Mijn worsteling met OCD.

[trenchmouth2]

Ik heb even getwijfeld of ik hier wel een topic zou willen aanmaken. Voor degenen die er interesse in hebben biedt dit topic een diep psychologisch inzicht in een gestoorde geest. Ik heb een obsessieve compulsieve stoornis. De moeilijkst behandelbare psychiatrische stoornis volgens mijn vorige psychiater. Heb over de decennia heen meer dan 20 psychiatrische medicijnen gehad. De oude benaming van deze stoornis is de dwangneurose. Het valt onder de angststoornissen. De ziekte kenmerkt zich door het optreden van dwanggedachten (obsessies) en dwanghandelingen (compulsies). Ik zal vanaf nu de afkorting OCD gebruiken, naar de Engelse benaming. De complicaties ervan door mijn geschiedenis heen zijn psychose, depressie en uiteindelijk alcoholisme. Ik heb de stoornis nu al 25 jaar, een kwart eeuw dus, sinds het begon op mijn 12e. Ik heb psychosen gehad, de eerste en de ernstigste (in 2000) duurde 3 maanden met bizarre wanen en hallucinaties. Waardoor ik jarenlang de (achteraf onjuiste) diagnose schizofrenie heb gehad. Schizofrenie betekent chronische psychose. Het is vrij moeilijk uit te leggen aan een geestelijk gezond persoon wat er precies gebeurd bij bijvoorbeeld OCD en een psychose. Het is allemaal bizar en ik begrijp dat. Beide stoornissen hebben ook totaal verschillende eigenschappen. Het enige wat ik vraag is dat er met respect gereageerd wordt in dit topic. Besef dat deze stoornis een schaduw heeft geworpen over mijn leven en vooral de laatste 10 jaar vaak ondragelijke pijn en angst heeft veroorzaakt. Na zo'n lange tijd ken ik de OCD als een stoornis die kwaadaardig, meedogenloos, degeneratief, agressief en resistent is tegen behandeling. En zelfs vergeleken bij die zieke, sadistische en verschrikkelijke eerste psychose, is mijn OCD er vaak overheen gegaan qua lijden. Het laatste half jaar was een ervaring van legendarische terreur. Nog nooit is mijn OCD zo ultra agressief geweest. Ik wilde mij gewoon dooddrinken van wanhoop. Grote hoeveelheden alcohol laten de stoornis gedurende enkele uren verdwijnen. Ik wilde gewoon even rust. Er is echter een lichtpuntje, allereerst ben ik bij het ter perse gaan van deze post inmiddels 2 maanden van de drank af en heb ik een medicijn voorgeschreven gekregen (seroxat, 40mg) die de OCD van ultra agressief naar matig agressief heeft gebracht. Ik ben nu zo gelukkig, de pijn is dragelijk geworden en ik heb (ondanks mijn klachten) weer kwaliteit van leven. Mijn vraag is nu: is er interesse voor een topic als dit?

 

[Steks]

Allereerst respect voor je dat je dit op deze manier wilt delen.

Kan je vertellen welke dwanggedachten en dwanghandelingen je hebt, en hoe dit je leven beheerst?

 

[Inb4]

Heel veel respect man.

Zeker in, zeer geïnteresseerd (ben leergierig ook met een half oog op beroepsmatige interesse, ik hoop niet dat ik nu een allergische reactie oproep bij je. Ik ben zeker geen zieleknijper. Integendeel).

 

[Pren]

Goed dat je inmiddels twee maanden van de alcohol af bent Keep it up!

De vraag is misschien meer of jij het wil schrijven. Wie weet help je er een lotgenoot mee. Kan natuurlijk ook een anonieme lezer zijn. Of misschien vind je het gewoon fijn om het van je af te schrijven. Ik lees iig mee.

 

[trenchmouth2]

Allereerst respect voor je dat je dit op deze manier wilt delen.

Kan je vertellen welke dwanggedachten en dwanghandelingen je hebt, en hoe dit je leven beheerst?

