- Lid sinds
- 26 nov 2012
- Berichten
- 144
- Waardering
- 71
- Lengte
- 1m91
- Massa
- 86kg
- Vetpercentage
- 9%
Dit is een ode aan de gym.
Het merendeel van de mensen met een sportschoolabonnement hechten weinig waarde aan de gym. Ze gaan erheen omdat ze wat fitter willen worden, wat kilootjes kwijt willen raken of omdat het moet van hun vriendin / vriend. Ze zien er tegen op en persen er na werk nog even een kleine drie-kwartierssessie uit om hun geweten te sussen. Ze denken er verder niet over na en buiten de gym passen ze hun levensstijl weinig aan.
Een klein deel van de mensen die je vindt in de sportschool hecht er meer waarde aan. Ze leven de levensstijl (beetje cliché woord maar het dekt de lading wel goed), denken van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat aan hoe ze hun progressie kunnen beïnvloeden en kunnen drie dagen van te voren al uitkijken naar die ene chestday.
Ik zie mezelf graag als een persoon in de tweede categorie. Ik probeer vaak aan mijn vriendin en vrienden uit te leggen waarom ik zo graag train, waarom ik niet zo vaak meer mee uit ga of waarom ik niet meer drink, waarom ik nou zo veel eet. Het antwoord is simpel en ingewikkeld tegelijk. Ik formuleer het meestal als de zin: "Ik ben het aller gelukkigst als ik deze levensstijl leef". En iedereen moet doen waar hij / zij gelukkig van wordt toch?
Ik doe nu zo'n zes jaar aan krachttraining, altijd bij dezelfde gym. Aan het begin maar wat aangeklooid en naarmate de tijd vorderde steeds serieuzer geworden, tot ik nu het afgelopen halfjaar nog nooit zo goed bezig ben geweest. Ik drink amper (een paar keer afgelopen halfjaar), doe geen andere ongezonde dingen, track elke dag mijn macro's en eet zo veel mogelijk clean, train bijna elke dag (doe ook nog voetbal en boksen) en train sinds drie weken zelfs volgens een voor mij persoonlijk gemaakt schema. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Ik heb een vriendin, een studie, twee banen, een dak boven mijn hoofd. Al ben ik liever in mijn tweede huis, de gym.
Twee jaar geleden verloor ik mijn vader en vlak er na maakte mijn ex het uit. Ik had een kutperiode en had in de jaren er na in vlagen er last van, wat zich uitte in drinken en snuiven en noem maar op. Maar de gym is er altijd geweest. Zeker het afgelopen halfjaar, nu het echt goed gaat, heb ik pas door hoe belangrijk de sport is voor mij. Het geeft mij structuur in mijn leven. Dit kan ik als fervent ADD'er erg goed gebruiken. Trainen betekent voor mij niet alleen een gezond en groot lichaam, het staat voor mij aan de basis van een gelukkig leven. Het zorgt er voor dat ik op tijd ga slapen en op tijd op sta, op mijn voeding let, geen drugs en drank doe, dat ik me fris en helder in mijn koppie voel wat weer positief is voor de studie en dat ik gewoon de hele dag vrolijk en stabiel ben. Ik ben na het overlijden van mijn vader bij een psycholoog geweest, maar dit haalt in de verste verte niet bij de gym. Het maakt niet uit wat voor dag ik heb gehad, leuk of klote, rustig of gestresst, als ik in de avond heb getraind en ik loop weg van de sportschool voel ik mij als herboren. Ik heb alles weer op een rijtje, heb een grote glimlach op mijn gezicht en kan alles weer aan. Ik ervaar het zo, en ik denk dat ik niet de enige ben. De mensen die er niet zo in opgaan als wij zullen dat niet gauw begrijpen, maar wij wel. En dat is iets moois, en niemand kan dit van ons afpakken.
Als je de tijd hebt genomen dit te lezen, bedankt, en ik hoop dat je er plezier aan hebt gehad. Voor nu een fijne avond gewenst en ik stort mij op mijn bord pasta met gehakt dat ondertussen koud is geworden omdat ik dit in een opwelling ben gaan schrijven tijdens mijn post-workout meal.
