Ja anders beginnen we weer even van voren af aan.
Onderbouw anders even waarom we nu rijk zijn ten koste van de uitbuiting tijdens de kolonisatie. Teren we nu nog steeds op de import van wat peper, kruidnagelen en wat goedkope katoenplukkers?
Komt dat niet hoofdzakelijk door hard werken? De westerse economie is maar voor een paar % betrokken bij Afrika, Technisch is het dus onmogelijk dat we rijk zijn door hen.
De meeste grote mogendheden hebben zich in de loop van de eeuwen aan kolonisatie schuldig gemaakt.
• Het vestigen van nederzettingen met eigen burgers in op de vijand veroverd gebied is sinds de Conventies van Geneve verboden.
• In de moderne wereldpolitiek is kolonisatie een niet langer geaccepteerd verschijnsel. Bij de negatieve berichtgeving erover lijkt het vele goede dat erdoor tot stand is gebracht uit het oog te worden verloren.
• Een deel van de landen die als ex-kolonie te boek staan blijkt niet in staat te zijn, een eigen economie op te bouwen. Vele daarvan worden met geld van de westerse wereld – via het kwijtschelden van leningen - op de been gehouden.
• Wat is kolonisatie? Een staat valt een andere staat binnen en beschouwt het bezette land als een deel van zichzelf. Dat deel wordt een kolonie genoemd. De kolonie staat onder gezag van de kolonisator.
•
Kolonisatie heeft als primaire doel de rijkdom van het eigen land te vergroten. Meestal komt het brengen van welvaart in de kolonie op de tweede plaats.
• De Europese kolonisatie kent twee perioden. Tussen de 15de en de 17de eeuw wordt gesproken van de vroege kolonisatie. De periode in de 19de eeuw wordt met modern imperialisme aangeduid.
• Portugal en Spanje zijn de eerste Europese landen die zich met kolonisatiepolitiek gaan bezighouden. Engeland en Frankrijk volgen later.
• De vroege kolonisatie begint met het stichten van handelsnederzettingen in Afrika en later in Amerika.
• Vanuit deze posten wordt handel gedreven met locale zakenlieden. De Spanjaarden brengen langzaamaan Amerikaans gebied onder Spaans gezag.
• Elders in de wereld gebeurt dat maar weinig, zoals in het geval van de Republiek op Java.
• In de achttiende eeuw vindt verdere kolonisatie eigenlijk niet plaats. In sommige gevallen is er zelfs al sprake van dekolonisatie. Zo maken de Verenigde Staten zich in 1776 vrij van Engeland. Andere Midden- en Zuid-Amerikaanse staten volgens in de negentiende eeuw.
• Als in de negentiende eeuw de industrialisatie opkomt, betekent dat een nieuwe impuls voor de kolonisatie. In deze eeuw worden Afrika en Azië grotendeels onder Europees gezag gebracht.
• Het moderne imperialisme berust voor een groot deel op het principe van kolonisatie. De Europese staten vinden in hun kolonies goedkope grondstoffen en tevens gegarandeerde afzetmarkten.
• De belangrijkste landen die meedoen aan het moderne imperialisme van de negentiende eeuw zijn Engeland en Frankrijk.
• Duitsland doet pas na de eenwording van 1871 mee in de race om kolonies. De meeste landen zijn op dat moment al verdeeld tussen de Fransen en de Engelsen. Duitsland weet een paar landen in Afrika en de Grote Oceaan onder Duits gezag te brengen.
• De Verenigde Staten, als voormalige kolonie, wierpen zich op als beschermer van vrijheid en onafhankelijkheid. Tegelijk bemoeit de VS zich wel met binnenlandse aangelegenheden zoals in diverse Zuid-Amerikaanse staten en stelt Amerika zich regelmatig imperialistisch op. De VS neemt ook de Filippijnen over als kolonie van Spanje.
• De Fransen en de Engelsen stellen zich verschillend op in hun koloniën. Engelsen passen het principe van ‘indirect rule’ toe en de Fransen ‘direct rule’.
• In de twintigste eeuw, onder meer als gevolg van de veranderende machtsverhoudingen na de Eerste en Tweede Wereldoorlog, vindt in het grootste deel van de wereld dekolonisatie plaats. Dat gaat niet overal op vreedzame wijze.