurs en samen steken ze Ronnie een dolk in zijn rug. Niet echt stoer dunkt mij.
Morgen staat een bezoek aan Sevilla gepland. Aangezien daar één van de grootste stierenvecht arena’s staat besluit ik mijn kans te grijpen voor een ludieke actie.
Dag 12.
Aangekomen in Sevilla gaan mijn schoonouders de toerist uithangen op een terras en mijn vriendin en schoonzus willen winkelen. Ik heb dus tijd genoeg voor mijn ludieke actie. Met een rugzak vol noodzakelijke spullen loop ik door het mooie Sevilla.
De ‘plaza del Torro’ is snel gevonden. Onopvallend sluip via een achteringang naar binnen. Ik ga op zoek naar de enige sympathieke deelnemer aan het stierengevecht, de stier. Ik volg de bordjes met Torro. Onderweg proberen 2 Spanjaarden mij de doorgang te versperren. Omdat Spanjaarden allemaal het postuur van een Hobbit hebben is het voor mij een kleine moeite om mijn knie in hun gezicht te rammen, dat houdt ze wel effe rustig.
Al snel vind ik mijn vriend, volgens het info bordje heet hij Juan en weegt hij een indrukwekkende 620 kg. Het vetpercentage staat er niet bij, maar gezien de harde look en definitie schat ik het op 6-7%. Juan staat vredig te herkauwen, klaar om laf te worden vermoord door mannen in roze leggings. Maar niet als het aan mij ligt! Wat ben ik blij dat ik onder het mom van ‘je weet maar nooit waar het goed voor is’ een flinke hoeveelheid amfetamine en cheque drops anaal Spanje heb binnengesmokkeld. Ik pak de speed en de cheque drops voorzichtig uit mijn rugzak. Voor degene die het niet weten, cheque drops is een oraal werkzame zeer levergiftige testosteron variant, eigenlijk bedoeld om reutjes geil te krijgen wordt dit middel ook gebruikt door vechtsporters om de agressie flink te verhogen. Amfetamine of speed is een soort cafeïne voor gevorderden. Mijn complete stash aan speed en cheque drops prop ik in een paar sappige groene appels. Juan eet de appels luidt smakkend op, ondanks dat Juan er bijzonder vredelievend uitziet ben ik toch blij dat hij vastzit met een vuistdikke ketting. Voorzichtig gluur ik door de de spleten van de toegangsdeur naar de arena. Daar staat de man in de roze legging met een zelfingenomen grijns naar het publiek te wuiven, zijn helpers staan in hun al even strakke leggingen achter hem en wuiven ook glimlachend naar het publiek. Plotseling hoor ik Juan achter me woest briesen, verschrikt kijk ik achterom en zie dat Juan schuimbekkend naar de toegangsdeur staart. Juan heeft een rare blik in zijn ogen en ik besluit dat het beter is me uit de voeten te maken. Een fractie van een seconde nadat ik me in veiligheid heb gebracht trekt Juan de vuistdikke ketting in 2 stukken en stormt als een op hol geslagen locomotief op de toegangsdeur af. Juan ramt zich met zoveel kracht door de toegangsdeur dat deze lijkt te exploderen. De mannen in de strakke leggingen kijken verschrikt om, maar het is al te laat om te vluchten. Juan neemt in volle vaart één van de mannen op de hoorns, in een fontein van bloed en ingewanden worden boven en onderlichaam van elkaar gescheiden. Ha! 1-0 voor de stier! In blinde paniek rennen de mannen in legging alle kanten op. Krijgen ze een keer te maken met een echte uitdaging, rennen ze weg! Lafaards.
Juan weet één van de lafaards in zijn vlucht te onderscheppen en slingert hem als een lappenpop door de lucht. Het publiek gilt en ik gil mee van verrukking. Met een tevreden gevoel sluip ik de arena uit. In de verte hoor ik loeiende ambulance sirenes.
Dag 13.
Niet veel gedaan op de één na laatste dag. Het lokale nieuws bericht van een drama in de stierenvecht arena. Volgens de nieuwslezer heeft een op hol geslagen stier 12 mensen, waaronder het complete lokale Matadoren team afgeslacht. Ik weet niet wat Matadoren zijn maar ik ben trots op Juan. Dat zal die lafaards in hun roze leggingen leren!
Dag 14.
Nog snel een souvenir voor mijn moeder gekocht op het vliegveld (een tax-free slof zware shag), en daarna met het vliegtuig naar huis.
Nawoord:
Het was een leuke vakantie. In Spanje wonen fijne mensen met een boeiende cultuur. Volgend jaar ga ik maar eens cultuur snuiven in België ofzo.
Ik ben op vakantie geweest naar zuid Spanje. Hebben jullie mij gemist? Ik jullie ook niet.