Frans
Het merendeel van de mensen met een sportschoolabonnement hechten weinig waarde aan de gym. Ze gaan erheen omdat ze wat fitter willen worden, wat kilootjes kwijt willen raken of omdat het moet van hun vriendin / vriend. Ze zien er tegen op en persen er na werk nog even een kleine drie-kwartierssessie uit om hun geweten te sussen. Ze denken er verder niet over na en buiten de gym passen ze hun levensstijl weinig aan.
Een klein deel van de mensen die je vindt in de sportschool hecht er meer waarde aan. Ze leven de levensstijl (beetje cliché woord maar het dekt de lading wel goed), denken van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat aan hoe ze hun progressie kunnen beïnvloeden en kunnen drie dagen van te voren al uitkijken naar die ene chestday.
Ik zie mezelf graag als een persoon in de tweede categorie. Ik probeer vaak aan mijn vriendin en vrienden uit te leggen waarom ik zo graag train, waarom ik niet zo vaak meer mee uit ga of waarom ik niet meer drink, waarom ik nou zo veel eet. Het antwoord is simpel en ingewikkeld tegelijk. Ik formuleer het meestal als de zin: "Ik ben het aller gelukkigst als ik deze levensstijl leef". En iedereen moet doen waar hij / zij gelukkig van wordt toch?
Ik doe nu zo'n zes jaar aan krachttraining, altijd bij dezelfde gym. Aan het begin maar wat aangeklooid en naarmate de tijd vorderde steeds serieuzer geworden, tot ik nu het afgelopen halfjaar nog nooit zo goed bezig ben geweest. Ik drink amper (een paar keer afgelopen halfjaar), doe geen andere ongezonde dingen, track elke dag mijn macro's en eet zo veel mogelijk clean, train bijna elke dag (doe ook nog voetbal en boksen) en train sinds drie weken zelfs volgens een voor mij persoonlijk gemaakt schema. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Ik heb een vriendin, een studie, twee banen, een dak boven mijn hoofd. Al ben ik liever in mijn tweede huis, de gym.
Twee jaar geleden verloor ik mijn vader en vlak er na maakte mijn ex het uit. Ik had een kutperiode en had in de jaren er na in vlagen er last van, wat zich uitte in drinken en snuiven en noem maar op. Maar de gym is er altijd geweest. Zeker het afgelopen halfjaar, nu het echt goed gaat, heb ik pas door hoe belangrijk de sport is voor mij. Het geeft mij structuur in mijn leven. Dit kan ik als fervent ADD'er erg goed gebruiken. Trainen betekent voor mij niet alleen een gezond en groot lichaam, het staat voor mij aan de basis van een gelukkig leven. Het zorgt er voor dat ik op tijd ga slapen en op tijd op sta, op mijn voeding let, geen drugs en drank doe, dat ik me fris en helder in mijn koppie voel wat weer positief is voor de studie en dat ik gewoon de hele dag vrolijk en stabiel ben. Ik ben na het overlijden van mijn vader bij een psycholoog geweest, maar dit haalt in de verste verte niet bij de gym. Het maakt niet uit wat voor dag ik heb gehad, leuk of klote, rustig of gestresst, als ik in de avond heb getraind en ik loop weg van de sportschool voel ik mij als herboren. Ik heb alles weer op een rijtje, heb een grote glimlach op mijn gezicht en kan alles weer aan. Ik ervaar het zo, en ik denk dat ik niet de enige ben. De mensen die er niet zo in opgaan als wij zullen dat niet gauw begrijpen, maar wij wel. En dat is iets moois, en niemand kan dit van ons afpakken.
Als je de tijd hebt genomen dit te lezen, bedankt, en ik hoop dat je er plezier aan hebt gehad. Voor nu een fijne avond gewenst en ik stort mij op mijn bord pasta met gehakt dat ondertussen koud is geworden omdat ik dit in een opwelling ben gaan schrijven tijdens mijn post-workout meal.
Frans