Het is complex maar de meeste dwanggedachten gaan over aids. Als je aids zegt dan heb je eigenlijk 80% te pakken. Het uit zich in ernstige smetvrees. Mensen geen hand durven geven. Durfde mijn eigen post niet eens aan te pakken. Lopen was zelfs heel moeilijk. Ik durfde nogal eens mijn eigen huis niet meer uit. Ik kon mijn boodschappen bij de Albert Heijn niet meer doen. Daarvoor had ik handschoenen aan als ik daar naar toe ging. Tot dat ook niet meer hielp. Handen was rituelen die soms wel 30 min konden duren. Mijn arts denkt goed mee en hij speelde eerst met de gedachte om mij pep (een zware mix van hiv remmers) te geven maar hij heeft gesprekken gehad met specialisten die het sterk afraadden vanwege de toxiciteit en de vele interacties vooral met psychofarmaca. 3 weken duurde het tot hij daarmee klaar was en hij zei dat het niet doorging vanwege de genoemde redenen. Hij ging uiteindelijk bij wijze van uitzondering akkoord met het voorschrijven van 1 enkele hiv remmer die mijn resistentie tegen aids sterk verhoogd. Zodra aids bij mij zou binnenkomen wordt het direct aangevallen door het middel. Het is een combinatiepreparaat van 2 middelen in 1 trouwens. Het is toxisch vooral voor de nieren. Staat ook in de bijsluiter dat het middel de nieren kan aantasten. Enfin, een bloedonderzoek moest plaatvinden om vast te stellen of ik niet al aids had, anders zou het resistent worden tegen het middel. En de lever en nierfuncties et cetera moesten getest worden. Gezien mijn zorgen om leverschade door het alcoholmisbruik was dat mooi meegenomen. Alles was uiteindelijk goed. Ik voel me nu veiliger nu ik het giftige middel elke dag slik. Het heeft even geduurd voordat ik er vertrouwen in heb gekregen, soms nam ik de dubbele hoeveelheid in dan voorgeschreven wat niet zo slim was omdat de nieren het er zwaar mee hebben. Dat heb ik in totaal een keer of 5-7 gedaan. Nooit dagen achter elkaar gelukkig. Kijk, het was dom maar dwang met decennia hersenspoeling stop je niet zomaar. Dwang is zo sterk.

Nou over de dwanghandelingen, je moet je voorstellen dat je een uur bezig kunt zijn voordat je je huis verlaat. Vooral mijn vaders huis. Ik kan een half uur bezig zijn met het controleren of 1 kraan wel dicht is, terwijl logica vertelt dat ie al lang dicht zit. Excessief controleren, steeds weer opnieuw. Het is minder kwellend dan de dwanggedachten maar als je alles optelt heb je een invaliderende aandoening die je hele leven beheerst. Ik neem mijn seroxat en de hiv remmer in plus meer troep erbij, valium, zyprexa, soms nozinan. Maar het is het waard. Alles voor kwaliteit van leven.

 

[elnostra]

respect man! En al een goed begin!

 

[040B]

Respect dat je er over durft te vertellen. Nog meer respect dat je van de drank af bent gekomen, gezien de omstandigheden!

Weet je zelf wat er ten grondslag ligt aan je smetvrees en de angst om aids te krijgen? Of is dat gewoon een gevolg van je ODC zonder verder aanwijsbare aanleiding?

 

[imnewhere]

Is er, los van je OCD, een medische reden of noodzaak om HIV-remmers te nemen?

 

[marina1975]

Heel veel respect dat je hier zo open over bent. En helemaal goed van je dat je van je drinkprobleem af bent.
OCD maakt je wereld heel klein en het belet je van veel dingen. Je hebt al een lange weg te gaan. Ik hoop echt dat je deze weg blijft volgen.
Mogelijk geeft dit topic je ook wat steun hierbij. Sterkte.

 

[Inb4]

Ik heb een obsessieve compulsieve stoornis

Het is complex maar de meeste dwanggedachten gaan over aids.

Mijn arts denkt goed mee en hij speelde eerst met de gedachte om mij pep (een zware mix van hiv remmers) te geven

Maar je hebt geen aids ?
Je bent bang het op te lopen ?

 

[Koning Eenoog]

Je hebt toch PREP tegenwoordig?

Anyway PREP nemen klinkt wel als symptoom bestreiding. Ik neem aan dat je rationeel wel beseft dat je geen aids gaat krijgen van naar de supermarkt gaan (tenzij je je bij het groenterek door 25 nichten in je reet laat bangen).

Ten bescherming van je lever kan je wat N-acetyl-L-cystaneine nemen.

Mediteer je? Ik kan je wel uit ervaring zeggen dat mijn geest aanzienlijk rustiger is geworden sinds ik nu bijna een jaartje 2 x per dag 10-20 minuten mediteer. Kan het iedereen aanraden.