En nu ga ik jullie vervelen met mijn vakantie verhalen, want ik heb vanmiddag een flink gat in mijn agenda en wat is dan leuker om je tijd op te vullen met het typen van verhalen die niemand wil lezen. Het is jammer dat ik jullie de uitgebreide dia serie van mooie landschappen niet kan laten zien.
Voorwoord:
Afgelopen december vroegen mijn schoonouders of wij (hun kinderen & aanhang, ik ben de enige aanhang tot nu toe) mee wilden op vakantie naar zuid-spanje. Mijn schoonvader zijn conditie is niet al te best dus onze begeleiding was gewenst, de vlucht en het vakantiehuisje werden door mijn ouders betaald. Het vakantie huisje bevond zich bij een groot golfpark. Jottum, dacht ik, fijn 2 weken relaxen bij een golfpark en ook nog wat cultuur opsnuiven. En misschien leer ik de elegante golfsport kennen als een fijne hobby naast het woest brullend tekeer gaan in een squatrek.
Dag 1.
De vlucht is prettig en zonder vertraging. Het huisje is lekker ruim en voorzien van alle gemakken. De locatie is inderdaad temidden van vele drukbezochte golfvelden. De huurauto is een gloednieuwe Ford Focus. Fijn.
’S Avonds een supermarkt opgezocht. Ik heb besloten 2 weken mijn sportieve hobbies en dito eetgedrag te laten voor wat het is, het boodschappen karretje puilt uit van de zakken chips, chocola, moddervette bbq worsten en heel veel bier. De vakantie kan beginnen!
Dag 2.
Vandaag heb ik te voet de omgeving verkend. Er lijkt geen einde te komen aan de golfvelden. Omdat golfvelden en de mensen die er op golfen allemaal op elkaar lijken ben ik hopeloos verdwaald. Ten einde raad klim ik over een hek richting een aantal golfers die rond een vlaggetje op een kortgeknipt stuk gras staan. Ze lijken me nogal Engels, op de één of andere manier pik je Engelsen er altijd tussenuit. Het zal wel te maken hebben met het feit dat ze op een eiland leven, dan krijg je na verloop van tijd inteelt en dat zie je. Met mijn beste Engels vraag of ze me de way kunnen showen. Maar in plaats van een beleefd antwoord vragen ze me op strenge toon wat ik op de green te zoeken heb. De green? Waar heeft die man het over? Nogmaals vraag ik naar the way. Hij zegt de way niet te weten en verzoekt mij vriendelijk doch dringend van de green te gaan. Ik weet niet wat deze hork van me wil, maar ik besluit maar te vertrekken. Na een poosje vind ik de weg weer, maar niet dankzij die golfer.
Dag 3.
Vandaag heb ik geprobeerd een biertje te bestellen bij het golfcentrum. Dit is een centrum met allemaal golfwinkels en ook nog een kroeg. Op een golfcentrum heet een kroeg trouwens een Grand-Café. Omdat het 35 graden is heb ik alleen maar een korte broek aan en badslippers. De serveerster weigert me een biertje te brengen omdat ze wil dat ik eerst een t-shirt aandoe op het terras. Ik vraag haar of mijn afgetrainde lichaam haar soms afleid. Ze zegt dat het onfatsoendelijk om ‘halfnaakt’ op een terras te zitten. Dat schiet me in het verkeerde keelgat. Ik wil alleen maar een biertje en die stomme muts zit te zeuren over mijn blote getrainde body, om over de afkeurende blikken van alle golfers nog maar te zwijgen. Dit roept om een daad. Ik besluit haar te laten zien wat halfnaakt echt inhoudt dus trek ik mijn korte broek uit en houdt mijn badslippers aan, de plastic terrasstoel is aangenaam koel voor mijn testikels. De serveerster komt met een rode kop naar buiten gehold terwijl ze met een mobieltje in haar hand zegt dat ze de politie gaat bellen. Ik sta op, pak het mobieltje en wrijf die uitgebreid door mijn zweterige bilnaad. Plotseling staat er een wat oudere golfer op die vraagt of ik wil vertrekken. Alweer een golfer die wil dat ik wegga. Voor mij is het duidelijk, ik wordt niet geaccepteerd omdat ik er iets anders uitzie als hun. Ik ben lang genoeg beleefd gebleven en een snelle rechtse hoek maakt een einde aan het gezever van de oude golfnazi. Het terras stroomt leeg en ik zie wat mensen met hun mobieltje bellen. Ik pak mijn korte broek en ga ook maar, maar niet voordat ik nog snel een flesje import heineken meeneem uit de kroeg, euh, Grand-Café.
Dag 4.
Ik besluit vandaag maar thuis te blijven. De verveling maakt zich snel meester van me. Wat een saaiheid.
Vanaf de weg golfers moonen blijkt ook sneller te vervelen als gedacht.
Dag 5.
Met vriendin en schoonzus naar het strand geweest. Ook al niet al te spannend.
Dag 6.
Ik vrees dat ik gek word van verveling. Ik heb dringend nieuwe impulsen nodig! Ik wil wat te doen hebben, ik wil een uitdaging! ’S Avonds is er op de televisie een uitgebreide reportage over de Commando’s. Ze hebben jungle training en leren hoe ze dodelijk efficiënte hinderlagen kunnen opzetten.
Dag 7.
Geïnspireerd door de reportage van gisteravond loop ik naar een golf veld. Ik bestudeer de omgeving en zie een perfecte plaats voor een hinderlaag. Zorgvuldig smeer ik me in met op de stoep gevonden uitwerpselen zodat mijn prooi me niet kan ruiken. Ik klim in een boom en wacht rustig af. Na 10 minuten is er nog steeds geen golfer voorbij gekomen. Na 15 minuten nog steeds niks. Langzaam begin ik te vermoeden dat Commando zijn helemaal niet zo spannend is, en met al die strontvliegen om me heen is het ook nog eens oncomfortabel. Eindelijk zie ik in de verte een golfer aankomen. Gekleed in een geruite korte broek en roze Lacoste polo loopt hij precies onder mijn strategische hinderlaag door. Mijn hart bonst in mijn keel, het is nu of nooit! Ik laat me uit de boom vallen en brul mijn strijdkreet PRINS BERNHAAAAARD!!!!!!! Met enkele welgmikte vuistslagen overmeester ik de golfer, de veters uit zijn golfschoenen gebruik ik om hem te boeien.
Geboeid en wel stamelt de golfer wat ik van hem wil. Tsja, goeie vraag. Wat zou een commando doen? Ondervragen, dat zou een commando doen! Ik pak een ijzeren 6 uit de golftas een druk deze tegen het poepertje van de golfer. Maar wat vraag je een golfer? Ik vraag hem wat een green is. Het blijkt een kortgeknipt stuk gras te zijn rond het gaatje waar het balletje in moet. Ik vraag hem of hij heteroseksueelis. Met een van doodsangst bevende stem antwoord hij bevestigend. Ik vraag hem waarom hij dan in Godsnaam een roze poloshirt aanheeft. Hij zegt het niet weten. Fout antwoord. Ik moet met mijn hele gewicht duwen om de ijzeren 6 naar binnen te krijgen, dat zal hem leren met zijn roze poloshirt! Omdat de lol er wel een beetje af is ga ik naar huis voor een welverdiende douche.
Dag 8.
Ik zie op het lokale nieuws dat de politie op zoek is naar een met uitwerpselen besmeerde man die een golfer seksueelheeft misbruikt. Nou ja zeg! Ik heb alleen maar een golfstick in z’n anus geduwt, die golfers zijn wel erg preuts hoor. Ik besluit me niet meer te vertonen rond de golfvelden, dadelijk beland ik nog in de gevangenis voor zoiets pietluttigs.
Dag 9.
Uit verveling houdt ik een uitgebreide masturbatie sessie. Het resultaat hiervan mik ik in de pot met mayonaise. Als mijn schoonmoeder ’s avond de gebarbecuede bratwurst uitgebreid in de mayonaise doopt krijg ik onwillekeurig een harde erectie.
Dag 10.
Mijn schoonmoeder klaagt de hele dag over buikpijn en ze heeft allemaal zweren rond haar mond. Misschien moest ik eens langs de dokter.
Dag 11.
Op de televisie zie ik de nationale volksport van Spanje, stierenvechten. Het klinkt stoerder als het is. Stierenvechten gaat als volgt in zijn werk. Een man gehuld in strakke felroze legging probeert met een grote roze doek een stier te irriteren, en als hem dat begint te vervelen dan steekt hij de stier neer, maar niet voordat hij nog wat gekleurde speren (deze zijn ook opvallend vaak roze) in de nek van de stier heeft gestoken. De stier is 600 kg afgetrainde spiermassa. Het verbaasde me dan ook niet dat de stier wel eens wint. De man in de roze legging toont zich dan een slechte verliezer door de hulp in te roepen van 5 andere mannen in strakke felgekleurde leggingen (inderdaad, de meeste zijn roze). Samen leiden ze dan de stier af en steken hem vervolgens alsnog neer. Voor mensen die niet weten dat er naast bodybuilding ook nog andere vormen van tijdverdrijf bestaan zal ik het uitleggen met een voorbeeld. Stel je voor dat Leonardo di Caprio ruzie zoekt met Ronnie Coleman. Als Ronnie dan dreigt te winnen dan roept Leonardo de hulp in van 5 andere matige acteurs en samen steken ze Ronnie een dolk in zijn rug. Niet echt stoer dunkt mij.