Cognitieve gedragstherapie is dat iets wat je hiermee kan helpen?

 

[Kristel*]

Ik heb even getwijfeld of ik hier wel een topic zou willen aanmaken. Voor degenen die er interesse in hebben biedt dit topic een diep psychologisch inzicht in een gestoorde geest. Ik heb een obsessieve compulsieve stoornis. De moeilijkst behandelbare psychiatrische stoornis volgens mijn vorige psychiater. Heb over de decennia heen meer dan 20 psychiatrische medicijnen gehad. De oude benaming van deze stoornis is de dwangneurose. Het valt onder de angststoornissen. De ziekte kenmerkt zich door het optreden van dwanggedachten (obsessies) en dwanghandelingen (compulsies). Ik zal vanaf nu de afkorting OCD gebruiken, naar de Engelse benaming. De complicaties ervan door mijn geschiedenis heen zijn psychose, depressie en uiteindelijk alcoholisme. Ik heb de stoornis nu al 25 jaar, een kwart eeuw dus, sinds het begon op mijn 12e. Ik heb psychosen gehad, de eerste en de ernstigste (in 2000) duurde 3 maanden met bizarre wanen en hallucinaties. Waardoor ik jarenlang de (achteraf onjuiste) diagnose schizofrenie heb gehad. Schizofrenie betekent chronische psychose. Het is vrij moeilijk uit te leggen aan een geestelijk gezond persoon wat er precies gebeurd bij bijvoorbeeld OCD en een psychose. Het is allemaal bizar en ik begrijp dat. Beide stoornissen hebben ook totaal verschillende eigenschappen. Het enige wat ik vraag is dat er met respect gereageerd wordt in dit topic. Besef dat deze stoornis een schaduw heeft geworpen over mijn leven en vooral de laatste 10 jaar vaak ondragelijke pijn en angst heeft veroorzaakt. Na zo'n lange tijd ken ik de OCD als een stoornis die kwaadaardig, meedogenloos, degeneratief, agressief en resistent is tegen behandeling. En zelfs vergeleken bij die zieke, sadistische en verschrikkelijke eerste psychose, is mijn OCD er vaak overheen gegaan qua lijden. Het laatste half jaar was een ervaring van legendarische terreur. Nog nooit is mijn OCD zo ultra agressief geweest. Ik wilde mij gewoon dooddrinken van wanhoop. Grote hoeveelheden alcohol laten de stoornis gedurende enkele uren verdwijnen. Ik wilde gewoon even rust. Er is echter een lichtpuntje, allereerst ben ik bij het ter perse gaan van deze post inmiddels 2 maanden van de drank af en heb ik een medicijn voorgeschreven gekregen (seroxat, 40mg) die de OCD van ultra agressief naar matig agressief heeft gebracht. Ik ben nu zo gelukkig, de pijn is dragelijk geworden en ik heb (ondanks mijn klachten) weer kwaliteit van leven. Mijn vraag is nu: is er interesse voor een topic als dit?

Ik denk dat de gemiddelde dbb-er hier je logje over zal slaan maar al is er maar één met hetzelfde probleem kan het voor diegene al een hele steun zijn dat jij je verhaal doet!

Wat ik me af vraag is hoe je hier op dit forum terecht bent gekomen? Kan me voorstellen dat je zelden in de sportschool komt omdat OCD een dagtaak kan zijn. Ik hoop dat ik het mis heb en je inderdaad je ei kwijt kunt juist in de sportschool!
Heb je er geen last van dat nu je een HIV-remmer gebruikt je je juist op een andere dwanggedachte-/handeling richt?
Je hebt het alleen over medicatie als behandeling. Combineer je dit met Cognitieve Gedragstherapie (wat Rob G zich ook afvraagt)?

Ik benijd je niet en hoop dat met de tijd je klachten verder af zullen nemen!

 

[trenchmouth2]

Ik heb een moeilijke dag achter de rug qua klachten. Ik dank jullie voor de warme reacties maar het is gewoon te pijnlijk voor mij om verder te gaan in dit topic. I just can't. Het is het trauma. Dus zet er maar een slotje op wat mij betreft. Ik neem de nozinan en de valium in om lekker weg te zakken in een diepe slaap. Rust in mijn hoofd wil ik.

 

[3XL]

Op verzoek gesloten