Morgen staat een bezoek aan Sevilla gepland. Aangezien daar één van de grootste stierenvecht arena’s staat besluit ik mijn kans te grijpen voor een ludieke actie.
Dag 12.
Aangekomen in Sevilla gaan mijn schoonouders de toerist uithangen op een terras en mijn vriendin en schoonzus willen winkelen. Ik heb dus tijd genoeg voor mijn ludieke actie. Met een rugzak vol noodzakelijke spullen loop ik door het mooie Sevilla.
De ‘plaza del Torro’ is snel gevonden. Onopvallend sluip via een achteringang naar binnen. Ik ga op zoek naar de enige sympathieke deelnemer aan het stierengevecht, de stier. Ik volg de bordjes met Torro. Onderweg proberen 2 Spanjaarden mij de doorgang te versperren. Omdat Spanjaarden allemaal het postuur van een Hobbit hebben is het voor mij een kleine moeite om mijn knie in hun gezicht te rammen, dat houdt ze wel effe rustig.
Al snel vind ik mijn vriend, volgens het info bordje heet hij Juan en weegt hij een indrukwekkende 620 kg. Het vetpercentage staat er niet bij, maar gezien de harde look en definitie schat ik het op 6-7%. Juan staat vredig te herkauwen, klaar om laf te worden vermoord door mannen in roze leggings. Maar niet als het aan mij ligt! Wat ben ik blij dat ik onder het mom van ‘je weet maar nooit waar het goed voor is’ een flinke hoeveelheid amfetamine en cheque drops anaal Spanje heb binnengesmokkeld. Ik pak de speed en de cheque drops voorzichtig uit mijn rugzak. Voor degene die het niet weten, cheque drops is een oraal werkzame zeer levergiftige testosteron variant, eigenlijk bedoeld om reutjes geil te krijgen wordt dit middel ook gebruikt door vechtsporters om de agressie flink te verhogen. Amfetamine of speed is een soort cafeïne voor gevorderden. Mijn complete stash aan speed en cheque drops prop ik in een paar sappige groene appels. Juan eet de appels luidt smakkend op, ondanks dat Juan er bijzonder vredelievend uitziet ben ik toch blij dat hij vastzit met een vuistdikke ketting. Voorzichtig gluur ik door de de spleten van de toegangsdeur naar de arena. Daar staat de man in de roze legging met een zelfingenomen grijns naar het publiek te wuiven, zijn helpers staan in hun al even strakke leggingen achter hem en wuiven ook glimlachend naar het publiek. Plotseling hoor ik Juan achter me woest briesen, verschrikt kijk ik achterom en zie dat Juan schuimbekkend naar de toegangsdeur staart. Juan heeft een rare blik in zijn ogen en ik besluit dat het beter is me uit de voeten te maken. Een fractie van een seconde nadat ik me in veiligheid heb gebracht trekt Juan de vuistdikke ketting in 2 stukken en stormt als een op hol geslagen locomotief op de toegangsdeur af. Juan ramt zich met zoveel kracht door de toegangsdeur dat deze lijkt te exploderen. De mannen in de strakke leggingen kijken verschrikt om, maar het is al te laat om te vluchten. Juan neemt in volle vaart één van de mannen op de hoorns, in een fontein van bloed en ingewanden worden boven en onderlichaam van elkaar gescheiden. Ha! 1-0 voor de stier! In blinde paniek rennen de mannen in legging alle kanten op. Krijgen ze een keer te maken met een echte uitdaging, rennen ze weg! Lafaards.
Juan weet één van de lafaards in zijn vlucht te onderscheppen en slingert hem als een lappenpop door de lucht. Het publiek gilt en ik gil mee van verrukking. Met een tevreden gevoel sluip ik de arena uit. In de verte hoor ik loeiende ambulance sirenes.
Dag 13.
Niet veel gedaan op de één na laatste dag. Het lokale nieuws bericht van een drama in de stierenvecht arena. Volgens de nieuwslezer heeft een op hol geslagen stier 12 mensen, waaronder het complete lokale Matadoren team afgeslacht. Ik weet niet wat Matadoren zijn maar ik ben trots op Juan. Dat zal die lafaards in hun roze leggingen leren!
Dag 14.
Nog snel een souvenir voor mijn moeder gekocht op het vliegveld (een tax-free slof zware shag), en daarna met het vliegtuig naar huis.
Nawoord:
Het was een leuke vakantie. In Spanje wonen fijne mensen met een boeiende cultuur. Volgend jaar ga ik maar eens cultuur snuiven in België ofzo.
